Προβληματισμό και δυσαρέσκεια στους κατοίκους, αλλά ακόμα περισσότερο στους μαθητές και τους καθηγητές του γυμνασίου Βασιλικής έχει προκαλέσει η απόφαση της περιφέρειας Ιονίων Νήσων να κηρύξει έκπτωτο τον εργολάβο που έχει αναλάβει την αποκατάσταση του σχολείου, ενώ τα έργα αναμένεται να ολοκληρωθούν στις αρχές Ιουνίου.
Για το θέμα αυτό μίλησε στον Prisma 91,6 και το δημοσιογράφο Παναγιώτη Κουνιάκη ο διευθυντής του σχολείου Γιώργος Μαργέλης.
“Είναι ένα ζήτημα που μας στεναχωρεί, μας προβληματίζει και προφανώς επιστρέφει το έργο σε διαδικασίες μηδενικές από την άποψη ότι δεν υπάρχει πλέον εργολάβος ή δεν θα υπάρξει εφόσον η ένσταση δεν έχει κάποια επιτυχία.
Θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηρίσει κάποιος αυτό το έργο ένα σύγχρονο γεφύρι της Άρτας, ένα έργο το οποίο προέκυψε από τον σεισμό του 2015, που έπληξε περισσότερο τη νότια Λευκάδα και έπειτα από έλεγχο μηχανικών των σχολικών κτιρίων τότε έκριναν ότι έπρεπε να επισκευαστεί.
“Από το 2015 μέχρι το 2022 επτά χρόνια μετά από το έργο δεν έχει καταφέρει να ολοκληρωθεί, όπως προφανώς απαιτεί η τοπική κοινωνία πρωτίστως οι μαθητές και εκπαιδευτικοί του σχολείου.
Φαντάζομαι ότι δεν μπορεί κάποιος από τους αιρετούς είτε από αυτούς που πέρασαν είτε από αυτούς που είναι στον Δήμο ή την περιφέρεια να είναι χαρούμενος για αυτή την εξέλιξη.”
“Εγώ αυτή τη στιγμή δεν θέλω να επιρρίψω ευθύνες συγκεκριμένα κάπου, αλλά όταν μετά από επτά χρόνια ένα έργο δεν έχει ολοκληρωθεί και όταν αυτό τυχαίνει να είναι και σχολείο, όταν οι μαθητές στοιβάζονται σε container σε δύσκολες συνθήκες για να κάνουν μάθημα και παραμένουν τα πράγματα σε στασιμότητα δεν μπορεί κάποιος να είναι χαρούμενος.
Αντιλαμβάνεστε πως η δική μας αγανάκτηση και ο προβληματισμός είναι έντονος και διάχυτος, όχι μόνο των εκπαιδευτικών των μαθητών των γονιών αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας.”
Φαντάζομαι ότι για κάποιον που ζει λίγο πιο μακριά από την δημοτική ενότητα Απολλωνίων, μπορεί να μην έχει άμεση επαφή με το σχολείο, αλλά είναι ένα παράδειγμα που αντιμετωπίζουν δημότες σε άλλα σημεία της Λευκάδας παρόμοια προβλήματα που δεν επιλύονται η αργούν πάρα πολύ να επιλυθούν και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει σημαντικά τους αιρετούς της αυτοδιοίκησης.
“Σίγουρα οι τυπικές διαδικασίες είναι χρονοβόρες πολλές φορές, νιώθω όμως πολλές φορές ότι οι αιρετοί οι δικοί μας δεν βοηθούν αρκετά στο να προχωρήσει αυτή η κατάσταση και να πετύχουν μία ταχύτητα στα έργα.”
Σύμφωνα με τον διευθυντή του γυμνασίου αυτή η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη, από την άποψη ότι οι εργασίες όπως είχε τεθεί όχι μόνο από εμένα αλλά και από τους γονείς σε δημόσια τοποθέτησή τους προχωρούσαν με εξαιρετικά αργό ρυθμό.
