ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ: Κίνδυνος να μείνει για άλλα 5 χρόνια η εικόνα του σκουπιδότοπου στο Κάστρο, σε περίπτωση δικαστικής διένεξης. Τι λέει το εξώδικο της εταιρίας Notion!!
Η εταιρεία Notion στην εξώδικο που απέστειλε προς το Λιμενικό Ταμεία και τον Δήμο αφού αρχικά αναφέρεται στο ιστορικό της διαδικασίας όπως
– διακήρυξη,
– κατακύρωση στον μειοδότη αντί του πλειοδότη,
– δικαστική απόφαση που δικαιώνει την Notion,
– απόφαση του ΔΛΤΛ για την οριστική παραχώρηση
– έγκριση της παραχώρησης από το Γεν. Επιτελείο Ναυτικού
– έγκριση της τελικής μελέτης διαμόρφωσης από το ΚΑΣ
– απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού
– έγκριση της μελέτης από το ΚΕΣΑ
και αφού επισημαίνει :
– το γεγονός ότι το ΔΛΤΛ αποτελεί αυτόνομο και ανεξάρτητο Νομικό Πρόσωπο που διοικείται αποκλειστικά και μόνο από το Δ.Σ. του
– την αυθαίρετη και καθ’ υπέρβαση των διοικητικών του αρμοδιοτήτων παρέμβαση του Δημάρχου Λευκάδας, για σύσταση επιτροπής κλπ
– το γεγονός ότι ο Δήμος – όπως και το ΔΛΤΛ – δεν κοινοποίησαν όπως υποχρεούνται και ως όφειλαν νομικά, τις σχετικές αποφάσεις και ενέργειες τους στην άμεσα ενδιαφερόμενη παραχωρησιούχο, αλλά αντίθετα τις ανάρτησαν άμεσα σε προσωπικές σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
– το γεγονός ότι ούτε η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ούτε οποιοδήποτε πόρισμα της επιτροπής μπορούν να επιφέρουν νόμιμες συνέπειες αναφορικά με την απόφαση παραχώρησης που έχει εκδοθεί από το ΔΛΤΛ το 2010 και φυσικά δεν μπορούν να την μεταβάλουν
και κυρίως,
– ότι όλες αυτές οι ενέργειες (που ούτως ή άλλως είναι καθ’ υπέρβαση αρμοδιότητας) γίνονται χωρίς να έχει γίνει ούτε η παραμικρή επικοινωνία με την εταιρεία και χωρίς να έχει ζητηθεί οποιαδήποτε ενημέρωση σχετικά με όσα προβλέπονται από την μελέτη και τον γενικότερο σχεδιασμό
Καλεί λοιπόν το ΔΛΤΛ
Να απέχει από κάθε ενέργεια που μπορεί να οδηγήσει σε παράνομη ακύρωση της απόφασης παραχώρησης
… και τον Δήμο Λευκάδας
Να απέχει από οποιαδήποτε καθ’ υπέρβαση των αρμοδιοτήτων του ενέργεια με την οποία θα επιδιώκει :
(α) να επιβάλλει στο ΔΛΤΛ την παράνομη ακύρωση της απόφασης παραχώρησης
(β) την διασπορά ή την ανοχή διάδοσης, ανακριβών και αναληθών δεδομένων που αφορούν στην παραχώρηση και στην μελέτη που έχει ήδη εγκριθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες και συμβούλια, επισημαίνοντας ιδιαίτερα το γεγονός ότι διασφαλίζεται ΑΠΟΛΥΤΑ η ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία για όλους
… και τέλος ζητά :
– Να λαμβάνει γνώση για κάθε ενέργεια του ΔΛΤΛ και του Δήμου που αφορά στην σύμβαση παραχώρησης, αντί να δρουν δυσφημιστικά σε βάρος της προκαλώντας της οικονομική βλάβη.
– Να της δοθεί η νόμιμη δυνατότητα να τοποθετείται και να διατυπώνει της απόψεις της σχετικά με την μελέτη καθώς και με την απόλυτη εναρμόνισή της με την σύμβαση παραχώρηση.
Μετά τα παραπάνω είναι φανερό το ότι η εταιρεία – η οποία σημειωτέον ότι βρίσκεται αδιάληπτα από το 2017 στην διαδικασία της παραχώρησης και της οποίας τα συμφέροντα ισχυρίζεται ότι επιχειρείται να θιγούν με μη νόμιμο τρόπο – θα επιδιώξει να προστατευτεί με όσα νομικά μέσα μπορεί να διαθέσει.
Αυτό προφανώς θα οδηγήσει την συνολική διαδικασία και μαζί την ανακατασκευή και τον εκσυγχρονισμό του περιπτέρου, σε μια τουλάχιστον πενταετή καθυστέρηση.
