ΘΕΑΤΡΟ “ΑΜΑΛΙΑ”
Δευτέρα 23 Αυγούστου, ώρα 21.30
Κηποθέατρο Α.Σικελιανός
Τιμή εισόδου : 10€
«ΑΜΑΛΙΑ» Μια Βαυαρή βασίλισσα στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.
Η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της βήματα σαν ελεύθερο κράτος και η Αμαλία έρχεται στην Αθήνα στις 2 Φεβρουαρίου του 1837 ως η πρώτη βασίλισσα της χώρας, στο πλευρό του βασιλιά Όθωνα.
«Ερωτεύεται», όπως ομολογεί η ίδια στις επιστολές της προς τον πατέρα της, τη νέα της πατρίδα, εργάζεται με πάθος για να υλοποιήσει όσα οραματίζεται ασκώντας άμεση επίδραση στην κοινωνία, τη μόδα αλλά και την πολιτική της εποχής. Μέσα από τα μάτια και τα λόγια της, τα ιστορικά στοιχεία φωτίζονται με διαφορετικό τρόπο προσφέροντάς μας ένα νέο σημείο θέασης της ιστορίας της Ελλάδας, έκκεντρο και συνάμα γοητευτικό. Ένα ταξίδι ιδιαίτερα γοητευτικό στους σκονισμένους δρόμους του Ναυπλίου και της Αθήνας του 1830, με τους γενναίους οπλαρχηγούς, τον κουρασμένο από τον πόλεμο μα περήφανο λαό, τους Φαναριώτες, τις Μεγάλες δυνάμεις να πιέζουν για την απόκτηση της εξουσίας, τους Έλληνες που θέλουν ανεξαρτησία και Σύνταγμα, την ελπίδα προσάρτησης των αλύτρωτων περιοχών, ανάμεσα στα αρχαία μάρμαρα, τα χαμηλά φτωχικά σπιτάκια, τα επιβλητικά νεοκλασικά, τους Βαυαρούς με τους παχυλούς μισθούς, τους ήρωες που ζουν ρακένδυτοι κι εξαθλιωμένοι, τα δάνεια, τις δόσεις, τους εκβιασμούς,
τα πολιτικά παιχνίδια.
Μια ιστορία που συντίθεται μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού, που γεννήθηκε Δούκισσα στους κήπους του Ραστέντε και η μοίρα την έφερε να γίνει η πρώτη βασίλισσα μιας χώρας ιδανικής
ουτοπίας, που γνώρισε μέσα από τους πίνακες του Πουσέν, του Ντελακρουά, του Νταβίντ, τα έργα του Οβίδιου, του Γκαίτε, του Σίλλερ, μα βρέθηκε σε μια πραγματικότητα σκληρή, απόλυτα
πολιτική, με δεκάδες αντίρροπες δυνάμεις, κουβαλώντας η ίδια μια σωματική δυσπλασία, την οποία η επιστήμη θα προσδιορίσει τουλάχιστον έναν αιώνα μετά τον θάνατο της.
Η Αμαλία επιμένει στην ουτοπία. Με βαθιά πίστη στον Θεό, φτιάχνει κήπους, περίκλειστους παραδείσους το ιδεώδες του Αρκαδισμού, με σπόρους που μαζεύει από όλον τον πλανήτη, χτίζει τα ανάκτορα, την σημερινή Βουλή των Ελλήνων, δημιουργεί ορφανοτροφείο, το ταμείο των ναυτικών, την στολή των Ελληνίδων, ενθαρρύνει τις αμπελοκαλλιέργειες, δουλεύει ακούραστα γιατί έχει μια μεγάλη φιλοδοξία, που σπάνια ομολογεί. Θέλει το όνομα της να γραφτεί στα βιβλία της ιστορίας των Ελλήνων. Θέλει να την θυμούνται. Γράφει στις επιστολές της πως 300 χρόνια μετά οι Έλληνες θα βρίσκουν σκιά κάτω από τα δέντρα που φύτεψα εγώ, κι αυτή η σκέψη την γοητεύει. Μια γυναίκα του 19ου αιώνα ξένη, στείρα που πήρε στα χέρια της ανάμεσα στους άντρες πέντε φορές το τιμόνι της αντιβασιλείας, σε μια χώρα παράξενη που κυβερνάται δύσκολα, είναι σίγουρα μια προσωπικότητα που κερδίζει και πάντα θα κερδίζει το ενδιαφέρον μας.
