Την άποψη του για τα νέα δεδομένα με το άρθρο 93 εξέφρασε και ο υπό προθεσμία όπως είπε πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Μανώλης Θερμός στον Prisma 91,6.
“Η κατάσταση των αποριμμάτων στην Λευκάδα είναι σε τέλμα και εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου και αυτό κάποιοι δεν είναι ικανοί να το δούνε.. Θέλουμε επιτέλους αποτελέσματα γιατί με την κρίση του Covid-19 που είναι ένα πρόσθετο πρόβλημα υγιεινής, δεν θέλουμε άλλο ένα καλοκαίρι να έχουμε οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει και πλέον θέλουμε εγγυήσεις. Δεν μπορούμε να πηγαίνουμε και χωρίς πυξίδα, καθώς θέλουμε κάποια πιο σοβαρά εχέγγυα.
Ακολουθεί η επιστολή…
Έχουμε συνηθίσει πλέον στην εικόνα. Οι κοινοί κάδοι ξεχειλισμένοι , οι μπλε κάδοι γεμάτοι με κάθε είδους σκουπίδια.
Στις παραλίες πλαστικά ποτήρια από καφέ και μπουκαλάκια νερού. Λίγο έξω από τις πόλεις, λόφοι από στρώματα, καρέκλες, διαλυμένα έπιπλα.
Το πρόβλημα δεν είναι τοπικό αλλά υπάρχει στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου καθώς στα περισσότερα η ανακύκλωση παραμένει σε πολύ χαμηλά (ενίοτε ανύπαρκτα) επίπεδα, κομποστοποίηση δεν γίνετε σχεδόν πουθενά, ενώ υπάρχουν νησιά που δεν διαθέτουν καν τις στοιχειώδης υποδομές με θλιβερά αποτελέσματα.
Δυστυχώς, πλην ελάχιστων περιπτώσεων δήμων ή περιφερειών, οι περισσότεροι δεν είχαν ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα.
Δεν υπάρχει μια ενιαία αντιμετώπιση. Όπου υπήρχε ένας σχεδιασμός, αυτός δεν βασίζονταν στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, ούτε στα πρόστιμα που βλέπαμε να ¨έρχονται¨. Στα νησιά τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα.
Μετά την τροποποίηση του εθνικού σχεδιασμού στα τέλη του 2016 οι δήμοι ξεκίνησαν να εκπονούν τοπικά σχέδια διαχείρισης.
Μόνο που οι περισσότεροι δεν τα εφάρμοσαν ποτέ. Οι πιέσεις από τον τουρισμό περιορίζουν τις τεχνολογικές λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν.
Κάθε νησί έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και δυσκολίες. Επιπροσθέτων τα μνημόνια περιόρισαν τις δυνατότητες πρόσληψης και ανανέωσης του εξοπλισμού.
Αυτές είναι οι αντικειμενικές δυσκολίες.
Όμως το πρόβλημα διογκώνεται διότι και οι ίδιοι οι Δήμοι δεν δούλεψαν για να εφαρμόσουν τα τοπικά τους σχέδια και οι Περιφέρειες καθυστερούσαν να βγάλουν τις προσκλήσεις υποβολής προτάσεων χρηματοδοτήσεων και οι δήμοι δεν συμμετείχαν γιατί δεν είχαν ώριμα έργα.
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση.
Οι όποιες προσπάθειες έχουν γίνει θα γεννήσουν θέματα βιωσιμότητας για όποια λύση λόγω διαφορετικών αιτιών όπως η εποχικότητα, η έλλειψη χώρου, άναρχη τουριστική ανάπτυξη κλπ. Πρέπει λοιπόν η τουριστική βιομηχανία να αναλάβει ενεργό ρόλο στην διαλογή και ανακύκλωση όλων των συσκευασιών .
Προϋπόθεση είναι βέβαια να δημιουργηθεί μια κεντρική υπηρεσία παρακολούθησης για τα νησιά καθώς δεν έχουν προσωπικό ή ένας διαβαθμιδικός φορέας διαχείρισης για την αποτελεσματική επιτέλους διαχείριση των προβλημάτων των στερεών αποβλήτων που προκύπτουν και που υπονομεύουν την τουριστική εικόνα του κάθε προορισμού.
Επιτέλους θέλουμε αποτελέσματα διότι λόγω και της υπάρχουσας πανδημίας τα υγειονομικά μέτρα που θα ληφθούν και ο χρόνος που θα παρθούν αλλά και ο ορθολογισμός των μέτρων (αίσθημα ασφάλειας) θα καθορίσουν και την εμπιστοσύνη των ταξιδιωτών στους τουριστικούς προορισμούς.
Το άρθρο 93 του Υπουργείου Περιβάλλοντος είναι προς την σωστή κατεύθυνση με πολλές σημαντικές παραμέτρους αντιμετωπίζοντας παθογένειες ετών.
ΘΕΡΜΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