Για τουλάχιστον άλλα 5 χρόνια λοιπόν ο χώρος θα είναι σκουπιδότοπος και δημόσιο αφοδευτήριο ;;;
Αυτό θέλει ο Δήμος ;;;
Ταυτόχρονα επειδή είναι πιθανό να προκύψουν αποζημιώσεις που θα φτάσουν σε δυσθεώρητα ύψη.
Ποιος θα καλύψει αυτές τις αποζημιώσεις εφόσον προκύψουν ;;;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που σίγουρα θα κληθούν να απαντηθούν στον δημόσιο λόγο το προσεχές διάστημα με βάση την ήδη διαμορφωμένη κατάσταση.
Ο Μίτσελ στον ΘΡΥΛΟ ώς Κόουτς θα βοηθήσει να στανιάρει η ομάδα του Ολυμπιακού.
Στα στιβαρά του χέρια θα ανακάμψει ο ΘΡΥΛΟΣ ΟΣΦΠ και χτυπάει πρωτάθλημα σιγούρα και πορεία στο Τσάμπιονς Λήγκ 2023-2024.
ΘΡΥΛΕ ΟΣΦΠ δυνατά δυνατά, που τραγούδαγε και χόρευε η Ραφαέλλα Καρά
Ο Ολυμπιακός Θρύλος έφερε πρώτος τον μεγάλο τερματοφύλακα Πολέτι, και τον μεγάλο μπαλαδόρο Νικολάου , έφερε και τον Άλτσιμπαρ που ξύριζε , την αρχή της δεκαετίας του 1970. Και μετά ακολούθησε ο Παναθημνα’ι’κός με Βερόν, Γκραμάχο, Ντεμέλο.
Τον Ολυμπιακό ΘΡΥΛΟ, τον κατέσφαξε ο διαιτητής Παλοτάυ το 1975 στο ΚΑραισκάκη με την Άντερλεχτ.
Το αν στο νεοελληνικό κρατικό Οθωνικό μόρφωμα , ο νομικός ( αν ήταν νομικός) Γερμανομαθής Μάουερ έβαλε την Γερμανική (Βαυαρική) αρχή του συστήματος δικαίου να εκφράζεται με τύπο τα εξώδικα, και δεν έβαλε άλλες παραμέτρους έκφρασης του συστήματος δικαίου περισσότερο τότε Ελληνικά προσδιορισμένες, για τούτο δεν φταίνε οι τότε και μετέπειτα Έλληνες τη υπηκοότητα πολίτες, ούτε οι Λευκάδιοι που είχαν άλλο σύστημα ( το Αγγλικό) αναφοράς για το δίκαιο.
Αυτό σαν μια επισήμανση για το αποκαλούμενο Ελληνικό δικα’ι΄κό σύστημα και την ιστορική του έδραση ώς και αναγκαία επιστημονική αναφορά, και μέσα στα πλαίσια της πανεπιστημιακής διδαχής για την αρχαιολογία του δικαίου όπως θάγραφε και ο Μισέλ Φουκώ – ιστορική εξέλιξη ( sic) κατά τα Ελληνικά πανεπιστήμια-.
Οι δικηγόροι είναι επαγγελματίες και εντέλλονται απ τον εντολέα τους ( πελάτη τους) για να δουλέψουν.
Και όσοι πολίτες δεν θέλουν την παραχώρηση του Κάστρου , είναι ιδιώτες που θέλουν εκεί στο Κάστρο όπως είναι να κολυμπήσουν.
Είναι η ίδια παράμετρος.
Εκτός και αν ο κράτος επιβάλει ότι και για το κολύμπι σε παραλία ο κάθε άνθρωπος απαιτείται να έχει εξατομικευμένη σύμβαση παραχώρησης απ το κράτος τμήματος της αμμουδιάς και θαλάσσης.
Τότε όσοι θέλουν να κολυμπούν θα κάνουν αίτημα στην αρμοδία κρατική αρχή για να παίρνουν την ατομική άδεια παραχώρησης.
Το κράτος που εκάστοτε διοικείται απ τις κυβερνήσεις ας φκιάξει νόμους να λύσει όλα τα θέματα που προκύπτουν στην κοινωνική καθημερινότητα.
Οι πολίτες υπήκοοι της χώρας, είναι στην διάθεση του κράτους πάντα.
Και στον Ελληνοιταλικό πόλεμο στην διάθεση του κράτους ήταν στην Ήπειρο , άσχετα αν ώς άτομα κινδύνευαν να φάνε σφαίρες και όλμους και χειροβομβίδες.
Υπάρχει η ανάγκη άμεσα μάλιστα, να αρχίσει η συζήτηση αν , ο τρόπος διαχείρησης ως τώρα της υπόθεσης Κάστρο ακουμπά και ικανοποιεί κριτήρια ιστορικής αναφοράς και έδρασης , ή έρχεται σε επαφή με τις παραμέτρους που ερμηνεύει κοινωνική της Λευκάδος οργάνωση ώς πολιτειακή έκφραση του τόπου απ τον αναγεννησιακό παρελθοντικό ιστορικό εξελικτικό επέκεινα ως τώρα.
