Στη συμφωνία για τις φρεγάτες με τη Γαλλία αναφέρθηκε ο διεθνολόγος, Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος, σε συνέντευξή του στον Prisma 91,6.
Μιλώντας στο απογευματινό μαγκαζίνο και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Κουνιάκη ανέφερε ότι “έτσι όπως είναι διατυπωμένη η συνθήκη φαίνεται ότι ξεπερνά την συμμετοχή στο ΝΑΤΟ. Η αναφορά στο άρθρο 51 της αυτοάμυνας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών είναι υπεράνω συμμετοχής σε άλλες συνθήκες”.
“Αυτό που δεν αποκρυσταλλώνεται εύκολα είναι τι σημαίνει επικράτεια. Επικράτεια δεν είναι οι θαλάσσιες ζώνες για παράδειγμα. Επικράτεια αυτή τη στιγμή έχουμε 6 ναυτικά μίλια έξω από τα νησιά μας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν έχουμε στη Μεσόγειο μια περιπέτεια αύριο, μεθαύριο με την Τουρκία, κατά την άποψή μου, η συνθήκη αυτή δεν μας καλύπτει, διότι οι θαλάσσιες ζώνες δεν είναι χωρικά ύδατα, δεν είναι επικράτεια. Είναι διεθνή ύδατα, στα οποία η Ελλάδα έχει κυριαρχικά δικαιώματα” τόνισε.
“Αυτό είναι κάτι που για εμένα χρίζει διευκρίνισης, διότι η σύμβαση λέει επικράτεια. Το δεύτερον που έχει ενδιαφέρον, είναι αν πονηρά η κυβέρνηση έχει κάποιον σχεδιασμό στο μυαλό της για τα 12 ναυτικά μίλια, γιατί εκεί μιλάμε πια για επικράτεια” σημείωσε ο Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος.
“Δεν είναι εύκολες αυτές οι συμβάσεις, είναι δύσκολες. Πάντα έχουν διπλή ανάγνωση” υπογράμμισε.
Ωστόσο ένα κομμάτι της συμφωνίας που δεν έχει φωτιστεί και πιθανότατα κάτι ετοιμάζει η ελληνική κυβέρνηση έχει να κάνει με την επικράτεια στις θαλάσσιες ζώνες, που αυτό σημαίνει 6 ναυτικά μίλια γύρω από τα νησιά μας τα οποία δυνητικά η χώρα μας μπορεί να κάνει 12.
Στο μυαλό μας κρατάμε ότι το 1995 η Τουρκική Βουλή είπε πως εάν η Ελλάδα επέκτεινε την κυριαρχία της στα 12 ναυτικά μίλια τότε είναι casus belli δηλαδή αίτια πολέμου.
Άρα εάν η Ελλάδα αποφασίσει να επεκτείνει την κυριαρχία της από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια και η Τουρκία μας κάνει επίθεση όπως έχει αποφασίσει το 95 το κοινοβούλιο της τότε η Γαλλία Θα προστρέξει όπως οφείλει στη βάση της συμφωνίας στο πλευρό μας.
Οι ΗΠΑ άρχισαν να ξηλώνουν τι ίδιο το ΝΑΤΟ ( το ΝΑΤΟ αφορούσε αοοκλειστικά την Ευρώπη στην ψυχροπολεμική εποχή) . Και δείχνουν ότι στρέφονται στον Ειρηνικό νε αντιπαλο την Κίνα, και κωδικοποιούν και τον Αγγλιαξωνικό άξονα.Βλέποντας και μεθοδεύοντας την επερχόμενη προοδευτικά αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ.
Στον Ευρωπαικό χώρο κεντρικλος αμυντικός πυρήνας και σχεδιασμός δεν πρόκειται ούτε μοορεί να υπάρξει. Οι χρόνιες ιστορικά διαμάχες μεταξύ των ευρωπαικών κρατών και εθνοτήτων δεν αποσβένονται με αναφορά σε οικονομικές και νομισματικές ενώσεις και προσχηματικήα καλές -κατά βάσιν πονηρές- προθέσεις. Οι μονομερείς συμφωνίες ( διμερείς) και πολιτισμικοτερα προσδιορισμένες θα επανέλθουν και μσ βάση τα οικονομικά διμερή ωφέλη.
Ο αγγλοσαξωνισμός πλέον θα χρησιμοποιήσει την Βρεττανία ως βραχίονα και μεσογειακό, και με βάση την χρόνια εμπλοκή της Βρεττανίας στην Ανατολικλη Μεσόγειο.
Η Γαλλία προσέτρεξε για συμφωνία με την Ελλάδα διεκδικώντας τον στρατηγικό ρόλο στην Μεσόγειο και στην προσπάθεια ηγεμονίας στην Ευρώπη, μια και η ανύπαρκτη στρατιωτικά Γερμανία, κατ ανάγκη θα κινηθεί στον άξονα καλών συμμαχικών σχεσεων με Ρωσία( απ φην οποία Ρωσία είναι μόνιμα ενεργειακά πλήρως εξαρτημένη) και την παραδοσιακή φίλη της την Τουρκία.
Η Γαλλική όμως εξωτερική πολιτική δεν υπήρξε ποτέ συνεπής με την Ελλάδα.Που ανά πάσα στιγμή βλέπει σε πρώτο ρόλο τα συμφεροντά της με την Τουρκία , ώς μεγάλη αγορά και επενδεδυμένα Γαλλικά κεφάλαια στην γείτονα.
Για την Ελλάδα και σδα Βόρεια σύνορα υπάρχει το πρόβλημα διότι η προοδευτική αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ -δηλαδή το Ευρωπαικό
σκορποχώρι πλέον- θα εξάψει και εθνικιστικούς διεκδικητισμούς στα Βαλκάνια.
Η Τουρκία ώς μεγάλη αγορά και ώς αυταρχικότερο κράτος που έχει δανειακό βάθος ( ώς ώφελος των Ευρωπαικών χωρών) γνωρίζει καλά ότι σσ κρίσιμες ιστορικές συγκυρίες, υα έχει συμάχους τις μεγάλες Ευρωπαικές χώρες( Γερμανία κσι δορυφόρους Γαλλία, Ιταλία, Ισπανίακαι την Μεγάλη Βρεττανία μέσω και Κύπριακού). Μαζί η Τουρκία θα έχει συμμαχο και την Ρωσσία , με την οποία έχει τεράστια πλέον στρατιωτική και οικονομική συνεργασία.
Για τούτο η Τουρκία και πλέον οξύνει την επίθετικότητα στην Ελλάδα.
Τα τελευταία 100 χρόνια η Ελλάδα ελάχιστες φορές λογαριάστηκε από τις μεγάλες ισχυρές χώρες σε Εθνικά θέματα. Μόνο ουσισστικά στην παραχώρηση των Δωδεκανήσων το 1948.
Στην Μικρασιατική υπόθεση μεθόδευσαν ακόμη και την σφαγή των Ελλήνων.
Στην Βόρεια Ήπειρο δεν εισακούσθηκε η Ελλάδα.
Στο κυπριακό ουσιαστικά διχοτόμησαν την πολύκαθη Νήσο, αφού πρώτα ενεργοποίησαν την Τουρκία ώς εμπλοκή.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική βρίσκεται σε δύσκολο σημείο. Και όπως και να φερθεί η Ελλάδα μέσα στις εκάστοτε συμμαχίες, η πορεία θάναι δύσκολη για την Ελλάδα.