Η Ευγενία Αρβανίτη, που όπως όλα δείχνουν θα είναι υποψήφια βουλευτής στις επερχόμενες εκλογές με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μίλησε στο απογευματινό μαγκαζίνο και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Κουνιάκη στον Prisma 91,6.
Σχετικά με την υποψηφιότητα της υπογράμμισε πως “θα περιμένουμε μέχρι την Κυριακή που θα ανακοινωθούν και επίσημα τα ονόματα.
“Εγώ προέτρεξα λίγο για να δηλώσω περισσότερο την επιθυμία μου να στηρίξω και το χώρο μου και το νησί μου. Φυσικά θα περιμένουμε την Κυριακή πού επίσημα έχουμε προσκληθεί στην συνάντηση της κεντρικής επιτροπής προκειμένου να γίνει και η ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων.”
Σύμφωνα με την κυρία Αρβανίτη, σε μία Δημοκρατία δεν είναι δεδομένο πώς οι επιλογές προσώπων που κάνουμε είναι οι καλύτερες. Σαν πολίτες και σαν άνθρωποι έχουμε πολλαπλά κριτήρια όταν ψηφίζουμε. Ο σύγχρονος πολίτης ωστόσο θα κληθεί πολλές φορές στη ζωή του και πολλές φορές σε έναν χρόνο να συμμετέχει σε διάφορες διαδικασίες που ενισχύουν τη δημοκρατία μας.
Την ιδιότητα του πολίτη την έχουμε συνδυάσει μόνο με την ψήφο μας κάθε τέσσερα χρόνια. Οι πολίτες όμως πρέπει να συμμετέχουν στη δημοκρατία καθημερινά, με ενεργητικότητά, αυτοπεποίθηση στα κοινωνικά δρώμενα και με διάθεση κριτικής.
Φυσικά οι εκλογές και ιδιαίτερα στη χώρα μας όλη αυτή η διαδικασία έχει πάρει έναν χαρακτήρα προβληματικό. Μιλάω συγκεκριμένα για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται η πολιτική τάξη και τα κόμματα στη χώρα μας τις εκλογές.
Δεν πρόκειται για μία διαδικασία για το θεαθήναι, αλλά για μία ουσιαστική διαδικασία και αυτό φαίνεται και από το επίπεδο που έχουμε στη Βουλή μας.
“Δείτε το επίπεδο του διαλόγου που υπάρχει στη Βουλή μας αυτές τις μέρες. Νομίζω πως δεν περιποιεί τιμή στους βουλευτές μας αυτό το επίπεδο του διαλόγου. Αυτά βλέπουν οι πολίτες και κάποιες φορές βγάζουν το συμπέρασμα πως όλοι είναι ίδιοι και τίποτα δεν αλλάζει στη χώρα αυτό. Με άλλα λόγια καταλήγουμε σε μία μηδενιστική κατάσταση και αυτό δεν είναι καθόλου βοηθητικό και χρήσιμο για μία Δημοκρατία.
Πρέπει να προχωράμε με το να δυναμώνουμε τους θεσμούς μας και την εμπιστοσύνη που έχει ο ένας με τον άλλον . Όπως λέμε εμείς οι κοινωνιολόγοι και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να δυναμώνουμε το κοινωνικό κεφάλαιο.
Αξίες όπως η αμοιβαιότητα και η εμπιστοσύνη έχουν διαλυθεί, γιατί η κοινωνία μας μετασχηματίζεται και αλλάζει.
Δεν είναι όπως οι παλιές παραδοσιακές κοινωνίες που είχαμε συγκεκριμένες δομές με την οικογένεια που κράταγαν ένα επίπεδο και μία συγκεκριμένη κοινωνική οργάνωση. Πλέον λίγο ως πολύ οι κοινωνίες μας οδεύουν στην πολυδιάσπαση και αυτό είναι λίγο δύσκολο να το διαχειριστoύμε ως άνθρωποι.
Δεν πρέπει όμως να χάνουμε την αυτοπεποίθησή μας και την θέλησή μας να συμμετέχουμε με ενδιαφέρουν για να χτίσουμε τη ζωή μας.
Σχολιάζοντας έναν κύκλο συζητήσεων που έχει ξεκινήσει στο πολιτικό σκηνικό για το πλαίσιο των συνεργασιών του ΠΑΣΟΚ την επόμενη μέρα των εκλογών, είπε πως όλο αυτό το πλαίσιο γίνεται εκ του πονηρού, γιατί κανένα από τα πολιτικά κόμματα πλην του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μιλάει για συνεργασίες.
