Τους λόγους για τους οποίους είναι υποψήφιος με την παράταξη “κοινωνία πολιτών” και υποψήφιο δήμαρχο τον Γιάννη Λιβιτσάνο, ανέπτυξε στον Prisma 91,6 ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Παναγιώτης Φέξης.
Όπως ανέφερε το κίνητρο για να κατέβει στα κοινά ήταν το γεγονός πως σκέφτηκε πως όταν μεγάλωνε και υπήρχαν κάποιοι σαν τον ίδιον που ήξεραν κάποια πράγματα, όταν τους παρακινούσε να κατέβουν σε εκλογές απαντούσαν ότι “εμείς δεν ασχολούμαστε με αυτά”
“Επειδή όμως εγώ δεν είμαι από αυτούς τους ανθρώπους και το άλογό μου το τελειώνω δεν το σκοτώνω, σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να δώσω αυτά που ξέρω σε αυτούς που τα θέλουν, σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη.”
Στο ερώτημα αν έχουν χαθεί ευκαιρίες στον πολιτισμό στο νησί, απάντησε ότι οι ευκαιρίες δεν έχουν χαθεί, απλά η εποχή άλλαξε και θα πρέπει να συμβαδίσουμε μαζί με το νέο ρεύμα, μιλάμε σε μία νεολαία που γεννάει παιδιά, φτιάχνει μαγαζιά, παίζει στα πάρκα κάνει τσουλήθρες και ότι σχεδιάζουμε είναι για το σήμερα και για το αύριο, επομένως πρέπει να προσαρμοστούμε στις νέες τεχνικές και τεχνολογίες.
“Το να μένουμε σταθεροί σε ένα σημείο και να φωνάζουμε “παράδοση μόνο παράδοση” δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να ανεβαίνουμε να τραγουδάμε στο καφάσι με τις μπύρες.
Σήμερα αυτό έχει αλλάξει και είναι εύκολο να δημιουργηθεί κάτι άλλο που να παροτρύνει τον κόσμο να μπει στο χώρο, να ντυθεί όμορφα και να αποδώσει αυτό που κάνουμε.”
Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Φέξη απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθούν οι στόχοι είναι να πάρουμε με το μέρος μας τον κόσμο, “να μας βοηθήσει για αυτό που φτιάχνουμε για αυτόν και εμείς μπροστάρηδες προς την προσπάθεια επάνω, δεν πρόκειται να γίνει καμία αλλαγή.”
Αν λοιπόν μαζέψουμε τον κόσμο και τους αποδείξουμε ότι μπορούμε να βοηθήσουμε πραγματικά, ότι καταλαβαίνουμε το μικρό τους πρόβλημα, που για αυτούς είναι πάρα πολύ μεγάλο και το λύνουμε επειδή είναι πάρα πολύ εύκολο και δεν κωλυσιεργούμε, νομίζω ότι όλοι θα είμαστε χαρούμενοι, εκτιμόντας ότι μία πόλη τέτοια μπορεί να λειτουργήσει σε ένα τέτοιο νησί.
Αναφορικά με το διεθνές φεστιβάλ Λευκάδας, ο Παναγιώτης Φέξης υπογράμμισε ότι έχει χαλάσει, δεν είναι αυτό που θα θέλαμε, έχει γεράσει και πρέπει να κάνουμε ανανέωση.
“Όταν εγώ ήμουν πιτσιρικάς και πλησίαζαν οι μέρες του φεστιβάλ στη Λευκάδα, τρεις μήνες νωρίτερα μιλούσαν όλοι για το που θα μπουν τα σήματα και κορδέλες, οι σημαίες, καθώς ήταν ένα πανηγύρι μία φιέστα που περίμεναν όλοι να μην κοιμηθούν για δύο εβδομάδες.
Το θέμα όμως τώρα είναι ότι αυτό που κάνουμε είναι καθαρά επειδή το κάναμε, δεν υπάρχει ευγένεια, αδελφοποίηση των λαών, ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να αισθανθεί καλά και δεν αποδίδει ταυτόχρονα.