Το έργο που στηρίχθηκε σε ιστορικές πηγές, μαρτυρίες και αρχειακό υλικό, κυρίως από τις επιστολές και τα ημερολόγιά της Αμαλίας, αλλά και ιστορικά κείμενα διαφορετικών οπτικών, δραματοποιήθηκε με έναν ιδιότυπο και γλαφυρό τρόπο. Ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος όχι με έναν θεατρικό μονόλογο αλλά με ένα κείμενο διαλογικά αναπτυγμένο αφού η βασίλισσα ενσαρκώνεται από δύο ηθοποιούς πάνω στη σκηνή, οι οποίες μοιάζει να συνομιλούν με τον καθρέφτη.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Τη Βασίλισσα Αμαλία ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Καλλιόπη Ευαγγελίδου και
Αλεξάνδρα Παλαιολόγου.
Τη σκηνοθεσία και την καλλιτεχνική σύλληψη υπογράφει ο σκηνοθέτης Ένκε Φεζολλάρι.
Ιστορική έρευνα: Δρ Άντα Διάλλα
Κείμενο παράστασης- Μαρία Κυριάκη
Δραματουργική επεξεργασία: Καλλιόπη Ευαγγελίδου, Ένκε Φεζολλάρι,Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης
Σύμβουλος δραματουργίας : Ναταλί Μηνιώτη
Επιμέλεια σκηνικού χώρου / κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Φωτογραφίες -Τρέιλερ : Ξένια Τσιλοχρήστου
Φωτισμοί : Μιχάλης Κουβόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη : Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος
Ευχαριστούμε θερμά το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών για την ευγενική παραχώρηση άδειας φωτογράφησης στους χώρους του.
Παραγωγή: ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών
Η παράσταση τελεί υπό την Αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων
Η Βασίλισα Αμαλία ήταν το αντίθετο του σχολαστικού και αναποφάσιστου Όθωνα.
Και πολλές φορές τον κινητοποίησε για να παίρνει αποφάσεις, έως αποφάσιζε αυτή.
Αλλά και όλος ο περίγυρος του παλατιού Γερμανών και Ελλήνων συμβούλων και πολιτικών, ήθελαν έναν αδύναμο και αναοοφάσιστο Όθωνα για να πλασσάρονται οι ίδιοι , και ιδιαίτερα στην διαχείρηση των κρατικών τότε ταμείων.
Η προσπσθεια νοικοκυροσύνης με φειδώ διαχείρησης του δημοσίου χρήματος ήταν υπαρκτή, αλλά έοεφτε στο κενό απ την βουλιμία του ανακτορικού περίγυρου και της εφόδου των Ελλήνων πολιτικών και στρατιωτικών στο κράτος.
Δεδομένων και των επιδιώξεων των μεγάλων χωρών Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας, ( εγγυήτριες δυνάμεις) και Αυστρίας που αντανακλούσαν και τις τότε Ελληνικές κομματικές επιδιώξεις, στην διαχείρηση των κρατικών ταμείων γινόνταν ο κακός χαμός.
Τα κρατικά ταμεία συντηρούνταν από δάνεια αποκλειστικά. Για είσπραξη φόρων και έσοδα ικανά τελωνείων ελάχιστα. Οι ταμειακές αδυναμίες ήταν μόνιμες. Και το σύστημα της προσκόλησης στο Δημόσιο ήταν κοινωνική επιδίωξη, μαζί και ανακτορική οροσπάθεια για να αποφεύγονται οι κοινωνικές εντάσεις και υποκινήσεις αντιμοναρχικών κινήσεων.