“Όταν χρειάστηκε ο πολιτικός χώρος που συνδέομαι από τα παιδικά μου χρόνια, όταν πλέον το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κίνημα και θυμάμαι συγκεκριμένα στις εκλογές στην Λευκάδα όταν κατέβαιναν τα τρομερά μπλοκ των γυναικών από το Μεγανήσι, μου είχε κάνει εντύπωση γιατί όταν ήμουν μικρό παιδάκι στις εκλογές είχα πάει με τη μητέρα μου και έβλεπα όλες εκείνες τις δυναμικές γυναίκες να κατεβαίνουν με έναν δυναμισμό και μία αυτοπεποίθηση για να διατρανώσουν μία αλλαγή.
Το ΠΑΣΟΚ έφερε την κοινωνική αλλαγή στην Ελληνική κοινωνία, παράλληλα έχει κάνει και λάθη τα οποία έχουμε αναφέρει πολλές φορές, όμως έφερε και τρομερή αλλαγή, καθώς κανένα άλλο κόμμα δεν κατάφερε να πετύχει αυτόν τον κοινωνικό μετασχηματισμό ούτε καν και η τωρινή κυβέρνηση.
Για τις συνεργασίες το ΠΑΣΟΚ τις εννοεί όταν πρέπει να συνεργαστεί όταν είναι εθνική επιταγή και απαίτηση φυσικά και θα το πράξει.
“Όταν όμως η συνεργασία χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να κάνουν το χώμα παρακολούθημα τότε πρέπει να διαλέξουμε, εάν θέλουμε απλή αναλογική γιατί θέλουμε υγιείς συνεργασίες και πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα.
Πρέπει όμως να είναι όλοι διατεθειμένοι να συνεργαστούν και η Νέα Δημοκρατία με το ΣΥΡΙΖΑ, να μην το αποκλείουν και να πετάνε το μπαλάκι του μουτζούρη, γιατί δυστυχώς και με την κρίση αυτό φάνηκε.
Ορισμένοι πολιτικοί που και τώρα διαδραματίζουν πολιτικό ρόλο, έψαχναν να βρουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο, έναν μουτζούρη για την κοινωνία για να το φορτώσουν όλα τα δεινά, για αυτό και βρήκαν το ΠΑΣΟΚ για να το στριμώξουν στη γωνία και το πέτυχαν.
Εγώ όμως θέλω να ρωτήσω εάν η ελληνική κοινωνία είναι καλύτερη. Εάν ναι, τότε δεν χρειαζόμαστε τον μεσαίο χώρο ο οποίος έχει φέρει τόσες αλλαγές στην Ελληνική κοινωνία.
Πιστεύω πως έχουμε λόγο και καλές προτάσεις. Όταν το ΠΑΣΟΚ μιλούσε για την πράσινη ανάπτυξη μας έλεγαν όλοι για πράσινα άλογα πριν 15 χρόνια.
Τώρα η πράσινη ανάπτυξη είναι must, πρέπει να γίνει και μάλιστα έχουμε αργήσει.
Στον χώρο μας υπάρχει σοβαρότητα, έχουμε νέο αρχηγό, έχουμε αυτοπεποίθηση για το πώς θα προχωρήσουμε.
Οπωσδήποτε στην χώρα μας υπάρχει ένα κατεστημένο που δεν του αρέσουν οι αλλαγές. Φανταστείτε αν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία τώρα που μοιράζεται όλος αυτός ο πακτωλός των χρημάτων από το ταμείο ανάκαμψης τι θα είχε συμβεί.
Που πάνε όλα αυτά τα χρήματα; Που είναι η διαφάνεια και η λογοδοσία; Όλα αυτά για τα οποία μας κατηγορούσαν πολύ εύκολα από τη δεκαετία του 80 και μετά όταν κυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ πού είναι οι τιμητές για να θέσουν σε λειτουργία το κράτος δικαίου και να βαθύνουν τη δημοκρατία;
Όλα αυτά πρέπει να προβληματίσουν τον σκεπτόμενο πολίτη που αναζητά κάτι διαφορετικό.
Τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ θα έχουν και μεγάλη ανανέωση. Ο κόσμος πρέπει να δώσει ευκαιρία σε νέα άφθαρτα άτομα, σε άτομα που του δίνουν επιλογή και κάτι καλύτερο. Εάν ψηφίσει παραδοσιακούς πολιτευτές που μπορεί να έχουν κάνει μία διαδρομή αλλά δεν φέρνουν κάτι καινούργιο, απλά προωθούν κάποιες καταστάσεις όπως το ρουσφέτι κτλ, με αυτή τη λογική δεν θα προχωρήσει η Ελλάδα.
