Νέα λιτότητα για το λαό μεγάλες διευκολύνσεις στο κεφάλαιο
Η άνοδος των τιμών των προϊόντων καθημερινά μεγαλώνει. Τα στοιχεία της Eurostat σχετικά με το δείκτη τιμών καταναλωτή δείχνουν αύξηση 4,1% σε ετήσια βάση τον Οκτώβρη, από 3,4% το Σεπτέμβρη και 3% τον Αύγουστο για την ευρωζώνη και για την Ελλάδα από 1,9% το Σεπτέμβρη άνοδο στο 3% τον Οκτώβρη και συνεχώς εκτοξεύεται με ταχύτατους ρυθμούς. Η τεράστια άνοδος των τιμών της ενέργειας, ιδιαίτερα του φυσικού αερίου αλλά και των άλλων πηγών ενέργειας, οδηγεί σε μεγάλη αύξηση του κόστους της παραγωγής των προϊόντων και επιβαρύνει πολύ τα λαϊκά νοικοκυριά.
Οι μισθοί παραμένουν σταθεροί στο κατώτατο σημείο, ο κατώτατος μισθός σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα, χιλιάδες συντάξεις περιμένουν 2, 3 και 4 χρόνια για να εκδοθούν, τα ενοίκια έχουν εκτιναχθεί στα ύψη, οι τιμές όμως των προϊόντων στα ράφια των σούπερ μάρκετ καθημερινά αλλάζουν προς τα πάνω. Το κόστος παραγωγής των γεωργικών προϊόντων μεγαλώνει αφού λιπάσματα και άλλα αναγκαία για την παραγωγή είδη ακριβαίνουν και ορισμένα βρίσκονται σε σημαντική έλλειψη. Έτσι οι λιανικές τιμές των οπωροκηπευτικών και των λοιπών προϊόντων εκτινάσσονται.
Οι δηλώσεις Κυβερνητικών παραγόντων ότι η άνοδος των τιμών είναι παροδική και αποκλειστικά εισαγόμενη, ότι ως το τέλος του χρόνου το φαινόμενο θα έχει ξεπεραστεί δεν έχει καμία αξία. Οι ανατιμήσεις θα τραβήξουν για πολύ και οι επιπτώσεις τους ιδιαίτερα επώδυνες.
Πέραν της ανόδου του κόστους της ενέργειας, στην άνοδο των τιμών και του κόστους παραγωγής επιδρούν σοβαρά προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα όπως οι πολύ ακριβές μεταφορές, η έλλειψη μεταφορικών μέσων κλπ που οδηγούν σε καθυστερήσεις στην παραγωγή και κλείσιμο των εργοστασίων σε πολλές περιπτώσεις.
Οι επιπτώσεις στα λαϊκά νοικοκυριά είναι ήδη πολύ μεγάλες και αναμένεται να πολλαπλασιαστούν και τα μέτρα που έλαβε και πολυδιαφήμισε η κυβέρνηση δεν είναι τίποτα περισσότερο από ασπιρίνες.
Η ευφορία που δημιούργησαν κυβερνητικοί κύκλοι σχετικά με την άνοδο κατά 16,1% του ΑΕΠ το 2ο τρίμηνο του 2021 σε σχέση με το αντίστοιχο του προηγούμενου χρόνου και το αξιοποίησαν προπαγανδιστικά σε πρωτοφανή βαθμό δεν σημαίνει κάτι ουσιαστικό. Μία οικονομία κυριολεκτικά σταματημένη το 2020 με τη χαλάρωση των μέτρων για την Πανδημία το 2021 έχει άνοδο, εξάλλου αυτό συνέβη και μάλιστα σε υψηλότερα ποσοστά στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.
Στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανοίγει δημόσια συζήτηση για την επανεξέταση του Πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης κάτω από το πρίσμα των προβλημάτων και των νέων προκλήσεων που έφερε η κρίση του κορονοϊού και με το επιχείρημα ότι οι σημερινές οικονομικές συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές από τη δεκαετία του ’90 όταν το πλαίσιο αυτό διαμορφώθηκε και πλέον είναι απαραίτητη η τροποποίηση του.
Στον πυρήνα των προθέσεων βρίσκεται η θέση για ορισμένη χαλάρωση του ισχύοντος δημοσιονομικού Πλαισίου με στόχο τη στήριξη των οικονομιών των χωρών μέσω μεγάλης κρατικής χρηματοδότησης των επιχειρήσεων. Η επαναφορά του Συμφώνου Σταθερότητας από το 2023 στόχος είναι να γίνει με νέα μορφή πιο ευέλικτης διαχείρισης.
Στα πλαίσια αυτά ο ESM κατέθεσε τις προτάσεις του που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.