Να φανταστείτε πως στο εργοτάξιο εργαζόταν μόνο ένας και αυτός δεν ερχόταν καθημερινά. Μπορείτε να φανταστείτε ότι ένας εργάτης μέσα σε ένα χρόνο μπορεί να ολοκληρώσει ένα έργο 450 χιλιάδων ευρώ;, όταν είχαμε διακοπές των Χριστουγέννων εργολάβος έκανε παραπάνω από ένα μήνα για να έρθει, θέλω να πω πως έτσι όπως εξελίσσονταν οι εργασίες ακόμα και κάποιος που μπορεί να μην είναι ειδικός μπορούσε να αντιληφθεί αν τα πράγματα θα μπορούσαν να αναπληρωθούν στο χρόνο που γνωρίζαμε.
Η σύμβαση υπογράφτηκε περίπου 4-6-2021 και 04-06-2022 θα έπρεπε να έχει παραδοθεί το έργο δηλαδή περίπου σε 15 μέρες θα έπρεπε το έργο να έχει ολοκληρωθεί.
“Η πρώτη ευθύνη για την πορεία και ολοκλήρωση ενός έργου έχει να κάνει με τον εργολάβο, εμείς δυστυχώς και θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής σε αυτό, ο εργολάβος φάνηκε να μην λειτουργεί με τους ρυθμούς που έπρεπε από κει και πέρα εάν οι τεχνικές υπηρεσίες της περιφέρειας Ιονίων νήσων θα έπρεπε ίσως να έχουν κινηθεί με κάποιο άλλο τρόπο δεν μπορώ να το ξέρω είναι δικό τους θέμα και αυτοί θα πρέπει να απαντήσουν.
Εγώ τις καθυστερήσεις αυτές τις είχα επισημάνει και γραπτώς, αλλά και προφορικά και στους μηχανικούς και πρέπει να πω ότι τους ερχόταν τακτικά, δεν περνούσε μεγάλο χρονικό διάστημα για να επισκεφτούν το σχολείο και να δουν πώς εξελίσσεται η εργολαβία.
Αυτή η καθυστέρηση είχε τεθεί από την πλευρά μας, αυτό όμως που θέλετε να εκμαιεύσετε έχει να κάνει με τον πολιτικό λόγο και την πραγματικότητα καθώς πολλές φορές αυτά τα δύο δεν συνάδουν. Ο πολιτικός λόγος έχει μεγαλύτερα περιθώρια να παρουσιάσει μία πραγματικότητα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, έχετε όμως μερικές φορές η ίδια πραγματικότητα που δεν αφήνει περιθώρια όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση να αμφισβητήσεις μία κατάσταση.”
Θέλω να πω πως κακή πρόθεση δεν υπήρχε από την πλευρά της περιφέρειας, εγώ κάνω μία υπόθεση και πιστεύω πως θεώρησαν πως το έργο ότι θα μπορέσει να ολοκληρωθεί και φτάνοντας το χρονικό περιθώριο, ενδεχομένως μετά τις αντιδράσεις τις δικές μου και των γονιών και της τοπικής κοινωνίας, καθόλου στο θέμα του σχολείου το έχει ψηλά και δεν θα άφηναν περιθώρια το έργο να κόλλησε η αρχική συνέχεια, μη έχοντας άλλη λύση προχώρησαν σε αυτή την έκπτωση του εργολάβου.
Αυτή τη στιγμή οι συνθήκες στο σχολείο είναι πάρα πολύ δύσκολες, όχι μόνο τα παιδιά στοιβάζονται στα container, αλλά δεν υπάρχουν αίθουσες διδασκαλίας.
Η οργή των γονιών που ξεκίνησαν το 2021 για να βγάλουν την πρώτη επιστολή προς την αντιπεριφέρεια και τους άλλους φορείς υποδήλωνε τις δύσκολες συνθήκες λειτουργίας του σχολείου.
