Την απόφαση της κυβέρνησης να τεθεί σε εφαρμογή η απαγόρευση κυκλοφορίας λόγω κορονοϊού, ανακοίνωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με ένα δραματικό μήνυμα προς τον ελληνικό λαό. Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην ανευθυνότητα των λίγων που δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των στιγμών και ζήτησε από όλοτυς τους Ελληνες να τηρήσουν τα μέτρα για «να μη φτάσουμε στο σημείο να διαλέγουμε ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει», όπως είπε.
«Πριν από λίγο, έδωσα εντολή στους συναρμόδιος υπουργούς να προχωρήσουν στις απαραίτητες ενέργειες, ώστε από τις 6 το πρωί της Δευτέρας, από αύριο δηλαδή, να ισχύσει απαγόρευση κάθε άσκοπης κυκλοφορίας και μετακίνησης πολιτών σε ολόκληρη την επικράτεια», τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. «Πρέπει να γίνει εγκαίρως πριν να είναι αργά» είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και συμπλήρωσε: «Στο όνομα του συλλογικού καλού προχωρώ στην συγκεκριμένη απόφαση. Έχω ενημερώσει την πρόεδρο της δημοκρατίας και τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων» είπε ακόμη. «Δεν θα αφήσω, ωστόσο, μερικούς επιπόλαιους να υπονομεύσουν την ασφάλεια των πολλών. Γιατί οι λίγοι ανεύθυνοι μπορούν να βλάψουν χιλιάδες υπεύθυνους» σημείωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός.
Αναλυτικά το μήνυμα του πρωθυπουργού
«Συμπολίτες μου,
Πριν από λίγο, έδωσα εντολή στους συναρμόδιους υπουργούς να προχωρήσουν στις απαραίτητες ενέργειες, ώστε από τις 6 το πρωί της Δευτέρας 23ης Μαρτίου, από αύριο δηλαδή, να ισχύσει απαγόρευση κάθε άσκοπης κυκλοφορίας και μετακίνησης πολιτών σε ολόκληρη την επικράτεια. Είναι, ίσως, το τελευταίο βήμα μιας οργανωμένης Δημοκρατικής Πολιτείας. Που, όμως, πρέπει να γίνει εγκαίρως, για να μην γίνει μάταιο. Γιατί ο χρόνος δεν μετριέται, πλέον, σε μέρες, αλλά με ώρες. Και απαιτούνται τολμηρές και γρήγορες πρωτοβουλίες.
Το Κράτος οφείλει κατά το Σύνταγμα να «μεριμνά για την Υγεία των Πολιτών» και να παρεμβαίνει όταν η άσκηση της ατομικής ελευθερίας υπερβαίνει τον συνταγματικό της σκοπό και απειλεί την κοινωνία. Και όταν η ευθύνη του ενός αποδεικνύεται ελλειμματική, τότε θα πρέπει να διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον. Στο όνομα του συλλογικού καλού, λοιπόν, προχωρώ στη σημερινή απόφαση: Για να προστατέψω την Υγεία μας και όλα όσα πετύχαμε μέχρι τώρα σε αυτό τον τομέα. Έχω ήδη ενημερώσει την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους αρχηγούς των κομμάτων για την απόφασή μου.
Έτσι, από αύριο το πρωί, στο δρόμο θα μπορούν να βρίσκονται μόνον όσοι κινούνται προς και από την εργασία τους. Αν κατευθύνονται για να προμηθευτούν τρόφιμα και φάρμακα. Αν επισκέπτονται γιατρό ή πρόσωπο το οποίο χρειάζεται φροντίδα. Και, όσοι ασκούνται ατομικά ή ανά δύο ή συνοδεύουν το κατοικίδιό τους. Τέλος, επιτρέπεται η εφάπαξ μετάβαση στον τόπο της μόνιμης κατοικίας τους, όσων βρίσκονται σε αστικά κέντρα.
Ο επαρκέστατος καθηγητής των λιμόξεων Κος Τσιόδρας ( η Ελλάδα δεν έχει κάτι καλύτερο) ,θα πρέπει αν βρεί τον χρόνο -που σίγουρα δεν τον έχει αυτό τον καιρό- να ενσκύψει στο θέματα της ύπαρξης με μια καταβύθιση στους χώρους της πρωτογένειας του εγώ , στο πρόγραμμα επιμέλειας του εαυτού .
Η σπουδαστική αριστεύσασα φιλομαθειά του για την επιστημονική πληρότητα και η εργασιακή του προσπάθεια και τελεσμένη εργασιακή ένταση , μπορεί και να κυρώνουν χρόνια και την έλλειψη χρόνου για την διερεύνηση σε αντίστοιχο βαθμό και της αυτενεργούς ολότητας του είναι ώς πράττειν.
Ο εαυτός και “κάνει ( πράττει)” και “είναι”. Και ποτέ δεν εξασφαλίζεται η εξελικτική αμφισημαντότητα του πράττειν με το είναι. Και αυτή η αέναη ανισορροπία και η διαρκής διαμάχη του κάνειν ( πράττειν) με το είναι , διατηρεί ζωντανή την υπαρξιακή ουτοπία , πάντα σε ψηλότερες ανθρώπινες στάθμες του εαυτού.
O αξιότιμος καθηγητής και επικεφαλής της επιστημοσύνης της χώρας στο σημείο τομής επιστήμης ( πανδημία ) και κοινωνικής διαχείρησης ( απαγόρευση κυκλοφορίας ) – δηλαδή στην άσκηση της πολιτικής, θα πρέπει να παρακάμψει τις επικοινωνιακές διαδικτυακές προσωπικές με twiter & pixel ρήτρες , τις διανθισμένες με τον ρομαντικό ποιητικό θεολογισμό , και με χρήση της εξαιρεσιακής απ τον νόμο αναγκαίας εφικτότητας, προκειμένου να ικανοποιήσει την υπαρξιακή άλω ( ολότητα ) με βάση τις αναγκαιότητες ( που μπορεί νάναι και επιθυμίες ) του ατομικού εγώ. Το βάθος του οποίου εγώ -και του κάθε εγώ- υποβάλλεται και πρέπει να υποβάλλεται στην διαρκή ”υπόρρητη επεξεργασία του φαντασιακού ( Κ. Καστοριάδης )” ως η μόνη και ακατάλυτη και απόλυτη μεθοδολογία για την συγκρότηση του εμείς, που συνιστά το κοινωνικό.
Ειδ άλλως κινδυνεύει και ελλοχεύει ο κίνδυνος της επιδίωξης της 15πενταλέπτου επικοινωνιακής διασημότητας ( κατά Γουόρχωλ ), ως στοιχείο του μεταμοντέρνου στοιχείου του κοινωνισμού, αναβιβάζοντας το γιατί το κάνει . Μια και το ” μετά” ως πρώτο συνθετικό κάθε σύνθετου όρου εξηγεί νοηματικά το πώς κάνει κάτι κάθε γνωσιακότητα που εμπεριέχεται στον σύνθετο όρο.
Και πολιτική απόφαση της απαγόρευσης των μετακινήσεων και συγχρωτισμών, δεν μπορεί να ερμηνεύεται με την καταφυγή στις εξαιρέσεις , διότι τότε παρακάμπτεται και γιατί ( πανδημία ) και το πώς ( νομιμοποιείται η εξαίρεση και παρακάμπτεται ο κανόνας ).
Ειδ άλλως συγκροτείται ο ρεαλισμός , ακόμα και ποιητικός. ” Που οι Αλεξανδρινοί ήξεραν τι κούφια λόγια ήταν αυτά ”