Για την κατάσταση που επικρατεί στα ΕΛΤΑ, μίλησε στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6 ο πρώην αντιδήμαρχος και δημοτικός σύμβουλος Θανάσης Περδικάρης.
Όπως είπε, “όλοι γνωρίζουμε πως τα ΕΛΤΑ είναι ένας οργανισμός που ήταν «κοινωφελής» με όλη την σημασία της λέξης και υπό δημόσιο έλεγχο και δεν χρειάζεται να πω πόσο είναι συνδεδεμένη είναι η κοινωνία ακόμα και συναισθηματικά με αυτό τον οργανισμό.
Είναι ξεκάθαρο πλέον και όσοι προσπαθούν να το κρύψουν εθελοτυφλούν ακόμα και στον ίδιο τους τον εαυτό, ότι η πορεία τους είναι προδιαγεγραμμένη εδώ και χρόνια.
“Ποτέ δεν υπήρξε η διάθεση να εξετάσουμε το πως μπορεί να ορθοποδήσουν τα ΕΛΤΑ πάντα συζητάγαμε για την επικείμενη ιδιωτικοποίηση του.
Ο ΕΛΤΑ από την μεταπολίτευση και μετά χρησιμοποιήθηκε ως ένα σκεύος ρουσφετολογίας, για το πώς γινόταν οι προσλήψεις, οι αξιολογήσεις, οι διαγωνισμοί, καθώς και γιατί ο ΕΛΤΑ μαζί με το ταχυδρομικό ταμιευτήριο δεν δημιούργησαν ένα μεγάλο χρηματοπιστωτικό οργανισμό που θα μπορούσε να σταθεί στην Ευρώπη αλλά και στα Βαλκάνια με το κορυφαίο δίκτυο που είχε.
Βεβαίως για όλη αυτή την κατάσταση φέρει πολύ μεγάλη ευθύνη ο συνδικαλισμός, ήταν κυβερνητικός συνδικαλισμός με όλη την σημασία της λέξης που όλα αυτά δημιούργησαν ένα τοξικό περιβάλλον που κάποτε θα οδηγούσε εκεί που φτάσαμε.
Βέβαια αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να αντιστραφεί, αλλά αυτός ήταν ο σκοπός.”
Με αφορμή την πρόσφατη τοποθέτηση του για τα ΕΛΤΑ στο δημοτικό συμβούλιο ο Θανάσης Περδικάρης ανέφερε ότι δεν μπορεί να καταλάβει γιατί στις επισημάνσεις του για τα ΕΛΤΑ ο δήμαρχος Λευκάδας Χαράλαμπος Καλός «αρπάζεται» με το παραμικρό, καθώς η τοποθέτηση του δεν αφορά μόνο την δημοτική αρχή αλλά και άλλους φορείς.
«Όταν είμαστε λαλίστατοι για οτιδήποτε έχει προκύψει και όταν βγάζουμε δελτία τύπου για το ελάχιστο, δεν μπορούν οι θεσμικοί, αλλά και επαγγελματικοί φορείς που τους έχουμε δει στο παρελθόν και καλά κάνουν να είναι μπροστάρηδες σε διάφορα ζητήματα που αφορούσαν ακόμα και με σκοπιμότητες τον τόπο, θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν το θέμα διαφορετικά.»
Δεν αρκεί μια ανάρτηση στο Facebook από την επίσκεψη του διευθυντή των ΕΛΤΑ, που δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα.
Μάλιστα τον ίδιο τον διευθυντή τον έχουν δεσμεύσει, γιατί θα φύγει με εθελουσία και δεν του την κάνουν επειδή υπάρχει τόσο έντονο πρόβλημα.
Ο ίδιος ζει την τραγική κατάσταση στην οποία δεν έχει καμία ευθύνη όπως και οι εργαζόμενοι και τον έχουν και κάθεται να κάνει διανομή και ταξινόμηση, ένα υποτίθεται επιτελικό στέλεχος του ταχυδρομείου Λευκάδας.
Πιστεύω ότι όλοι θεσμικοί μπορούν να κάνουν κάτι περισσότερο και ας έρθουν κάποια στιγμή σε σύγκρουση, ας τραβήξουν λίγο το αυτί και ας υψώσουν λίγο το μάτι τους και να δουν και τον παραπάνω.
Αυτό το κάνουμε για τον τόπο και δεν θα μας μαλώσει κανείς.”
