Κανένας δεν είχε κοιμηθεί εκείνη τη νύχτα 28 προς 29 Μαϊου 1453.Ήταν η επομένη της εορτής των Αγίων Πάντων.
Ο λαός της Κωνσταντινούπολης προσεύχονταν με ολονυχτίες σε όλες τις εκκλησίες της Πόλης και στην Αγία Σοφία.
Στα τείχη και οι δύο στρατοί δεν έκλεισαν μάτι.
Χιλιάδες Τούρκοι τυμπανιστές προσπαθούσαν να εξάψουν το φανατισμό στους πολεμιστές τους και παράλληλα να μην αφήσουν τους πολιορκημένους να κλείσουν έστω και μία στιγμή τα μάτια τους και να τους εξαντλήσουν. Χιλιάδες βοηθητικοί ενίσχυαν με κάθε τρόπο τα τείχη και μετέφεραν υλικά για την απώθηση των επιτιθέμενων στις κεντρικές πύλες, του Αγίου Ρωμανού, την πύλη της Αδριανούπολης, του Βελιγραδίου, των Βλαχερνών. Κληρικοί μετέφεραν την εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας από πύργο σε πύργο και προσπαθούσαν να εμψυχώσουν τον στρατό του αυτοκράτορα.
Η ΕΠΙΘΕΣΗ
Η επίθεση εκδηλώθηκε τρεις ώρες πριν από το ξημέρωμα.
Το πρώτο σώμα που έστειλε ο Σουλτάνος εναντίον των τειχών ήταν άτακτοι από χριστιανικές χώρες της Ευρώπης, Γερμανοί, Ούγγροι,Σέρβοι ακόμη και από χριστιανικές περιοχές της Βαλκανικής και ελληνικές περιοχές.
Σκοπός ήταν να εξαντλήσουν τους αμυνόμενους πριν από την τελική επίθεση των τακτικών στρατευμάτων. Η επίθεση αυτή κατέληξε σε πραγματικό λουτρό αίματος για τους επιτιθέμενους οι οποίοι δε μπορούσαν να υποχωρήσουν γιατί τουρκικά τμήματα εμπόδιζαν την υποχώρηση με λογχοφόρους και τοξότες που εκτελούσαν επιτόπου κάθε στρατιώτη που λιποψυχούσε. Έτσι όσους δεν είχαν εξοντώσει οι αμυνόμενοι στα τείχη τους εξόντωσαν τα ίδια τα σουλτανικά στρατεύματα,Ήταν τόση η φθορά ώστε τελικά ο ίδιος ο σουλτάνος μόλις είχε για τα καλά ξημερώσει αποφάσισε να επιτρέψει την υποχώρηση.
Μετά από αυτή την πρώτη αποτυχία ξεκίνησε ομοβροντία του πυροβολικού που βομβάρδιζαν το τείχος σε όλη του την έκταση για να ανοίξουν δίοδο από όπου θα έκαναν την επίθεση.
Κατά τις 8 περίπου το πρωί έκαναν την επίθεση τα εκλεκτά τμήματα του τουρκικού στρατού με εκατοντάδες σκάλες, με τις οποίες θα προσπαθούσαν να φθάσουν στην κορυφή του τείχους. Και η επίθεση αυτή κατέληξε σε χιλιάδες τούρκους νεκρούς που για ένα διάστημα έφερε σε πλήρη αμηχανία τον Μωάμεθ και το επιτελείο του..
ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΩΡΕΣ
Οι επόμενες ώρες εξελίχτηκαν σε μία συγκλονιστική σύγκρουση που γρήγορα πήρε τη μορφή μάχης σώμα με σώμα.
Μετά από συμβουλή του στρατιωτικού ακολούθου της Αυστρίας που παρακολουθούσε σαν παρατηρητής την πολιορκία η ΜΠΟΜΠΑΡΔΑ έφερε αποτέλεσμα.
Μέρος του εξωτερικού περιτειχίσματος κατέρρευσε και από το ρήγμα που δημιουργήθηκε προσπάθησαν να εισχωρήσουν περίπου 3οο Τούρκοι από τα εκλεκτά σώματα του Σουλτάνου.
Το τμήμα αυτό με τη βοήθεια του Ιουστινιάνι και του ίδιου του αυτοκράτορα περιορίστηκε, αλλά γρήγορα νέα τμήματα προστίθονταν.