Ο πολίτης που θα ψηφίσει τον άνθρωπο με το ρουσφέτι, αυτός ο πολίτης πριονίζει το κλαδί του παιδιού του που κάθεται, πριονίζει το κλαδί της νέας γενιάς.
Για αυτό λοιπόν εμείς προσπαθούμε στους πολίτες να έχουμε ξεκάθαρες προτάσεις.
Εγώ θεωρώ πως δεν είμαι κάτι το εξαιρετικό θέλω να θέσω με ειλικρίνεια τις φτωχές μου δυνάμεις στον κόσμο, όπως κάνω μέσα στο μάθημα με τους μαθητές μου.
Δεν διαφοροποιώ την πολιτική από την παιδαγωγική μου διάσταση. Όπως θέλω να πιστεύω είμαι ηθικός και καλός δάσκαλος, έτσι θέλω να είμαι ηθικός και καλός πολίτης.
Θα υπάρχει μία εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια στον κόσμο που ζητάς την ψήφο του. Εγώ έρχομαι για να δώσω μία επιλογή στον κόσμο, όπως και εγώ στη ζωή μου θα ήθελα να είχα επιλογές όταν αισθανόμουν την ανισότητα και την αναξιοκρατία.
Η αναξιοκρατία είναι αυτό που διώχνει τους Έλληνες και τα νέα παιδιά από τη χώρα, καθώς και το πελατειακό σύστημα.
Εάν θέλω το μικρό μου ρουσφέτι να γνωρίζω ότι έχω και εγώ μερίδιο ευθύνης που θα διώξω τα παιδιά και τη νέα γενιά από την Ελλάδα, στη συνέχεια μην τα ρίχνουμε στους πολιτικούς γιατί έχουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης.
Απαντώντας στο ερώτημα για το τι μοντέλο θέλουμε για τη χώρα μας, η κυρία Αρβανίτη είπε πώς το ΠΑΣΟΚ δεν επιθυμεί το πελατειακό μοντέλο. Αυτοί που το θέλουν θα αναλάβουν την ευθύνη.
Η νέα γενιά δεν γνωρίζει αυτό το μοντέλο. Όταν η ίδια κινείται μεταξύ εικονικής πραγματικότητας και πραγματικότητας , όταν η νέα γενιά έχει ζητήματα ταυτότητας , όταν ασφυκτιά μπροστά στο μέλλον τι πρέπει να κάνουμε, τι δουλειά πρέπει να βρει;
Όταν υπάρχουν αυτά τα υπαρξιακά ζητήματα στη νέα γενιά πρέπει να την πλησιάσουμε. Το πώς θα γίνει αυτό είναι να αλλάξεις το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Να δώσεις ανοιχτές ευκαιρίες για να βρουν και τα νέα παιδιά διέξοδο στην αγορά εργασίας.
Εάν έχω για παράδειγμα ένα κακέκτυπο πρότυπο ανάπτυξης τουριστικό η αγροτικό, πώς θα έρθει ο νέος που έχει συνηθίσει μέσω drone και εικονικής πραγματικότητας, με την τεχνητή νοημοσύνη, αυτό το παιδί που σε αυτούς τους χώρους κινείται, για να βρει ταλέντο στην Αγροτική παραγωγή.
Πρέπει το μοντέλο της Αγροτικής παραγωγής να αλλάξει με ένα νέο τέτοιο τρόπο που να απαιτεί νέες δεξιότητες για να έρθει ένας νέος άνθρωπος να μείνει στον τόπο του.
Δεν μπορώ να απαιτήσω από ένα νέο παιδί να του δώσω ένα τρακτέρ και να του πω ότι μπορεί να οργώσει τον Κάμπο της Βασιλικής. Δεν είναι αυτό Αγροτική Ανάπτυξη όταν δεν θα μπορεί να ζήσει την οικογένειά του.
Χρειάζεται κάτι δραστικό, κάτι που θα το φέρει αλλαγή στο εισόδημα. Αυτό με κάποιο τρόπο πρέπει να γίνει και υπάρχουν αυτοί οι τρόποι.
Είναι σημαντικό να υπάρχει αυτή η συζήτηση στην πολιτική μας για τη Λευκάδα και τον τόπο μας.