Αναφορικά με τις προσλήψεις που γίνονται στα ΕΛΤΑ ο κ. Περδικάρης είπως ως πρόκειται για “μια βιομηχανία προσλήψεων και δεν συμβαίνει μόνο στην Λευκάδα, με το εξής παράξενο, καθώς για να δουλέψει κάποιος στον τομέα της διανομής, χρειάζεται χρόνος για να μάθει και από την εμπειρία μου παλιότερα ένας υπάλληλος που ερχόταν από κάπου αλλού για να ενημερωθεί σωστά ήθελε περίπου δυο εβδομάδες, άσχετα αν η ανάγκη μερικές φορές το κάνει και σε τέσσερις μέρες.
Μπαίνει λοιπόν ένας νέος υπάλληλος και μέχρι να μάθει τον διώχνουν και παίρνουν κάποιον άλλο, καθώς έχω μάθει ότι έρχονται και από τις γύρω περιοχές.”
Ο λόγος που δεν ανανεώνεται η σύμβαση κάποιου που έχει μάθει σύμφωνα με τον Θανάση Περδικάρη στις ψήφους που μπορεί αν δώσει η κάθε οικογένεια και δεν πρέπει να κοροϊδευόμαστε.
“Όλα δείχνουν ότι γίνεται προσπάθεια να το βγάλουμε από πάνω μας για να χαρίσουμε το συγκεκριμένο μαγαζί”, συμπλήρωσε.
Σχολιάζοντας την τοποθέτηση του αντιδημάρχου Ευτύχη Ζουριδάκη στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο για την κατάσταση που επικρατεί στα ΕΛΤΑ, είπε ότι και τώρα και τότε είναι η άποψη της σημερινής συνδικαλιστικής ηγεσίας των ΕΛΤΑ.
Το θέμα είναι ότι σχετικά με της γραμματοθυρίδες είναι ένα θέμα που έχει προκύψει εδώ και πολλά χρόνια, είχε δοθεί τότε μια οδηγία από τα κεντρικά των ΕΛΤΑ να τοποθετηθούν, όχι στην πόλη της Λευκάδας, αλλά σε χωριά με προβληματική διανομή.
Τώρα θα πληρώσει ο Δήμος περίπου στα 350.000 σχετικά με όσα είπε ο κ. Ζουριδάκης γραμματοθυρίδες οι οποίες όταν θα πωληθεί ο ΕΛΤΑ θα πρέπει να μάθουμε που θα πάνε, καθώς να δώσουμε μια περιουσία στον ιδιώτη.
Επίσης θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα που υπάρχει τώρα μέχρι τον απαιτούμενο χρόνο που θα χρειαστεί να τοποθετηθούν.
Αναφερόμενος στον Βουλευτή Λευκάδας Θανάση Καββαδά και στην πρόσφατη ανάρτηση που ανέβασε στο Facebook από την επίσκεψη στον διευθυντή του ταχυδρομείου και στην ανάρτηση του τον Φλεβάρη, ανέφερε ότι δεν μπορεί ο Έλληνας φορολογούμενος να πληρώνει τέτοιους οργανισμούς. Αυτό ήταν το ρεζουμέ της ανάρτησης και θέλει πολύ μεγάλο θράσος για να το κάνεις.
“Ο ίδιος είναι εξαφανισμένος ζητάει να κλείσουν τα γραφεία, να γίνει αυτό που είναι να γίνει φτάνει στην Λευκάδα να μην κλείσουν.
Υπάρχουν στην Ελλάδα 650 γραφεία και συζητιέται βάση του καλού σεναρίου να μείνουν 450. Το κακό σενάριο είναι να μείνει ένα γραφείο ανά δήμο. Εάν κλείσουν 250 γραφεία πιστεύει κανείς ότι δεν θα κλείσει το γραφείο Βασιλικής σε πρώτη φάση και αν το πιστεύει και ο ίδιος.
Αν εφαρμοστεί το σενάριο να υπάρχει ένα ταχυδρομικό γραφείο ανά δήμο και επειδή δεν μπορώ να φανταστώ δήμους στην Αθήνα με ένα γραφείο, εγώ πιστεύω και το λέω χωρίς να κινδυνολογώ, να το ακούσουν οι συμπολίτες μας για να μην πουν αργότερα ότι δεν μας το είχε πει κανείς ότι κινδυνεύει και το γραφείο των ΕΛΤΑ στο Νυδρί.
Μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει να κλείσει το γραφείο σε Βασιλική και Νυδρί, καθώς αυτή την στιγμή είναι μεγάλος πυλώνας και υποστηριχτής του τουριστικού προϊόντος καθώς λειτουργεί και ως χρηματοπιστωτικός φορέας.
Θα μου πεις για άλλο αυτά θα μπορούσε να υπάρξει ένα ακόμα ψήφισμα από τον Δήμο Λευκάδα; Ναι ρε αδερφέ, δηλαδή οι άλλοι δήμοι στην Λευκάδα που το κάνουν είναι ντεμοντέ; Η τουλάχιστον να έρθουν σε επαφή με τον ΕΛΤΑ, καθώς δεν ειπώθηκε κάτι.
Συστημένο για Άπω Ανατολή Φάκελος Α4 με 5 φύλλα Α4 βάρος μέσα κοστίζει στα ΕΛΤΑ 6 -6,5 ευρώ και σε 7 μέρες παρελήφθη.
Σε ιδιωτική εταιρεία κόστιζε 20-25 ευρώ με παράδοση την ίδια σε μέρες ή περίπου την ίδια όπως οι ίδιοι λένε.
Πλέον αυτές τις μέρες ήρθε και το πτωχευτικό δίκαιο των ιδιωτών ( επίσημα το κράτος μπορεί να κατονομάζει τους ιδιώτες πολίτες φτωχοποιημένους και τους εγγυητές που χρόνια μπήκαν τα τέκνα. Θα δούν τι προβλήματα θα προκύψουν στο μέλλον για τους νέους και την οικογενειοποίηση.
Πρόσθετα οι διαχειριστές των τραπεζών βρήκαν ότι ξεχύλωσαν οι τράπεζες από καταθέσεις , μάλλον αοό χρήματα που ήρθαν απ το υπερπέραν και τους εξωγή’ι’νους. Αυτούς τους εξωγή’ι’νους που τοποθετούν διοικητές και νταραβεριστές των τραπεζών ελέω καταθέσεων που θα προσκομίσουν σε μια χώρα με κοντά 15μηνό Λοκ ντάουν.
Για την επαρχία απ το κέντρο η αποστολή και η επιστροφή συστημένου με ΕΛΤΑ το πολύ να κόστιζε 7-8 ευρώ πήγαινε έλα. Από ιδιωτική εταιρεία κόστιζε 25 ευρώ. Για τον ίδιο χρόνο ολοκλήρωσης του πήγαινε έλα της αλληλογραφίας.
Από δώ και πέρα οι ερωτευμένοι που θέλουν να καταλήξουν σε γάμο, ή τα προξενιά να προσέχουν. Γιατί μπορεί κάποιος ή κάποια απ το δυνάμει ζεύγος νάναι εγγυητής σε οικογενεικό δάνειο ( λόγω ρυθμίσως ) ή σε άλλες οικογενειακές οφειλές και να βρεθεί πρό εκπλήξεων μελλοντικών οικογειακων του /της.
Καλύτερα είναι αν υπάρχει προσέγγιση συμπάθειας νέου και νέας , ή προξενιό, πρώτα να ερευνάται και το όλο θέμα του Τειρεσία και των δανειακών εξαρτήσεων ή των κρατικών εξαρτήσεων ώς εγγυοδοσίες των νέων , αν θέλουν να προχωρήσουν σε οικογενειοποίηση.
Ή να περνάνε καλά ώς ερωτευμένοι με ερωτικό φανατισμό και πάθος , και”” που σε είδα που με ξέρεις””. Γιατί η φτωχοποίηση μέσω εγγυοδοσίας παραμονεύει για τους ερωτευμένους κδι ερωτευμένες.
Eπίσημα και με νόμο ( πάντα ο φόβος του νόμου παραπέμπει στον φόβο του θανάτου κατά την φιλοσοφία του δικαίου) οι πολίτες θα χαρακτηρίζονται και πτωχοποιημένοι.
Ο νέος πτωχεπτικός κώδικας ορίζεται και για τους πολίτες πέρα απ τα νομικά ή εμπορικά πρόσωπα που οριζόνταν ώς τώρα.
Τα τελευταία χρόνια- οι από το 2010 και μετά αποκαλούμενοι φαγάδες και σπάταλοι, έτρεχαν να ρυθμίσουν τα δανειά των και προσέφεραν ηλικιακές εγγυοδοσίες τα τέκνα των για να παρατείνουν την διάρκεια των ληξιπροθέσμων δανείων που αναγκαστικά είχαν γίνει ληξιπρόθεσμα , λόγω της οικονομικής χρεωκοπίας και της μαζικής ανεργίας- πτώσης αποδοχών, αύξησης της φορολογίας και πρόσθετης έκτακτης τελικά μόνιμης φορολόγησης.
