Με αφορμή την παρουσίαση του υποψήφιου περιφερειάρχη Κινήματος Αλλαγής Αλεξάνδρου Αλεξάκη, ο υπεύθυνος για θέματα επικοινωνίας του Κινήματος, αλλά και πρώην Δήμαρχος Λευκάδας Κώστας Αραβανής μίλησε στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6.
Όπως ανέφερε ήταν μία πετυχημένη εκδήλωση, ξεπέρασε κάθε προσδοκία όλων μας και αυτό οφείλεται στους φίλους, μέλη, συντρόφους, απλούς Λευκαδίτες οι οποίοι ήρθαν να παρακολουθήσουν την εκδήλωση μας.
“Αυτό δεν είναι τυχαίο, συμβαίνει το τελευταίο διάστημα, καθώς πλήθος κόσμου παρακολουθεί όλες τις εκδηλώσεις του κινήματος αλλαγής, ο κόσμος έχει κουραστεί από την μονοπώληση δύο δεξιών πολιτικών, πολιτικών λόγων, ο ένας προσπαθεί να υπερκεράσει τον άλλον με μοναδικό στόχο την κατάκτηση της εξουσίας.
Δεξιά πολιτική από τη Νέα Δημοκρατία και βέβαια δεξιά στροφή ενός κόμματος, το οποίο με τη σημαία της αριστεράς ήρθε για να κυβερνήσει.”
Αναφερόμενος στις δημοσκοπήσεις ο κύριος Αραβανής σχολίασε ότι είναι ένα εργαλείο, αποτυπώνουν τη στιγμή με τον ίδιο να μην μπορεί να τις κρίνει.
” Επειδή τυγχάνει να κυκλοφορώ στη Λευκάδα, έχοντας επαφή με φίλους και στελέχη από την υπόλοιπη Ελλάδα, βλέπουμε έναν κόσμο ο οποίος έχει κουραστεί από τα εκλογικού τύπου παζαρέματα, τα οποία όχι μόνο δεν το συγκινούν αλλά σιγά-σιγά όχι μόνο τον αφήνουν αδιάφορο αλλά τον αηδιάζουν.
Για παράδειγμα γίνεται νέος εκλογικός νόμος για να μη χαθεί η κυβερνητική πλειοψηφία και να έχουν δικαίωμα οι βουλευτές να είναι και υποψήφιοι Ευρωβουλευτές, ενώ ένας απλός δημόσιος υπάλληλος, όποιος θέλει να είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής επειδή ισχυρίζονται ότι επηρεάζει το εκλογικό σώμα.
Αν γινόταν κάποιες πολιτικές ημέρες ουδέτερες θα μπορούσα να το καταλάβω, αλλά να γίνεται τις ημέρες που κρατάνε και έχουν δώσει μια συμβολαιογραφική πράξη, ότι ψηφίζουν τα πάντα της κυβέρνησης και νομίζω ότι είναι προσβλητικό πρώτα πρώτα για τους ίδιους, για όλους τους πολίτες και σε αυτούς που δέχτηκαν και ψήφισαν αυτή την τροπολογία.
Από την άλλη πλευρά βλέπουμε μία Νέα Δημοκρατία αγχωμένη, η οποία χρησιμοποιεί τα πάντα για να έρθει στην εξουσία, να γίνει η εναλλαγή της με το ΣΥΡΙΖΑ και έναν ΣΥΡΙΖΑ κολλημένο και παντρεμένο αφού ξεχώρισε από τους ΑΝΕΛ με μία Καραμανλική δεξιά, προσπαθώντας να βρει μία Σανίδα σωτηρίας για να μην χάσει την καρέκλα, δίνοντας κάποια επιδόματα στον ελληνικό λαό για να πάνε στις κάλπες για να τους ψηφίσουν.
Στο πρώτο διάστημα εφάρμοσαν πολιτικές κωλοτούμπες σε όλα τα μεγάλα ζητήματα, τα οποία δεν θυμίζουν αριστερά, χάνοντας το αριστερό του προφίλ, με τους διορισμούς και τις πρακτικές που χρησιμοποιούν καθημερινά, με έναν κύριο Πολάκη, για τον οποίον ο πρωθυπουργός δεν μιλάει καθόλου και αυτό σημαίνει ότι συμμερίζεται τις απόψεις του, η τον έχει μπροστά για να φωνάζει για να ικανοποιεί το κομματικό ακροατήριο και τον ίδιον.”
Ο κύριος Αραβανής εκτίμησε ότι οι πολίτες θα αντισταθούν, εκτιμώντας ότι σε αυτές τις εκλογές θα ψηφίσουν συνειδητά, θα ξεφύγουν από τις σειρήνες του δικομματισμού, λέγοντας ότι πρέπει και τα δύο κόμματα να μην είναι αυτοδύναμα στις επόμενες εκλογές, για να μην λεηλατήσουν και τις ψήφους του κινήματος αλλαγής που έχουν στόχο.
Σχολιάζοντας τις πολιτικές μετεγγραφές και στα ψηφοδέλτια των υποψηφίων δημάρχων, απάντησε ότι δυστυχώς αλλά λέμε και άλλα κάνουμε, από τη μία λέμε να υπερβούμε και να πάμε κάπου αλλού, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε κομματικά ενταγμένοι, να φωτογραφιζόμαστε κάτω από κομματικές αφίσες ενός κόμματος και να μπαίνεις στο ψηφοδέλτιο κάποιο αλλού που στηρίζεται από άλλα κόμματα.
Όσο προσπαθούν να μας πείσουν για τις προτάσεις, για την όσμωση μεταξύ των στελεχών των κομμάτων που και στο παρελθόν έχουν γίνει, κάποιοι δεν μπορούν να μας πείσουν.