Θα γίνει αναφορά εδώ , και μπορούσε να αποτελέσει αρχή ( εστίν , γίγμεται, γιγνώσκεται.. ” Αριστοτέλους μετά τα φυσικά ”) η εποχή απ την πτώση του Βυζαντίου και την αρχική οργάνωση σε οικισμούς του Ελλαδικού χώρου. Και μέσα σε αυτό το χρονικό ιστορικό πλαίσιο, να διερευνηθεί η υπόθεση Κάστρο και στην σημερινή της εκδοχή .. και πάντα και με τα κριτήρια της μακρο’ι’στορίας ” η κατηγορία της διαδικασίας χωρίς υποκείμενο ”.. αλλά και νεώτερων εξελίξεων ιστορικής μεθοδολογίας ( τα υποκείμενα ώς κινούντα την ιστορία) για την τεκμηρίωση των ουσιακών καθορισμών σχετικά με τις σημερινές εξελίξεις για το Κάστρο.
Η άποψη τούτη είναι αναγκαία να υπάρχει, αν η υπόθεση Κάστρο στις μέρες μας δεν αφεθεί και περιβληθεί με το πέπλο της μεταφυσικής παρέμβασης, αλλά πρέπει να ερμηνευτεί ώς αποτέλεσμα εξέλιξης των ήδη υπαρχόντων δεδομένων για το Κάστρο στον ιστορικό χρόνο.
Αυτή έπρεπε να είναι και η ιδεολογία προσέγγισης για το Κάστρο, που θα επέτρεπε ή θα επέτρεπε , αν το εξηγούσε, και την ερμηνεία για την σημερινή κατάσταση σχετικά με το Κάστρο. Θα αποφεύγονταν ή θα αποφευχθούν έτσι σήμερα αυθαίρετα συμπεράματα και πολιτικές παρέμβασης ή μη παρέμβασης τύπου παρθενογέννεσης και αμώμου σύλληψης, ώς ίδιον σκοταδιστικών ανιστόρητων ιδεοληψιών που θα οδηγούσαν έτσι σε πολιτικές επί τυ πρακτέου αποφασεις, κοινωνικά ιστορικά εξελικτικά ετερρονομημένες.
Το Κάστρο – η περιοχή του Κάστρου- πρέπει να εξετασθεί ώς ιστορική διαρκής υλικότητα, μέσα σε όποια θεωρία και ιδεολογία προσέγγισης για την περιοχή, έτσι ώστε τα εξαγόμενα προσδιοριστικά συνπεράσματα να αποτελούν και την πολιτική σήμανση και τον καθορισμό μέσα σε όποιες ακόμη και επιστημονικές ( οικονομικές, δικα’ι’κες, αρχιτεκτονικές, διοικητικές , γραφειοκρατικές, αισθητικές, λειτουργικές ) απόψεις ισχύσουν. Πρός αυτή την κατεύθυνση η παράμετρος είνει σαφής, ώς το βλέπειν για το Κάστρο και το λέγειν αυτού που γνωρίζει ώς ένταξη στον λόγο. Δηλαδή το βλέπειν και το λέγειν μέσα στην μία και αυτή πράξη. Η εφαρμογή διαφόρων τεχνικών του βλέπειν με τις οποίες προσεγγίζεται το Κάστρο και μαζί οι συνδυασμοί με τις τεχνικές του λέγειν αυτού που είδε , ώς κάθε μορφή τεχνικής ματιάς βλέπειν και λέγειν ( δικα’ι’κά , αρχιτεκτονικάμ παραγωγικά, γραφειοκρατίκά , αισθητικά), μεταφέρουν το πρόβλημα στην αρχή όπου η ιδιωτική άποψη ( απ την οποία δεν αποκλείεται ο ιδιωτικός ωφελιμισμός) γίνεται πολιτική.
Ο βουλευτής ( πολιτική αρχή) Λευκάδος, να πάει να βρεί τον πρωθυοουργό και να του πεί να δώσει ( ο πρωθυπουργός) λύση στο θέμα Κάστρου.
Όποια λύση δώσει ο πρωθυπουργός αυτή είναι και την αποδεχόμαστε.
Και προχωράμε όλοι μαζί την καθημερινότητα.
Βαρεθήκαμε τσακωμούς και εντάσεις.
Σε όρους κοινωνικού διαλεκτικού δίπολου αν ώς εξουσία θεωρηθεί η άποψη εκμετάλλευσης του Κάστρου ( όπως αυτή περιβλήθηκε ώς τώρα διοικητικά με τους κατά κρατική λειτουργία τύπους και έγγραφα), τότε μπορεί ώς αντίδραση στην εξουσία να είναι η άποψη της πρωτοβουλίας για την διάσωση και οι απόψεις που δεν συνηγορούν στην παραχώρηση, με τον τύπο των συλλογικών κοινωνικών συγκεντρώσεων και των διατυπώσεων μη εκμετάλλευσης σο επικοινωνιακό διαδίκτυο.