Πριν 2 μήνες πήγα στη Λάρισα για ένα συνέδριο. Εκεί υπάρχει ένα κέντρο καινοτομίας. Εάν μπορούν στη Λάρισα να φτιάξουν ένα κέντρο καινοτομίας για τη νέα γενιά, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο δεν μπορούμε να κάνουμε στη Λευκάδα.
Εδώ έρχεται και η κοινωνική εταιρική ευθύνη. Όλα τα χρήματα που έρχονται από την δραστηριότητα του τουρισμού, δεν πρέπει ένα μέρισμα από αυτό να πάει στην κοινωνία;
Πρέπει να υπάρχει ένα μέρισμα εταιρικής ευθύνης από όλους μας για το τι κοινωνία θέλουμε.
Εάν όμως είμαστε καχεκτικοί και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να βγάλουμε όσο το δυνατόν περισσότερα για μία σεζόν για να τη βγάλουμε το χειμώνα, δεν θα κρατήσουμε έτσι τη νεολαία μας.
Ακόμα και κάποιος να γίνει εργάτης γης, θα πρέπει να γνωρίζει ότι έχει την προοπτική να ζήσει από αυτό, διαφορετικά δεν θα το επιλέξει.
Πρέπει να το δούμε συνολικά και εδώ χρειάζεται διάλογος ανάμεσα στα επιμελητήρια και τους κοινωνικούς φορείς. Συζητάμε για μία κοινωνία που αλλάζει με δραματικούς ρυθμούς και εμείς έχουμε εργαλεία παρέμβασης του προηγούμενου αιώνα.
Εάν αφήσουμε αυτά τα εργαλεία που έχουν φέρει κάποιον πλούτο που μοιράζεται μόνο σε συγκεκριμένους, οι υπόλοιποι πολλοί θα μείνουν απέξω. Όλοι αυτοί θα βιώνουν την ανισότητα και θα είναι άτομα που δεν θα πιστεύουν στη δημοκρατία και στον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία. Για ποιο λόγο να πιστέψουν εάν συνέχεια είναι απέξω, εάν αισθάνονται πως είναι έξω αυτό τον πλούτο.
Ο πλούτος πρέπει να παράγεται αλλά και να μοιράζεται πιο δίκαια με κάποιο τρόπο.
Πρέπει να δημιουργήσουμε νέο πλούτο που σημαίνει νέες δεξιότητες και καλή εκπαίδευση.
Αυτό προσωπικά το έζησα εγώ, καθώς με την άνοδο του τουρισμού πολύ μου έλεγαν τι κάθομαι και σκοτώνομαι με τόσα γράμματα, όταν κάποιοι έβγαζαν περισσότερα χρήματα από τον τουρισμό και είχαν δίκιο.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα χρήματα που βγάζει σε μία περίοδο της ζωής σου θα σου φτάσουν για πάντα.
Είδατε τι τρομερές ανατροπές συμβαίνουν στη ζωή μας από καιρικά φαινόμενα, πανδημίες και οικονομικές κρίσεις. Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί η ζωή από δω και πέρα και αυτό μας φέρνει μία ανασφάλεια.
Αυτή την ασφάλεια πρέπει να είμαστε σε θέση να την αναλύουμε και να την αμβλύνουμε και αυτό θα γίνει μόνο με την καλύτερη εκπαίδευση γιατί είναι επένδυση.
Εάν κάποιος πρέπει να επενδύσει είναι η καλύτερη εκπαίδευση στα παιδιά του και όχι για παράδειγμα να τους φτιάξει ακόμα ένα σπίτι.
Κλείνοντας την παρέμβαση της η κυρία Αρβανίτη ανέφερε πως το ΠΑΣΟΚ επιθυμεί την μαζική συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία.
Εμείς θέλουμε έναν ενεργό πολίτη, ότι και να ψηφίζει.
Και εγώ θα ζητήσω την ψήφο του κόσμου όταν θα μου δοθεί αυτή η δυνατότητα και θα πω εφόσον θέλετε, αυτή είμαι, αυτό κάνω και αυτό θέλω και θα ήθελα να ακούσω εσάς.
Χρειάζεται να ενεργοποιηθούν και αυτοί που είναι απογοητευμένοι, να ενεργοποιηθεί ο κόσμος γιατί ψηφίζουμε για την Ελλάδα και σε τι κοινωνία θα ζήσουμε αύριο.
Για αυτό πρέπει όλοι μας να πούμε τη γνώμη μας και δεν πρέπει να το αφήσουμε σε πέντε ανθρώπους που ψηφίζουν συστηματικά.