Τα τελευταία 7 χρόνια η δουλειά μας γίνεται με μεγαλύτερη δυσκολία, φανταστείτε πώς γίνεται το μάθημα στα container αλλά δεν υπάρχουν και αίθουσες διδασκαλίας που απαιτούνται, δεν υπάρχει αίθουσα φυσικών επιστημών, η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων χρησιμοποιείται ως αποθηκευτικός χώρος στο εξοπλισμού που έχει μεταφερθεί από το υπό κατασκευή κτίριο και αυτό είναι κάτι που μας πίεζει και επιδρά αρνητικά στην λειτουργία του σχολείου.
Πρέπει να σας πω πως ο προϋπολογισμός του έργου είναι 450.000 ευρώ και αναφερόμαστε περίπου σε 480 τετραγωνικά, δηλαδή έχουμε ένα κόστος κατασκευής περίπου 1.000 ευρώ το τετραγωνικό που δεν είναι και μικρό κόστος.
Μιλάμε για ένα μεγάλο ποσό σχέση με το ζήτημα της επισκευής ενός κτιρίου.
Πρέπει όμως να σου πω και κάτι άλλο για να ξεφύγουμε λίγο από το ζήτημα του σχολείου, παραδίπλα υπάρχει το έργο του τουριστικού Αγκυροβολίου τοπία από το 2013 που έχει υπογραφεί η σύμβαση είμαστε στο 2022 και δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη και με αυτό θέλω να πω ότι όπου κι αν κοιτάξουμε μέσα από το θέμα του γυμνασίου της Βασιλικής θα δούμε πολλά παραδείγματα τέτοιων έργων αλλά τη Λευκάδα και προφανώς ανά την Ελλάδα.
Κλείνοντας την τοποθέτησή του ο κύριος Μαργέλης έκανε έκκληση στην περιφέρεια αν μπορεί να κινηθεί πιο γρήγορα σχετικά με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες για την συνέχιση του έργου, εύρεση κάποιου νέου αναδόχου, έλα σχετικά και με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του έργου τα οποία βλέπουμε σε δεύτερη μοίρα.
Μερικές φορές οι μελέτες έχουν ζητήματα, καθώς και στην συγκεκριμένη περίπτωση σχολείου θα πρέπει να βελτιωθεί, καθώς στη δική μας περίπτωση η μελέτη δεν έχει λάβει υπόψιν την αναβάθμιση του συστήματος θέρμανσης.
Δεν μπορεί να ρίχνεις 450.000 ευρώ σε ένα κτίριο και να αφήνεις το παλιό σύστημα θέρμανσης, όλα αυτά θα πρέπει να τα λάβει υπόψιν της η τεχνική υπηρεσία και η περιφέρεια και να προχωρήσει και να παραδώσει άμεσα, γρήγορα και λειτουργικά ένα κτίριο το οποίο να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες.
Πίσω απ όλο αυτό το σκηνικό, κρύβεται η συνολικά τεχνογνωστική ασχετοσύνη στο φάσμα των κατασκευών, όλων των εμπλεκομένων φορέων για την υλοποίηση.
Α) αδυναμία τεχνικής οικοδομικής που πλέον στην Ελλάδα δεν υπάρχει, πέρα από ευκαιριακούς ψευτομάστορες και θεσμικά άανεπαρκείς εως άσχετους δηλούμενους απόφοιτους των πολυτεχνικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Β) Θεσμική κρατικοδιοικητική ανεπάρκεια για την δρομολόγηση υλοποίησης ενός έργου.
Με αυτά τα υπαρκτά εδώ και χρόνια στην Ελλάδα δεδομένα..η προοοτική είναι σαφής, ώς Δημόσια καξ ιδιωτικά πλέον έργα.
Στην Ελλάδα, για να γίνει δημόσιο έργο κύρια ( όχι ότι δεν ισχύει στα ιδιωτικά έργα), θα πρέπει να κοστολογείται 10-15 φορές πάνω απ την πραγματική του αξία εκτέλεσης.
Και όποτε έγινε το παραμικρό δημόσιο έργο , εξ ορισμού αυτά τα ποσά ( 10-15 φορές αυξημένα προπυπολογίστηκαν και διατέθηκαν με διάφορες μεθόδους .
