Στην δευτερολογία του ο Κωνσταντίνος Δρακονταειδής αναφερόμενος στην ιδιωτικοποίηση του τουριστικού περιπτέρου ανέφερε: “Σας κοιτάζω όλους στα μάτια, εάν θεωρηθεί ότι κάναμε λάθος ξεκαθαρίζω ότι ο σκοπός μας ήταν διαφορετικός από αυτόν που πάει να εξελιχθεί. Αυτό το γράψαμε και σε ανακοινώσεις μας και το επαναλαμβάνω ξανά προφορικά.
Εμείς θέλαμε τη λειτουργία του τουριστικού περιπτέρου με τον τρόπο που λειτουργούσε τη δεκαετία του 1990 περίπου και πού κανένα πρόβλημα δεν δημιουργούνταν στην πρόσβαση των ελεύθερων παραλιών, που κατά τη γνώμη μου ούτε τώρα δημιουργείται αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία.
Εάν θεωρηθεί ότι εμείς κάναμε λάθος, δεν κάναμε λάθος γιατί έχουμε το ιδεολόγημα της ιδιοτικοποίησης και αυτό το αποδείξαμε στο έργο της ΜΟΠΑΚ όταν δεν δεχτήκαμε να γίνει με ΣΔΙΤ, αλλά δημόσιο έργο όπως και γίνεται.
Το κάναμε όταν ψηφιζόταν πριν λίγους μήνες το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του ηλεκτροφωτισμού, το οποίο καταψηφίσαμε γιατί εμείς θέλαμε να πάμε με δάνειο από το ταμείο παρακαταθηκών και δανείων και όχι με τον ιδιώτη αγκαλιά.
Το κάναμε με την ΕΥΔΑΠ, όταν ήταν σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης, ανεξάρτητα εάν την τελευταία στιγμή αυτό αποσύρθηκε και το κάναμε και στο ζήτημα της καθαριότητας και δεν εννοώ να βάλουμε ένα να καθαρίσεις τα σκουπίδια στον Κάλαμο και στον Καστό, αλλά και την πλήρη ιδιωτικοποίηση.
Άρα αν μιλάμε για λάθος για μας το λάθος είχε να κάνει με το γεγονός ότι πέσαμε έξω στον τρόπο που θεωρούσαμε ότι θα εξελιχθεί η κατάσταση, το λέμε ευθέως και σας κοιτάμε στα μάτια.
Aαα η συνείδηση για σας , αυτή η οποία μπορεί να αναγνωρίζει όποτε θέλει λάθος ( mea culpa) είναι ότι δεν αποτελεί τον συμπλεκτικό σύνδεσμο ( συν) , του υποκειμένου και της είδησης.
Και έτσι μπορεί κάποιος συνειδησιακά να παίρνει αποφάσεις – βγάζωντας έξω τον εαυτό του απ την είδηση και την αξιολογησή της αρχικά , και όταν θέλει όποτε του έρθει βάζει τον ευτό του κοινωνό στην είδηση και τότι δηλώνει mea culpa ( δικό μου λάθος ).
Δηλαδή το υποκείμενο αρχικά μπορεί να μην συμμετέχει – ώς αξιολόγηση για την είδηση που ακούει – και εκ των υστέρων το υποκείμενο να συμμετέχει αλά κάρτ όποτε βολεύεται, στα όσα η αρχική είδηση παρήγαγε.
Καλή ιδεολογία και πρακτική πολιτική και ανθρώπινη λειτουργία .. είναι αυτή.
Και αν απ την λειτουργική στον χρόνο της αρχικής είδησης, έχουν προκύψει καταστροφές κοινωνικές, τότε με ένα mea cupla εκ των υστέρων , το υποκείμενο απαλλάσεται ιστορικά.. και συνεχίζει την ασυμμετοχική συμμετοχικότητα στην εξέλιξη στο διηνεκές.
Καλύτερα δεν γίνεται ιδεολογικά και δή αριστερά, και πρόσθετα Υπερμαρξιστικά , (όπου πραγματικότητα χωρίς υποκείμενο δεν υπάρχει).
Το κάστρο προκυρήχτηκε στην πολιτικό ιδεολογική συγκυρία ( ”το σύνδρομο του Κάστρου ”δηλαδή , επί κυβέρνησης Σύριζα και δημοτικής αρχής Σύριζα και περιφερειακής αρχής Σύριζα. Και τα φιλολογίζοντα ιδεολογήματα ( ακόμη και για την απόκτηση αναδρομικού κύρους μέσω της σιωπής ή της αναγνώρισης λάθους ) είναι κοπανιστός μολυνσμένος , για αέρας το κοινωνικό στοιχείο.