Απορία: Τελικά ποιος θα εισηγηθεί το θέμα της προτεινόμενης Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων Μαρίνας Βλυχού Λευκάδας;
Με εξαιρετικό ενδιαφέρον περιμένουμε τη σημερινή συζήτηση του δημοτικού συμβουλίου, καθώς στην ημερήσια διάταξη στο 7ο Θέμα ο πρώην Δήμαρχος...
Το κοινωφελεί ίδρύματα Γηροκομεία , αν πρόκειται κάποιος να κάνει αίτημα για εξυπηρέτηση συγγενούς του συνταξιούχου και δεν έχει και κάποια “”βύσβατα και κονέ”” και ο ενδιαφερόμενος ή η ενδιαφερόμενη για μπούκα δεν έχουν και βαριές συντάξεις , βαριές βαριές, δεν είναι και τόσο κοινωφελή. Απλά δεν δέχονται.
Στην Ελλάδα όμως ούτε βαριές συντάξεις υπάρχουν στο πλείστο του πληθυσμού και στους αγρότες, και σε κάθε επαρχία ή πόλη, τα βύσματα και τα κονέ είναι ανακυκλούμενα μέσα στις μικροκοινωνίες με εξυπηρετησούλες και μικροσυμφέροντα.
Στις μεγάλες πόλεις οι χρόνια εσωτερικοί μετανάστες ώς εργαζόμενοι δεν έχουν γνωσιμότητα στον κοινωνικό ιστό, διότι εκεί υπάρχουν οι πλατύτερες επωνυμίες αναγνωρισιμότητας.Και έτσι η κοινωφέλεια των γηροκομείων είναι εξόχως προσδιορισμένη.
Για να μην ξεχνιώμαστε και την εξόχως προσδιορισμένη και εξόχως περιορισμένη ειδική εξυπηρέτηση την ονομάζουμε κοινωφέλεια και ωρισμένοι ποιό λάρτζ τύποι στο θεαθήναι την ονομάζουν φιλανθρωπία.
Είναι μια έκφανση του πελατειακού συστήματος του καθ υμάς Ελληνοχριστιανικού ιδεώδους.
Σημείωση: Οι εσωτερικοί μετανάστες απ την επαρχία στις μεγαλουπόλεις χρόνια για δουλειά και οικογενειοποίηση , σύντομα θα βρεθούν ,αν δεν βρίσκονται, σε πολύ δύσκολη διαβιωτική θέση , μια και τα αστικά τοπία πλέον δεν εξασφαλίζουν την διαβίωση εργασιακά και απ την επαρχία καταγωγής των έχουν αποκοπεί.
Και σε διαβιωτικούς καθημερινούς όρους, γεωγραφική υπέρβαση του τόπου ( δηλαδή αντί-αστυφιλία για την Ελλάδα) είναι αδύνατη.
Η κοινωνική πρόνοια σε μια χώρα ειναι κρατική αυστηρά υπόθεση παγκοσμίως και έχει υπόβαθρο την εργασιακή συμμετοχή κοινωνικά του πολίτη.
Απλά στην Ελλάδα έχει υπόβαθρο τα βύσματα και τα κονέ ,και την ιδρυματική επιδοματική κουλτούρα του κράτους με γαρνίρισμα τις αφηρημένες έννοιες του Έθνους και της ψευτοκουλτούρας της δήθεν αλληλεγγύης.
Οι μικρογνωριμιούλες και τα μικροκαθημερινά κοινωνικά διάφορα και οι εσωστρέφειες της κοινωνικής αναπαραγωγής , δεν είναι εργαλια της πλατύτερης κοινωνικής πρόνοιας.
Η ανάγκη της οποίας χτυπάει την πόρτα καθενός ή καθεμιάς με την σειρά των.
Και τότε τρίβει τα χέρια του το στοιχείο του πονηρού ( με λειτουργικά δίχτυα τα βύσματα και τα κονέ).