Να σημειωθεί ότι το 2008 η Ελλάδα είχε τα μικρότερα ληξιπρόθεσμα δανειακά χρέη στην Ευρώπη , στο 5% των κεφαλαίων δανείων, και τ6 2013 τα κηξιπρόθεσμα είχαν φτάσει στο 56% ( πάλι των κεφαλαιακών δανείων ) . Ταυτόχρονα η κτηματαγορά είχε εξαυλωθεί, οι αξίες των ακινήτων είχαν καταβαθρωθεί, οι ρυθμίσεις δανειών στις οποίες προσέτρεχαν οι δανειολήπτες γινόνταν στην εικονική πλέον αρχική αξία των ακινήτων, και οι δανειολήπτες στην προσπάθεια για ρύθμιση με παράταση των ετών δανεισμού ηλικιακά προσέφεραν ώς εγγυοδότες και τα τέκνα άσχετα αν αυτά- τα τέκνα είχαν εισόδημα ή όχι- αλλά μόνο ώς ηλικιακή εγγυοδοσία για να αντιμετωπιστεί μια μικρότερη δανειακή δόση της ρυθμίσεως. Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό των ετών 2010-2013 ήρθε και η κορυφαία πολιτική ρήτρα της Νεοελληνικής ιστορίας : ” μαζί τα φάγαμε ” που πρέπει και να αποτελέσει και το διαμάντι της πολιτικής φρασεολογίας του Νεοελληνικού κράτους στα 200 χρόνια ύπαρξής του και να μην ξεχαστεί.
Κανένας απ τους κυβερνώντες και το πιστωτικό σύστημα δεν είδε την προφανή αλήθεια ότι ουσιαστικά οι εχέγγυες αξίες των δανειακών κεφαλαίων δεν υπήρχαν πλέον, και όχι μόνο αυτό αλλά και το όλο συναλλακτικό δανειακό πλαίσιο γινόνταν πάνω σε βάση ρυθμίσεων όπου οι αξίες των ακινήτων ώς εχέγγυα για κάθε ρύθμιση, ουσιαστικά ήταν μη υπάρχουσες. Αυτό αποτελούσε και την οικονομική φούσκα της όλης περιπέτειας της δανειοληψίας μετά την χρεωκοπία και τα μνημόνια. Και πάνω σε αυτή την φούσκα ρυθμίσεων ακούμπησαν οι ηλικιακές εγγυοδοσίες – έστω και χωρίς εισόδημα- των τέκνων, τα οποία εκάστοτε τέκνα ώς εγγυοδότες αναγκαστικοί στα οικογενειακά δάνεια και για την ρυθμισή των, υπάγονται στους κανόνες του νέου πτωχεπτικού νόμου.
Η ιδέα του δανειακού κουρέματος για την αξιακή προσαρμογή των δανείων και την προσαρμογή της οικονομικής ζωής σε στερεότερη – πέραν της φούσκας- βάση, σκόπιμα δεν ασκήθηκε. Και μάλιστα σε εποχές που εξ ορισμού οι εισοδηματικές μειωτικές προσαρμογές και οι φορολογικές εκτινάξεις ( αποκορύφωνα η φορολογική σκάλα μεταξύ των ετών 2011-2012 μεζί με τις έκτακτες φορολογήσεις που μείνανε μόνιμες ) οδήγησαν το όλο οικονομικό κύκλωμα της χώρας στον πλήρη απαξιωτισμό, εξ ού και η μαζικοποίηση της ανεργίας που άγγιξε ποσοστά μεγαλύτερα του αμερικανικού κράχ του 1929 και του μεσοπολέμου στην Γερμανία, και ιδιαίτερα στους νέους ( αυτούς που οι γονείς προσέφεραν ώς εγγυητές στα δάνεια) η ανεργία ήταν σε επίπεδα καθολικότητας.
Και αν κάποιος ή κάποιοι δεν βλέπουν αυτό το δημιουργηθέν χάλι τόσα χρόνια, και δεν προβληματίζονται ότι το 2020 εκ νέου λόγω πανδημίας τα κηξιπρόθεσμα των δανείων έφτασαν ή τείνου σε επίπεδο του 2013 ( είναι επίσημα στο 50% ), τότε μπορούν ασφαλώς και με ησυχία να κοιμούνται για την κοινωνική κατάσταση στην χώρα και τις αναπτυξιακές προοπτικές, εθισμένοι στις παλαιότερες παμφόλυγες και κοψές για το σαξές στόρυ.
