Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής πραγματοποίησε ο Βουλευτής Ν. Λευκάδας Θανάσης Καββαδάς, στο πλαίσιο της συζήτησης του νέου νομοσχεδίου για την προστασία της εργασίας.
Ο Βουλευτής ξεκίνησε την ομιλία του αναφέροντας ότι η δημόσια συζήτηση που άνοιξε η κυβέρνηση για αυτό το νέο πλαίσιο προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ανέδειξε και νέες διαχωριστικές γραμμές, ανάμεσα στις παλιές και στις σύγχρονες ανάγκες του κόσμου της εργασίας. Κατηγόρησε την αντιπολίτευση για αναχρονιστικές αντιλήψεις, φοβικά σύνδρομα απέναντι στην πραγματικότητα και προσχηματικές αιτιάσεις απέναντι στο νομοσχέδιο.
Εξήρε την απόφαση της Κυβέρνησης να ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία, ώστε να πέσουν οι μάσκες, καθώς τότε, όπως ανέφερε, κάποιοι θα πρέπει να εξηγήσουν στους εργαζόμενους γιατί και για ποιο λόγο καταψηφίζουν διατάξεις που στοχεύουν στην προστασία τους αλλά και στην ανάδειξη δικαιωμάτων, που προκύπτουν από την σύγχρονη πραγματικότητα.
Αναρωτήθηκε ποιος και με ποια επιχειρήματα μπορεί να καταψηφίσει:
- Τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της βίας και της παρενόχλησης στην εργασία, με την κύρωση της πολύ σημαντικής σύμβασης 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας.
- Την Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας, που στοχεύει στην καταπολέμηση της μαύρης εργασίας, των αδήλωτων υπερωριών και της απώλειας δημοσίων εσόδων.
- Την καθιέρωση γονικής άδειας 4 μηνών και για τους δύο γονείς και της άδειας πατρότητας, για πρώτη φορά μάλιστα, με αποδοχές για 14 ημέρες έναντι 10 που προβλέπει η Οδηγία και 2 που ισχύουν σήμερα.
- Τη θέσπιση του δικαιώματος της αποσύνδεσης, μετά το τέλος του ωραρίου, για τις περιπτώσεις της τηλεργασίας ώστε να μην παραβιάζεται το οκτάωρο.
- Την καθιέρωση άδειας φροντιστή 5 ημερών στον εργαζόμενο για την παροχή φροντίδας σε συγγενικό πρόσωπο που αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, άδειας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής 7 ημερών με αποδοχές στον ιδιωτικό τομέα, άδειας ανωτέρας βίας 2 ημέρες το χρόνο, και πολλές άλλες νέες κατηγορίες αδειών.
- Τη δημιουργία πλαισίου προστασίας για τους εργαζόμενους στις ψηφιακές πλατφόρμες, καθώς θα έχουν δικαιώματα στην πρόνοια, στην υγιεινή και στην ασφάλεια αντίστοιχα με αυτά των εργαζομένων με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας.
- Την εξίσωση των αποζημιώσεων των εργατοτεχνιτών, που μέχρι σήμερα υπολογίζονταν σε λίγα μεροκάματα, με εκείνες των υπαλλήλων, που ισοδυναμούν με μισθούς έως και 12 μηνών.
- Την ενίσχυση των επιτρεπόμενων υπερωριών στις 150 ώρες, που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος, όχι για να υποχρεωθεί ο εργαζόμενος να δουλέψει 150 ώρες παραπάνω το χρόνο, αλλά για να προστατευθεί αυτός που πράγματι δουλεύει αυτές τις ώρες και να διασφαλιστεί η αμοιβή του. Μια αμοιβή που, όπως τόνισε ο Βουλευτής, δεν θα πληρώνεται με ρεπό, όπως διακινούν τα φέικ νιούζ που διασπείρει η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά θα πληρώνονται κανονικά, ενώ υπερωρίες πάνω από 150 ώρες θα πληρώνονται πλέον με 120% επιπλέον και όχι με το 80% που ισχύει σήμερα.
- Την αύξηση των περιπτώσεων κατά τις οποίες μια απόλυση εργαζομένου χαρακτηρίζεται άκυρη και παράνομη και επιβάλλεται η επιστροφή στην εργασία του, μεταξύ αυτών και περιπτώσεις εργαζομένων που δεν υπέκυψαν στην πίεση του εργοδότη για διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ή τηλεργαζόμενοι που άσκησαν το δικαίωμα αποσύνδεσης.
- Την αναβάθμιση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας σε ανεξάρτητη αρχή – για να μην υπάρξει ποτέ ξανά σκιά για κυβερνητικά χατίρια σε εργοδότες.
