Λευκάδα 25/01/2021
Ανακοίνωση
Σίγουρα δεν είναι ευχάριστο για την Δ.Ε.Ε.Π Λευκάδας της Νέας Δημοκρατίας να αναφερόμαστε με ανακοινώσεις σε κρίσιμα εθνικά θέματα που απαιτούν ειδικούς χειρισμούς και προσεγγίσεις . Όταν όμως υπάρχει μη αντικειμενική παρουσίαση και διαστρέβλωση των γεγονότων που αποπροσανατολίζουν και παραπληροφορούν είμαστε υποχρεωμένοι να καταθέσουμε τα παρακάτω:
Η συμφωνία επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο πέλαγος είναι η πρώτη επέκταση του εθνικού χώρου από το 1947 και συνδέθηκε με την δημιουργία της ΑΟΖ . Αυτό ήταν αποτέλεσμα της ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής και των πρωτοβουλιών της Ελληνικής κυβέρνησης και έχει την σφραγίδα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Στην κύρωση του σχεδίου νόμου για την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο, αναφέρεται ρητά ότι η Ελλάδα θα ασκήσει τα αντίστοιχα δικαιώματα της που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο και στο Αιγαίο ‘ δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός.
Η αξιωματική αντιπολίτευση είχε και έχει μία ‘’αλλεργία’’ απέναντι σε έννοιες όπως έθνος , πατρίδα και υπεράσπιση των εθνικών και κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Άλλωστε έχουν δηλώσει στο πρόσφατο παρελθόν μέσω του προέδρου τους ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα.
Αυτή είναι και η διαφορά με την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας ‘ εμείς μεγαλώσαμε με την έννοια της πατρίδας, μάθαμε να υπερασπιζόμαστε την πατρίδα, την εθνική μας κυριαρχία και τα θαλάσσια σύνορά μας.
Απάντηση στον ΣΥΡΙΖΑ δίνει και ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών κ.Κοτζιάς που στο τελευταίο βιβλίο του κατηγορεί τον πρώην πρωθυπουργό ότι υπαναχώρησε στην επέκταση των 12 ναυτικών μιλίων στο Ιόνιο επειδή κάτι τέτοιο δεν θα άρεσε στους γείτονες.
Όσο δημοσιεύονται ανακοινώσεις που προκαλούν, θα υπάρχουν και απαντήσεις που είναι δεδομένο ότι δεν θα αρέσουν γιατί θα θυμίζουν σε όλους τι ‘επραξε και φρόνησε εθνικά σαν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ .
Μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους η πρόσφατη δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών κ. Δένδια ότι «Δεν υπάρχει δυνατότητα για τη χώρα, για την παρούσα κυβέρνηση, να ασκείται διαφορετική πολιτική, από την πολιτική που χαράσσει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης , στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Αυτό για τη χώρα θα ήταν καταστροφικό. Κατά συνέπεια, δεν υφίσταται, αλλά και δεν νοείται»
Εμπιστευόμαστε αυτή την Κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό όλων των Ελλήνων στην διαχείριση των εθνικών μας θεμάτων .
Από την Δ.Ε.Ε.Π Λευκάδας της Νέας Δημοκρατίας .
Tι να τα κάνουμε ρε τα 12 μίλια απο την στιγμη που μας αρπάζουν τις περιουσίες μας με τους νέους δασικούς χαρτες επειδη δεν υπακούσαμε στα τρωκτικά του δημοσιου που απαιτούσαν και εμεις δεν δίναμε?
Τόσο η Ιταλία, όσο και η Αίγυπτος, είχαν αξιοποιήσει τη δυνατότητα που παρέχει η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας να καθορίσουν γραμμές βάσεις και να κλείσουν τους κόλπους τους, πριν την υπογραφή των συμφωνιών με την Ελλάδα. Αντίθετα, στην πατρίδα μας καμία κυβέρνηση δε φρόντισε να κάνει τις αντίστοιχες ενέργειες. Με αποτέλεσμα να χάσουμε εκτάσεις θαλάσσιων ζωνών. Επίσης και στις δύο συμφωνίες αποδίδεται μειωμένη ΑΟΖ σε ελληνικά νησιά, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με όσα αναφέρει η Σύμβαση του ΟΗΕ. Με συνέπεια, να χαθούν επιπλέον εκτάσεις θαλάσσιων ζωνών. Όχι μόνο λοιπόν, δεν αξιοποιήθηκαν δικαιώματά μας, αλλά και απεμπολήθηκαν. Έπειτα, το εν Ελλάδι πολιτικό κατεστημένο διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι θα τα σεβαστεί το πιράνχας που λέγεται Τουρκία.