Αυτό έγινε πιο έντονο όταν από μικρή πόρτα στο εξωτερικό τείχος στην περιοχή του ανακτόρου του Πορφυρογέννητου, την Κερκόπορτα, που είχε μείνει αφύλακτη, άγνωστο πώς, άρχισαν να εισορμούν στην αρχή εκατοντάδες και στη συνέχεια κατά χιλιάδες οι Τούρκοι. Η μάχη ήταν άνιση. Το σημαντικότερο ήταν ότι αυτή την κρίσσιμη στιγμή τραυματίστηκε και αποχώρησε μαζί με τη φρουρά του ο Ιουστινιάνης με κατεύθυνση προς τον Κεράτιο, όπου επιβιβάστηκαν στα πλοία τους και αναχώρησαν για τη Χίο, όπου δύο ημέρες αργότερα πέθανε.
Ο Κωνσταντίνος μένοντας μόνο με την προσωπική φρουρά του αποκλείστηκε ανάμεσα στο εξωτερικό τείχος και το περιτείχισμα και αφού αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις βρήκε ένδοξο θάνατο.
Το πτώμα του αναζητήθηκε, αλλά δεν βρέθηκε. Προφανώς γιατί οι συμπολεμιστές του το μετέφεραν άγνωστο πού και με ποιον τρόπο.
Μέχρι τις τρεις το μεσημέρι ένα μετά το άλλο τα κάστρα έπεφταν ή παραδίδονταν.Τότε μπήκε επικεφαλής της πολυπληθούς φρουράς του ο Μωάμεθ.
Τότε παρέδωσε όπως είχε υποσχεθεί στον στρατό του την Πόλη για λεηλασία επί τριήμερο. Όταν όμως είδε το κακό που προκαλούσαν όλοι αυτοί, λέγεται ότι αναφώνησε. Είναι κρίμα μια τέτοια πόλη να υποστεί τέτοιο κακό.Έτσι έλαβε την απόφαση να σταματήσει η καταστροφή και η λεηλασία.
Τρεις ημέρες αργότερα συναντήθηκε με τον Γεώργιο Σχολάριο, του οποίου το μοναστικό όνομα ήταν Γεννάδιος, προκειμένου να ρυθμίσουν τα θέματα του κλήρου και των θρησκευτικών θεμάτων που αφορούσαν τον λαό.Μετά τη συνάντηση αποφάσισε την παραχώρηση προνομίων στους υποταγμένους πλέον Έλληνες, των οποίων θεματοφύλακας ήταν ο πατριάρχης, πλέον Γεννάδιος.
Από τους άρχοντες της Πόλης που συνέλαβε η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση ήταν του Μάγιστρου Λουκά Νοταρά, που πολέμησε όσο κανένας άλλος τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, του αρνήθηκε κάθε βοήθεια και κλόνισε την ενότητα του λαού, λέγοντας ότι “Προτιμώ να ιδώ τούρκικο φακιόλι μέσα στην πόλη παρά λατινική τιάρα”. Ο Μωάμεθ τον εκτέλεσε, λέγεται, με όλα τα άρρενα μέλη της οικογένείας του για τη στάση του απέναντι στον βασιλιά του.
Λέγεται και πάλι ότι όταν ο Νοταράς πρόσφερε μεγάλη ποσότητα θησαυρών στο Μωάμεθ εκείνος εξοργισμένος, γιατί είχε εκτιμήσει τη γενναιότητα και την αυτοθυσία του αντιπάλου του, είπε. ΑΦΟΎ ΕΊΧΕΣ ΤΌΣΟ ΘΗΣΑΥΤΌ ΚΑΙ ΔΕ ΒΟΉΘΗΣΕς ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΆ ΣΟΥ ΝΑ ΣΏΣΕΙ ΤΗΝ ΠΌΛΗ ΔΕ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ. Λίγες ημέρες αργότερα ο Μωάμεθ επέστρεψε στην πρωτεύουσά του Αδριανούπολη.
Οπως λέει ο λαϊκός θρήνος “ήταν θέλημα θεού η Πόλη να τουρκέψει”………!
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Αποκατάσταση πλήρους λειτουργίας πλωτής γέφυρας Λευκάδας «ΑΓΙΑ ΜΑΥΡΑ» Κατά τον έλεγχο που πραγματοποιήσαμε την 29/04/2024 στη πλωτή γέφυρα «ΑΓΙΑ...
Λόγω έκτακτων εργασιών συντήρησης στα πληροφοριακά συστήματα της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, δε...