Ευχόμενος τα κόμματα της αντιπολίτευσης να παραμείνουν στην ονομαστική ψηφοφορία και να μην αποχωρήσουν ώστε να δει ο κόσμος αν θα ψηφίσουν αυτές τις ρυθμίσεις, καθώς δύσκολα θα βρουν επιχειρήματα για την καταψήφιση τους, αναρωτήθηκε αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψηφίσει την ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2019/1158, που συνυπέγραψε όταν ήταν κυβέρνηση.
Ανέφερε ότι η οδηγία για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας μέσω ατομικών συμβάσεων και με πρωτοβουλία του εργαζομένου, έχει στόχο την βέλτιστη εναρμόνιση επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, επιτυγχάνεται και συμφωνείται μόνο με πρωτοβουλία αλλά και συναίνεση του εργαζόμενου, τόνισε δε ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε επιχειρήσεις όπως ο ΟΤΕ,η ALPHA BANK και σε πολλές άλλες.
Επεσήμανε ότι ήδη εφαρμόζεται και στον ξενοδοχειακό κλάδο, όπου η ίδια η κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας περιέχει πρόβλεψη για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Τόνισε ότι όσοι προέρχονται από νησιωτικές και γενικά τουριστικές περιοχές γνωρίζουν ότι οι ανάγκες αυξάνονται κατακόρυφα το καλοκαίρι, όχι μόνο στα ξενοδοχεία και στα καταλύματα, αλλά σε όλες τις επιχειρήσεις που τουρισμού, της εστίασης, και βεβαίως της εφοδιαστικής αλυσίδας, πράγμα που σημαίνει ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στη ζήτηση, είναι απολύτως απαραίτητη για να λειτουργήσει η οικονομία και να ζήσει η κοινωνία, είτε πρόκειται για εργοδότες είτε για εργαζόμενους.
Κλείνοντας την ομιλία του ο κ.Καββαδάς ανέφερε:
«Κάποιοι θέλουν να κρατήσουν τη χώρα πίσω, να μας γυρίσουν 40 χρόνια πίσω. Γιατί από τότε έχουν να γίνουν ουσιαστικές αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο που προστατεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων και ρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις. Στα 40 όμως αυτά χρόνια επήλθαν ραγδαίες αλλαγές και εξελίξεις, η τεχνολογία έφερε μεγάλες ανατροπές. Πριν από 40 χρόνια δεν υπήρχαν οι ίδιες ανάγκες, δεν υπήρχε η τηλεργασία, δεν λειτουργούσαν ψηφιακές πλατφόρμες.
Εντολή των πολιτών είναι να αλλάξουμε τη χώρα. Να απελευθερώσουμε δημιουργικές δυνάμεις. Να την απαλλάξουμε από τα βαρίδια που την κρατούν στο παρελθόν και την καταδυναστεύουν. Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί μέρος της εντολής που έδωσαν στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας οι πολίτες, τον Ιούλιο του 2019. Μια εντολή που εξακολουθεί να παραμένει ισχυρή και εκφράζει την πλειοψηφία της κοινωνίας.»
Μετά τα όσα και βίαια εγκαινιάσθηκαν από το 2010 σχετικά με την εργασία, μέρος και αυτών ήταν οι κατοχικού τύπου σκηνές διανομές δήθεν δωρεάν τροφίμων , και όλο το περί την εργασία νταραβέρι όλη την δεκαετία, σύμφωνα με το οποίο ο όρος εργασία έπρεπε να αισθητικοποιηθεί σε νεολογισμούς περί την εργασία , καλά είναι, και για να μην παραπεμφθούμε πάλι στις του Αγίου πνεύματος επεμβάσεις που θα γίνουν και στα θαύματα του Ιησού Χριστού , καλά είναι να υπάρξουν και άλλες απόψεις, ιστορικότερα θεμελιωμένες και όχι όψιμα και απότομα ξεπερασμένες , με ρήτρες μεγαλοστομίες αναπτυξιακοτήτων και ελντοράντα κοινωνικής αγαθότητας . πως πολιτικά και κυβερνητικά όλων των κυβερνήσεων από το 2010 και ένθεν και της τωρινής. Γιατί αυτό το μοντελάκι της ρητορικής για την εργασία φούσκας κοντολογίς , όχι μόνο κρατάει τα χρόνια αυτά αλλά και ενδυναμώνεται και φουσκώνει.