Δεν θα καταντήσουμε την Ελλάδα Αμερική που ψηφίζει ένα 25% και βγάζει πρόεδρο. Εάν θέλουμε να πάμε σε αυτό το μοντέλο μπορεί στο τέλος να μας βγει και κάποιος Τραμπ. Εγώ θα έλεγα πως πρέπει να έχουμε όλοι λόγο και να ζητάμε από τον άλλον να μας εξηγήσει τι είναι αυτό που θέλει να μας φέρει.
Πρέπει να σας πω όμως ότι δεν υπάρχουν μεσσίες. Εγώ εάν κατέβω θα ζητήσω από τον κόσμο να μου πει τι πρέπει να γίνει και με την εμπειρία που έχω μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε απόψεις.
Οι βουλευτές που είναι στη Βουλή θα πρέπει να διαπαιδαγωγήσουν πολιτικά και τους ανθρώπους που τους ψηφίζουν. Πρέπει να τους δείξουν έναν καλύτερο τρόπο έκφρασης και δημιουργίας καλών πράξεων, αλλιώς είναι άνθρωποι που δεν τιμούν τον όρκο.
Αντιλαμβανόμαστε πως η κοινή γνώμη διαμορφώνεται και από τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τα Media. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ακούμε ότι μας σερβίρεται, γιατί μην ξεχνάτε πως υπάρχουν και πολλές ψεύτικες ειδήσεις.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και πρέπει να δούμε από τον άλλον τι αλλαγή θέλει να φέρει στο νησί μας και αν αυτή η αλλαγή σπάει αυγά.
Όταν οι πολιτικοί γίνονται λαϊκιστές γίνεται γιατί θέλουν υφαρπάξουν την ψήφο του κόσμου. Σκέφτονται πώς θα τους πουν κάτι για να τον χαϊδέψουν τα αυτιά για να τους ψηφίσουν. Εάν τους πουν κάτι δύσκολο δεν θα τους ψηφίσουν.
Εμείς ήρθαμε να πούμε τα πράγματα έτσι όπως τα βιώνουμε και σαν επαγγελματίες, όπως τα ζούμε μέσα από την νέα γενιά. Εγώ δεν μπορώ να βγω και να πω κάτι διαφορετικό, γιατί δεν είμαι της λογικής του δούναι και λαβείν.
Εάν υπάρχουν συνοδοιπόροι σε αυτή τη διαδικασία στο πώς μπορούμε να κάνουμε το νησί μας καλύτερο εδώ είμαστε για να τα συζητήσουμε.
Και το πώς μπαίνει κάποιος στην πολιτική, ρουσφέτι δεν είναι??
Οι κολλητοί, νεποτισμός ισχύουν για την μπασά στην πολιτική.
Ή μήπως είναι Σουηδία η Ελλάδα, που στην πολιτική φτάνουν απ την κοινωνική δράση σάποδεδειγμένα μέσω κομμάτων??
Το μεταπολιτευτικό σύστημα, πέρα απ τους κκλλητούς-κολλητές τις οιικογένειες τις επιγαμίες και συγγένειες μέσω κολλητών, πώς αλλέως δημιουργήθηκε??
Και τις θέσεις εργασίας, οι πολιτικοί δεν τις διακονούσαν ώς ρουσφέτι, και τις διακονούν ??
Ή μια ιδιωτική επιχείρηση υα προσλάβει έναν τυχόντα, και δεν θα προσλάβει κάποιον με υπόδειξη πολιτικού??
Τα κριτήρια για προσόντα θέσεων , δεν φκιάχνονται με βάση τα όσα ικανοποιεί το πρόσωπο εκ των πρωτλερων ,που θα καταλάβει την θέση??
Οι υποψήφιοι βουλευτές πώς προκύπτουν σχετικά με την κάθε υπάρχουσα κοινωνία που θα ψηφίσει??
Στις συμβάσεις έργων του Δημοσίου τι ισχύει κατά πολύ ??
Και καλά θα κάνουν οι ψηφοφόροι να διεκδικήσουν μαζικά θέσεις εργασίας με ρουσφέτι κσι πιέζοντας τους κάθε φορά πολιτικούς.
Οι ψηφοφόροι να μπούνε στα πολιτικά γραφεία και προεκλογικά να δώσουν θέσεις εργασίας που επιθυμούν, και άλλα αιτήματα στους υποψήφιους βουλευτές.
Αλήθεια, οι πολιτικοί στην ιστορική πορεία του Νεοελληνικού κράτους πώς προέκυπταν??
Όλο τον 19ο αιώνα δεν ήτα οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι στην επανάσταση του 1821 , και οι επήλυδες φαναριώτες και πλούσιοι της Μεσογείου που έφταναν στο Εθνικό κέντρο ??
