Γράφει ο Κωνσταντίνος Δερλερές
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές πέρασαν και ξεχνιούνται γρήγορα, καθώς η επερχόμενη ‘μάχη’ των εθνικών εκλογών αναγκάζει κομματικά επιτελεία και ψηφοφόρους να στρέψουν το βλέμμα και την προσοχή τους αλλού. Οι πανηγυρισμοί όσων κατάφεραν να εκλεγούν σιγά σιγά κοπάζουν και η ‘επόμενη μέρα’ για την αυτοδιοίκηση αργεί, καθώς τα νέα Δημοτικά και Περιφερειακά συμβούλια αναλαμβάνουν από Σεπτέμβρη. Όσο όμως κάθεται η σκόνη της εκλογικής διαδικασίας, αναδεικνύονται οι πραγματικές προκλήσεις που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι νέες διοικήσεις των Ο.Τ.Α.
Οι περισσότεροι αρχικά απόρησαν βλέποντας πως, στην ‘δεύτερη Κυριακή’ εξελέγησαν Δήμαρχοι, των οποίων οι Δημοτικοί Σύμβουλοι θα αποτελούν θλιβερή μειοψηφία στα καινούρια Δημοτικά Συμβούλια. Ο «Κλεισθένης» (νέος Νόμος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση) έφερε αλλαγές, οι οποίες δεν είχαν επικοινωνηθεί επαρκώς στο ευρύ κοινό, εν μέρει δικαίως, καθώς ο Νόμος είναι πολύ καινούριος. Παρ όλα αυτά, άπαντες συνειδητοποίησαν τα πρώιμα αποτελέσματα αυτού του Νόμου, ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στην οθόνη του τηλεοπτικού τους δέκτη.
Ο νέος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης λοιπόν, πανηγύρισε την εκλογή του την προηγούμενη Κυριακή, μαζί με το επιτελείο του και τους επτά Δημοτικούς Συμβούλους που κατάφερε να εκλέξει, σε σύνολο σαράντα εννιά. Στα δικά μας, ο κύριος Καλός, νέος Δήμαρχος Λευκάδας, θα έχει στο πλευρό του τους έξι δημοτικούς Συμβούλους που εξελέγησαν από την παράταξή του (σε σύνολο τριάντα τριών), ενώ ο κύριος Γεωργάκος, νέος Δήμαρχος Πρέβεζας, οκτώ σε σύνολο τριάντα τριών. Όποιος έχει παρακολουθήσει από κοντά έστω και ένα Δημοτικό Συμβούλιο, αντιλαμβάνεται το μπάχαλο που θα επακολουθήσει.
Η συνθήκη που έχει διαμορφωθεί ευνοεί ξεκάθαρα τις συνεργασίες, όχι σε προγραμματική βάση, αλλά σε μια μορφή άτυπου ανατολίτικου παζαριού του χειρίστου είδους (ήδη στην ‘πιάτσα’ συζητούν για το πώς θα μοιραστούν οι αντιδημαρχίες προκειμένου να εξασφαλιστεί η πολυπόθητη πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο).
Προσωπικά αναρωτιέμαι, ποια η ανάγκη της ‘Δεύτερης Κυριακής’, εφόσον αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την απλή αναλογική στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση?
Θα μου πείτε, αυτοί που σχεδίασαν τον Νόμο, δεν προέβλεψαν το πρόβλημα που θα προκύψει? Κάποιοι λένε ότι το γνώριζαν και ίσως να το προκάλεσαν σκόπιμα, διατηρώ όμως τις αποστάσεις μου από την συγκεκριμένη θέση.
Το βέβαιο είναι ότι, ο αρμόδιος Υπουργός καταφέρνει να περάσει το όνομά του στην αιωνιότητα, καθώς ο Νόμος αυτός θα καθιερωθεί ως «Νόμος Σκουρλέτη» (όπως λέμε Νόμος Πεπονή ή Νόμος Κατσέλη) και θα αναφέρεται συχνά ως τέτοιος την επόμενη τετραετία (αρκεί μια αναζήτηση στο google με τους όρους «Νόμος Σκουρλέτη» για να επιβεβαιώσει του λόγου το αλιθές). Πιθανολογώ όμως ότι, το πρόσημο της συγκεκριμένης αναφοράς θα είναι μάλλον αρνητικό…
Το διοικητικό διαχειριστικό σύστημα της αυτοδιοίκησης κατά Κλεισθένη φκιάχτηκε με στόχο για να κερματίσει όσο περισσότερο γίνεται την κοινωνική βάση της αυτοδιοικητικής διαχείρησης με στόχο και μόνο την εμίσψυση της κεντρικής εξουσίας, και την παραπέρα εξάρτηση των Δήμων και περιφερειών απ αυτή ( την κεντρική εξουσία).
Ο πυρήνας του νομοθετήματος της δήθεν απλής αναλογικής κατά Κλεισθένη δεν είναι παρά η στόχευση για την παραοέρα αλλοίωση της δυνατότητας των αυτοδιοικητικών κοινωνιών για την κεντρομόλο λειτουργία σποφάσεων διαχείρησης των , δηλαδή την αποφυγή της δυνατότητας αυτοδιαχείρησης τβν Περιφερειών, Δήμων και κοινοτήτων όπου υπάρχουν κοινότητες.
Η συσκότιση της διάλυσης του κοινωνικού στοιχείου που υποβαστάζει τις συτοδιοικητικές αποφάσεις έγκειται στο χρόνια χρησιμοποιούμενο κόλπο από την Ελληνική πολιτική κεντρική τάξη, το κόλπο της πολιτικής δήθεν απελευθέρωσης με στόχο όμως τον κοινωνικό έλεγχο του συστήματος.
Και θα φανεί άμεσα το φαινόμενο με βάση την με απλή αναλογική συγκρότηση των δημοτικών συμβουλίων όπου ολοένα και περιφερειακές και περιθωριακές κοινωνικές απαιτήσεις θα εμβαίνουν για απόφαση στον Δημοτικό ή περιφερειακό χώρο ώς αιτήματα για αποσπούν την δυναμική της αυτοδιαχειριστικής αναγκαίας απόφασης για τα θέματα κορμού της κοινωνικής διαχείρησης.
Το πρώτο που θα γίνει θα είναι η εξαρτησιακή δοσοληψία για την κάλυψη των επ αμοιβή διαχειριστικών θέσεων αντιδημαρχών κλπ και καλά είναι να υπάρχει τεράστια αμφιβολία για τις δυνατότητες προγραμματικών συγκλίσεων μεταξύ των παρατάξεων που συγκροτούν τα Δημαρχιακά και περιφερειακά συμβούλια.Δεδομένης δε και της ψωροταξικής ανομοιογένειας νομών των αναγκαιοτήτων στις περιφέρειες ,αλλά και των προσδιορισμένων τοπικιστικών αναγκαιοτήτων στους ευρύτερους χωροταξικά Δήμους , ολοέν και η κοινωνική διαβούλευση θα αποκτήσει και νέα εκφραστικά εργαλεία και τρόπους παρέμβασης με λειτουργικό στόχο την λήψη αποφάσεων με φυγοκεντρικά κριτήρια για την διατηρησιμότητα των δημοτικών ή περιφερειακών επίπλαστων συμφωνιών για την λήψη των αποφάσεων.