Με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια η δημοσιογράφος Βιβιάννα Βαρδή μίλησε στον Prisma 91,6 για τις ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα.
Θέλω να διευκρινίσω ότι οι όποιες απόψεις για το συγκεκριμένο ζήτημα είναι σεβαστές. Είναι σεβαστή η άποψη του να μην μπορεί κάποιος να κατανοήσει και να είναι απέναντι σε όλο αυτό, το ίδιο όμως είναι σεβαστή και η άποψη κάποιου που πιστεύει ότι έγινε ένα πολύ σοβαρό βήμα σε θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Απαντώντας το ερώτημα αν πίστευε ποτέ ότι μία συντηρητική κυβέρνηση θα έφερνε ένα τέτοιο νόμο, εξέφρασε την άποψη ότι ο πρωθυπουργός δεν ανήκει πια στην συντηρητική Νέα Δημοκρατία όπως την γνωρίζαμε ή την γνώριζαν οι γονείς μας πιο παλιά, καθώς έχει πάει πιο κέντρο δεξιά.
Θέλω λοιπόν να πω πως από τον Κυριάκο Μητσοτάκη περίμενα ότι θα έκανε κάτι τέτοιο και μέσα από συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει, αλλά και με συνάντηση που είχε κάνει και μένα ομόφυλο ζευγάρι γυναικών, που η μία εκ των δύο είχε υιοθετήσει ένα παιδί, δυστυχώς είχε καρκίνο και δεν ήξερε τι θα γίνει το παιδί αυτό εάν πεθάνει διότι δεν θα μπορούσε να πάει στη σύντροφό της και ενδεχομένως να πήγαινε πίσω σε ένα ίδρυμα.
Όταν έκανε αυτές τις συζητήσεις ο πρωθυπουργός και της δημοσιοποιούσε, καταλάβαινε ότι θα πήγαινε προς μια τέτοια κατεύθυνση.
Εγώ πρέπει να πω πως είμαι ξεκάθαρα υπέρ του νομοσχεδίου με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα καθώς ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην ισότητα και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.
Μιλάμε για ανθρώπους και όχι για αντικείμενα και με αυτή τη λογική είμαι υπέρ του νομοσχεδίου, σαφώς όμως σέβομαι και την αντίθετη άποψη αρκεί να μην είναι ένας λαϊκισμός αίσχιστου είδους.
Πρέπει να πω ότι στεναχωρήθηκα πάρα πολύ όταν άκουσα τον κ. Κουτσούμπα να μιλάει με τόσο σκληρή γλώσσα, στην συνέχεια να ακολουθεί ο κύριος Βελόπουλος, ο οποίος με άλλους όρους μίλησε το ίδιο σκληρά.
Νόμιζες ότι άκουγες ομιλία ΣΟΒΙΕΤ όταν άκουγες τον κύριο Κουτσούμπα και μετά άκουγες το Βελόπουλο και άκουγες ακροδεξιά στοιχεία που ήθελες να αποφύγεις.
Δεν γίνεται το 2024 να υπάρχουν συμπολίτες μας οι οποίοι ήταν αόρατοι και εγώ αυτό δεν μπορώ να το διανοηθώ, γιατί εγώ η ίδια και ως γυναίκα και ως προσωπικότητα έχω υποστεί διαχωρισμούς.
Ξεκινώντας από τις δικές μου σκέψεις ως παιδί και αργότερα ως επαγγελματίας και ως γυναίκα τις έχω υποστεί όπως και ο καθένας μας το ζήτημα είναι πως το έχει μεταφράσει στη ζωή του αυτό.
Εγώ μάλιστα έχω υποστεί bullying και διαχωρισμό επειδή δεν έχω παιδιά. Έχω προσπαθήσει πάρα πολύ σκληρά να κάνω παιδί, έχω κάνει απίστευτες εξωσωματικές, έχω υποστεί απίστευτες ταλαιπωρίες με την υγεία μου και δεν κατάφερα να κάνω παιδί.
Αυτό το συναντάω ακόμα και τώρα, από τη στιγμή που εγώ το έχω ξεπεράσει και η οικογένειά μου ζει φυσιολογικά το βρίσκεις μπροστά σου και πολλές φορές με άσχημο τρόπο.
Με βάση αυτό κάποιος να πει πως αυτή μιλάει γιατί δεν έχει παιδιά και θα ήξερα εγώ τι θα έλεγε εάν ερχόταν το παιδί της και έλεγε ότι είναι γκέι η λεσβία και θέλω να ζήσω με τον σύντροφο ή τη σύντροφό μου.
Εγώ με πολύ σοβαρή σκέψη θα έλεγα στο παιδί μου ότι με ενδιαφέρει να είναι ευτυχισμένο και ευτυχισμένη.
Επίσης άλλη μία δική μου χαρακτηριστική περίπτωση, επειδή έχασα τον πατέρα μου σε δυστύχημα όταν ήμουν 4 ετών, θέλω να μεταφέρω κάτι που πρέπει να έχουν ζήσει και άλλοι ακροατές.
Εγώ όταν ήμουν 6 χρονών στην γειτονιά μου στο Αργοστόλι γινόταν ένας γάμος και έστρωναν κρεβάτι. Φώναξαν τότε όλα τα κοριτσάκια που δεν ήταν παντρεμένα για να βοηθήσουν στο στρώσιμο του κρεβατιού. Από το πρωί είχα μεγάλη χαρά και ετοίμαζα λουλούδια και ροδοπέταλα για να πάω στο στρώσιμο του κρεβατιού και όταν πήγα και προσπάθησα να πιάσω το σεντόνι κάποιοι φώναζαν και ούρλιαζαν να μην το κάνω γιατί ήμουν ορφανή και έτσι ήταν το έθιμο να μην το πιάνει ένα ορφανο παιδί.
Από τότε πρέπει να σου πω ότι δεν πάτησα ποτέ σε μια τέτοια εκδήλωση και δεν έκανα και εγώ το ίδιο στο σπίτι μου όταν ετοιμαζόμουν να παντρευτώ.
Μιλάω για τέτοιες διακρίσεις. Σκέψου λοιπόν ανθρώπους που είναι αόρατη σε όλη τους τη ζωή γιατί έχουν επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής και γιατί εμείς δεν τις σεβόμαστε.
Μιλώντας για μικρές κοινωνίες ανέφερε ότι μπορεί να έχουν υποστεί παρενόχληση άτομα από ανθρώπους υπεράνω υποψίας, που μπορεί να θέλεις πολύ να είσαι ομοτράπεζος τους γιατί είναι κάποιοι, χωρίς να γνωρίζεις το τι κάνουν και να έχουν παρενοχλήσει έναν τέτοιο άνθρωπο.
Για μένα αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο που δεν αφορούσε μόνο την συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων που πανηγύρισαν και εκείνο το βράδυ ένιωσαν ότι υπάρχουν, αλλά θεωρώ ότι απασχολεί και εμάς ίδιους γιατί πρέπει να ζούμε σε μία κοινωνία ισότητας.
Και με αυτό δεν εννοώ αν θα πρέπει να κάτσουμε στην ίδια θέση ή κάποιος να κάτσει πιο πίσω αλλά μιλάμε για ζητήματα ουσιαστικά για την ίδια μας τη ζωή και δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε διαχωρισμούς.