Παρέχεται η δυνατότητα το όριο του κρατικού χρέους από 60% του ΑΕΠ που είναι σήμερα να φτάσει ως και το 100%, να χρηματοδοτηθούν δηλαδή οι επιχειρήσεις και η οικονομία μέσω του δανεισμού του κράτους και έτσι να στηριχθεί η αναμενόμενη οικονομική ανάκαμψη. Ο στόχος για κρατικά ελλείμματα παραμένει στο 3% αλλά προβλέπονται εξαιρέσεις αύξησης των ελλειμμάτων για τη χρηματοδότηση των κρατικών δαπανών.
Κράτη με υπέρογκα χρέη όπως η Ελλάδα και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου πρέπει να παρουσιάζουν πρωτογενή πλεονάσματα ώστε να φτάσει το ύψος του χρέους τους στο 100% ή πιο λίγο σε ένα χρονικό βάθος 20 ετών. Στην περίπτωση δε που έχουμε μείωση της οικονομικής δραστηριότητας ή μείωση των επενδύσεων το συμφωνημένο ποσοστό μείωσης του χρέους για κάθε έτος αναστέλλεται για μία διετία με στόχο την αποκατάσταση των ρυθμών ανάπτυξης.
Τα παραπάνω για την Ελλάδα σημαίνουν τα εξής
Το Κρατικό χρέος της χώρας έφτασε στο ιλιγγιώδες ύψος 208,83% του ΑΕΠ το 2021 και το 2022 προβλέπεται μία ορισμένη υποχώρηση του στο 201,41%. Με βάση τις προτάσεις του ESM αυτό για την Ελλάδα σημαίνει ότι για να φτάσει το δημόσιο χρέος στο 100% από το σημερινό ύψος του τα επόμενα 20 χρόνια θα πρέπει η χώρα να παρουσιάζει πλεονάσματα περίπου 5% ετησίως, δηλαδή σχεδόν 10 δισεκατομμύρια ευρώ. Με δυο λόγια μία βαριά πολυετή λιτότητα με αιματηρές μειώσεις των δαπανών, Ιδίως των κοινωνικών δαπανών και νέοι φόροι για τα λαϊκά νοικοκυριά.
Τρία είναι τα βασικά σενάρια που εξετάζονται. Αυτό που έχει ως οροφή για το χρέος στο 100% του ΑΕΠ που σημαίνει 4,5% πλεονάσματα το χρόνο για 20 χρόνια ή 3% πλεονάσματα αν η μείωση του χρέους επεκταθεί στα 30 χρόνια. Το δεύτερο σενάριο που θέτει όριο του χρέους το 80% του ΑΕΠ απαιτεί πλεονάσματα 5% ετησίως για 20 χρόνια ή 4,5% για 30 χρόνια και το τρίτο σενάριο με βάση το ανώτατο όριο χρέους στο 60% απαιτεί για 20 χρόνια πλεονάσματα 6,5% του ΑΕΠ και 4,5% για 30 χρόνια.
Η κυβέρνηση επιδιώκει έξοδο από την ενισχυμένη εποπτεία από το 2023 που σημαίνει μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα και αυτό ακυρώνεται. Το 2022 και μάλιστα το πρώτο εξάμηνο του είναι πολύ πιθανόν η κυβέρνηση να προχωρήσει σε γενικές εκλογές, στην περίπτωση αυτή η προσπάθεια επανεκλογής της γίνεται ιδιαίτερα δύσκολη.
Για τις λαϊκές οικογένειες, για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, οι εξελίξεις αυτές σημαίνουν συνέχιση και επιδείνωση της σημερινής κατάστασης, παράταση της λιτότητας και των τεράστιων λαϊκών δυσκολιών σε όλους τους τομείς.
Η πλατεία λεωφόρος της ανάπτυξης που το κυβερνητικό Story περιλαμβάνει η οποία θα σημάνει και καλύτερες μέρες για το λαό ακυρώνεται.
Βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των εργαζομένων μόνο μέσα από την ανάπτυξη των αγώνων και τη διεκδίκηση της κατάργησης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, τουλάχιστον για όσο διαρκεί η ενεργειακή κρίση, τη διεκδίκηση μηδενικού ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, γενναία αύξηση του κατώτατου μισθού, των χαμηλών συντάξεων και ενίσχυση των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων. Σημαίνει διεκδίκηση και ακύρωση της κυβερνητικής απόφασης για κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής την οποίαν ανακοίνωσε η κυβέρνηση πρωτοπορώντας, υποτίθεται, σε ολόκληρη την Ευρώπη και η οποία αποδεικνύεται βήμα στο κενό όταν όλα τα ισχυρά κράτη παρατείνουν πολλά χρόνια τη λειτουργία τους ή ανοίγουν λιγνιτωρυχεία και εργοστάσια που είχαν σταματήσει την παραγωγή. Οι λιγνιτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής εξασφαλίζουν ηλεκτρική ενέργεια ιδιαίτερα φθηνή, ενώ η τιμή του φυσικού αερίου έχει εκτιναχθεί στα ύψη και όλα αυτά για να ικανοποιηθούν τα μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα που στηρίζουν την κυβέρνηση.