Βέβαια η ποιότητα εκτέλεσης των εργασιών, και εν τέλει η ποιότητα του έργου, εξ ορισμού πάλι είναι εκτός κάθε ποιοτικής διεθνούς ελάχιστης αναγκαίας τυποποίησης ( DIN παλαιότερα ), και μόνο η εμφάνιση του κατασκετυάσματος θα δηλώνει δήθεν εκτέλεση του έργου.
Το όλο σύστημα αυτό σωβεί και διαρκεί χρόνια, έχει γίνει αποδεκτό και πιστοποιημένο ώς Ελληνική λειτουργικότητα και πραγματικότητα, και για τούτο ουδέποτε αναφέρθηκαν ποιοτικοί παράμετροι εκτέλεσης, αφήνοντας έτσι το περιθώριο στο όλο σύστημα για δισλειτουργίες σαν την παραπάνω ..να εγκαταλείπεται το έργο ή να κυρήσεται έκπτωτος ο εκτελέστής του έργου λίγο πρίν την συμπεφωνημένη παράδοση χρονικά του κάθε κατασκευάσματος.
Ένα πλέγμα σύμπλεγμα συνολικής ασχετοσύνης και ωφελιμισμού που δίνει ένα νέο λειτουργικό κοινωνικά σύμπλοκο αδιάβατο, ανεξέλεκτο, απροσπέλαστο που στο τέλος νομιμοποιιούμενο γίνεται και συνιστά την Ελλαδική πραγματικότητα σχετικά με την διάθεση έως κατασπατάλιση των δημοσίων πόρων της χώρας και την υπαρκτότητα των προβληματικών υποδομών της , που δίνουν το αποτέλεσμα της της αναβίβασης της ιδιωτικότητας. Και η ιδιωτικότητα έχει πολλές αναγωγές εμφανισής της αλλά κύρια , μέσα στην Ελλαδική αυτή πραγματικότητα, είναι η βάση της κατοχής ιδοωτικών πόρων, που εξυπηρετείται αυτή η ιδιωτικότητα των πόρων απ την λειτουργική της κάθε φορά πολλαπλασίου (10-15 φορές ) κοστολογικής ταυτοποίησης και τυποποίησης κατανομής των δημοσίων πόρων για την ικανοποίηση των δημοσίων αναγκών.
Ουσιαστικά το σύστημα έχει φτάσει σε μια νέα- ανώτερου επιπέδου τυποποπιητική διαδικασία ( Ελληνικά προσδιορισμένο ) κατανομής των πόρων που διατίθενται για τα δημόσια έργα υποδομών, και έτσι υπερβαίνεται σκόπιμα η ανάδειξη της αναγκαίας να υπάρχει τυποποιημένα τεχνικήςποιότητας του χρηματοδοτούμενου κατασκευάσματος.
Εδώ μέσα κρύβεται ενυπάρχει και λειτουργεί το όλο σύστημα δημοσίων έργων στην Ελλάδα, που είναι ιδιωτικά όμως προσδιορισμένο.
Είναι σίγουρο ότι η κοινωνία της Βασιλικής θέλει το σχολείο ώς κτίριο , κρατική λειτουργία και τρόπο εκπαίδευσης και κατεργασίας της νεότητος της περιοχής ??
Διότι αν κοινωνικά υπήρχε η αναγκαιότητα ύπαρξης σχολείου ώς υποδομής ( για να τελείται η εκπαιδευτικά πληρέστερα λειτουργία), τότε αυτή την αναγκαιότητα θα την διεκδικούσε.. όπως διεκδίκησε και πέτυχε την ανοικοδομητική τουριστικά επαγγελματική χρόνια λειτουργία και ταυτοποίηση της περιοχής ώς τουριστικό κέντρο.
Αυτό ( την τουριστική ταυτοποίηση της Βασιλικής) την διεκδίκησαν και την κατώρθωσαν.