Αν με την πρακτική των εμφαίνουν στον απροσδιόριστο φόβο του θανάτου ( ώς παραπομπή του φόβου του νόμου) γιατί έτσι φοβίζουν τους πολίτες κατασταλτικά.. θα έρθει η ώρα που θα φοβηθούν και οι ίδιοι . γιατί και οι ίδιοι είναι πρώτα πολίτες και μετά ΄λολα τα άλλα, εξουσιασές, βαθμοφόροι, κοινωνικοί ρετιρέδες, κλπ κλπ.
Οι Έλληνες πολίτες – αυτοί που το 2008 είχαν τα μικρότερα ληξιπρόθεσμα χρέη στην Ευρώπη – αυτή την μνημονιακή για την Ελλάδα Ευρώπη- δεν είναι ούτε υπήρξαν φαγάδες, και δεν φάγανε μαζί με κανένα εξουσιαστή δημόσιο πλούτο. Εξουσιαστή ή εξουσιαστών που εξ ιδίοις κρίνουν τα αλλότρια.
Τα καταστήματα των τραπεζών στις πρωτεύουσες των νομών ή στις μεγάλες πόλεις των επαρχιών των νομών , είναι εξόχως κερδοφόρες επιχειρήσεις .Και ουσιαστικά είναι αυτές οι θυγατρικές μονάδες που κρατάνε τις τράπεζες. Και αυτό είναι γνωστό στιν τραπεζικό επιχειρηματικό χώρο. Για τούτο και δεν κλείνουν αυτά τα καταστήματα, έναντι άλλων περιφερειακών καταστημάτων μεγαλουπόλεων πώς δίκτυο που συρικνώνεται.
Τα τραπεζικά ιδρύματα λοιπόν στην Λευκάδα να χρηματοδπτήσουν την λειτουργία των ΕΛΤΑ σε μόνιμη βάση , απ τις αυξημένες εισπράξεις και αυξημένα κέρδη που έχουν. Αυτό θα πεί κοινωνική εταιρική ευθύνη. Διότι δεν μπορεί νσ διακινείται το χρήμα υποχρεωτικά μέσω τραπεζψν στην συναλλακτική ζωή γενικευμένα πλέον, οι τράπεζες να έχουν στηριχτελι με 149 δις ευρώ ώς δημόσιο χρέος του κράτους που το πληρώνουν οι πολίτες με φόρους, και ταυτόχρονα οι τράπεζες να αποκαλούνται επιχειρήσεις που δεν επιστρέφουν στην κοινωνία ( αυτή που τις διέσωσε) μέρος της σωτηρίας ώς χρήμα για την κοινωνική λεοτουργία.
Ένα σύστημα περιφερειακής αναπτυξιακής ορθολογικής κοινωνικής οργάνωσης αυτή την πρακτική έπρεπε να ακολουθεί.
Τώρα δεν με τις δυνατότητες τηε ψηφιακής διακυβέρνησης , μπορεί μέρος υπολογισμών της σχέσης συμμετοχής του πληθυσμού αναλογικά στο κόστος διάσωσης των τραπεζών ανά επαρχία μπορεί να υπολογισθεί κατανεμητικά , ώστε και οι τράπεζες και κάθε τράπεζα να συμμετάσχουν αντίστοιχα μέσω της κοινωνικής εταιρικής ευθύνης -αν την εννοούν- στο όλο ανταποδοτικό σύστημα τραπεζών-κοινωνίας. Το οποίο μέχρι στιγμής λειτούργησε ώς κρατική νομοθετική πρακτική λεόντεια υπερ των τραπεζών.
Και εδώ θα φανεί η πρόθεση της κυβέρνησης και τούτης και των επομένων και πέρα για την λειτουργική της αναπτυξιακής κοινωνικής ανταπόδοσης ώς επιδίωξη πολιτικής. Με την νομοθέτηση διατάξεων με τις οποίες οι τράπεζες θα επιστρέφουν -και το ύψος επιστροφών- πρός την κοινωνία και μέρος κάθε χρόνο των χρημάτων που ώς δημόσιο χρέος φορτώθηκαν οι πολίτες για να διασωθούν οι τράπεζες ώε εμπορικές επιχειρήσεις.