Η ψευτοτσαμπουκαλίδικη κόκκινη γραμμή για τα όρια διεξαγωγής υποθαλάσσιων σεισμικών ερευνών από το Oruc Reis στα νότια Δωδεκάνησα μετατράπηκε σε «κόκκινο φανάρι». Το δικαίωμα της επέκτασης των θαλάσσιων συνόρων μας στο Αιγαίο στα 12 ναυτικά μίλια ή στη μέση γραμμή, όπως προβλέπεται από τη Σύμβαση του ΟΗΕ, πνίχτηκε όπως ένα κουνέλι. Οι Τούρκοι προαναγγέλλουν την έλευση πλωτού γεωτρύπανου ακόμα και στα 6 ναυτικά μίλια από τη Ρόδο.
Οι ελληνικές διπλωματικές κινήσεις δε βασίζονται στο τι επιδιώκει η Ελλάδα, αλλά στο τι ζητάει η Τουρκία, η Ιταλία, η Αίγυπτος, η Αλβανία. Η «περίφημη» κίνηση της τμηματικής επέκτασης των θαλάσσιων συνόρων, μαζί με την επίσης τμηματική συμφωνία με την Αίγυπτο, τεμάχισαν την Ελλάδα με γνώμονα τις ορέξεις της Τουρκίας. Η Αθηναϊκή πολιτική ελίτ ψαλιδίζει συστηματικά τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και περιμένει να μην την πετσοκόβει η Τουρκία, που έχει αρνηθεί να την υπογράψει.
Θαλάσσιες περιοχές που σύμφωνα με τη Σύμβαση του ΟΗΕ ανήκουν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, πλέον αναφέρονται τόσο από τον πρωθυπουργό, όσο και από την υπόλοιπη πολιτική κάστα ως διεκδικούμενες ή αμφισβητούμενες. Αντίθετα, οι Τούρκοι δε δέχονται καν αυτή την εκδοχή. Υποστηρίζουν ορθά κοφτά ότι είναι δικές τους και προχωράνε σε πράξεις.
Η Τουρκία απαιτεί και την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, ώστε να καταστούν εύκολη λεία. Το ντόπιο «πεφωτισμένο» πολιτικό σύστημα δεν έχει συνειδητοποιήσει πως η «Γαλάζια Πατρίδα» αποτυπώνει τις επεκτατικές βλέψεις των Τούρκων. Παρά το γεγονός ότι απειλούν ανοικτά με κατάληψη ελληνικών νησιών. Αντίθετα, αισθάνεται ως τρομακτικό κίνδυνο τη Θεία Μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού και τον Αγιασμό των υδάτων από τον μαρτυρικό Σταυρό του Ιησού Χριστού. Επιπλέον, αποτρέπει το άκουσμα του εθνικού ύμνου κατά την καθιερωμένη δοξολογία για την έλευση του νέου έτους, όχι μόνο από την μπάντα του ΓΕΕΘΑ, αλλά και από ηχογραφημένη μετάδοση, με το υποκριτικό πρόσχημα του κορωνοϊού.
Κατά παράξενο τρόπο αποσιωπάται ή υποβαθμίζεται η ύπαρξη του πλέον κατεξοχήν αρμόδιου διεθνούς οργάνου διευθέτησης διαφορών θαλάσσιων ζωνών. Του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας που εδρεύει στο Αμβούργο. Στη διαδικασία προσφυγής του οποίου δεν υφίσταται συνυποσχετικό. Γιατί οι όροι εκδίκασης είναι ξεκάθαροι. Ότι γράφει η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Η κόψη του ξυραφιού πλησιάζει. Χρειαζόμαστε επειγόντως μία θαρραλέα, αυτόφωτη, γνήσια Ελληνική πολιτική ηγεσία. Για να τη βρούμε αρκεί να αφουγκραστούμε την κρίση της καρδιάς μας. Εκεί «φωλιάζει» η αγάπη για το δίκαιο, την ελευθερία, την πατρίδα.
Γιατί, «Χωρίς Αρετή και Πόνο εις την Πατρίδα και Πίστη εις την Θρησκεία τους, Έθνη δεν Υπάρχουν». Όχι, δεν είναι ένα απόφθεγμα μιας λούμπεν επιτροπής, τύπου «Ελλάδα 1821». Όχι, δεν αποτελεί μία ορθολογιστικά «επιστημονική» διαπίστωση ενός «ειδικού». Πρόκειται για έναν λόγο βιωμένο, βγαλμένο από τα ματωμένα σπλάχνα του Στρατηγού Μακρυγιάννη. Ενός εκ των Ελλήνων Ηρώων, των αγωνιστών προγόνων μας, στους οποίους χρωστάμε την ύπαρξή μας.
Υπάρχει ελπίδα;