Αν επίσης θεωρηθεί ώς εξουσία η πρωτοβουλία διάσωσης με τον τύπο των συλλογικών συγκεντρώσεων και δατυπώσεων στο επικοινωνιακό διαδίκτυο, τότε μπορεί να θεωρηθεί ώς αντίδραση στην εξουσία η άποψη εκμετάλλευσης του Κάστρου ( όπως αυτή περιβλήθηκε ώς τώρα διοικητικά με τους κατά κρατική λειτουργία τύπους και έγγραφα).
Έτσι υπάρχει τοπίο παραπέρα ερεύνης για τις δομές και παραμέτρους ( την κοινότητα η διακριτότητα αυτών ) που συγκροτούν και διέπουν αυτό το κοινωνικό διαλεκτικό δίπολο- ώς κοινωνικό παίγνιο.
Είναι παίγνιο μηδενικού αρχικού αθροίσματος ( το κέρδος του ενός συνιστά ζημία του άλλου) , και που μπορούσε νάναι άπαξ παίγνιο μηδενικού- όχι αρχικού- αθροίσματος??
Είναι παίγνιο του οποίου στην διάρκεια οι αλγεβρικότητα της εξέλιξης επιφέρει πιθανό αποτέλεσμα μερικής επικράτησης υπό προ’υ’ποθέσεις για τον επικρατήσαντα??
Είναι παίγνιο που η δυναμική του διαμορφώνει τους παίχτες και τις ίδιες συνθήκες του διεξαγωγής του , όσο οι παίχτες και οι συνθήκες διαμορφώνουν την δυναμική του παίγνιου?? Το αποτέλεσμα εδώ θα είναι και η μεταμορφωτική απροσδιόριστη για τους συμμετέχοντες κατάλληξη που μπορεί να κρύβει και εκπλήξεις αντιστροφής των συνθηκών και των όποιων εννοιολογικά αποτελεσμάτων μπορεί να προσειδιάζουν έστω και ελάχιστο ώς αποτέλεσμα του παιγνίου. Εδώ θα μπορούσε η αντιστροφή νάναι αντιθετική, δηλαδή αυτοί που υποτηρίζουν αρχικά την εκμετάλλευση να γίνουν αυτοί που θα αρνούνται την εκμετάλευση άρα θα επιδιώκουν την διάσωση , και αυτοί που αρχικά επεδίωκαν την μη εκμετάλευση να γίνουν κύρηκες της εκμετάλλευσης , δηλαδή να είναι εναντίον της διάσωσης.
Και εδώ μέσα στην αποκωδικοποίηση και την ερμηνεία των όρων ( Παραχώρηση, εκμετάλλευση, αξιοποίηση, διάσωση) και τον εννοιολογικό προσδιορισμό για την συγκεκριμένη χρονική συγκυρία , εδώ μέσα κρύβονται στο τώρα για το Κάστρο οι παράμετροι που συγκροτούν το κοινωνικό διαλεκτκό δίπολο όπως εκδηλούται στο κοινωνικό παίγνιο ώς σχέσεις εξουσίας – αντίδρασης. Μέσα σε αυτούς τους όρους ( παραχώρηση, εκμετάλευση, διάσωση) υπάρχει ο κοινός πυρήνας- ώς παραπέμπον- στο σημαίνον ”Κάστρο Λευκάδος” με σημαινόμενο την ”εκμετάλευση – διάσωση”.
Και το παραπέμπον – ο κοινός πυρήνας- δεν είναι παρά η” παραχώρηση”, μια και βρίσκεται στην βάση και της εκμετάλευσης ( για να υπάρξει εκμετάλευση πρέπει πρώτα να υπάρξει παραχώρηση), και ταυτόχρονα στην βάση της διάσωσης ( για να διασωθεί το Κάστρο πρέπει πρώτα να παραχωρηθεί στην κοινωνική πρωτοβουλία διάσωσης).
Και οι δύο κατευθύνσεις εκμετάλλευση – διάσωση εκινούν από κοινή παράμετρο ( την παραχώρηση) και απλά η διαμάχη και αντιπαλότητα των δύο κατευθύνσεων δεν είναι παρά ο εξουσιαστικός για την επικράτηση ανταγωνισμός των αδιαμόρφωτων εκείνων ακόμη κοινωνικών δομών – ώς προνύμφες – που βουβαίνονται μέσα στο τώρα του Κάστρου, και που ψάχνουν να διαμορφωθούν σχηματικά και να εμφανιστούν ώς κοινωνικές ποσότητες και οντότητες στην Λευκάδα για τα επόμενα χρόνια μέσω της όποιας κατάληξης ( εκμετάλευση ή μη εκμετάλευση ) του Κάστρου.