Κσι αν δεν συμβεί αυτό τότε θα υπάρχει μια τεράστια αντικοινωνική αντιορθολογική αντιαναπτυξιακή κατάσταση σε βάρος άλλων επιχειρήσεων έστω και στο παραμικρό καφενεδάκι, το οποίο έκλεισε λόγω οικονομικών δυσκολιών την τελευταία δεκαετία και την πανδημική εποχή.
Διότι η κάθε επιχείρηση που έκλεισε μέχρι και μαγαζάκι τα τελευταία χρόνια που γέμισαν τα κτήρια κλεισμένες σκονισμένες τζαμαρίες , ουσιαστικά έκλεισε γιατί οι φορείς της χρηματοδότησαν το τραπεζικό σύστημα , μέσω φόρων που καλούνταν να πληρώσουν, για το δημόσιο χρέος που στήριξε επιλεκτικά τις τράπεζες. Τις ουσιαστικά χρεωκοπημένες και αυτές το 2010 .
Καο
Και εδώ ανοίγει το θέμα των δανείων που ζητάμε μα εισπράξουν οι τράπεζες. Ποιών δανειακών κεφαλαίων όταν το τραπεζικό σύστημα ομολογεί ότι τα δανειακά όλα κεφάλαια είναι 139 δις και το χρέος που φορτώθηκαν οι οολίτες για την σωτηρία των τραπεζών είναι 149 δίς ευρώ ??
Δηλαδή οι πολίτες της χώρας να πληρώσουν 2η φορά .
Αν η κυβέρνηση θέλει όχι μεγαλοστομίες -αυτές θέλει- αλλά αναπτυξιακό έργο ουσίας μπορεί και έχει τρόπους και κανάλια και πραμτικές να προχωρήσει αναπτυξιακά.
Αν το θέλει , που με βάση τον συμβολισμό της απαξίωσης των ΕΛΤΑ στην Λευκάδα , δεν το θέλει.
Για τούτο και εξαγγέλονται και χρηματοδοτούνται στην Λευκάδα φολκλορικά έργα της φολκλορικής επέκτασης.
Το κοινωνικό καθεστώς που κατανεμήθηκε στην Ελλάδα και για την Ελλάδα , όπου ο ψηφιακός μετασχηματισμός αποτελεί επιτροπιακό της χώρας ώς χώρας και των πολιτών στόχο και όχι εργαλείο, ασφαλώς και προυποθέτει την οριστική παύση της συμμετοχής των πολιτών στην πολιτικοκοινωνική διαχείρηση, δηλαδή μια επιθετική αποσυσσωμάτωση, για να αποφύγει τους κλονισμούς των πατερναλιστικών δήθεν επιδιωξεών του, για την ” ορθολογικότητα ” της διαχείρησης. Αλλά την ορθολογικότητα όπως οι ίδιες οι κοινωνικές και πολιτικές ευρύτερα( μαζί και οι ” διεθνείς υπερκρατικές αγορές ” ερμηνεύουν.
Η προοδευτικότητα στην διάλυση κάθε συλλογικότητας , και συνδικαλιστικές ( κάποτε θα πρέπει να ειδψθεί και ο συνδικαλισμός σφαιρικά για το μεταπολεμικό και μεταπολιτευτικό τοπίο στην Ελλάδα), οι εργασιακές κλαδικότητες αμοιβών και ασφάλισης, ακόμη και ιδεολογικής απόχρωσης κομματικές εκδηλώσεις και κομματικά έως πολιτικά γραφεία, αποτελούσαν μια μορφή και την κύρια μορφή συμμετοχικότητας ιδιαίτερα στην μεταπολίτευση, συλλογικότητα και συμμετοχικότητα με βάση τις πολιτιστικές αξιοακότητες και δυνατότητες της εποχής στην χώρα.
Τι συλλογικό ώς συμμετοχή πρόταγμα έχουν να προτείνουν οι σημερινές κοινωνικές υπάρξεις, διεκδίκησης και διαλόγου με την κάθε και εκάστοτε κυβέρνηση, για τις θέσεις εργασίας, την αναγκαιότητα λειτουργίας κοινωνικών εξυπηρετικών δομών ( τέτοια είναι τα ΕΛΤΑ), την διεκδίκηση συνολικά απέναντι στα ταλαιπωρητικά δανειακά θέματα γεννεαλογικά και θέματα ιδιωτικού χρέους, που επίσημα το ίδιο το κράτος λέει ότι είναι 240 δις ευρώ κλείνοντας τα μάτια στο τι αυτό σηματοδοτεί ώς 140% του ΑΕΠ, μισθολογίων, ασφάλισης, εργασιακών όρων. και εν γένει θέματα που απαιτούν την κοινωνική όσον το δυνατό αποδοχή κατανοητικά ώς κοινή για όλους λειτουργία ??
