Προσωπικά απαιτώ από την κυβέρνηση να κάνει “κωλοτούμπα”. Γιατί η “κωλοτούμπα”, ως λέξη που χρησιμοποιούν οι αμετανόητοι Έλληνες – (ΑΝΘ)Έλληνες που περιμένουν στη γωνία σαν τα κοράκια το θάνατο της κυβερνητικής πολιτικής , είναι αυτό που στην διπλωματία λέγεται αναδίπλωση. Και είναι απαραίτητη προκειμένου να επέλθει κάθε συμφωνία.
Είναι ωραίο να πολιτεύεσαι με εθνικές κορώνες. Φαίνεται και εύκολο. Στοχεύεις στο συναίσθημα. Είναι ωραίο να παίρνεις ανάσες αξιοπρέπειας (άλλωστε τις χρειαζόμασταν). Ας πάμε όμως στην ουσία της διαπραγμάτευσης όχι με όρους πολιτικούς αλλά με όρους ζωής.
Προσωπικά, ποσώς με ενδιαφέρουν οι εξαγγελίες και οι φανφάρες της προεκλογικής εκστρατείας. Αν χρειαστεί να αλλάξει μια νεοεκλεγείσα κυβέρνηση τις αρχικές υποσχέσεις, επιλέγω να το δω ως θετικό αλλά και ως μάθημα.
Θετικό, γιατί διαχωρίζει την θεωρία (της εξαγγελίας ) από την πραγματικότητα (την πρακτική δηλαδή επαφή και τριβή – πλέον ως κυβέρνηση – με τα προβλήματα)
Ως μάθημα, ώστε να μην επαναλάβει πιθανόν εύκολες κορώνες την επόμενη φορά.
Άλλωστε η συνειδητοποίηση της απόστασης μεταξύ υπόσχεσης και πραγματικότητας είναι αρετή.
Τι συνέβη όμως τελικά στη χθεσινή Eurogroupική σύγκρουση ;
Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερες γνώσεις για να αποκωδικοποιήσεις την παρούσα κατάσταση. Η Ευρώπη ακολουθεί μια “Εσύ θα μου πεις εμένα ;” πολιτική του τσαμπουκά που είναι πραγματικά σοκαριστικά ελαφριά, ακόμα και για εμάς που ποτέ δεν υιοθετήσαμε το εσωτερικής κατανάλωσης τσιτάτο “Οι ξένοι είναι κακοί”.
Για μένα είναι ξεκάθαρο ότι λειτουργούμε σε συνθήκες bullying. Με τη διαφορά ότι ο ασκών bullying είναι τόσο δυνατός και φοβιστικός, που δυστυχώς κανένας στην “σχολική αίθουσα” δεν έχει τα κότσια να αντιδράσει. Οπότε εκτός από έναν ξεκάθαρα ασκών, δεν υπάρχει και κανένας καταγγέλλων (της ασκούσας βίας ).
Φαίνεται λοιπόν ότι δεν έχουν καμία διάθεση να τους χαλάσει οτιδήποτε τη συνταγή ακόμα και αν οι στόχοι επιτευχθούν αλλά με άλλο τρόπο.
Πράγμα το οποίο αποδεικνύει (αν εξαιρέσουμε κάποια σενάρια συνωμοσιολογίας που ξαφνικά ταιριάζουν εξαιρετικά) ότι η Γερμανία δεν θέλει με τίποτα να θιχτεί το Εγώ της. Τόσο απλά. Σε ένα τόσο χαμηλό επίπεδο λειτουργούμε πλέον.
Εύχομαι η νέα κυβέρνηση να επιδείξει σύνεση και λογική ώστε να καταφέρει να αποφύγει όχι μόνο της Ευρωπαϊκές συμπληγάδες αλλά ίσως και τις εσωτερικές που λέγονται λαϊκή κραυγή ή λαϊκή κατακραυγή. Και αναμένω να προχωρήσει μπροστά και να ξεπεράσει το φόβο της κριτικής του δελτίου των 8.
Όσο για τους υπερευαίσθητους Έλληνες που άξαφνα δεν σηκώνουν τη λέξη “κωλοτούμπα” να τους θυμίσω μέσα στο κωμικό παραλήρημα της κομματικής ιδεοληψίας τους, ότι παρά το γεγονός ότι ολόκληρη η μεταπολίτευση χαρακτηρίστηκε από κωλοτούμπες, (και μάλιστα ως νομιμοποιημένο χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης ) ποτέ δεν υπήρξαν τόσο ξεκάθαρες όσο το Σαμαρικό “Σκίζω το Μνημόνιο” το οποίο του έδωσε και το χρίσμα!
Και ολοκληρώνοντας αναρωτιέμαι Άραγε τι έθνος μπορεί να αλλάξει το μέλλον του, όταν η κάθε μονάδα που το συνθέτει αρνείται να αλλάξει τον εαυτό της;