Ομιλία στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για τις δημόσιες συγκεντρώσεις πραγματοποίησε στη Βουλή ο Βουλευτής Ν. Λευκάδας Θανάσης Καββαδάς.
Ο Βουλευτής ανέφερε ότι το νομοσχέδιο δεν αποτελεί πεδίο ιδεολογικής αντιπαράθεσης, αλλά πεδίο όπου αντιπαρατίθενται η λογική και ο ακραίος παραλογισμός. Τόνισε ότι κανείς δεν αμφισβητεί το δικαίωμα κάθε πολίτη να διαδηλώνει και να εκφράζει ελεύθερα την άποψή του, χρειάζονται όμως κανόνες για την οργάνωση και το πλαίσιο των διαδηλώσεων, προκειμένου να αποφεύγονται οι ακρότητες.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στον εμπρησμό της Μαρφίν που στοίχισε τη ζωή σε τρεις ανθρώπους, ανάμεσά τους και στον Λευκαδίτη Επαμεινώνδα Τσάκαλη, τονίζοντας ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν χάθηκαν εξαιτίας της διαδήλωσης, αλλά επειδή υπήρχε ένα πλαίσιο ανομίας που επέτρεψε σε κάποιους να παρεισφρήσουν στη διαδήλωση και να προβούν σε αυτήν την ακραία πράξη βίας.
Επεσήμανε ότι δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια απέναντι σε φαινόμενα ανομίας που εκμεταλλεύονται το δημοκρατικό δικαίωμα άλλων ανθρώπων να διαδηλώνουν ελεύθερα και ειρηνικά, ούτε επιτρέπεται 50-100 άνθρωποι να κλείνουν το κέντρο της Αθήνας τρεις φορές την ημέρα, ταλαιπωρώντας χιλιάδες άλλους ανθρώπους και προκαλώντας κυκλοφοριακή συμφόρηση και προβλήματα σε επιχειρήσεις και εργαζόμενους.
Ο Βουλευτής ανέφερε ότι το νομοσχέδιο είναι εκτελεστικός νόμος, προκειμένου να εφαρμοστεί το άρθρο 11 του Συντάγματος, που αναφέρει ότι «οι Έλληνες έχουν δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα», και συμπληρώνει στην 2η παράγραφο ότι «υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως ο νόμος ορίζει»
Από τη μεταπολίτευση δεν είχε ψηφιστεί ποτέ ένας εκτελεστικός νόμος που θα καθορίζει το κανονιστικό πλαίσιο για να έχει ουσιαστική εφαρμογή το άρθρο 11 του Συντάγματος, ανέφερε ο Βουλευτής, τονίζοντας ότι το νομοσχέδιο δημιουργεί ένα νομοθετικό πλαίσιο που προβλέπει με ξεκάθαρο τρόπο την άσκηση του δημοκρατικού δικαιώματος του συνέρχεσθαι.
Αναρωτήθηκε πόσο δημοκρατικό είναι ελάχιστοι διαδηλωτές να παραλύουν το κέντρο της Αθήνας, να ταλαιπωρούν χιλιάδες πολίτες, να παρεμποδίζουν την κίνηση ασθενοφόρων και πυροσβεστικών οχημάτων, καθώς και πόσο δημοκρατικό είναι μια μικρή ομάδα ακραίων στοιχείων να εκμεταλλεύεται μια εκδήλωση πολιτών για να προβεί σε πράξεις βίας καλυπτόμενη πίσω από αυτή.
Επεσήμανε ότι ακραίοι χαρακτηρισμοί για χουντικές διατάξεις είναι άδικοι και ανυπόστατοι, καθώς, αντιθέτως, το νομοσχέδιο καταργεί νομοθετικά διατάγματα του 1971 και του 1972 για τις δημόσιες συναθροίσεις, και θεσπίζει ένα πλαίσιο διεξαγωγής συγκεντρώσεων δημοκρατικό για όλους.
Αναφέρθηκε στην προϋπόθεση εκ των προτέρων γνωστοποίησης μιας διαδήλωσης στην αστυνομία, ως αναγκαία συνθήκη για την εφαρμογή της παραγράφου 2 του άρθρου 11 του Συντάγματος αφού με αυτόν τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα στην αστυνομία να εξετάσει τη συνδρομή των προϋποθέσεων απαγόρευσης.
Τόνισε ότι δικλείδα ασφαλείας είναι το γεγονός ότι η απόφαση της αστυνομίας για να απαγορεύσει μια διαδήλωση πρέπει να είναι αιτιολογημένη και να βασίζεται σε σοβαρές ενδείξεις για την απειλή της δημόσιας ασφάλειας και της ομαλής ζωής της πόλης, ενώ υπάρχει και δυνατότητα προσφυγής πολιτών στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Τέλος, στα θετικά του νομοσχεδίου ανέφερε τον θεσμό του διοργανωτή της διαδήλωσης που θα συνεργάζεται με τον διαμεσολαβητή από την πλευρά των αρχών.