Ποια διεκδίκηση στις μέρες μας υπάρχει για επανεξέταση έστω και σε άλλη βάση οικονομικής συγκρότησης των ΕΛΤΑ Λευκάδος ώς παράδειγμα, για να συνεχίσουν να εξυπηρετούν τους πολίτες και στην βάση της οικονομικής υγιούς υπαρκτής θέσης, αν τώρα ισολογιστικά αποδικνύεται ότι είναι ζημιογόνα ?? Γιατί δεν είναι θέμα κοινωνικής συμφωνίας ( κράτους και πολιτών) η αναδιοργάνωση των ΕΛΤΑ , μέσα στις δυνατότητες που επιτρέπει μια τιμολογιακή έστω πολιτική που θα δώσει την συνέχεια της υγιούς και σταθερής λειτουργίας των ΕΛΤΑ, και κάθε άλλου φορέα??
Ποια είναι η Ελλαδική κοινωνική διεκδίκηση ( και από που θα προέλθει ) για το θέμα της αντιμετώπισης του ιδιωτικού χρέους συνολικά των πολιτών, στην βάση των δανειοληψιών και καταμερισμού ρίσκων δανειοληψιών και στους συμβαλόμενους πιστωτικό σύστημα και δανειολήπτες ??
Η σε κάθε χώρα κοινωνική διεκδίκηση εσωτερικά , δεν αποτελεί στοιχείο και κρατικής δυναμικής στο όποιο διεθνοποιημένο κρατικόεθνικό σύστημα ??
Η διεκδίκηση απ την Ελληνική κοινωνία του πολιτικού πιότερου φιλελευθερισμού δεν απετέλεσε κυρίαρχο θέμα επιδίωξης των μεταπολεμικών κυβερνήσεων , είτε μέσω οικονομικής προόδου είτε μέσω πολιτικής και ιδεολογικής εκζήτησης για τους πολιτειακούς θεσμούς ?? Δεν ήταν ακόμη και οι συντηρητικές δήθεν κυβερνήσεις ( αν μπορούν να ονομασθούν έτσι ) της δεκαετίας του 1950 που έσπρωχναν για την δημιουργία συλλογικής οργάνωσης ώς δίπολο ιδεολογικό και πολιτικό απ την οποία προέκυψε , και προδικτατορικά η ΕΚ , και κάτω απ την πίεση των κοινωνικών διεκδικήσεων ??
ΔΕν ήταν ο ίδιος ο Κων/νος Καραμανλής το 1974 και μετά που επεδίωξε ενίσχυσε και κατεύθηνε ουσιαστικά την κοινωνική συσσωμάτωση, την δυναμική της οποίας πολλές φορές χρησιμοποίησε ώς ροπή και μέσον για τις πολιτικές επιλογές του ??
Τι προτείνεται στο σημερινό, απρόσωπο, αποσυμμετοχικοποιημένο πρόταγμα , του κρατικού αποφασίζειν υπερ της δήθεν ορθολογικής λειτουργικής απροσωπείας, αλλά όπως αυτή την θεωρεί η θεσμική πατερναλιστικά των κρατών- και της Ελλάδος -λειτουργία ??
Πολύ νωρίς και απότομα σε 5-10 χρόνια ( υπήρχε και κόπωση της συμμετοχικότητας) και με την εφαρμογή ” ορθολογικών προοπτικών προσοκιών υπό και το άλλοθι της επιτροπιακής οικονομικής αναγκαιότητας ” τείνει να προπαγανδιστεί ώς πολιτικό πρόταγμα και ιδεολογική μανιέρα- και απ την σημερινή κυβέρνηση εμφατικά μάλιστα- η αποσυσσωμάτωση κοινωνικά και το αρνητικό της ιδεολογικής και πολιτικής συμμετοχής, μέσω και της υποχώρησης των οργάνων έκφρασής της και της διαρραγής της διεκδίκησης συλλογικά υπερ των ιδιωτικοτήτων των προσδοκιών και αναζητήσεων στο κοινωνικό πολιτικό οικονομικό ακόμη και αυτοτικό των ανθρώπων εσωστρεφές τοπίο.