Εντάξει αποδεκτή η άποψη της ισορροπίας στην οικονομία ( στην κοινωνία δηλαδή ) ,ε ανεργία. Εντάξει και οι βιωμένες και αποδεκτές ώς τώρα ταξινομήσεις της ανεργίας με σημαντικότερη την δοαρθρωτική ανεργία. Εντάξει και η αναγκαιότητα της οικονομικονομισματικής περίπου σταθερότητας, μια και με το αποθεματικό πλέον νόμισμα ( εκτός και αν δεν κατανοείται τι σημαίνει αυτό) πρέπει να υπάρχουν κανόνες νομισματικής Ευρωπα’ι’κά διεθνικής σύγκλισης . – Εδώ τεχνηέντως και σκόπιμα παρακάμπτεται η βιωμένη ώς τωρα μεταπολεμική εμπειρία αποθεματικού μεταπολεμικού διεθνικού ισοδυνάμου ισοδυνάμου που ονομάστηκε δολλάριο ΗΠΑ ΚΑΙ για πρώτη φορά στην ιστορία του πολιτισμού. Εντάξει η κατά Δουβλίνο απόψεις του 1996 που απετέλεσαν και αποτελούν μόνιμη μανιέρα ώς επιδίωξη των κρατικών πολιτικών, για να μην παραγάγουν ούτε θέσεις εργασίας ούτε να επενδύουν. Παρένθεση : —Για αυτό το τελευταλίο το Δουβλίνο του 1996 , η Ελληνική πολιτική σκηνή τότε και οι μύστες της από τότε ώς πολιτικές αποφάσεις καλά είναι κάποτε (κά- ποτέ), να εξηγήσουν ( δημοκρατία και διαφωτισμό έχωμε ) ποιές ήταν οι οραματικέρς προοπτικές της για την Ελληνική πραγματικότητα και πραγματικότητα άλλων Ευρωπαικών χωρών , για την αναφανδόν και φανατικά υποστηριξή της και εφαρμοστικοτητάς της.– Εντάξει η αποδοχή του καταναλωτισμού των Ελλήνων, δεν ήταν ανεξάρτητος από τις κρατικές και εκάστοτε κυβερνητικές επιδιώξεις, σε έναν λειτουργισμό κυβερνητισμού , που απ την μια μεριά ήθελε να μην εμπλέκεται στο οικονομικό φαινόμενο της χώρας, ή να εμπλέκεται όλο και λιγώτερο κατά Δουβλίνο, αλλά όλο και μεθόδευε όλο και βαθύτερα την εισπρακτική και παρεμβατική νομοθετικά επεμβασή του στην οικονομική πραγματικότητα της χώρας, μη αρνούμενο ακόμη και σε μικρό χρόνο να αντιφάσκει και να αυτοαναιρείται νομοθετικά και λειτουργικά ώς γελοιόητα, μόνο και μόνο για να εκξαχρειώνει ( και αυτός ήταν ο σκοπός του ) όλο και περισσότερο και την ίδια την οικονομική ζωή και τρέχουσα εμπειρία, αλλά και το σημαντικότερο να εξαχρειώνει και να κονιορτοποιεί κάθε ένα πολιτικής νομιμότητας και αποδεκτότητας απ τους πολίτες του ίδιου του πολιτικού συμβάντος , στα όρια κάθε φορά του πολιτειακού μάλιστα κατά εποχές προβλήματος και προβληματισμού.
Πολύ απότομα όλα αυτά τα χρόνια, στο όνομα της σωτηρίας της χώρας ( ποιάς χώρας αλήθεια) και της σωτηρίας των πολιτών ( των υπηκόων που δεν εισακούονταν οι απόψεις των μέσα στην κρατικό και κυβερνητικό εκάστοτε ξεφώνημα για την σωτηρία όλων ), πολύ απότομα λοιπόν υπερβλήθηκαν όλα τα μέχρι τούδε κεκτημένα δομημένα και συνεχή διαυγασμένα του πολιτισμού για την εργασία την συνδυαστική της και με άλλους τελεστές και συντελεστές της κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης. Οι κυβερνητικές πρακτικές όλα αυτά τα χρόνια, βίαιες απότομες και με αναξήγητη φούρια ( αλήθεια γιατί) , γιατί επεδίωξαν και την αποδόμηση των τεχνικών παραμέτρων οργάνωσης του εργασιακού, και την αποσύνδεση του όρου εργασία απ την έννοια του πλούτου ώς και μειωμένη ποσότητα ανεργίας, ή αλλέως θεσμικοτήτων που έπρεπε ακόμη και μετασχηματιζόμενες αναγκαστικά σε όρους τεχνικής προσαρμογής, να διατηρούν ακέραιο τον πυρήνα της εργασίας ώς αναγκαίο συμβάν για την κοινωνική οργάνωση, και την κάθε προοπτική της και σε οικονομικό και Εθνικό ακόμη και αισθητικό πεδίο??
