Το Φεστιβάλ Λευκαδίτικης Γαστρονομίας που φέτος διανύει το 6ο χρόνο του θεωρείται το κορυφαίο γαστρονομικό γεγονός του νησιού. Σκοπός του, θεωρητικά, είναι να αναδείξει και να προωθήσει τα τοπικά προϊόντα γαστρονομίας του νησιού, τους τρόπους παρασκευής τους και την ιδιαίτερη κουζίνα του.
5 χρόνια τώρα, προσφέρω τις γνώσεις και την εμπειρία μου πάνω στην παραδοσιακή μας κουζίνα στα πλαίσια του φεστιβάλ, και παράλληλα προωθώ τα προϊόντα και τον παραδοσιακό τρόπο μαγειρέματός τους, εντός και εκτός Λευκάδας.
Φέτος, προσφέρθηκα αρκετά νωρίς και πάντα αφιλοκερδώς να μαγειρέψω στα πλαίσια του 6ου Φεστιβάλ Λευκαδίτικης Γαστρονομίας, ως Όλγα Μανωλίτση, παραδοσιακή μαγείρισσα, συνοδευόμενη από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Νικιάνας “Οι Σκάροι”.
Στόχος μου να αναδείξω τον μοναδικό τρόπο που οι μανάδες και οι γιαγιάδες μας μαγείρευαν χρησιμοποιώντας αποκλειστικά και μόνο τα καλούδια της λευκαδίτικης γης και στην συγκεκριμένη περίπτωση το μέλι στο οποίο είναι αφιερωμένο το 6ο Φεστιβάλ.
Η πρότασή μου ωστόσο δεν έγινε δεκτή γιατί θεωρήθηκε από τους διοργανωτές του Φεστιβάλ, όποιοι κι αν είναι αυτοί, ότι οι διάσημοι σεφ που θα μαγειρέψουν σε αυτό, μπορούν να αναδείξουν καλύτερα από μένα την παραδοσιακή μας κουζίνας και άρα έχουν προτεραιότητα.
Η προσφορά μου στη λευκαδίτικη γαστρονομία, δε θεωρήθηκε αρκετά σημαντική ώστε να μου δοθεί λίγος χρόνος να μαγειρέψω με τον παραδοσιακό τρόπο για τους επισκέπτες του φεστιβάλ.
Να υπενθυμίσω ότι για 3 χρόνια πολύ πριν την έναρξη του φεστιβάλ προωθούσα την τοπική κουζίνα μέσω διαδικτυακής εκπομπής με μεγάλη μάλιστα απήχηση και παράλληλα τα τελευταία χρόνια αντιπροσωπεύω τη λευκαδίτικη γαστρονομία σε μεγάλες διοργανώσεις εκτός νησιού.
Θεώρησα σωστό να κοινοποιήσω αυτή μου την πικρία στους Λευκαδίτες και να θέσω τον προβληματισμό αν το Φεστιβάλ Λευκαδίτικης Γαστρονομίας έχει στόχο να αναδείξει την παραδοσιακή μας κουζίνα ή τελικά αποτελεί ένα show προώθησης της παρουσίας και της δουλειάς των σεφ της τηλεόρασης και ποιος στην πραγματικότητα είναι ο στόχος: η εικόνα ή η ουσία.
Να διευκρινίσω ότι σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ την προσφορά των σεφ και των Λεσχών Γαστρονομίας, καθώς αποτελώ και εγώ η ίδια, ιδρυτικό μέλος σε μια από τις πιο σημαντικές Λέσχες Γαστρονομίας της Ελλάδας.
Θεωρώ όμως ότι η τοπική κουζίνα αφορά αρχικά τους ανθρώπους που τη γνωρίζουν από πρώτο χέρι και έχουν μεγαλώσει με τις γεύσεις, τα αρώματα και τους ιδιαίτερους συνδυασμούς πάνω στην παρασκευή των μοναδικών εδεσμάτων μας και στη συνέχεια σε όλους τους άλλους που σαφώς είναι καλοδεχούμενη η προσφορά τους.
