Την ουσία των αποφάσεων που πρέπει να λάβει το δημοτικό συμβούλιο για τον τρόπο υπολογισμού της εισφοράς του σχεδίου πόλεως Νυδριού – Μ. Αυλακίου ανέλυσε ο διευθυντής της Πολεοδομίας Κυριάκος Προκοπίου.
Όπως είπε το θέμα που πρέπει να απασχολήσει το δημοτικό συμβούλιο είναι αποκλειστικά αν θα πρέπει οι εισφορές στο εντός οικισμού τμήμα του σχεδίου πόλεως να υπολογίζονται όπως και στο εκτός σχεδίου.
“Το προεδρικό διάταγμα του 85 για τους οικισμούς μέχρι 2.000 κατοίκους αναφέρει δύο τρόπους, ο πρώτος είναι να υπολογίζονται οι εισφορές για τα εντός οικισμού τμήματα με το παλαιό νομοθετικό διάταγμα του 1923 περί αναλογισμού.
Αυτός είναι ο πρώτος τρόπος που είχε σκεφτεί το κράτος για να μπορεί να κάνει τις απαλλοτριώσεις και να ανοίγει δρόμους, να φτιάχνει ρυμοτομικά σχέδια ο οποίος με την πάροδο του χρόνου αποδείχθηκε αναποτελεσματικός, αναχρονιστικός και όχι τόσο δίκαιος και για αυτό μετέπειτα το 1983 με το νόμο 1337 καθιερώθηκε νέος τρόπος υπολογισμού των υποχρεώσεων που θα πρέπει να βαρύνουν τους ιδιοκτήτες, όταν ιδιοκτησίες τους εντάσσονται μέσα σε ένα σχέδιο πόλεως.
Αυτός ο τρόπος είναι ένα κλιμακωτό ποσοστό ανάλογα με την επιφάνεια της ιδιοκτησίας του, επί της οποίας θα πρέπει να προσφέρουν ένα τμήμα γης ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί το σχέδιο πόλεως αφενός και αφετέρου να εισφέρουν σε χρήμα σε μία ποσόστωση ανάλογα με το τελικό οικόπεδο που τους δίνει η πράξη εφαρμογής.
Αυτός ο τρόπος με βάση το διάταγμα του 1985 για οικισμούς μέχρι 2.000 κατοίκους εφαρμόζεται υποχρεωτικά για τις περιοχές του σχεδίου πόλεως που είναι εκτός των ορίων των οικισμών και δύναται να εφαρμόζεται και για το εντός οικισμού τμήμα, κατόπιν απόφασης των κοινοτικών δημοτικών συμβουλίων και νομάρχη τότε, τώρα με βάση το αρμόδιο όργανο για την έγκριση του πολεοδομικού σχεδίου που είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Με αυτή τη λογική και επειδή σε όλα τα σχέδια και στην Ελλάδα αλλά και στη Λευκάδα με οικισμούς μέχρι 2.000 κατοίκους δεν είναι δυνατόν να εξασφαλιστούν οι απαιτούμενες εισφορές εκτός αν γίνουν πολύ στενοί δρόμοι, χωρίς κοινόχρηστους χώρους όπως πλατείες, γιατί οι εισφορές που προέβλεπε το προεδρικό διάταγμα το 85 ήταν πολύ μικρότερες από αυτές πού προέβλεπε για νέες πολεοδομήσεις ο 1337 του 83 για αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις αποφασιζόταν να ισχύουν οι ίδιες εισφορές και για το εντός οικισμού τμήμα.”
Σύμφωνα με τον κύριο Προκοπίου η απόφαση τότε του νομάρχη ακυρώθηκε από το συμβούλιο της επικρατείας.
“Πρέπει να πω ότι εμείς ως υπηρεσία στην πολεοδομία δεν γνωρίζαμε ότι αυτό το θέμα δεν έχει τακτοποιηθεί, θεωρούσαμε και εγώ ο ίδιος προσωπικά αλλά και ο προϊστάμενος του Τμήματος πολεοδομικών εφαρμογών, που αναλάβαμε το 2012 την υπηρεσία, είχαμε τη βεβαιότητα γιατί έτσι γινόντουσαν όλοι οι υπολογισμοί ότι ισχύει η απόφαση του νομάρχη και έτσι προχωρήσαμε.
Εκ των υστέρων διαπιστώσαμε δυστυχώς ότι αυτό δεν ισχύει, έχει ακυρωθεί, δεν έχει βγάλει καινούργια καθώς αποδείχτηκε ότι και τα δημοτικά συμβούλια είχαν πάρει θέση για αυτό ώστε να επανεκδοθεί η διαδικασία όμως δεν τελεσφόρησε κάτι τέτοιο, ίσως από αμέλεια δεν θέλω να σχολιάσω για ποιο λόγο συνέβη αυτό.
Σημασία έχει ότι αυτό συνέβη και οδηγηθήκαμε στο δυσάρεστο σημείο να συντάξουμε και να ακυρώσουμε μία πράξη εφαρμογής η οποία έχει υπολογίσει τις εισφορές για τα εντός οικισμού τμήματα με βάση μία απόφαση η οποία δεν ισχύει και δεν έχει εκδοθεί νέα.
Υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο η δημοτική αρχή πρέπει να το αντιμετωπίσει αν θέλει αυτή η πράξη εφαρμογής να έχει συνέχεια και να μπορέσει να εφαρμοστεί.
Για το λόγο αυτό κάναμε πάλι τη διαδικασία αυτή που απαιτείται, ώστε να εκδοθεί νέα απόφαση υπαγωγής και των εντός του οικισμού τμημάτων στο καθεστώς εισφορών που ισχύουν για τα εκτός οικισμού και να εκδοθεί η απαιτούμενη απόφαση και προεδρικό διάταγμα ώστε η πράξη εφαρμογής να είναι σωστή.
Είναι γνωστό ότι εκκρεμεί μία προσφυγή πολιτών για ακύρωση της πράξης εφαρμογής στο εφετείο και είναι πολύ πιθανό το εφετείο να ακυρώσει την πράξη εφαρμογής.
Βεβαίως θα εξεταστούν κι άλλα ζητήματα καθώς η αίτηση αυτή φύγει και άλλα πράγματα και υπάρχουν και άλλα νομικά ζητήματα που εγώ δεν γνωρίζω, τα οποία θα λάβει υπόψιν του το δικαστήριο για να αποφασίσει αν θα ακυρώσει την πράξη εφαρμογής.
Σε κάθε περίπτωση ανεξάρτητα του τι θα αποφασίσει το δικαστήριο θεωρούμε ότι η πράξη εφαρμογής πρέπει να στηρίζεται σε νόμιμες αποφάσεις και για αυτό θα πρέπει αυτή η απόφαση να παρθεί οπωσδήποτε.
Αυτή η απόφαση δεν αλλάζει κάτι σε αυτό που ίσχυε μέχρι τώρα, σύμφωνα με τις συντεταγμένες πράξης εφαρμογής, γιατί όπως αποδείχθηκε δεν ισχύει η απόφαση του νομάρχη, όμως αυτός ο τρόπος υπολογισμού ακολουθείτο μέχρι τώρα, αυτό γνωρίζαμε και εμείς ως υπηρεσία τι πρέπει να κάνουμε και αυτό το πράγμα πρέπει να συνεχίσει να ισχύει αν θέλουμε κάποτε να μπορέσει αυτή η πράξη να μεταγραφεί και να πάρει σάρκα και οστά.