Και τον 20ο αι΄ώνα δεν ήταν απόγονοι σε συνέχεια και συγγενείς πολιτικών οικογενειών ή φίλοι που τους έμπασαν στην πολιτικοί.
Μια ανανέωση έγινε με τον Βενιζέλο το 1911.. και μια άλλη ανανέωση έγινε με ον Α. Παπανδρέου το 1981 μεταπολιτευτικά. Η βουλή του 1946 σημαντική μεταπολεμική βουλή δεν ήταν και σοβαρή ανανέωση.
Και η παρουσία του 1955 πρωθυπουργού του Κ. Καραμανλή , ήταν μια υπέρβαση μεμονωμένη για το κεντρικό πολιτικό αφήγημα της χώρας.
Οι κρατικκές αρχηγικές και διοικητικές δημόσιες θέσεις οργανισμών, τραπεζών, φορέων χρόνια πώς γινόνταν , εκτός από το κοινωνικό και συγγενιακό και απολύτως προσωπικό νταραβέρι ?? Έγινε κάποια προκύρηξη 200 χρόνια αυτών των θέσεων ??? Που διαμόρφωνα πολιτική πρακτική ??
Η πολιτική ιστορία της χώρας έχει κοινωνικό αυστηρό προσδιορισμό και γεννεαλογίες πρώτιστα και κύρια . Και ούτε οικονομικό προσδιορισμό , που μακάρι νάχε με βάσει την ορθολογικότητα του διαρκούς συνεχούς εξελικτικά οικονομικού κεκτημένου του πολιτισμού ( όχι τον νεοορθολογισμό της ανάπτυξης των επιδομάτων και της απασχόλησης που αντικατέστησε την εργασία).
Από που και με ποιά διαδικασία αξιολογικής συμμετοχής ορίζεται σήμερα κάποιος ή κάποια υποψήφιος βουλευτής , και από που χρόνια αξιολογικά οριζόνταν και ορίζονται επικεφαλής διοικητικά στελέχη δημοσίων επιχειρήσεων, τραπεζών, οργανισμών κλπ??
Διότι στην Σουηδία στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα , για Ελληνικής καταγωγής εκ μεταναστεύσεως βουλευτή , ακολουθήθηκαν και αξιολογήθηκαν οι χρόνιες συμμετοχικές απόψεις και δράσεις του έλληνα, απ την αρχική συμμετοχή του στην κοινότητα των Ελλήνων στην Σουηδία, και μέσα από τους ίδιους τους αντιπροσώπους των κατοίκων του Δήμου προτάθηκε διαδικαστικά ώς για δημοτικός σύμβουλος (χωρίς ο ίδιος να το επιδιώκει ) και μέσα απ τις ολομέλιες και κομματικές συγκεντρώσεις των σοσιαλδημοκρατών προτάθηκε για υποψήφιος στο κοινοβούλιο.
Απλά εκεί δεν υπήρχαν ούτε ίντριγκες, ούτε θεσούλες, ούτε προβολές και γεννεαλογίες από σόγια ( άγνωστος μετανάστης ήταν κύρια ), αλλά μόνο η διάθεση συμμετοχής του μετανάστη.. που κάτι είχε να πεί πρός όφελος της κοινωνίας της περιοχής που ζούσε αρχικά. Μόνο που εκεί την γνώμη και τς αόψεις των πολιτών, των άγνωστων πολιτών, τις λαμβάνουν υπ όψιν και οι κοινωνίες, οι αρχές , οι δήμοι, και το κράτος, και τα κόμματα και προωθούνται μέσα απ τα κομματικά όργανα.
Στην Ελληνική πραγματικότητα μήπως ξεχάστηκε για τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο η εποχή εκείνη κομματικά που αξία κομματική ήταν να μην υπάρχουν κομματικά μέλη , γιατί ο χώρος έπρεπε να ελεγχθεί από τα εξ οφικίου ( κολητάρια και φίλους και συγγενείς ) διοικητικά του κράτους τοποθετημένους , που δεν πλήρωναν ούτε την κομματική συνδρομή , προβοκάρωντας όσους την πλήρωναν ώς κομματικά μέλη ??