Και η εκμετάλλευση και η διάσωση δεν είναι παρά οι δύο όψεις του νομίσματος
΄΄παραχώρηση” και η αντιπαλότητα εκμετάλλευσης και διάσωσης, δεν είναι παρά η αποδοχή της υπάρξεως του νομίσματος του οποίου την συναλλακτική του αξία ώς γενικό ισοδύναμο ,θέλουν να την επιβάλουν ο καθένας οι αντίπαλοι σε όρους εξουσίας.
Και κανένας απ τους αντιπάλους, δεν θέλει να παραχωρήσει αυτή την εξουσία, για τούτο η αντιπαλότητα για την ” παραχώρηση”.
Σε όρους ένταξης για ” το θέμα Κάστρο σήμερα ” σε μια ιστορικότερη περιοδολόγηση, ασφαλώς και παραμετροποιείται ώς μεσαίωνας σκέψης και λειτουργικής, των όσων ώς διεκφάνσεις συμμετοχής εισφέρουν ( καθ οιονδήποτε τρόπο) γιο το και στο θέμα.
Ω ρε λεβεντες πουχει η Λευκαδα. Μια ζωη ματσωνουν λεφτα απ το δήμο και τους πρωην δημυς κι οταν ερτει η ωρα τους αδειαζουν και τα παιρνουν διπλά απ τη ΝΟΤΙΟΝ. Ωραια πραματα!! Μολις μου λενε οτι ειναι και επιτιμος δημοτης. Κι αυτος, κι ο άλλος κι ο Πάκης ο Πρόεδρος. μα μπίτ μυαλο δεν εχουμε εδω στη χωρα?? καλα κανουν λοιπον.παρτε τα ολα. Ειμαστε ανικανοι αλλα ωραιοι στις φωτο σαν τον ψηλό τον πρωτο πολιτη του δημου.Για φαντασου!!!
Το κείμενο και η μεθοδολογία της εξώδικης δήλωσης-πρόσκλησης , είναι στην δομή του φκιαγμένο ώς μίγμα ( χαρμάνι) του Αθηνοκεντρικού ιδεολογισμού για το δίκαιο μαζί και Γαλλοτραφούς απαριθμητικού καρτεσιανισμού για την έδραση του δικαίου στο κοινωνικό στοιχείο.
Κατά την άποψη του γράφοντα εδώ, επρεπε να εμπεριέχει και ικανοποιεί κσι στοιχεία του Γερμανικού δικα’ι’κού εμπειρικού ιστορικισμού, και της αμερικανικής κανονιστικότητας για το δίκαιο.
Ο Μίτσελ στον ΘΡΥΛΟ ώς Κόουτς θα βοηθήσει να στανιάρει η ομάδα του Ολυμπιακού.
Στα στιβαρά του χέρια θα ανακάμψει ο ΘΡΥΛΟΣ ΟΣΦΠ και χτυπάει πρωτάθλημα σιγούρα και πορεία στο Τσάμπιονς Λήγκ 2023-2024.
ΘΡΥΛΕ ΟΣΦΠ δυνατά δυνατά, που τραγούδαγε και χόρευε η Ραφαέλλα Καρά
Ο Ολυμπιακός Θρύλος έφερε πρώτος τον μεγάλο τερματοφύλακα Πολέτι, και τον μεγάλο μπαλαδόρο Νικολάου , έφερε και τον Άλτσιμπαρ που ξύριζε , την αρχή της δεκαετίας του 1970. Και μετά ακολούθησε ο Παναθημνα’ι’κός με Βερόν, Γκραμάχο, Ντεμέλο.
Τον Ολυμπιακό ΘΡΥΛΟ, τον κατέσφαξε ο διαιτητής Παλοτάυ το 1975 στο ΚΑραισκάκη με την Άντερλεχτ.
Το αν στο νεοελληνικό κρατικό Οθωνικό μόρφωμα , ο νομικός ( αν ήταν νομικός) Γερμανομαθής Μάουερ έβαλε την Γερμανική (Βαυαρική) αρχή του συστήματος δικαίου να εκφράζεται με τύπο τα εξώδικα, και δεν έβαλε άλλες παραμέτρους έκφρασης του συστήματος δικαίου περισσότερο τότε Ελληνικά προσδιορισμένες, για τούτο δεν φταίνε οι τότε και μετέπειτα Έλληνες τη υπηκοότητα πολίτες, ούτε οι Λευκάδιοι που είχαν άλλο σύστημα ( το Αγγλικό) αναφοράς για το δίκαιο.
Αυτό σαν μια επισήμανση για το αποκαλούμενο Ελληνικό δικα’ι΄κό σύστημα και την ιστορική του έδραση ώς και αναγκαία επιστημονική αναφορά, και μέσα στα πλαίσια της πανεπιστημιακής διδαχής για την αρχαιολογία του δικαίου όπως θάγραφε και ο Μισέλ Φουκώ – ιστορική εξέλιξη ( sic) κατά τα Ελληνικά πανεπιστήμια-.