Όταν ο Τζεβελέκης κάποια εποχή τότε έφτιαχνε ντουζιέρες τα σχολεία που κοιμόντουσαν αυτοί οι άνθρωποι, τα σπίτια στην πόλη δεν είχαν ούτε νερό και η ντουζιέρα ήταν ένα εξωπραγματικό κομμάτι, τώρα δεν μπορούν να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι αυτοί που κοιμόντουσαν το 1955 στη Λευκάδα του 2019.
Το φεστιβάλ πλέον θέλει μία μεγάλη ανανέωση και μία μεγάλη τομή και αυτό είναι ένα κομμάτι στο οποίο η Λευκάδα πάντα ήταν υπερήφανοι ότι το είχε, αυτή τη στιγμή το έχουμε αλλά δεν φαίνεται.”
Όσον αφορά το πνευματικό κέντρο στην δημιουργία του καταστατικού του χάρτη, η επιλογή των ανθρώπων ήταν εντελώς διαφορετική από ότι είναι σήμερα, χωρίς να θέλω να υπονοήσω τίποτα για κανέναν. Τότε υπήρχε μία τάση να υπάρχουν Καλλιτέχνες στο συμβούλιο, διαφορετικοί άνθρωποι και χρειάζεται και αυτό ανανέωση καθώς ακόμα και το καταστατικό του είναι προβληματικό, είναι παλιακό, μπήκαμε σε μία νέα εποχή την εποχή των selfie, των βίντεο και της ταχύτητας και εμείς πάμε με την μορφή της χελώνας με βάση το τι κάναμε το 1955 και 1965 και αυτό είναι ένα πρόβλημα.
Στο ερώτημα για το τη συζήτηση έκανε με τον Γιάννη Λιβιτσάνο για να είναι υποψήφιος στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ανέφερε ότι του είπε πως είναι γεννημένος από μία απλή οικογένεια, από ένα σπίτι που έμπαζε αέρα και κρύωνε, ότι δεν είχε πολυτέλειες και αυτό που ονειρευτήκαμε μπορούμε να το κάνουμε πραγματικότητα αρκεί να έχουμε ανθρωπιά και να επικοινωνούμε με τον κόσμο, για αυτό λοιπόν η βάση που τον γέννησε θα πρέπει να είναι και αυτό που θα τον κρατήσει για αυτό και πήγα μαζί του.
Επέλεξα να πάω σε μία “παρέα”, σε φίλους που μπορούμε να έχουμε το ίδιο σκεπτικό, καθώς μέσα από τον κοινό μας αγώνα θέλουμε μία ανθρώπινη πόλη, μία πόλη που να μπορεί να συμπλέει με τον πολίτη.”
Χρειαζόμαστε να είμαστε πιο ευγενικοί μεταξύ μας, πλέον δεν μας ενδιαφέρουν οι σχέσεις μεταξύ μας, αν ο άλλος περπατάει και πεθαίνει, δεν μας ενδιαφέρει σε αυτούς που ταΐζουμε στα εστιατόρια να είμαστε ευγενικοί και πρέπει να μπούνε κάποιοι κανόνες συμπεριφοράς ευγένειας και φιλοξενίας.
Δυστυχώς η Λευκάδα πλέον δεν είναι φιλόξενη, ξέχασε την επικοινωνία των ανθρώπων και εισπράττει μόνο χρήματα, για αυτό και πρέπει να αλλάξει η διάθεση των ανθρώπων, να έχουμε επιτέλους ένα θέατρο και όχι φάντασμα έπειτα από 35 χρόνια, σε ένα χώρο που είναι παράνομος, αλλά είναι ιδιοκτησία του δήμου Λευκάδας και αυτό είναι το θέατρο μας.