Και εδώ πρέπει να αναζητηθεί, ώε σχέσεις και αναγκαιότητες κοινωνικής διεκδίκησης ,( ποιές προηγούνται και ποιές διεκδικήσεις έπονται ώς δευτερεύουσες ή εγκαταλείπονται), και η υπόθεση αυτή της σχολικής εκπαίδευσης σε κοντέ’ι’νερ ή πρόχειρα τενεκέδια ώς αίθουσες , και της αδυναμίας εκπαίδευσης μέσα σε σχολικό κτίριο.
Διότι αντίστοιχα, ασφαλώς τους τουρίστες δεν τους βάζουν μέσα σε τενεκεδένια κοντέ’ι’νερ, εφ όσον για αυτούς τους τουρίστες διεκδίκησε η κοινωνία της Βασιλικής να τους πουλάει τα – να τους βάζει σε – δωμάτια σε οικοδομές.
Απλά η κοινωνία αυτή θέλει να βάζει τους γόνους μαθητές της περιοχής σε τενεκεδέια κοντέ’ι΄νερ ώς σχολική εκπαίδευση.
Και ότι διεκδίκησε το υλοποίησε.
Η δημόσια εκπαίδευση στην Ελλάδα τελειώνει. προοδευτικά.
Ουσιαστικά έχει τελειώσει , απλά δεν βολεύει ένα περίεργο κρατικό και Light και ασόβαρο πλέον ιδεολογικό παρωχημένο σύστημα, να το αποδεχτεί.
Η επαναφορά της ιδιωτικής και ιδιωτικοποιημένης εκπαίδευσης πέραν της βασικής υποχρεωτικής , είναι προοδευτικά αυτό που δομείται και έρχεται.
Αν σε αυτό αντιδρούν και δεν αρέσει σε απαξιωμένες πλεον ιδεολογίες ταξικότητας της αριστεράς, καρεκλοκένταυρων της δεξιάς και ψευτοριζοσπαστών του κέντρου, και κάθε άλλου εμφανιζόμενου πολιτικοιδεολογικού συντριμιού, ας μείνουν στην σημερινή εκπαιδευτική εξαθλθωτική της παιδείας κατάσταση.
Μέρος εμφατικό της οποίας είναι οι τραγέλαφοι παραπάνω με το σχολικό κτίριο Βασιλικής, και άλλα ίσως παρόμοια στην Επικράτεια της χώρας υπό το άλοθι δημοσίου έργου που δαπανώνται πολύτιμοι κοινωνικοί και οικονομικοί πόροι.
Η επικρατήσασα και μεθοδευθείσα χρόνια αντικοινωνική ταξικότητα ώς ιδεολόγημα της όποιας αταξικότητας που συνιστά δήθεν η δημόσια εκπαίδευση..δεν είναι παρά η ίδια η νοσηρότητα που εκπροσωπεί και παράγει η ίδια η δημόσια εκπαίδευση.
Η οποία δημόσια εκπαίδευση δεν μπορεί πλέον παρά να προβληματοποιεί μέρα την μέρα και την ίδια την γνώση ώς κοινωνικό αγαθό, και να εξαρθρώνει γενικότερα την κοινωνική αναγκαία βάση της παιδείας συνολικά στην χώρα.
Στην συνολική θεώρηση , ώς οιωνός και συμβολισμός, για το διοικητικό τεχνογνωστικό και εργολαβικό επαγγελματικό χάλι αυτό.. η βάση είναι η ανυπαρξία αναγκαιότητας για σχολείο στην εν λόγω περιοχή ώς κοινωνική παράμετρο.
Τα λοιπά της δήθεν κοινωνίας της περιοχής που αδύναμη παρακολουθεί τα όσα από έξω ώς διοίκηση, κρατικό χρήμα, και επαγγελματισμό συμβαίνουν, αυτά τα λοιπά είναι προφάσεις.
Είναι η συνολική κοινωνική ( με πράξεις και παραλείψεις) λειτουργία και στόχευση αυτή που επιζητεί, διεκδικεί, μεθοδεύει, ή έστω υιοθετεί ή απορρίπτει μια κοινωνική λειτουργία και τα μέσα με τα οποία θα ασκηθεί ή θα εξοστρακιστεί ή θα απορριφθεί αυτή η λειτουργία.