Για ψάξτε στην γεννεαλογία μετάβασης 19ου και 20ου αιώνα οικογένειες και σειρές συγγενειακές … ( τότε είχαν εφευρεθεί και οι επιγανίες μεταξύ οικογενειών ).. για να δείτε ώς την αρχή του 21ου αιώνα και στις μέρες μας πώς φτάνουν οι σχέσεις ρουσφετιού για την επάνδρωση της πολιτικής. Μαζί με τις συνέχειες από τυχόν σειρές γεννεαλογίας που προέκυψαν από κάθε ανανέωση του πολιτικού δυναμικού στιγμιαία τον 20ο αιώνα ??
Και το όλο αυτό σύστημα , στο απωθημένο του στα χρόνια του τέλους του 20ου αιώνα , εκπόνησε τον όρο : ” αποδομητική κοινωνική ανθρωπολογία ” για τον χαρακτηρισμό ώς λα’ι’κισμός κάθε κοινωνικής και ιστορικής μελέτης που αναφέρεται στην σύνδεση πολιτικού οικονομικού και κοινωνικού στοιχείου ( το κοινωνικό ώς η ρουσφετολογική της γεννεαλογίας ).
Από που οι πολίτες έμαθαν ( και γιατί να μην το μάθουν αφού έτσι και μόνο διδάχτηκαν απ τους ηγήτορες και ποδηγέτες της πολιτικής κοινωνικής και οικονομικής ζωής . Αυτοί οι ηγήτορες και ποδηγέτες εφάρμοσαν εκάστοτε ( πλήν στιγμιαίων εξαιρέσεων) άλλα κριτήρια διαχείρησης της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας , απ τα οποία θα διδασκόνταν οι καθημερινότητα των πολιτών??
Πώς και ένας κομματικός αρχηγός στα χρόνια του θυμάται τον 5ο γεννεαλογικά σαν σό’ι’ ανηψιό και τον μπάζει στην πολιτικη ??
Πώς ο πληρεξούσιες κυκλάδων των μέσων του 19ου αιώνα αναφέρεται ώς γενάρχης σημαίνοντος πολιτικού ώς το 1973??
Πώς σό’ι’ της επαναστατικής του 1821 Αχα’΄ίας έδωσε διαρκώς πολιτικούς ύπατους κάθε φορά ώς το 1940…
Και οι απόγονοι επιγαμιών σογιών του τέλους του 19ου αιώνα , είναι και στις μέρες μας ύπατοι ή ανθύπατοι πολιτικοί δρώντες ??
Για μέν τους πολίτες πρέπει να ισχύουν τα κριτήρια της ωριμότητας αποφυγής κάθε ρουσφετολογικής πρακτικής . Για δε τους εμπλεκόμενους στην πολιτική, αυτά τα κριτήρια της ρουσφετολογικής δεν είναι παρά αποδεκτά και νόμιμα και τακτικά κριτήρια συμπεριφοράς των.
Κατά τα άλλα όπου βολεύει τις απόψεις της αποδομητικής κοινωνικής ανθρωπολογίας , ο λαός και οι πολίτες είναι ανώριμοι !!
Και όπου βολεύει αυτή την αποδομητική κοινωνική ανθρωπολογία ο λαός και οι πολίτες είναι ώριμοι .
Αρκεί αυτή η ωριμότητα ( το μη ρουσφέτι) και η ανωριμότητα ( το ρουσφέτι) να εξυπηρετούν κάθε φορά όποιον ή όποιους τα επικαλούνται.
Τι έχει να προτείνει, και τι προτείνει τα τελευταία χρόνια η κοινωνία του ορθολογισμού χωρίς ρουσφέτι , με την οποία επιχειρείται να ξεπεραστεί η χρεωκοπία της χώρας .. η οποία χρεωκοπία της χώρας προήλθε απ το ρουσφέτι ( πελατειακό σύστημα ) ??
Πρότεινε θέσεις εργασίας για τους νέους .. -εντάξει οι παλαιότερη τα φάγανε τα ρουσφετολογικά ψωμιά τους- και εργασία με σωρρευτική ασφαλιστική ράντα και συνέχεια , για την αναπαραγωγή του ασφαλιστικού και την ασφάλιση των ίδιων των νέων με ορίζοντα γεννεαλόγικό ??
Πρότεινε για τους νέους τον καθορισμό των χρόνων εισόδου στην αγορά εργασίας ( αυτή και που δημιουργούσε και το ρουσφέτι ) , και την προοπτική χρόνων εργασίας 35-40 για την ωρίμανση της ασφαλείας των ??
Ή μήπως απ τις πολλές σωρευτικά σπουδές γενικευμένα παρατείνονται ώς τα 35- 40 ηλικιακά η είσοδος στην αγορά εργασίας των νέων, οπότε η ασφαλιστική ωρίμανση δεν θα επέλθει ποτέ ακόμη και αν η ηλικία συνταξιοδότησης γενικευτεί στα 70 έτη ??