Καλή τους τύχη εκεί που πάνε, δική τους είναι η επιλογή ο κόσμος θα τους κρίνει, από εκεί και πέρα οι καραμέλες που προσπαθούν να μας προσφέρουν ότι είναι ανεξάρτητοι και μπήκαν στους συνδυασμούς νομίζω ότι δεν συνάδουν με την πραγματικότητα.
Η αναγωγή είναι η ποσοτική βάση. Μετρήσιμη και επιδιώξιμη.
Το ιδεολογικό στοιχείο – ώς στοιχείο προσφοράς- έχει και ιδιωτικό προσδιορισμό.
Σε όρους διοικητικής οργάνωσης δεν θα πρέπει να διαφεύγει ότι η Καποδιστριακή διαίρεση της χώρας επέφεραν και τα θέματα διανομής με αίσθηση υπερβολής στην συντήρηση του στο συνολικό διαχειριστικό , μέσω της θεσμοθέτησης αμοιβών πλειάδα αιρετών.
Το όλο σύστημα έτσι είχε απλώσει διεκδικητικά και εν μέρει εξατομικευμένα , εδώ ακουμπά η υποχώρηση του ιδεολογικά διακριτού και μαζί ένα αλλοιωτικό μίγμα εφαρμοστικοτήτων αυτού του ιδεολογισμού , που προοδευτικά εισφέρει στην αποδεκτότητα της εξατομίκευσης ώς κίνητρο και προείδια της συμμετοχικότητας, παίρνοντας την θέση της κανονικότητας
Έχει βάθος και πλάτος στον χρόνο μπροστά αυτή κανονικοποίηση, και για τις οποιεσδήποτε παρατηρήσεις επ αυτής χρειάζεται η αναγωγή του παρατηρητή σε χώρους υπαρξιακότερους και μαζί αυτοκατανοητικότερους. Που και αυτοί οι χώροι εμπεριέχουν και υποβάλλουν στο υποκείμενο μια αποδοχή της φθοράς , ώς αίσθηση ατομικής αδυνατότητας για την ριζοσπαστικότερη ενεργή συμμετοχή.
Δεν σημαίνει ότι αυτή η πιότερη ριζοσπαστικοποιημένη συμμετοχικότητα δεν πρέπει να αναδειχτεί ώς για το υπάρχειν των υποκειμένων της ιστορίας ( που μπορεί ώς ενεργή συμμετοχή να διαμόρφωσε και την έστω μικρή ιστορική εξέλιξη γεννεαλογικά ). Αλλά εδώ μπαίνουν τα θέματα , της διάβασης και γεννεαλογικής μεταβίβασης κοινωνικά και ατομικά και υπαρξιοποιημένα για τον καθένα.
O Κος Κώστας Αραβανής εδώ με την αποψή του κεντρίζει και κινητροποιεί το ενδιαφέρον όλων κοινωνικά και ατομικά να σκεφτούμε να στοχαστούμαι και αν χρειαστεί να αναστοχαστούμαι – συμβατά με την δύσκολη συγκυρία- ώς πολιτικό προταγμά του για την υπέρβαση των δυσκολιών , ώς και μια νέα μορφή ενεργοποιημένης συμμετοχικότητας.
Το και υπαρξιακά ιδεολογικό ( ώς αυτοεπεξεργασμένο ) μπορεί μέσω του ενεργοποιημένου υποκειμένου να διοχετεύεται στο κοινωνικό, για να δημιουργεί τις νέες ποιότητες του κοινωνικού, απ τις οποίες θα προκύψψουν οι νέες ποιοτικότερες ολότητες. Αυτό λέει καθαρά η παραπάνω άποψη του του Κου Αραβανή.
Οι εκλογές έχουν ενδιαφέρον
Θα φανεί αν οι μυλόπετρες θα μπορέσουν να συνθλίψουν τους πολίτες ψηφοφόρους, για τον διεκδικητισμό της κρατικής εξουσίας, που δεν θα αλλάξει ον αυταρχισμό του κυβερνητικού ( όποιο και νάναι) απρόσωπου ορθολογικού taxis. Προς το κέντρο μπορεί να εμφανιστεί η δυναμική , αυτό το κέντρο που τόσον μνησίκακα πολέμησε και πολεμάει η οικονομική χρεωκοπία απ το 2010 και η αριστερή εφαρμοστική από το 2015. Και ούτε η κεντρώα (αντιμοναρχική απ το 1974 ) δεξιά δεν έδωσε έμφαση στο κέντρο όσο έπρεπε . Και παγιδευμένή άπ τόν όρθόλόγίκό ηλεκτρονικό δήθεν εκσυγχρονισμό διχάστηκε στα περιξ του συμπαγούς κέντρου.
Το αν η μεσαία τάξη μπόρεσε να οντοποιηθεί ώς πολιτικό και ιδεολογικό κέντρο,-και δεν ήταν πούρο οικονομίστικο κατασκεύασμα- θα φανεί και κάπως δεικτικά στις επερχόμενες κάθε τύπου εκλογές.
Ο παλαιοκομματισμός ειναι το κυβερνητικό αριστερό μετερίζει μέσω του επιδοματικού προεκλογισμού των ημερών μας και του χρονικού εκλογικού παρελκυσμού.Απ την άλλη η κυβερνητική εξουσιαστική αγωνιώδης στόχευση είναι το απωθημένο του δεξιού φάσματος.
Μέσα στο διάσελο αυτών των δύο εκδοχών θα δούμε τις δυναμικές κσι τις συνεκτικότητες της μεσαίας τάξης ώς πολιτικό κέντρο.