Οι δικηγόροι είναι επαγγελματίες και εντέλλονται απ τον εντολέα τους ( πελάτη τους) για να δουλέψουν.
Και όσοι πολίτες δεν θέλουν την παραχώρηση του Κάστρου , είναι ιδιώτες που θέλουν εκεί στο Κάστρο όπως είναι να κολυμπήσουν.
Είναι η ίδια παράμετρος.
Εκτός και αν ο κράτος επιβάλει ότι και για το κολύμπι σε παραλία ο κάθε άνθρωπος απαιτείται να έχει εξατομικευμένη σύμβαση παραχώρησης απ το κράτος τμήματος της αμμουδιάς και θαλάσσης.
Τότε όσοι θέλουν να κολυμπούν θα κάνουν αίτημα στην αρμοδία κρατική αρχή για να παίρνουν την ατομική άδεια παραχώρησης.
Το κράτος που εκάστοτε διοικείται απ τις κυβερνήσεις ας φκιάξει νόμους να λύσει όλα τα θέματα που προκύπτουν στην κοινωνική καθημερινότητα.
Οι πολίτες υπήκοοι της χώρας, είναι στην διάθεση του κράτους πάντα.
Και στον Ελληνοιταλικό πόλεμο στην διάθεση του κράτους ήταν στην Ήπειρο , άσχετα αν ώς άτομα κινδύνευαν να φάνε σφαίρες και όλμους και χειροβομβίδες.
Υπάρχει η ανάγκη άμεσα μάλιστα, να αρχίσει η συζήτηση αν , ο τρόπος διαχείρησης ως τώρα της υπόθεσης Κάστρο ακουμπά και ικανοποιεί κριτήρια ιστορικής αναφοράς και έδρασης , ή έρχεται σε επαφή με τις παραμέτρους που ερμηνεύει κοινωνική της Λευκάδος οργάνωση ώς πολιτειακή έκφραση του τόπου απ τον αναγεννησιακό παρελθοντικό ιστορικό εξελικτικό επέκεινα ως τώρα.
Θα γίνει αναφορά εδώ , και μπορούσε να αποτελέσει αρχή ( εστίν , γίγμεται, γιγνώσκεται.. ” Αριστοτέλους μετά τα φυσικά ”) η εποχή απ την πτώση του Βυζαντίου και την αρχική οργάνωση σε οικισμούς του Ελλαδικού χώρου. Και μέσα σε αυτό το χρονικό ιστορικό πλαίσιο, να διερευνηθεί η υπόθεση Κάστρο και στην σημερινή της εκδοχή .. και πάντα και με τα κριτήρια της μακρο’ι’στορίας ” η κατηγορία της διαδικασίας χωρίς υποκείμενο ”.. αλλά και νεώτερων εξελίξεων ιστορικής μεθοδολογίας ( τα υποκείμενα ώς κινούντα την ιστορία) για την τεκμηρίωση των ουσιακών καθορισμών σχετικά με τις σημερινές εξελίξεις για το Κάστρο.
Η άποψη τούτη είναι αναγκαία να υπάρχει, αν η υπόθεση Κάστρο στις μέρες μας δεν αφεθεί και περιβληθεί με το πέπλο της μεταφυσικής παρέμβασης, αλλά πρέπει να ερμηνευτεί ώς αποτέλεσμα εξέλιξης των ήδη υπαρχόντων δεδομένων για το Κάστρο στον ιστορικό χρόνο.
Αυτή έπρεπε να είναι και η ιδεολογία προσέγγισης για το Κάστρο, που θα επέτρεπε ή θα επέτρεπε , αν το εξηγούσε, και την ερμηνεία για την σημερινή κατάσταση σχετικά με το Κάστρο. Θα αποφεύγονταν ή θα αποφευχθούν έτσι σήμερα αυθαίρετα συμπεράματα και πολιτικές παρέμβασης ή μη παρέμβασης τύπου παρθενογέννεσης και αμώμου σύλληψης, ώς ίδιον σκοταδιστικών ανιστόρητων ιδεοληψιών που θα οδηγούσαν έτσι σε πολιτικές επί τυ πρακτέου αποφασεις, κοινωνικά ιστορικά εξελικτικά ετερρονομημένες.