Κλείνοντας ο κ. Καββαδάς ανέφερε:
«Η διχαστική ρητορική δεν αγγίζει πλέον κανέναν. Όσοι επιμένουν σε αυτή τη ρητορική το μόνο που πετυχαίνουν είναι να διευρύνουν την απόσταση που τους χωρίζει από τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Η χώρα κοιτάζει πλέον μπροστά. Η κοινωνία είναι ήδη μπροστά. Έχει ξεπεράσει στερεότυπα του παρελθόντος κινείται και λειτουργεί με ορθολογικούς όρους.»
Την δεκαετια του 1990, ερχόμενος στην οδό Πατησίων δεξιά με κατεύθυνση πρός Ομόνοια , και βρισκόμενος 1,5 τεράγωνο πρίν το ύψος της ΑΣΟΟΕ , κάτι μασκοφόροι που μπαινόβγαιναν στο πορτόνι της ΑΣΟΟΕ ( λόγω Ασύλου ) εκσεφδόνιζαν πετώντας κομμάτια σπασμένου μάρμαρου 5-6 εκατοστά , και ένα εξ αυτών με βρήκε στον δεξί αστράγαλοι αφού πρίν έσκασε κάτω , και όλα γίνανε εξ αιφνιαδισμού, μια και οι κουκουλοφόροι αυτοί μπαινόβγαινα στην ΑΣΟΟΕ και ώς ανυποψίαστος πολίτης πεζή ερχόμενος από δουλειά 18:00 ωρα Μάη Μήνα , δεν ήταν εύκολο ναω τους προβλέψει, ούτε να διακρίνει εκ μακρόθεν ερχόμενος απ την Αγίου Μελετίου.
Το χτύπημα απ το κομματι μυτερό μάρμαρο πάχους 2-3 εκατοστά , ήταν όχι αθώο κίτοι έξω απ το παντελόνι και δημιούργησε και πληγή και πόνο για μέρες .
Στην οδό Πειραιώς έξω από το υπουργείο εργασίας σε συγκέντρωση εργαζομένων στα Ναυπηγεία περάματος, χώθηκαν κουκουλοφόροι οι οποίοι πέταξαν βομβαρδισμό από χρώματα κόκκινα μέσα σε αυγά, πέταξαν τους κάδους σκουπιδιών και κυριολεκτικά βομβαρδίστηκε με μολότωφ η περιοχή, τόσο που και οι ειρηνικοί διαδηλωτές εργαζόμενοι απ τα ναυπηγεία φοβήθηκαν και προσπαθούσαν να προφυλαχτούν, φεύγοντας τρέχοντας πρός την κάθοδο της οδού Πειραιώς . Ο φόβος και ο τρόμος από την πολεμική συνδυασμένη επιχείρηση με χρώματα να εκτοξευονται, κάδους σκουπιδιών να σύρονται, και μολότωφ να καίνε τα πάντα χειρότερα απ τις ναπάλμ που καίνε το δάσος στο φίλμ Αποκάλυψη τώρα του Κόπολα.
Φόβος και τρόμος… τζάμια σπασμένα, προθήκες κατεστραμένες, κάγκεκλα από πόρτες στραβωμένα , κόλαση όχι του Δάντη αλλά ποιών ???
Και για όλα αυτά γιατί διαμαρτύρονται , όσοι διαμαρτύρονται , αν αυτά προσπαθήσει μια κυβέρνηση ή ένα κράτος να τα περιορίσει και να προστατεύσει τις διαδηλώσεις.???
Η εποχή που τα λεξιλόγια της καταδίκης και του κομματικού αφορισμού των μελών , και της ρετσινιάς για τις απόψεις καθενός , που δεν βολεύουν τις κομματικές νομεκλατούρες ( προνόμοιο και γοητεία μιας λούμπεν παρωχημένης δήθεν προοδευτικότητας διεκδικητισμού) δεν υπάρχει, και ευτυχώς.
Μπορούνε όσοι αυτοονομαζόμενοι κομματικοί και προοδευτικοί – για δικό τους ώφελος- να λένε ότι θέλουν, και να αμολάνε λέξεις και χαρακτηρισμούς συνήθως επίθετικού προσδιορισμού με όποια συχνότητα θέλουν. Εξ άλλου προνόμοιο της αυτοονομαζόμενης προοδευτικής αριστεράς ήταν η δημιουργία επιθέτων εκ των ουσιαστικών στην γενική πληθυντική ή ενική μορφή. Να προσέξουν μην χάσουν τα γραμματά τους και ξεχάσουν αυτά που ξέρουν.