Οι στρατιωτικοί -παλαιοί καπετανέοι- ώς στρατηγοί εισέπραταν ώς στρατηγοί για στρατιώτες που δήλωναν πώς έχουν αλλά δεν είχαν. Η κρατική γραφειοκρατθα των τότε δημοσίων λειτουργών ήθελε τακτική όλο και μεγαλύτερη μισθοδοσία. Τα τοκοχρεωλύσια των δανείων καθυστερούσαν να πληρωθούν λη δεν πληρώνονταν καθόλου. Οι δανείστριες χώρες εκβίαζαν για να ασκούν τα συμφεροντά των.
Η Ελληνική τότε επαρχία ( με τις αδιανέμητες γαίες) πεινούσε και ήταν σε διαρκή αναβρασμό και άθυρμα στις ορέξεις καιροσκόπων τοπαρχών ( μετέπειτα κομματαρχών).
Η μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων γθα το έτος 1843 ήταν 3,5 εκατομμύρια δραχμές.Όσο ήταν και οι τοκοχρεωλυτικές δόσεις των δανείων που έπρεκε να καταβάλει το ίδιο έτος το Οθωνικό κράτος. Ο γραμματεύς των οικονομικών ειδοποίησε τον Όθωνα περί του αδιεξόδου, μια και στα κρατικά ταμεία είχαν μείνει μόνο κοντά στα 3 εκατομμύρια δραχμές, που έπρεπε να πληρωθούν οι δόσεις των δανείων. Αλλά τότε η κρατική δημοσιουπαλληλική και στρατιωτική γραφειοκρατία δεν θα πληρωνόταν.
Και τότε η δημοσιοι υπάλληλοι και οι στρατιωτικοί -προκειμένου να χάσουν τα κρατικά χρήματα- έκαναν την δήθεν επανάσταση για σύνταγμα του 1843. Το οποίο σύνταγμα οι ιδιοι οι κρατικοί λειτουργοί και στρατιωτικοί ξέχασαν και δεν εφαρμοστηκε ποτέ τα επόμενα χρόνια.
Ρεμούλα αρπαχτή μπεζαχτάς γιούρια στα κρατικά από τότε ταμεία.
Και όλο αυτό τκ φα’ί’ και αρπαχτή από τότε, σε ένα ουσιαστικά τότε κύρια Αγγλικό προτεκτοράτο , το κάτσανε νεοελληνικό κράτος, με σταθερά παράμετρο να το διατρέχει , τις απανωτές σε τακτά χρονικά διαστήματα χρεωκοπίες. Και κατόπιν του κολλήσανε ξαι την Εθνική ( κράτις-Έθνος) ιδιότητα και υποστασιοποιήθηκε και λειτουργικά η Εθνική -πέραν της κρατικής- χρεωκοπία.
Η Αμαλία ήταν κσι θερμή ερωτική γυναίκα, ήρθε κσξ στην Μσσογειακή Ελλάδα και ανέβηκαν τα ερωτικά συμφραζόμενα και απαιτούμενα διαβίωσης, αλλά η ιστοριογραφία αναφέρει για έναν Οθωνα σύζυγο περισσοτερο εσωστρεφή που τον βάραιναν σχολαστικά υπερ τκ δέον οι υποχρεώσεις και λιγώτερο ερωτικό Μεσογειακά.
Και αυτός ο ερωτισμός της Αμαλίας λρέπει να αποδίδεται στο θεατρικό έργο εμφανώς , απ τις ωραίες και υποσχόμενες ώς γυναίκες ηθοποιούς, καλοκαίρι γάρ με ανεβασμένες τις μεθεξιακές και ώς ηθοποιοί και ώς γυναίκες διαθέσεις.