Μοιραστείτε το:
Την τοπική επικαιρότητα σχολίασε στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6, η υποψήφια Βουλευτής ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Ευγενία Αρβανίτη.
Σχολιάζοντας την τριβή της με τον κόσμο και το νησί ως υποψήφια, είπε πως “είναι πάντα ευχάριστη, καθώς ακούω με πολύ ενδιαφέρον ότι έχει να μου πει ο κάθε συμπολίτης και συγχωριανός μας”
“Είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ ορισμένα χωριά, καθώς και στο Μεγανήσι, θα προσπαθήσω να πάω σε όλα τα χωριά της Λευκάδας για να έχω μία εικόνα.
Φυσικά με την υπόσχεση ότι θα ξαναπάμε. Οι εκλογές είναι μία φάση στη δημοκρατία μας, είναι μία περίοδος όπου οι ιδέες γεννιούνται, τα προβλήματα αναδεικνύονται και καταγράφονται, αυτός είναι ο δικός μου ο ρόλος.
Μην ξεχνάτε πως δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, είμαι πανεπιστημιακός δάσκαλος, είμαι άνθρωπος που θέλω να ακούσω, θέλω να κάνω μία παρέμβαση για να φέρω μία μικρή αλλαγή.
“Η επαφή και η τριβή είναι ευχάριστη, οι συνομιλίες που κάνουμε με απλούς ανθρώπους που πίνουν για παράδειγμα τον καφέ τους στην Καρυά, άνθρωποι που τρέχουν να προλάβουν τις δουλειές τους μέσα στην πόλη, οι άνθρωποι που τρέχουν να πάνε στα καρναβάλια στην Ξάνθη όπως συνέβη στο χωριό μου, ή κάποιοι άλλοι για να Φαρομανίσουν σε όλο το νησί.
Μπορούμε να είμαστε κοντά στον κόσμο, να συζητάμε τα προβλήματα για τις αθλητικές εγκαταστάσεις, τον αθλητισμό ως έναν παράγοντα ανάπτυξης και ευεξίας των συμπατριωτών μας.
Επίσης μπαίνουν πολλά ζητήματα στο πλάνο και γεννιούνται πολλές ιδέες για το πώς μπορούμε στη συνέχεια να είμαστε χρήσιμοι.
Τελειώνοντας οι εκλογές, ακόμα και αν δεν καταφέρουμε να κερδίσουμε την προτίμησή της πλειοψηφίας του νησιού μας, τότε θα συνεχίσουμε να δούμε τι μπορούμε να προσφέρουμε από εκεί και πέρα.
Απατώντας στις κρίσιμες και τα πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κοινωνία, η οποία αγκομαχά μεταφέρει εις πέρας και στο ερώτημα αν το μέλλον της χώρας είναι τα διάφορα pass που δίνει η κυβέρνηση, απάντησε πως σίγουρα το μέλλον της χώρας δεν μπορεί να είναι με μόνη πυξίδα τα επιδόματα της χώρας.
Αυτό είναι καταστροφικό, από την άποψη ότι δεν ενεργοποιείς την οικονομία σου, για να κερδίζουν οι πολίτες έναν αξιοπρεπή μισθό για να μπορούν να ζουν από τον κόπο τους.
Αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να το βάλουμε πολύ σοβαρά στη συζήτηση, αν για παράδειγμα ήταν στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και έδινε όλα αυτά τα Food Pass κτλ, πολύ θα ήταν απέναντί του, γιατί συνηθίζει τον κόσμο με τη λεγόμενη επιδοματική πολιτική.
Εμείς θεωρούμε πως τα επιδόματα είναι αναγκαία. Από τη στιγμή που υπάρχει στέρηση στην κοινωνία, μεγάλη ακρίβεια και πληθωρισμός, οπωσδήποτε το κράτος κάτι πρέπει να κάνει δεν πρέπει όμως να είναι μόνο αυτό. Πρέπει να είναι μία στοχευμένη παρέμβαση και από κει και πέρα να ξεκινήσει να δει τι είδους παραγωγικό μοντέλο πρέπει να ακολουθήσει η χώρα και ποιος θα το αποφασίσει αυτό.
Το παραγωγικό μοντέλο δεν είναι μόνο η ψηφιακή διακυβέρνηση που διατυμπανίζει η κυβέρνηση. Για παράδειγμα η ψηφιακή διακυβέρνηση είναι ένα σοβαρό αναπτυξιακό εργαλείο. Πρέπει όμως να ρωτήσω πόσο ακριβό είναι το internet στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες;
Εάν δεν έχουμε γρήγορο internet, για όλες τις επιχειρήσεις, ιδιώτες, μαθητές και δασκάλους τότε η ανάπτυξη δεν μπορεί να τρέξει τους αριθμούς που θέλουμε εμείς.