Για την κοινωνική ασφάλιση ( υγείας ) των χρόνια άνεργων νέων – ώς τα 35-40 έτη των, τι έχει αποφασίσει το ορθολογικό μοντέλο του ορθολογισμού χωρίς ρουσφέτι ??
Για την σπατάλη των κοινωνικών πόρων επένδυσης στην εκπαίδευση των νέων ,ιδιωτικών και κύρια δημοσίων πόρων , που αυτές οι επενδύσεις δημιουργούν γνωσιακά ειδικευμένους που δεν βρίσκουν δουλειά στην ειδικευσή της, αλλά κάνουν τα εξ ανάγκης γκαρσόνια, ντελίβερι, fast food , κονσιέρζ , κλπ , το ορθολογικό αυτό χωρίς ρουσφέτι σύστημα , τι έχει να πεί για την ίδια την αποτυχία του μια και οι επενδύσεις σε σπουδές ( ώς Εθνικό προ’ι’όν τελικά παραγάγει ανειδίκευτους άλλων επαγγελμάτων εξ ανάγκης ???
Τι έχει να πεί το ορθολογικό σύστημα χωρίς ρουσφέτι, για την οικογενειοποίηση των νέων , με απαραίτη αξιακή βάση και προυπόθεση της οικογενειοποίησης η στο ελάχιστο εισοδηματική ύπαρξη και ασφάλεια ??? Ή το πρόταγμα για την οικογενειοποίηση των νέων του νέου συστήματος χωρίς ρουσφέτι , αφήνεται στις ερωτικές αόριστες προασκολήσεις και έλξεις ( απαραίτητες και αυτές ώς και αναγκαίες ) , αλλά όχι ικανές. ?? Το νέο ορθολογικό σύστημα χωρίς ρουσφέτι , τι επαγγέλεται για την κοινωνική ασφάλιση και ΄ προνοια των ηλικιωμένων και χρειαζόντων , μέσα στο πλαίσια της μονιρότητας και της εργασιακής κινητικότητας των πυρηνικών οικογενειών ?? Πώς και γέμισε η χώρα αλλαδαπές οικονομικές μετανάστριες ανειδίκευτες συνοδούς ή για την φροντίδα των ηλικιωμένων ??? Το σύστημα αυτό του ορθολογισμού χωρίς ρουσφέτι χρόνια τώρα τουλάχιστον γενικευμένα 15 , πώς και σε μια 15ετία δεν μπόρεσε να δημιουργήσει τις δομές πρόνοιας ορθολογικά κάνοντας χρήση των ιδιωτικών πόρων που δαπανώνται για αυτή την πρόνοια των ηλικιωμένων. Και στην Ελληνική οικογένεια πλέον που δοκιμάζεται ώς δαπάνες και μειωμένα εισοδήματα 15 χρόνια και ανεργία.???
Για τα παραπάνω ο ορθολογισμός χωρίς ρουσφέτι , μέσα στα 15 χρόνια τουλάχιστον που βιώνεται ώς αντίδοτο στην χρεωκοπία χώρας και πολιτών που οδήγησε το ρουσφέτι , τι προτείνει?? Ή οι προτάσεις μπορούν να αναμένωνται άλλα τόσα χρόνια παράλληλα με την αναμονή 8-10 χρόνων επίσημα των νέων για να βρούν εργασία ?? Δηλαδή ο χρόνος επώασης του ορθολογισμού χωρίς ρουσφέτι- για να δείξει τα αποτελεσματά του πρέπει νάναι μια γεννιά.. και έτσι να εξηγείται η βιολογική ηλικιακά επίλυση του ασφαλιστικού , αν οι νέοι της γεννιάς μείνουν άνεργοι ώς αντιρουσφετολογικός ορθολογισμός , και έτσι δεν θα φτάσουν ποτέ στην σύνταξη και βιολογικά ?? Γιατί ποιός εξασφαλίζει σε νέους ότι χωρίς εργασία ή με ημιαπασχολήσεις χρόνια θα ζήσουν βιολογικά ώς βασικές αναγκαιότητες τα επόμενα 15-30 χρόνια ??
Ή ο ορθολογισμός χωρίς ρουσφέτι έχει την λύση της καταφυγής στον επιδοματισμό χρόνια που ουσιαστικά αυτός ο επιδοματισμός είναι η βάση του ανθρώπινου μεμονωμένα και μαζικά ιδρυματισμού??