Το Κάστρο – η περιοχή του Κάστρου- πρέπει να εξετασθεί ώς ιστορική διαρκής υλικότητα, μέσα σε όποια θεωρία και ιδεολογία προσέγγισης για την περιοχή, έτσι ώστε τα εξαγόμενα προσδιοριστικά συνπεράσματα να αποτελούν και την πολιτική σήμανση και τον καθορισμό μέσα σε όποιες ακόμη και επιστημονικές ( οικονομικές, δικα’ι’κες, αρχιτεκτονικές, διοικητικές , γραφειοκρατικές, αισθητικές, λειτουργικές ) απόψεις ισχύσουν. Πρός αυτή την κατεύθυνση η παράμετρος είνει σαφής, ώς το βλέπειν για το Κάστρο και το λέγειν αυτού που γνωρίζει ώς ένταξη στον λόγο. Δηλαδή το βλέπειν και το λέγειν μέσα στην μία και αυτή πράξη. Η εφαρμογή διαφόρων τεχνικών του βλέπειν με τις οποίες προσεγγίζεται το Κάστρο και μαζί οι συνδυασμοί με τις τεχνικές του λέγειν αυτού που είδε , ώς κάθε μορφή τεχνικής ματιάς βλέπειν και λέγειν ( δικα’ι’κά , αρχιτεκτονικάμ παραγωγικά, γραφειοκρατίκά , αισθητικά), μεταφέρουν το πρόβλημα στην αρχή όπου η ιδιωτική άποψη ( απ την οποία δεν αποκλείεται ο ιδιωτικός ωφελιμισμός) γίνεται πολιτική.
Ο βουλευτής ( πολιτική αρχή) Λευκάδος, να πάει να βρεί τον πρωθυοουργό και να του πεί να δώσει ( ο πρωθυπουργός) λύση στο θέμα Κάστρου.
Όποια λύση δώσει ο πρωθυπουργός αυτή είναι και την αποδεχόμαστε.
Και προχωράμε όλοι μαζί την καθημερινότητα.
Βαρεθήκαμε τσακωμούς και εντάσεις.
Σε όρους κοινωνικού διαλεκτικού δίπολου αν ώς εξουσία θεωρηθεί η άποψη εκμετάλλευσης του Κάστρου ( όπως αυτή περιβλήθηκε ώς τώρα διοικητικά με τους κατά κρατική λειτουργία τύπους και έγγραφα), τότε μπορεί ώς αντίδραση στην εξουσία να είναι η άποψη της πρωτοβουλίας για την διάσωση και οι απόψεις που δεν συνηγορούν στην παραχώρηση, με τον τύπο των συλλογικών κοινωνικών συγκεντρώσεων και των διατυπώσεων μη εκμετάλλευσης σο επικοινωνιακό διαδίκτυο.
Αν επίσης θεωρηθεί ώς εξουσία η πρωτοβουλία διάσωσης με τον τύπο των συλλογικών συγκεντρώσεων και δατυπώσεων στο επικοινωνιακό διαδίκτυο, τότε μπορεί να θεωρηθεί ώς αντίδραση στην εξουσία η άποψη εκμετάλλευσης του Κάστρου ( όπως αυτή περιβλήθηκε ώς τώρα διοικητικά με τους κατά κρατική λειτουργία τύπους και έγγραφα).
Έτσι υπάρχει τοπίο παραπέρα ερεύνης για τις δομές και παραμέτρους ( την κοινότητα η διακριτότητα αυτών ) που συγκροτούν και διέπουν αυτό το κοινωνικό διαλεκτικό δίπολο- ώς κοινωνικό παίγνιο.
Είναι παίγνιο μηδενικού αρχικού αθροίσματος ( το κέρδος του ενός συνιστά ζημία του άλλου) , και που μπορούσε νάναι άπαξ παίγνιο μηδενικού- όχι αρχικού- αθροίσματος??
Είναι παίγνιο του οποίου στην διάρκεια οι αλγεβρικότητα της εξέλιξης επιφέρει πιθανό αποτέλεσμα μερικής επικράτησης υπό προ’υ’ποθέσεις για τον επικρατήσαντα??
Είναι παίγνιο που η δυναμική του διαμορφώνει τους παίχτες και τις ίδιες συνθήκες του διεξαγωγής του , όσο οι παίχτες και οι συνθήκες διαμορφώνουν την δυναμική του παίγνιου?? Το αποτέλεσμα εδώ θα είναι και η μεταμορφωτική απροσδιόριστη για τους συμμετέχοντες κατάλληξη που μπορεί να κρύβει και εκπλήξεις αντιστροφής των συνθηκών και των όποιων εννοιολογικά αποτελεσμάτων μπορεί να προσειδιάζουν έστω και ελάχιστο ώς αποτέλεσμα του παιγνίου. Εδώ θα μπορούσε η αντιστροφή νάναι αντιθετική, δηλαδή αυτοί που υποτηρίζουν αρχικά την εκμετάλλευση να γίνουν αυτοί που θα αρνούνται την εκμετάλευση άρα θα επιδιώκουν την διάσωση , και αυτοί που αρχικά επεδίωκαν την μη εκμετάλευση να γίνουν κύρηκες της εκμετάλλευσης , δηλαδή να είναι εναντίον της διάσωσης.