Πρέπει να υπάρχουν δομικές αλλαγές και μετασχηματισμοί στην λεγόμενη γραφειοκρατία . Εάν είναι να κάνουμε την γραφειοκρατία που είχαμε σαν κράτος ηλεκτρονική τότε δεν κάνουμε πολλά πράγματα.
Η χώρα μας επειδή έχει σοβαρά μυαλά, πολύ δυνατό ανθρώπινο δυναμικό, χρειάζεται να επενδύσει στην άϋλη ανάπτυξη και την καινοτομία.
Επίσης χρειάζεται στη χώρα να υπάρχει γρηγόρη απονομή Δικαιοσύνης, έλεγχο, λογοδοσία και απονομή Δικαιοσύνης.
Πρέπει να γνωρίζει κάποιος που σκοπεύει να “γελάσει” το σύστημα ότι θα ελεγχθεί, θα λογοδοτήσει και θα πληρώσει κάτω από ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Όλη αυτή η αξιοκρατία που λέμε, το κράτος δικαίου είναι το πρώτο πράγμα στη χώρα μας και δυστυχώς είμαστε πίσω σε αυτό, για όλες αυτές τις νοοτροπίες.
Όταν κάποιος θεωρεί το κράτος λάφυρο, όταν υπάρχουν οι πελατειακές σχέσεις δεν αλλάζει τίποτα.
Εμείς για αυτό το λόγο δημιουργήσαμε τη διαύγεια και όλες τις αρχές διαφάνειας, για να μπει ένας μπούσουλας και ένα πλαίσιο καλής και χρήστης διοίκησης και εμπιστοσύνης του πολίτη.
Σε σχέση με την δημόσια διοίκηση έχουμε μία φιλοσοφία πού είναι αποφυγής ευθυνών.
Εκεί από τη στιγμή που θα έχεις μία σωστή και σοβαρή αξιολόγηση, όχι για να στέλνεις τον δασάρχη επειδή εφάρμοσε το νόμο να τον πετάς στην Κυπαρισσία που έστειλαν τον άνθρωπο.
Το κράτος δεν λειτουργεί έτσι. Πριν 20 χρόνια το ΠΑΣΟΚ συζητούσε τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης μέσω στόχων και όλοι γέλασαν με αυτό.
Το ίδιο το Κράτος πρέπει να βάζεις στόχους, να λειτουργεί με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και να τρέχει τις διαδικασίες. Σε αυτό το πλαίσιο ο υπάλληλος πρέπει να έχει βαθμούς εμπιστοσύνης και ελευθερίας, να μην είναι ο υπάλληλος με την κλασική και στενή έννοια του όρου, να μην μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία του, να αισθανθεί ότι μπορεί να λειτουργήσει κάτω από ένα νομοθετικό πλαίσιο.
Για να γίνει όμως αυτό απαιτείται συναίνεση από όλα τα κόμματα, για να μπορούμε να πούμε τι χρειαζόμαστε από τα πολλά που θέλουμε και να συμφωνήσουμε σε αυτά.
Επίσης θέλω να καταδικάσω τη νοοτροπία που χρησιμοποιούν τα πολιτικά πρόσωπα λέγοντας ότι ” κατόπιν ενεργειών μου” έγινε εκείνο και το άλλο.
Ποιος είσαι εσύ που “κατόπιν ενεργειών σου¨ κάνεις όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα και πόσο αλλάζει η κοινωνία έτσι.
Αυτή η λογική πρέπει να αντικατασταθεί, γιατί έχει μία σχέση εξουσιαστική με τους άλλους, με την έννοια ότι εσείς δεν ξέρετε και κατόπιν δικών μου ενεργειών γίνεται κάτι.
Αυτός είναι ένας παραδοσιακός ρόλος του πολιτευτή που τρέχει από δω και από κει και νομίζει ότι επειδή έχει τις μαγικές ικανότητες, ότι αυτός είναι σπουδαίος και μπορεί να φέρει μία αλλαγή.
Ο ρόλος του βουλευτή είναι να νομοθετεί, στη συνέχεια να ξέρει τι ψηφίζει και όχι μετά να ψηφίζει ένα νόμο για τα δασικά και να λέει ότι ψήφισα το νόμο αλλά είμαι με την τοπική κοινωνία, γιατί αυτό είναι εμπαιγμός.
