Ουσιώδης προϋπόθεση για να μπει τέλος στα μνημόνια είναι η έξοδος της χώρας από τη “γερμανική φυλακή” της Ευρωζώνης και το πέρασμα σε εθνικό νόμισμα, το οποίο είναι η βιώσιμη και ρεαλιστική προοπτική, τόνισε ο γραμματέας του Πολιτικού Συμβουλίου της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ) Παναγιώτης Λαφαζάνης, με συνέντευξη του στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6 και τον Παναγιώτη Κουνιάκη.
Εμείς είμαστε εδώ για να διακηρύξουμε για άλλη μία φορά, ότι η χώρα δεν πρέπει να εφαρμόσει άλλα μνημόνια, να βάλει τέλος στα μνημόνια και τη μνημονιακή υποδούλωση. Να βάλουμε τέλος στη λιτότητα, τη φορολεηλασία, την ανεργία, στο ξεπούλημα της χώρας και στην εθνική υποτέλεια”.
Ο μόνος δρόμος σωτηρίας είναι η έξοδος της χώρας μας από τη γερμανική φυλακή της ευρωζώνης.
Απαιτείται το πέρασμα από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα.
Απαιτείται τη συγκρότηση μιας Εθνικής, υπό εθνικό έλεγχο, Κεντρικής Τράπεζας και την αποκατάσταση της νομισματικής μας κυριαρχίας, που συνιστά ένα πρώτο μεγάλο βήμα για την απόκτηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Για εμάς το εθνικό νόμισμα είναι το μέσο για να διπλασιάσουμε, τουλάχιστον, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και να το αναπροσανατολίσουμε σε παραγωγική κατεύθυνση.
Είναι το μέσο για να χρηματοδοτηθούν πλατιά με πολύ μικρά, ελάχιστα επιτόκια οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τα μικρομεσαία επαγγελματικά στρώματα και η μικρομεσαία αγροτιά, με ουσιαστικό έλεγχο για την τήρηση των εργασιακών σχέσεων και τη διεύρυνση των θέσεων εργασίας.
Η ΛΑΕ υψώνει το αίτημα της διαγραφής ενός άδικου και εξοντωτικού χρέους.
Δεν υπάρχει καμιά άλλη λύση και είναι η μόνη δυνατή.
Όσο καθυστερούμε, όσο διστάζουμε τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα για τον τόπο.
Η Ελλάδα δεν είναι η πρώτη, ούτε η μόνη χώρα που έχει φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο υπερχρέωσης.
Παντού και πάντα ο γόρδιος δεσμός του μη βιώσιμου χρέους λύθηκε με το σπαθί. Δηλαδή με τη διαγραφή του χρέους, ή τουλάχιστον με τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του.
Πρότασή μας είναι η ευρύτατη, με κριτήρια, διαγραφή χρεών για λαϊκά νοικοκυριά, μικρομεσαίους αγρότες, μικρομεσαίους επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις και η πολύ γενναία ρύθμιση χρεών για τους υπόλοιπους.
Η πρότασή μας αυτή δεν γίνεται μόνο για λόγους δικαιοσύνης, αλλά πρώτα απ’ όλα και κυρίως για λόγους και με όρους επανεκκίνησης της οικονομίας.
Το πρώτο που θα ήθελα να επισημάνω είναι την ανησυχία που υπάρχει πως αν η χώρα θα μεταβεί στο εθνικό νόμισμα τότε το νόμισμα αυτό γρήγορα θα καταρρεύσει, ενώ ο τόπος θα σημαδευτεί από μεγάλες ελλείψεις εισαγόμενων αγαθών πρώτης ανάγκης.
Θα ήταν ίσως περιττό να πω πάρα πολλά σε αυτό το σημείο και αρκετό να τονίσω μόνο ότι οικονομίες οι οποίες είναι αρκετά υποδεέστερες από την ελληνική και τέτοιες είναι αρκετές ανά τον κόσμο, έχουν εθνικό νόμισμα και όμως αυτό δεν έχει καταρρεύσει ούτε αντιμετωπίζουν ελλείψεις και μάλιστα βασικών αγαθών και πρώτων υλών. Άλλωστε μέχρι πρότινος η Ελλάδα είχε εθνικό νόμισμα, χωρίς να έχει τέτοια προβλήματα αλλά μάλλον το αντίθετο.
Πέραν αυτού, θέλω να υπογραμμίσω ότι η χώρα μας λόγω και της μνημονιακής πίεσης έχει πλέον ένα εξισορροπημένο έως πλεονασματικό ισοζύγιο πληρωμών.
Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να πληρώνουμε με δικούς μας συναλλαγματικούς πόρους όλες τις εισαγωγικές ανάγκες της χώρας, ακόμα και για είδη υπερπολυτελείας που δεν είναι αναγκαία για την πολύ μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Όπως σημαίνει επίσης ότι δεν θα υπάρξει ιδιαίτερη πίεση στο εθνικό μας νόμισμα, κάτι που συμβαίνει μόνο σε χώρες με εξωτερικές ανισορροπίες που αναγκάζονται να τις καλύπτουν με μεγάλο εξωτερικό δανεισμό.