Εγώ αυτό που ονειρεύομαι είναι να συγκεντρώσουμε όλους τους καλλιτέχνες του νησιού μας και να τους πούμε ότι αυτό είναι το σπίτι μας, να το φτιάξουμε μόνοι μας και να τελειώνουμε, δηλαδή αν δεν δούμε αυτά που ονειρευόμαστε σήμερα, δεν θέλω ούτε καν να φανταστώ ότι θα πεθάνω και δεν θα δω τίποτα από αυτά.
Στο ερώτημα ακροατή εάν η πολιτική είναι ένα ιδανικό πεδίο για ένα καλλιτέχνη, απάντησε ότι η λέξη πολιτική για μένα είναι με “ήτα” και σημαίνει πολίτης, πάει να πει ανθρωπιά. Επομένως αν στο ανθρώπινο κομμάτι το ντύσουμε σωστά, έχουμε πάρει το λαό μαζί μας για να πάμε σωστά.
Το αν κοστίζει να βάψουμε 5 τοίχους, να κάνουμε ένα ξεχορτάριασμα, αυτό το βλέπουμε καθημερινά στα χωριά, μέσα από εθελοντές που το διασκεδάζουν καθώς είναι τρόπος ζωής, δεν είναι μόνο το κόστος των χρημάτων, αλλά αυτός που έχει το όραμα τη φαντασία και να ξέρει να το τρέχει.
Στην επίκληση που ακούγεται πολλές φορές ότι για να τα υλοποιήσει όλα αυτά ο δήμος δεν έχει το απαιτούμενο προσωπικό, ο Παναγιώτης Φέξης ανέφερε όταν το καρναβάλι ξεχύνεται στους δρόμους και μικροί και μεγάλοι διασκεδάζουν είδες πουθενά κανένα δήμο να έχει βάλει από την τσέπη του μία πινέζα σε κανένα άρμα;
Είδες το Δήμο να βάλει μία αφίσα για το πότε γίνεται η παρέλαση, η να βγει να διαφημίσει το προϊόν του και κανένας από αυτούς να ασχολείται με το θέμα;
Δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω γιατί τα ΦΑΡΟΜΑΝΗΤΑ είναι λίγο πρόβλημα για μένα, αλλά νομίζω ότι όταν πάρεις το κοινό το τραβήξεις και το βγάλεις από την παλάμη του, είναι σαν το χταπόδι όταν είναι κλεισμένο μέσα δεν φαίνεται τίποτα αν το βγάλουμε έξω έχει πολλά πόδια για να δουλέψει.
Όσον αφορά την περαιτέρω ανάπτυξη του τουριστικού προϊόντος, έφερε για παράδειγμα το ηλιοβασίλεμα στην Κέρκυρα και τη Σαντορίνη το οποίο δίνει ένα πολύ σημαντικό εισόδημα από τους γάμους του εξωτερικού.
Παράλληλα με αυτό δουλεύουν τα ξενοδοχεία, και μία ομάδα ανθρώπων όπως μακιγιέζ, οδηγοί αυτοκινήτων και άλλοι έχοντας προγραμματισμό εδώ και ένα χρόνο.
Εμείς έχουμε ένα ηλιοβασίλεμα καμβά, μέσα στο νερό το οποίο δεν το έχει κανείς άλλος για γάμους. Αντιλαμβάνομαι ότι η συνθήκη Ραμσάρ για τους υδροβιότοπους είναι ιδιαίτερα αυστηρή, αλλά δεν μπορούν μα κάνουν μπάνιο στο Ιβάρι οι λουφές να είναι μόνες τους αλλά να είμαστε και εμείς.
Όταν κάνουμε εκδηλώσεις με γόνδολες και δείχνουμε την βενετσιάνικη καταγωγή μας, είναι τόσο δύσκολο να χρησιμοποιείται ένα μικρό πλοιάριο, το οποίο είναι φτιαγμένο για τα Ιβάρια και να κάνει βόλτες και ο κόσμος να βλέπει ένα ηλιοβασίλεμα, με τον βαρκάρη, ώστε να υπάρχει εισόδημα;
Αυτά δεν είναι δύσκολο να γίνουν και δεν χρειάζονται χρήματα, αλλά ιδέες.