Και εδώ μέσα στην αποκωδικοποίηση και την ερμηνεία των όρων ( Παραχώρηση, εκμετάλλευση, αξιοποίηση, διάσωση) και τον εννοιολογικό προσδιορισμό για την συγκεκριμένη χρονική συγκυρία , εδώ μέσα κρύβονται στο τώρα για το Κάστρο οι παράμετροι που συγκροτούν το κοινωνικό διαλεκτκό δίπολο όπως εκδηλούται στο κοινωνικό παίγνιο ώς σχέσεις εξουσίας – αντίδρασης. Μέσα σε αυτούς τους όρους ( παραχώρηση, εκμετάλευση, διάσωση) υπάρχει ο κοινός πυρήνας- ώς παραπέμπον- στο σημαίνον ”Κάστρο Λευκάδος” με σημαινόμενο την ”εκμετάλευση – διάσωση”.
Και το παραπέμπον – ο κοινός πυρήνας- δεν είναι παρά η” παραχώρηση”, μια και βρίσκεται στην βάση και της εκμετάλευσης ( για να υπάρξει εκμετάλευση πρέπει πρώτα να υπάρξει παραχώρηση), και ταυτόχρονα στην βάση της διάσωσης ( για να διασωθεί το Κάστρο πρέπει πρώτα να παραχωρηθεί στην κοινωνική πρωτοβουλία διάσωσης).
Και οι δύο κατευθύνσεις εκμετάλλευση – διάσωση εκινούν από κοινή παράμετρο ( την παραχώρηση) και απλά η διαμάχη και αντιπαλότητα των δύο κατευθύνσεων δεν είναι παρά ο εξουσιαστικός για την επικράτηση ανταγωνισμός των αδιαμόρφωτων εκείνων ακόμη κοινωνικών δομών – ώς προνύμφες – που βουβαίνονται μέσα στο τώρα του Κάστρου, και που ψάχνουν να διαμορφωθούν σχηματικά και να εμφανιστούν ώς κοινωνικές ποσότητες και οντότητες στην Λευκάδα για τα επόμενα χρόνια μέσω της όποιας κατάληξης ( εκμετάλευση ή μη εκμετάλευση ) του Κάστρου.
Και η εκμετάλλευση και η διάσωση δεν είναι παρά οι δύο όψεις του νομίσματος
΄΄παραχώρηση” και η αντιπαλότητα εκμετάλλευσης και διάσωσης, δεν είναι παρά η αποδοχή της υπάρξεως του νομίσματος του οποίου την συναλλακτική του αξία ώς γενικό ισοδύναμο ,θέλουν να την επιβάλουν ο καθένας οι αντίπαλοι σε όρους εξουσίας.
Και κανένας απ τους αντιπάλους, δεν θέλει να παραχωρήσει αυτή την εξουσία, για τούτο η αντιπαλότητα για την ” παραχώρηση”.
Σε όρους ένταξης για ” το θέμα Κάστρο σήμερα ” σε μια ιστορικότερη περιοδολόγηση, ασφαλώς και παραμετροποιείται ώς μεσαίωνας σκέψης και λειτουργικής, των όσων ώς διεκφάνσεις συμμετοχής εισφέρουν ( καθ οιονδήποτε τρόπο) γιο το και στο θέμα.
Ω ρε λεβεντες πουχει η Λευκαδα. Μια ζωη ματσωνουν λεφτα απ το δήμο και τους πρωην δημυς κι οταν ερτει η ωρα τους αδειαζουν και τα παιρνουν διπλά απ τη ΝΟΤΙΟΝ. Ωραια πραματα!! Μολις μου λενε οτι ειναι και επιτιμος δημοτης. Κι αυτος, κι ο άλλος κι ο Πάκης ο Πρόεδρος. μα μπίτ μυαλο δεν εχουμε εδω στη χωρα?? καλα κανουν λοιπον.παρτε τα ολα. Ειμαστε ανικανοι αλλα ωραιοι στις φωτο σαν τον ψηλό τον πρωτο πολιτη του δημου.Για φαντασου!!!
O ακαδημα’ι΄σμός είναι το επόμενο στάδιο του συμμετοχικού εγωκεντρισμού στην βάση της ωφελιμιστικής αναγωρισιμότητας.
Το κείμενο και η μεθοδολογία της εξώδικης δήλωσης-πρόσκλησης , είναι στην δομή του φκιαγμένο ώς μίγμα ( χαρμάνι) του Αθηνοκεντρικού ιδεολογισμού για το δίκαιο μαζί και Γαλλοτραφούς απαριθμητικού καρτεσιανισμού για την έδραση του δικαίου στο κοινωνικό στοιχείο.
Κατά την άποψη του γράφοντα εδώ, επρεπε να εμπεριέχει και ικανοποιεί κσι στοιχεία του Γερμανικού δικα’ι’κού εμπειρικού ιστορικισμού, και της αμερικανικής κανονιστικότητας για το δίκαιο.