Γεράσιμος Αραβανής
H κυβέρνηση εφαρμόζει το σύστημα Σημίτη.
Ανεβάζει τις τιμές παντού ( μόνες οι τιμές δεν ανεβαίνουν), για να προκαλέσει συνολικά αυξημένη εγχρηματοποιημένη ζήτηση και τζίρους.. αδιαφορώντας για τις εισοδηματικές οικονομικές συγκροτήσεις.
Με απόλυτα ανελαστική καταναλωτική δαπάνη για τους καταναλωτές πλέον στην Ελλάδα … εκτός και αν τα ποσοστά ανεργίας – υποαμοιβών της εργασίας και ποσοστών πτωχείας σύμφωνα με τις Ευρωπαικές νόρμες όλα είναι ψευδή , αλλά τότε προκύπτει άλλο πρόβλημα χειρότερο-, με απόλυτα ανελαστικές καταναλωτικές δαπάνες η άσκηση δήθεν της αγοραίς ελευθερίας στο όνομα του ανταγωνισμού που θα ρίξει τις τιμές, και με υπερδιογκωμένη την φορολογία ( η μεγαλύτερη στην Ευρώπη συνολικά κατά την Eurostat) η κυβερνητική οικονομική μεθοδευμένη πολιτική είναι συνεπής με την άσκηση του ιδεολογιού κυβερνητικού να ασκείται κρατισμού, ώς προτεινόμενος ορθολογισμός.
Και βέβαια λογικό είναι μια κυβέρνηση να θέλει να κανοναρχεί το κράτος , αλλά μέσα στο πλαίσιο που εξυπηρετεί τον κρατικό κυβερνητισμό σε δεύτερο επίπεδο, μια και σε πρώτο επικοινωνιακό επίπεδο τα λόγια περί άλλων λένε και φωνάζουν. Τι κορό’ι’δα είναι στην κυβέρνηση , να αρνηθούν την ευκαιρία της δήθεν ανόδου των τιμών κάθε μορφής ενέργειας για από δώ και πέρα, την στιγμή που αυτό υπέρ εκτίναξης των φορολογικών εισπράξεων, εφ όσον οι φόροι είναι ποσοστιαίοι επί του κάθε κόστους ??
Αλλά άλλα έλεγε και φώναζε προεκλογικά η κυβέρνηση για τον φορολογικό εξορθολογισμό , μετά βέβαια από την φορολογική κατασταλτική εξοντωτική σε βάρος των πολιτών μανία και του Σύριζα ώς συνέχεια της αθλιότητας των έκτακτων ετήσιων φόρων και τελών που γίνανε μόνιμοι , νομοθετικά μάλιστα, με βάσει τος συνταγματολογικές ερμηνείες του Θεσσαλονικιού σούπερ υπέρσυνταγματολόγου.
Στο οικονομικό επιτελείο της παρούσης κυβέρνησης .. οι εγκέφαλοι που έχουν μαζευτεί , δεν γνωρίζουν ούτε για την παγίδα ρευστότητας ( που συντηρείται τεχνικά με στόχο την εξάντληση της αποταμιευτικής κουλτούρας υπερ της καταναλωτικής δαπάνης , μια και καμμία επενδυτική προοπτική δεν μπορεί να υπάρξει με μηδενικά επιτόκια, και τεράστια επιτόκια δανεισμού λόγω της ηθελημένα ασκούμενης παγίδας ρευστότητας.
Εκτός και αν κατά τους κυβερνητικούς εγκεφάλους της κυβέρνησης , το ποσοστό κέρδους και δή νόμιμου κέρδους που υποβάλλει και αναγκαιεί η επενδυτική προοπτική και τάξη στην οικονομία- είναι ανεξάρτητο από το τις τιμές του επενδυομένου χρήματος , και αφήνεται μόνο να υπάρξει με βάσει τους δήθεν καινοτομικούς εργασιακούς συσχετισμούς και συσχετισμούς των συντελεστών παραγωγής από τους έλληνες διάνοιες στις μικροεφευρέσεις και στην καπατσοσύνη τύπου ντελίβερη πίτσες , και μικροκαφενέδες , τυροπιτάδικα και κουρεία ( barber Factory ή barber rule τα λένε τώρα), πέρα απο τα οικονομικά προσδιορισμένα και συγκροτημένα σε μεγαλύτερα μεγέθη επενδυτικά σχέδια , που απαιτούν τον προγραμματισμό , την επένδυση κρισίμων πόρων για να μεθοδευτούν οι οικονομίες κλίμακος , και την σταθερότητα της φορολογικής επιβάρυνσης ( μέσα σε αυτή είναι και τα απόλυτα μεγέθη που εισφέρουν στις βραχυπρόθεσμες ρευστότητες και όχι τα ποσοστιαία).