Είναι δύσκολο ο δήμος να έχει τους κηπουρούς του που να βάζουν λουλούδια στα παρτέρια του, από το να πληρώνει ένα ευρώ και 20 λεπτά τον κάθε σπόρο ο οποίος είναι άχρηστος;
Πρέπει να υπάρχει κάποιος ένα όραμα για να γίνουν κάποια πράγματα, εγώ θεωρώ ότι έχω μία εικόνα τέτοια και μπορώ να πάρω τον κόσμο μαζί μου, γιατί είμαι τόσα χρόνια ενασχόλησής μου με τα καλλιτεχνικά έχω καταλάβει ότι ο κόσμος θέλει ανθρωπιά για να σε εμπιστευτεί και αυτό λείπει.
Κάτι που με πειράζει και θα το πω ευθαρσώς καθώς δεν μασάω τα λόγια μου, είναι το γεγονός πως όταν εγώ αναγκάζομαι σαν Λευκαδίτης να πάω στη γραμμή που αλλάζει η Λευκάδα με την Αιτωλοακαρνανία στα σύνορά μας για να πάρω ένα χώρο για να κάνω την περσινή μου έκθεση, που μου τον έδωσε πρόθυμα ο ένας δήμαρχος και ο άλλος μου δημιουργούσε κολλήματα.
Ο ένας μου δίνει το χώρο για να φτιάξω μία έκθεση, ήταν πετυχημένη και ταξίδεψε στον κόσμο σαν μία φωτογραφία, εγώ δεν είδα έναν θεσμικό να μου πει ένα μπράβο, είμαι βλάκας ή δεν του άρεσε, παρά μόνο όταν πήγαιναν στο αεροδρόμιο η σε καμία φάση τη βουλή για να βρουν χρήματα.
Δεν αγαπάμε τους καλλιτέχνες, βασικά ο καλλιτέχνης στη Λευκάδα είναι γραφικός μέχρι να πεθάνει, βλέπε Κώστα ντε Βαλαμόντε, Κοκονιώρος, που πριν πεθάνουν πρόβλημα, εγώ δεν έχω σκοπό πριν πεθάνω να μη με ξέρουν, εγώ θα πεθάνω Φέξης και όχι ντε Βαλαμόντε.
Πρέπει να κάνουμε τον κόσμο να χαμογελάει και εκεί βρίσκονται οι λύσεις, δεν πρέπει να υπάρχουν κόντρες όλοι έχουν μικρό δίκιο ή άδικο, το θέμα είναι πως μπορείς να το διαχειριστείς και πόσο όμορφα.
Ο δήμαρχος που μπορεί να διοικήσει και νομίζω ότι ο Λιβιτσάνος μπορεί να το κάνει, είναι αυτός που έχει ψηφιστεί ζωή του, τον έχουν κυνηγήσει, έχει κάνει ελιγμούς, γνωρίζει επαγγελματίες μπορεί να τρέξει και ο Γιάννης πραγματικά δεν με κάνει να νιώθω εγκλωβισμένος σε ένα σύστημα που πρέπει να κάνω συγκεκριμένα πράγματα.
Το Ανατολικό παράλιο οδικό μέτωπο τηςΝήσου, δεν θα αργήσει να αποκτήσει το βοθρικό πρόβλημα. Γιατί απόγευμα κατακαλόκαιρο απόγευμα σε 10 χιλιόμετρα να λειτουργούν 5-6 αχόρταγοι βυτιοφόρα … δεν συνιστά υποδομή.
Οι παραλίες – στις οποίες βγάζουν τα χωράφια- θα γεμίσουν από τα ενοικιαζόμενες βάρκες (και λάδια απ τις μηχανές) των ιδιοκτητών των χωραφιών.
Χρειάζονται υποδομές και τακτοποιήσεις και κοινωνικές συμφωνίες.