Στην περιοχή αυτή, και σε άλλες περιοχές της Νήσου, με προ’ι’ούσα την πόλη πρωτεύουσα και χώρα του Νησιού, το σχολεία και γενικά εκπαιδευτήριο κάθε βαθμίδος είναι σε απαξία και προοδευτικό διωγμό. Για τούτο και αρχή ώς δείγμα απ την πόλη , τα σχολεία στάλθηκαν δίπλα στα σκουπίδια και τις συνέπειες αυτών , ή και ο σκουπιδότοπος οργανώθηκε μεθοδικά δίπλα απ τα σχολεία. Για να αρχίσει ο μεταφυσικός κοινωνικά πρβληματισμός της κότας με το αυγό.
Η εκπαίδευση έτσι στην περιοχή αυτή της Ελλάδος , σαφώς κα δεικτικότατα δεν είναι μέσα στις προτεραιότητες της κοινωνικής οργάνωσης και στόχευσης, και ώς θεσμικός πιθαναγκασμός – αλλά έτσι αξιακά ατελέσφορα- ενυπάρχει η όποια μορφή και δομή εκπαίδευσης ώς για να ικανοποιείται η θεσμικότητα της υποχρεωτικότητας της κατεργασίας των νέων με την βασική εκπαίδευση, και την απαγόρευση εργασίας κάτω από μια ηλικία . Και τα δύο πάνε μαζί στην ιστορική εξέλιξη.
Βέβαια αν μέσα στο σύστημα κοινωνικής προτεραιοποίησης μια δραστηριότητα ή λειτουργία ή και κλάδος κοινωνικής ζωής σημανθεί απ την αλλότρια εσωκοινωνικά αναγκαστικοτητά του άσκησης ή εφαρμογής, αυτό σημαίνει την απαξία του ότι τελείται για την ικανοποίηση της αναγκαστικότητας προκειμένου να αποδοθεί το ελάχιστα αναγκαστικά και αυτό αποτέλεσμα ώς ικανοποίηση της θεσμικότητας που επεβλήθει έτσι. Και τότε εμφανίζονται οι ελάχιστες πρακτικές και λειτουργίες για την ικανοποίηση αυτού που αναγκαστικά επιβάλλεται, με αποτέλεσμα η σώρρευση των επαχιστοτήτων κάθε φορά στο συνεχές του χρόνου, να οδηγεί στην κρίσιμη μάζα ωρίμανσης των προβλημάτων σε κάθε λειτουργία, διαδικασία, αντικείμενο που εξυπηρετεί την υλοποίηση της ελάχιστης αναγκαστικότητας. ΤΑ προβλήματα στους τόπους ( μέσα σε αυτούς και τα κτίρια) εκπαίδευσης πλατύτερα στην Λευκάδα δεν είναι παρά η κατάδειξη της χρόνιας απαξίωσης της εκπαίδευσης ώς κοινωνικό αγαθό, ο δύσθημος λειτουργισμός της κοινωνικά, που τελικά ορίζουν δυστοπικά την εκπαιδευτική κάθε μορφής και βαθμίδας χωρικότητα στην Νήσο.
Αυτή είναι η ενεργή και ενεργοποιημένη βάση , πάνω στην οποία θα δομηθούν εδραστικά οι νεότερες ηλικίες που τώρα αποτελούν την μαθητική εκπαιδευτική κοινότητα και με τα χρόνια γεννεαλογικά θα αρθούν και θα αρθρώνουν το προσκήνιο της κοινωνικής συγκρότησης, διαβιωτικά, παραγωγικά, πνευματικά, επαγγελματικά, οικονομικά, πολιτιστικά.
Τον αν αυτή η βάση ώς ενεργή και ενεργοποιημένη συνθήκη, μπορεί να αποτελέσει συνθήκη για να στηρίζονται και να στηριχτούν και να οικοδομούνται οι αναγκαίοι εξελικτικά μετασχηματισμοί στην εν λόγω περιοχή και κοινωνία και οικονομία .. μπορεί να αποτελέσει στοιχείο προβληματισμού.