Γιατί έπρεπε στο όνομα της διαχείρησης του εισπρακτικού ταμειακού για την δήθεν σωτηρία χώρας και πολιτών , ακόμη και ώς μειωτικό του κάθε κόστους της οικονομικής ολότητας ή κλάδου, να υποστεί την αλλοιωσή του ο όρος εργασία, και να αφαιρεθούν πόροι απ το λα’ι’κά εκπεφραζόμενο εργασιακό κύκλωμα της οικονομίας, χωρίς προγραμματισμό του ύψους αυτής της αφαίρεσης ?? Που δόλια και τεχνικά αυτή η αφαίρεση επιδιώχθηκε σε όρους μορφικούς με την εφαρμογή και εισαγωγή νέων όρων του πολιτικού ανόητου ξεφωνήματος, τύπου, διαθεσιμότητες, απσχολήσεις, υποαπασχολισιμότητες, εθελουσίες εξόδοι απ την εργασία , προλάβετε να βγείτε στην πρόωρη σύνταξη, υποκατώτατοι μισθοί ( ή δεν υπήρξε αυτό ) κλπ κλπ φουσκωμένα τσιτάτα της πολιτικόκυβερνητικής κάθε φορά διαλέκτου???
Σε ποιό βαθμό το οικονομικό διαχειριστικό και επί μέρους εκάστοτε νομισματικό ( και δη και ειδικότερα σε αποθεματικό νομισματικό σύστημα ώς η μεταπολεική εμπειρία ) παραμετροποιείται ώς χρήση και άσκηση και εφαρμογή από το γενικότερο οργανωτικό κοινωνικά, το οποίο έρχεται και μόνο να εξυπηρετήσει και όχι περιγραφικά να το υποκαταστήσει και έτσι ποσοτικοποιημένα υποτιμητικά να το υποαξιολογήσει ???
Και η πολιτική και συνεχής κοινοβουλευτικά αυτή διαχείρηση των ιδιαίτερα τελευταίων 11-12 χρόνων, τι έκανε για να μην αποστεί από τις ολοποιητικές παραμέτρους θεώρησης του κοινωνικού στοιχείου, και σε έναν ελάχιστα έστω βαθμό προστασίας αυτου του κοινωνικού και εν τέλει τελικά Εθνικού συμβεβηκότος??
Ή η στατιστική οργανωτική ( και η καραμέλα της ανοργάνωτης και προβληματικής ΕΛΣΤΑΤ ) ήταν η πονηρή δόλια και σκόπιμη μεταγραφή της ουσιαστικά απόκρυψης της πολιτικής κάθε φορά κυβερνοσκοπιμότητας ( εγχωρίως και μέσα στα πλαίσια του διεθνέστερου Ευρωπαικού οικονομικονομισματισμού ) και μέτρο για την αποσύνδεση της εργασίαας ακόμη και ποσοτικά απ το ίδιο το οικονομικό ολοποιητικά συμβάν??? Οπότε εξηγείται απόλυτα και η στατιστική της ανεργίας και οι τεχνικές περί την εργασία, τεχνικές όμως απ τις οποίες το μόνο που απουσίαζε ήταν η ίδια η εργασία και ώς στατιστικό αποτύπωμα??
Ποιές είναι οι παράμετροι της μεθόδευσης της γεννεαλογικής αναγκαιότητας της εργασίας, ώς μέτρο αναπαραγωγής και της ίδιας της γεννεαλογίας της κοινωνίας ??
Η επειδή η αποτύπωση και κάθε λογής αποτυπώσεις πλέον διευκολύνθηκαν αφελώς τεχνικά απ την ηλεκτρονική υπολογιστική ( ενέσκηψαν οι Χαρβαρντιανοί των Button κλπ φουριόζοι της κυβερνο αφ υψηλού στατιστικοποίησης) ταυτίζεται και το πολιτικό και χρόνια και τώρα κυβερνητικό σύστημα της της χώρας ότι μπορεί να εισφέρει και στην ίδια τηην γεννεαλογική αναπαραγωγικά αναγκαιότητα της εργασίας ώς παράμετρο της κοινωνικής γεννεαογίας ??
Και η τωρινή κυβέρνηση έχει πλάκα, καλαμπουρτζίδες είναι , καλαμπούρια λένε , για αυτά είναι. Τίποτα το νεότερο με τα πρίν απλά αυξημένο καλαμπούρι.
Από τις 25 Μα’ί’ου λένε κυβερνητικά ότι θα πιστώσουν το 80% των μη καταβληθέντων ενοικίων Απριλίου ?? Και μην το είδατε τον Παναή .