Ο πρόεδρος κηπευτικoύ συνεταιρισμού Μίμης Καβαδάς και το στέλεχος συνεταιρισμού, οικονομολόγος, Μιχάλης Νόβας, παραβρεθήκαν στο studioτου Prisma 95,1 και κατέθεσαν τις απόψεις τους και τον προβληματισμό τους στην εκπομπή του Κώστα Καζαντζίδη «Υπάρχει θέμα» σχετικά με την επικίνδυνη πορεία που έχει πάρει το συνεταιριστικό κίνημα.
«Ο κηπευτικός συνεταιρισμός ιδρύθηκε σε εποχές δύσκολες, το 1946. Όμως τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα για διάφορους λόγους, με την αγροτική παραγωγή και με τη θέση των κυβερνόντων, οι οποίοι κάθε φορά προσπαθούσαν να κατακερματίσουν τον συνεταιρισμό και όχι να τον προωθήσουν, ανέφερε ο πρόεδρος και πρόσθεσε. «Προχωρήσαμε σε μια μεγάλη επένδυση και βρεθήκαμε αντιμέτωποι με προβλήματα ρευστότητας. Επιχειρήθηκε, πριν τρία χρόνια, μαζί με τους άλλους συνεταιρισμούς, η ίδρυση της κοινοπραξίας αγροτικών συνεταιρισμών Πρέβεζας. Δυστυχώς η προσπάθεια κατέληξε στο κενό, δημιουργώντας πρόβλημα και στους τρεις συνεταιρισμούς. Η ίδρυση κοινοπραξίας θεωρήθηκε ως μονόδρομος την περίοδο εκείνη ,δυστυχώς, όμως, καταλήξαμε σε ενοποίηση εμπορίας μετά την αρνητική απόφαση της γενικής συνέλευση των παραγωγών. Προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο, έχοντας τμήμα εφοδίων στον κηπευτικό συνεταιρισμό, να μειώσουμε τα κόστη στην παραγωγή. Παρόλα αυτά το εγχείρημα δεν πρόλαβε να καρποφορήσει, κάποιοι δεν είχαν την υπομονή να κατανοήσουν και να επιλύσουν τα προβλήματα του συνεταιρισμού. Επομένως το πείραμα της κοινοπραξίας έχει πάψει να υφίσταται. Είναι πασιφανές, ότι όλα θα ήταν καλυτέρα μέσα από μια άλλη μορφή ενοποίησης. Αυτή τη στιγμή ο συνεταιρισμός βρίσκεται σε επανεκκίνηση, επιστρέφει κόσμος και εμείς προσπαθούμε να ενισχύσουμε με ελάχιστες πιστώσεις την παραγωγή κάνοντας πολλές συνεργασίες ανά την Ελλάδα, έχοντας ως σκοπό την προώθηση των προϊόντων μας».
Στη συνεχεία το λόγο πηρέ το στέλεχος συνεταιρισμού και οικονομολόγος Μιχάλης Νόβας, ο οποίος αναφέρθηκε στην καθίζηση που υπάρχει, η οποία εμφανίζεται, όταν δεν παίρνεις τις κατάλληλες πρωτοβουλίες την κατάλληλη χρονική στιγμή, σχολίασε και πρόσθεσε. « Η μεγαλύτερη απογοήτευση ήταν η αποτυχημένη προσπάθεια δημιουργίας κοινοπραξίας των αγροτικών συνεταιρισμών. Όλοι οι παράγοντες έπρεπε να αντιληφθούν, ότι μοναδική λύση είναι η φυγή προς τα εμπρός ,ένα ξεπέρασμα προβλημάτων. Όμως, μπροστά στον πανικό της επερχομένης κρίσης ή στο φόβο, επικράτησε η λογική να επιστρέψει ο καθένας στην μονάδα του και αυτό προκάλεσε την αδυναμία του συνεταιρισμού να ανταποκριθεί στο ρόλο του.
Από εδώ και στο εξής, εάν θέλουμε την ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα, πρέπει να ξεκινήσουμε από τις καλλιέργειες. Η σύνθεση του αγροτικού κόσμου στα κηπευτικά, παρουσιάζει μεγάλο κενό στις ηλικίες από 25 έως 48, το οποίο αποτελεί μεγάλο πλήγμα, γιατί θα συγκροτούσε τον παραγωγικό ιστό της αγροτικής παραγωγής σε αξιόλογα επίπεδα. Χρειαζόμαστε γενναίες ρυθμίσεις χωρίς παθογένειες. Η έλλειψη εποπτείας από όταν έφυγε από την αγροτική τράπεζα δημιούργησε επιπλέον προβλήματα. Ο κάθε συνεταιρισμός είναι μια επιχείρηση που θέλει ειδική μεταχείριση από την πολιτεία, με αρχές δημοκρατίας, διαφάνειας, εσωτερικού ελέγχου».