Γνωρίζουν όλοι οι μέσα στην Βαβυλώνα και οι περίοικοι, ότι επαίρονται κυβερνητικοί εγκέφαλοι σημερινοί να αυτοθεωρούνται κρατιστές , που όμως το κράτος να το διακονούν σε αποφάσεις και κανοναρχούν ιδεολογικά οι ίδιοι.
Το άσχημο ακόμη και από την συντηρητική νοικοκυρίστικη ορθολογική παλαιότερη θέαση, είναι ότι εγκατελήφθηκε και η ματιά απ την παρούσα κυβέρνηση και την προηγούμενη των μεγαλύτερων επενδυτικων σχεδίων , όπου η κάθε επένδυση θα γνόνταν για το κέρδος σε μεγαλύτερα επενδυτικά μεγέθη.
Και καλά η προηγούμενη τετραετής συριζαική κυβερνησιμότητα, δεν μπορούσε ούτε ιδεολογικά ούτε εξ τριβής δεί οτιδήποτε πέραψ απ τις μικροκαφενοβειακές και μικροτυριπιτάδικες επενδυτικότητες, εκεί όπου μπορούσε το αριστερόαποδομητικό κοινωνικά κουτσομπολιό να ευνοείται πίνοντας όρθιο καφέ στα πεταχτά, ή ασχολούμενοι με τις τρίχες και την περιποίηση της αξουρσάς στα κουρεία ( τα barber Rule ή barber Factory ). Αλλά και από πλευράς Νέας δημοκρατίας ,– που στο πολιτικό παρελθόν έστω και στην αυταρχική δεκαετία του 1950, είχε δώσει δείγματα πατερναλιστικού επενδυτισμού υπερ των μεγαλύτερων επενδυτικών σχημάτων που βελτίωσαν το επιχειρηματικό κλίμα στην Ελλάδα και με εγχώρια επενδυτικά σχήματα και εισαγόμενα,– τι προτείνεται σήμερα αντίστοιχα?? Ο επιδοματισμός ?? , η παραμένουσα υψηλή ασταθής και μεταβαλλόμενη φορολογία ?? ( ζήλεψαν την δόξα του Σημιτικού εκσυγχρονισμού που τα φορολογικά νομοσχέδια πέφτανε σαν χαλάζι 8 χρόνια) , την στροφή στην χωρίς βάση εκ νέου υπεραξίωση και της τιμολογιακής χρήσης των ακινήτων σε μια παγιοποίηση αξιών που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα της οικονομικής ζωής και του ΑΕΠ ??, την απουσία οποιασδήποτε μορφής αναφορά στην πρωτογένεια και τις δυνατότητες ακόμη και προγραμματισμού στην περιφέρεια για προώθηση του καλλιεργητικού κλίματος σε λογικότερα απ τα παλιά κερματισμένα μεγέθη ?? .
Με πλέον αυτονομημένο προβληματικό και αρνητικό επενδυτικά τραπεζικό σύστημα στην βάση της αυθαίρετης τραπεζικής αξιολόγησης των πολιτών ( που όλοι είναι καταχωρημένοι στον τειρεσία μετά τα 12 χρόνια χρεωκοπίας ) ?? Ή η παρούσα κυβέρνηση σαν την προηγούμενη δεν ήξερε τι γινόνταν εισοδηματικά και φορολογικά και ώς ανεργία τα προηγούμενα 12 χρόνια , και γιατί οι έλληνες πολίτες ( με τα λιγότερα τραπεζικά χρέη στην Ευρώοη ώς το 2008-2010 ) έφτασαν σε σημείο χρήσης των τραπεζικών διευκολύνσεων για να αντεπεξέλθουν??
Ούτε με κριτήρια ελάχιστου οικονομικό συμπεριφορικού ορθολογισμού ακόμη και της συντηρητικής περισταλτικής οικονομολογικής θεωρίας και πρακτικής , δεν αντιμετωπίζεται η Ελληνική οικονομική πραγματικότητα και απ την παρούσα κυβέρνηση, πρός διέξοδο στον προγραματικά σχεδιαζόμενο επενδυτισμό, και με στόχο την ουσιαστικότερη διάρθρωση ποσοστιαία της συνολικής παραγωγικής κλαδικότητας.
Ή ο θρησκευτικός τουρισμός και τα ηλιοβασιλέματα θεωρούνται επενδύσεις ώς τελεστές ανάπτυξης, μαζί με τα καφενεδάκια ορθίων και τα κουρεία ( barber Factory ) ???