ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΉ ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΒΒΑΔΑ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΉΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΜΒΡΑΚΙΑ ΟΔΟ
Αμβρακία οδός: Το γεφύρι της Άρτας
«Δεν έχει τελειωμό το σήριαλ της κατασκευής της Αμβρακίας οδού. Από το 2010, όταν πρωτοξεκίνησε το έργο που θα συνέδεε το Άκτιο με την Ιονία οδό, παρακάμπτοντας την Αμφιλοχία και αποδίδοντας σε χρήση έναν σύγχρονο αυτοκινητόδρομο 48 χιλιομέτρων τα προβλήματα και οι καθυστερήσεις δεν λένε να τελειώσουν.
Το τελευταίο παράδειγμα, εκεί που όλοι πίστεψαν τις διαβεβαιώσεις του αρμόδιου Υπουργού ότι το έργο είχε μπει στις ράγες της ολοκλήρωσης, πριν λίγες μέρες όταν το ΣΤΕ έκανε δεκτή την αίτηση αναστολής έναρξης των εργασιών από τη δεύτερη μειοδότρια εταιρία.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει νέα πολύμηνη καθυστέρηση και αν η προσφεύγουσα εταιρεία δικαιωθεί σημαίνει ότι οι εργασίες θα ξεκινήσουν το λιγότερο σε ένα χρόνο.
Δυστυχώς αγκυλώσεις, εμμονές και τουλάχιστον περίεργη ανάπτυξη επιχειρηματολογίας από την πλευρά του υπουργείου μας οδήγησαν στη νέα αναβολή.
Είχα επισημάνει εξαρχής ότι η επανέναρξη των εργασιών θα έπρεπε να επιδιωχθεί από την πλευρά του Υπουργείου έπειτα από συνεννόηση με τις τότε αναδόχους εταιρίες και μάλιστα να εφαρμοστεί η πρόβλεψη του νόμου για «υποκαταστάτη» στην 4η εργολαβία που σχετίζεται με την παράκαμψη Αμφιλοχίας. Έτσι δεν θα πηγαίναμε σε νέο διαγωνισμό και δεν θα είχαμε νέες καθυστερήσεις. Οι φόβοι μας βγήκαν αληθινοί. Τώρα άρχισε νέος κύκλος δικαστικών διενέξεων και το μέλλον του έργου είναι και πάλι ασαφές.
Μάλιστα το Υπουργείο παραδέχτηκε σε απάντηση ερώτησής μου, που είχα καταθέσει στις 20/12/2017 ότι δεν υπάρχει κάποια μελέτη ανάλυσης κόστους-οφέλους για την εργολαβία «σκούπα» συγκριτικά με τη λύση που είχα προτείνει, ή όποια άλλη λύση θα μπορούσε να βρεθεί. Στην ίδια απάντηση το υπουργείο ανέφερε χαρακτηριστικά πως «..έχει βάλλει ως στόχο την ολοκλήρωσή του σε προτεραιότητα και σε περίπτωση που επιλεγεί η λύση της εργολαβίας «σκούπας», έχει θέσει ως χρόνο ολοκλήρωσής του με αποκλειστική ημερομηνία περαίωσης το 1ο εξάμηνο του 2019». Κάτι τέτοιο είναι φυσικά αδύνατο να συμβεί μετά τις τελευταίες εξελίξεις.
Επίσης δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό το ποσό που πρέπει να επιστραφεί στο ελληνικό Δημόσιο από τις εταιρείες που διέλυσαν τις προηγούμενες εργολαβίες. Σημειώνεται ότι έως τη διάλυση αυτών των εργολαβιών το έργο της 4ης εργολαβίας (παράκαμψη Αμφιλοχίας) είχε ολοκληρωθεί, στο σύνολό του κατά περίπου 60%.
Με όλα αυτά οι κάτοικοι της Λευκάδας, της Πρέβεζας, της Αιτωλοακαρνανίας και όλων των γύρω περιοχών αλλά και οι διερχόμενοι επισκέπτες θα εξακολουθήσουν για πολύ καιρό ακόμα να χρησιμοποιούν ένα παλαιό και επικίνδυνο δρόμο στον οποίο συχνά συμβαίνουν ατυχήματα και θανατηφόρα δυστυχήματα.
Παράλληλα, υπάρχει ο κίνδυνος, αν ο χρόνος που θα χρειαστεί για να απεμπλακεί ο διαγωνισμός από τις δικαστικές περιπέτειες είναι μεγάλος, να στενέψουν και τα περιθώρια για τη χρηματοδότηση από τρέχον ΕΣΠΑ, το οποίο καλύπτει το έργο μέχρι τα τέλη του 2022. Τότε θα πρόκειται πραγματικά για καταστροφή!
Δεν θέλω με όσα προανέφερα να γίνω «μάντης» κακών, αλλά η μέχρι τώρα διαχείριση από τη μεριά του Υπουργείου και του Υπουργού δεν προοιωνίζεται καλή. Γιατί ακόμη και τα 15 χιλιόμετρα που είναι έτοιμα να παραδοθούν (από το Άκτιο μέχρι τη Βόνιτσα) αναμένουν να βρεθεί «ελεύθερος χρόνος» για τον κύριο Υπουργό, για να κάνει τα εγκαίνια! Εγκαίνια που θα γίνουν σε ένα «μισό» έργο μόνο για προεκλογικούς σκοπούς.
Έως τότε θα συνεχίσουμε να θρηνούμε θύματα….»
