Η σημερινή ημέρα αυτή αγαπητοί θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ημέρα πένθους για όλον τον νεότερο Ελληνισμό.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο μεγαλύτερος και πιο προβεβλημένος Έλληνας πολιτικός που έκανε ολόκληρη την Ευρώπη να μιλά με θαυμασμό γι’ αυτόν και τον Αυστριακό Καγκελάριο Μέττερνιχ να έχει χάσει τον ύπνο του και να στρέφει όλα τα όργανα της πολιτικής του στον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετώπιζε τον νεαρό πολιτικό, που είχε κάνει απρόβλεπτα την εμφάνισή του στο Ευρωπαϊκό προσκήνιο, έπεσε νεκρός κάτω από τις σφαίρες του Κωνσταντίνου και Γεωργίου Μαυρομιχάλη.
Τόπος η είσοδος του ναού του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, όπου ο Κυβερνήτης πήγαινε να λειτουργηθεί την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 1831. Η μεγαλύτερη ελπίδα για τη δημιουργία ενός νέου κράτους κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα χάθηκε άδικά και ο λαός τον θρήνησε με μεγάλο πόνο.
H δολοφονία Καποδίστρια , είναι η απαρχή ίδρυσης και διαδρομής του Νεοελληνικού κράτους υπό την μορφή της θεσμισμένης οικογενειοκταρίας , αρπαχτής των ταμείων , ιδιοποίησης της εργασίας των εργαζομένων ανωνύμων απ τις οικογενειακές και κοινωνικές κλίκες , για την αναπαραγωγή αδιατάρακτα αυτής της μορφής και ουσίας της κρατικής διοίκησης και εξουσίας.
Και αυτό θα συνεχίσει να ισχύει με κύρια αναφορά την αρπαχτή των ταμείων και ιδιοποίηση της εργασίας ( ακόμη και της ανεργίας ώς δήθεν κρατικές επιδοτήσεις ανέργων ) απ τις κοινωνικές κλίκες της εξουσίας.