Πως δεν ενημέρωσε ο βουλευτής στην τοπική κοινωνία ότι όλο αυτό με τους δασικούς χάρτες θα επηρεάσει χιλιάδες εκατοντάδες ανθρώπους και χιλιάδες στρέμματα;
Ένας πονηρός νους μπορεί να θεωρήσει πώς όλες αυτές οι περιοχές που θα αλλάξουν χέρια, καθώς ο πολίτης θα πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας και ότι είναι δικό του, ποιος μου λέει ότι δεν θα έρθει ένας στρατηγικός επενδυτής και το κράτος να δώσει τα φιλέτα αυτά σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε και σε κεφάλαια που δεν θα έχουν καμία σχέση με την φυσιογνωμία του νησιού μας και την πορεία ανάπτυξης που πρέπει να έχει.
Είμαστε σίγουροι ότι αυτοί οι άνθρωποι θα σεβαστούν στον πολιτισμό, περιβάλλον και τον τρόπο που λειτουργούμε ως πολίτες της Λευκάδας για τα επόμενα 10 με 20 χρόνια;
Μήπως ανοίγουμε τον ασκό του Αιόλου για να μπουν στην ατμόσφαιρα που θα μας οδηγήσουν σε κινήσεις που δεν έχουμε φανταστεί.
Μην ξεχνάτε πως όταν κάποιος άλλος αποφασίσει την ανάπτυξη του νησιού, τότε η ποιότητα της ζωής των ντόπιων που μένουν συνέχεια στο νησί θα γίνει χειρότερη.
Θα καταντήσουμε να έχουμε τα μαγαζιά κλειστά, όπως τώρα φωνάζουν ότι έρχονται άνθρωποι εκτός Λευκάδας και κλείνουν τα μαγαζιά τους για τη σεζόν και στη συνέχεια μέχρι το νησί φάντασμα.
Θέλουμε τέτοια ανάπτυξη, ή σαν την Χαλκιδική που την έκαναν τσιμέντο ή σαν τα άλλα νησιά.
Θέλει προσοχή για το τι είδους ανάπτυξη θέλουμε και εμείς οι πολίτες πρέπει να αναλάβουμε ευθύνη και να συζητήσουμε τι είδους ανάπτυξη θέλουμε, τουλάχιστον εάν έχουμε κάνει λάθος να είμαστε εμείς αυτοί που θα έχουμε αποφασίσει και θα εισπράξουμε τις επιπτώσεις.
Δεν μπορεί όμως άλλοι άνθρωποι να έρχονται αφ υψηλού και να μας καθορίζουν κατόπιν ενεργειών τους τι είναι σωστό και τι είναι όχι.
Εγώ τιμώ και το αξίωμα του βουλευτή μας και τις χρηματοδοτήσεις που ισχυρίζεται ότι φέρνει, όμως πρέπει να μάθουμε πόσα χρήματα έχουν απορροφηθεί.
Και εγώ μπορώ να βγω και να πω ότι είδα έναν φίλο μου Υπουργό και μου έταξε χρήματα, το ζήτημα είναι ποιος τα απορροφά.
Οι βουλευτές πρέπει να είναι υποστηρικτικοί στην δουλειά των δήμων και των περιφερειών και όχι να τους καπελώνουν. Εάν δεν κόψει την κορδέλα ο δήμαρχος και ο περιφερειάρχης ποιος θα την κόψει;
Ο βουλευτής πρέπει να στέκεται αρωγός, να ενθαρρύνει τη σωστή λήψη των αποφάσεων και να είναι θεματοφύλακας της δημοκρατίας, έτσι τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ.
Επειδή όμως έχω ζήσει σε άλλες κοινωνίες που λέγονται αναπτυγμένες, έβλεπα πως είναι η λειτουργία των βουλευτών.
Όταν για παράδειγμα πηγαίνει η Μαρία Βαμβακινού, που είναι από τον Άγιο Πέτρο στην Αυστραλία πού ήταν η πρώτη γυναίκα ομοσπονδιακή βουλευτής το κοινοβούλιο της Καμπέρας όταν σηκώνεται να μιλήσει λέει σύμφωνα με τους ανθρώπους της περιοχής μου. Ο βουλευτής πρέπει να τους υπηρετεί, να βλέπει ποια είναι τα θέματα, με την έννοια ότι ακούει προσεκτικά, συστηματοποιεί τα προβλήματα που μπορούν να προωθηθούν για νομοθετικές ρυθμίσεις προκειμένου να υπάρχει ένας μετασχηματισμός και μία κοινωνική εξέλιξη.
Ακούστε όλη τη συζήτηση στο ηχητικό που ακολουθεί :