Και είναι σαφής η επιδίωξη της ημιλειτουργίας των ΕΛΤΑ Λευκάδος , που προοδευτικά ώς ημιλειτουργούντα φθίνουν, όπως αυτή σηματοδοτείται απ το τιμολογιακό χάσμα για την παροχή της ίδιας υπηρεσίας μεταξύ ΕΛΤΑ και ιδιωτικών εταιρειών διακίνησης αλληλογραφίας ή διακινουμένων στο ίδιο επίπεδο.
Γιατί δεν μπορεί το τιμολογιακό χάσμα αυτό να περιορισθεί, ώς κοινωνική συναίνεση , αυξητικά για τα ΕΛΤΑ, μειωτικά για τις ιδιωτικές εταιρείες, ώστε να λειτουργήσει η άμιλλα και ο υγιής σε βάση εξυπηρέτησης των πολιτών ανταγωνισμός, σε τιμολογιακά αποδεκτά επίπεδα ??
Το ψηφιακό κράτος καλά είναι η κυβέρνηση και οι ευρωπα”ι’κες επιτοπείες να εξετάσουν κατά πόσο θέλουν να είναι αποσυμμετοχικοποιημένο για τους πολίτες κράτος.
Και αυτό θα έχει να κάνει με την ίδια την ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή- ιδιαίτερα για την κοινωνική συνοχή- , για την οποία το ψηφιοποιημένο κράτος αποτελεί μέσον και όχι στόχο. Εκτός και οι επιτροπιακές και κρατικές ορθολογικότητες θεωρούν διακριτά θα θέμα κοινωνικής συνοχής και ανάπτυξης.
Επειδή η Γερμανία μέσα στην πανδημία έχασε τον έλεγχο του πληθωρισμού ( όπως οι ίδιοι οι Γερμανοί ομολογούν) επειδή χρηματοδότησαν την αγορά των με τα κονδύλια της ΕΚΤ, για τούτο τώρα μελετάνε την αύξηση των επιτοκίων , και πώς αυτή την αύξηση την έχει ανάγκη η αγορά και οι οικονομίες.
Ουσιαστικά θέλουν να επιβάλλουν μεταφορές κεφαλαίων απ τους πολίτες πρός το τραπεζικό σύστημα μέσω της αύξησης των επιτοκίων δανεισμού και στα ήδη υπάρχοντα δάνεια. Μια και τα επιτόνια έχουν βάση το ευρωπα’ι’κό επιτόκιο. Και έτσι να βαθύνουν ακόμη την ύφεση μια και θα αυξηθούν και τα επιτόκια νέων χορηγήσεων.
Οι όποιες αυξήσεις των επιτοκίων μαι καταθέσεων έτσι ( μηδαμινές στην σημερινή βάση επιτοκίων καταθέσεων) απλά θα αποτελέσουν κίνητρο αποταμιεύσεως χωρίς όμως προοπτική επενδυτική εφ όσον τα επιτόκια χορηγήσεων θα αυξηθούν. Θα δοθεί έτσι πάλι η ευκαιρία στο τραπεζικό σύστημα να θεωρείται ώς το σύστημα φύλαξης της αποταμίευσης και έτσι να διατηρηθούν τα χαμηλά ανέξοδα για τις τράπεζες επιτόκια καταθέσεων.
Για την Ελλάδα των δανειακών ληξιπροθέσμων δανείων και ρυθμισμένων , η αύξηση των επιτοκίων βάσης στα δάνεια θα αποτελέσει αύξηση των δανειακών οφειλών στα ήδη ρυθμισμένα δάνεια , και το σύστημα βάθυνσης του χρεωστασίου των πολιτών θα αυξηθεί.
Τουτέστιν και η γενεαλογία του χρέους των πολιτών θα μεγαλώσει. Και το παίγνιο απόσπασης των ακινήτων μαζί με πρόσθετη δέσμευση των δανειοληπτών και εγγυητών θα επεκταθεί ώς διαδικασία φτωχοποίησης των πολιτών και καθήλωσης της Χώρας ώς χώρα χαμηλού κόστους.
Πίσω απ τις απόψεις για τον Πληθωρισμό μέσα στην πανδημία, και που ανιχνεύτηκε στην Γερμανία, κρύβεται η παραπέρα μεθοδική σκληρή μεταμνημονιακή νέα μνημονιακότητα.