Η απουσία επεξεργασμένου μοντέλου διαχείρησης της χώρας απ την αριστερά όπως φάνηκε ( και κορυφώθηκε μετην καταφυγή στον παλαιοπολιτικό επιδοματισμό ώς προεκλογικό πατάρι της των ΗΠΑ πολιτικής τεχνογνωσίας ) , απουσία αυτή δεν υπονοεί ταυτόχρονα κσι την ύπαρξη εφαρμοστικού σχεδίου ηια την διαχείρηση της χώρσς απ υην αξιωματική αντιπολίτευσηβή σχήματα κυβερνητικά που θα προκύψουν αν η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση επέλθει στο κυβερνητικό προσκήνιο αυτοδύναμα ή συνεργατικά.
Η εφαρμογή των εισαγομένων μεθόδων θεώρησηςβτης πολιτικής ώς προεκλογικό πατάρι, θα πρέπει να θυμίζει στους παλαιότερους ότι το 1996νστις εκλογές η τότε αντιπολίτευση με αρχηγόβτον Μιλτιάδη Έβερτ έλεγε ( ώς προεκλογικό πατάρι) : “” αύξηση των αγροτικών συντάξεων κατά 10 χιλιάδες δραχμές.Είναι δέσμευση .”” ( Μεταφέρεται ακριβής λεκτικά η προεκλογική εξαγγελία υου 1996βτης Ν.Δημοκρατίας).Τελικά έχασε τις εκλογές παρά τις απ το πατάρι -ώς πολιτική κουλτούρα εισαγόμενη-εξαγγελίες. Το ίδιο και για τα άλλα σήμερα κόμματα της αντιπολίτευσης που εξαγγέλουν ( κινάλ ) συγκεκριμένα ποσά και αμοιβές και επιδόματα.
Η κουλτούρα τότε το 1996 του προεκλογικού πατσριού ( που προσπαθεί να αφουγκραστεί τις αναγκαιότητες υλικά των ψηφοφόρων) είχε εκπονηθεί από τον στενό πυρήνα του Μιλτιάδη Έβερτ και για όσους τα χρόνια της δεκαετίας του 1980 διδάσκονταν στα πανεπιστήμια μαθήμστα πολιτικής οικονομίας και επιστήμης , γνωρίζουν ότι η θεωρίαβτου προεκλογικούπαταριού ήταν η Αμερικάνικη τότε εισαγόμενη εκδοχή για την προεκλογικότητα έναντι της περισσότερο αφηρημένης αλλά οραματικότερης σόσιαλδημοκρατικής άποψης. ( Social and Democracy ήταν ο τίτλος του ξενόγλωσου εγχειριδίου για την εισαγόμενη θεώρηση της πολιτικής κσι του όρου :προεκλογικό πατάρι.
Η σημερινή κυβέρνηση του σύριζα απλά ώς κυβέρνηση εφαρμοζει προεκλογικά τα του τότε προεκλογικού υποσχόμενα παταριού, μέσω της υλοποίησης της επιδοματικής και μερισματοδοτικής πρίν το πατάρι άποψης , αλλά στην κατεύθυνση της κουλτούρας του προεκλογικού εξαγγελτικού παταριού.
Στην διάρκεια των 20 και πλέον χρόνων από το 1996 ( και τον όρο “”προεκλογικό πατάρι”” φαίνεται οτι μια δημιουργική αμηχανία και ένα μπέρδεμα έπεσε στο πολιτικό σύστημα ,μια και η αριστερά κυβέρνηση κατέφυγε στο προεκλογικό επιδοματικά υλοποιημένο πατάρι πρίν τις εκλογές , και η αντιπολίτευση ( η Νέα Δημοκρατία ο εισηγητής το 1996 αυτήςτης θεώρησηςωτου προεκλογικού πσταριού, εκφέρεται οραματικά χωρίς ποσοτικές υλικές δεσμεύσεις για το μετεκλογικό διαχειριστιο τοπίο αν είναι κυβέρνηση.
Το κινάλ ακολουθεί και εφαρμόζει την πολιτική του αμοιγούς προεκλογικού εισαγόμενου παταριού του 1996 εξαγγέλοντας επιδόματα που θα προσελκύσουν ψηφοφόρους.
Ακόμαβστην Ελλάδα η χρήση της κουλτούρας της πολιτικής ώς προεκλογικό πατάρι ( ώς ex ante κατά σύριζα εφαρμογή )δεν είναι βέβαιο ότι γινεται αναδεκτό πλατιά ,παρά την οικονομική αναγκαιότητα που υπάρχει και στην οποία εμφαίνει η πρακτική της επιδοματικής και κοινωνικομερισματοδοτικής υλοποίησης.
Σπ την άλλη η χρονια οικονομική κρίση μπορεί να σπρώχνει τους πολίτες να μην έλκονται απ τις οραματικές πλστύτερες , χωρίς δεσμεύσεις ποσοτικές, απόψεις της Νέσς Δημοκρατίας.
Ο σύριζα εμφαίνει στο εισαγόμενο μοντέλο εξ ΗΠΑ πολιτικής θεωρίας ( ώς προκλογικό υλοποιήσιμο πατάρι ) .Η Νέα Δημοκρατία στράφηκε πρός μια περισσότερο Ευρωπαική θεώρηση του εκλογικού και πολιτικού στίβου πιυ για τα χρόνια του 1996 ήταν προνόμοιο της σοσιαλδημοκρατίας.
Το κινάλ μπερδεύτηκε κάπως και αυτλο είναι λογικό μια και ο χώρος του μετασχηματίστηκε κστω απ την οικονομική κρίση χρόνων.
Το όλο παίγνιο έχει ενδιαφέρον για την πολιτική συνολικά εξέλιξη και πολιτική θεωρία και τα εφαρμοστικά κοινωνικά τζεκμεντάνια και καθημερινότητες των πολιτών.