Ευχαριστώ πολύ τους διοργανωτές για την άρνησή τους να δεχτούν τη δική μου αφιλοκερδή προσφορά και συμμετοχή.
Σαφώς δεν θα αποτελέσει αυτή τροχοπέδη στη γεμάτη αγάπη και μεράκι συνεισφορά μου στην προώθηση της τοπικής μας κουζίνας.
Όλγα Μανωλίτση, παραδοσιακή μαγείρισσα
Η πικρία ή η χαρά είναι μια απόκληση αο την ουδετερότητα του υποκειμένου.Και μόνο το φαντασιακό του υποκειμένου τις εκλαμβάνει.
Εξ ορισμού εφ όσον μια διαδικασία λειτουργθεί ώς show ( σόου) φηλαδή πανηγύρι -συτός είναι ο ακριβής μεταφραστικά όρος- θποβάλλεται στα κριτήρια της δημοσιότητας που είναι διαφορετικά απ τα κριτήρια της μαγειρικής ή της γαστρονομίας.
Τα κριτήρια αυτά στίς μέρες μας έχουν κύρια χαρακτηριστικά :α) τα χέρια των μαγείρων νάναι γεμάτα τατουάζ.Μπορεί και τα σβέρκα και τα πρόσωπα για να μοιάζουν με ιθαγενείς ζουλού ή κάφρους.β) οι άνδρες μάγειροι κατά το πλείστον να έχουν αλογοουρά στα μαλλιά σαν τους παλιούς Τούρκους πασάδες που είψαν 2 ή 3 αλογοουρές ώς δείγμα βαθμού εξουσίας και ανάλογα τημ παραγωγικότητα του σαντζακίου ( τούρκικη διοικητική πρριφέρεια).Ο Τούρκος πασάς στην Λάρισα είχε 3 αλογοουρές εως ποιό ισχυρός απ τον πασά της θεσσαλινίκης που είχε 2 αλογοουρές .Μια και η Λάρισα ήταν περισσότερο παραγωγική -αποδοτική σε προιόντα και εισπράξεις σπ την Θεσσαλονίκη.
γ) Η μαγειρική πρέπει να γίνεται σε κουζίνα ιλλουστρσιόν hi tech γκλαμούρ με 32 φούρνους εντοιχισμένους και μάτια κουζίνας από κεραμικά ενισχένα με ίνρς άνθρακα και χρυσσφι, από 64 μίξερ , χύτρες τηγάνια κατσαρόλες αοό τιτάνιο που έρχεται απ την ΝΑΣΑ ΗΠΑ απ αυτό που επιστρώνουν τα διαστημικά λεωφορεία , κουτάλια μαχαίρια πηρούνια κλπ σκεύη από γιαπωνέζικο καθαρό ατσάλι τύπου σαμουρά’ι” που ο μύθος έλεγε ότι είναι βαμένα με αίμα παρθένας γυναικός για να σφάζει καλύτερα τους αντιπάλους,τα γυάλινα σκεύη μπώλ ποτήρια κλπ νάναι από γυαλιά Murano,τα πιάτα νάναι αοό πορσελάνη παλιά Λειψίας με ενίσχυση διαμαντιών και πλατίνας ή και παλαιότερη ακόμα Κινέζικη από φούρνους χωνευτήρια. δ) Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για το κσθε πιάτο νάναι από ειδικό ντελικατέσσεν και νσ κυριαρχούν τα ξωτικά καρυκεύματα ανεξάρτητα απ τη ποιότητα και την προέλευση του κύριου υλικού που θα μαγειρευτεί.Τελευταία στα κρεατικά επικρατεί το κρέας από σόγια ή ανακυκλωμένο αναγενητικό κρέας.
ε) Οι γυναίκες μαγείρισες νάναι ξανθοκόπια από βαφές turbo loreal ή μετάκαυση wella. Κάθε άλλο χρώμα εμφάνισης των μαλλιών μπορεί να επηρεάσει την μαγειρική δεινότητα τον μεγειρισών.ζ) Να μπροτείνουν φαγητά που για την παρασκευή των να χρειάζεται ολόκληρο super market σε ποικιλία υλικών και αυτά τα υλικά να δυνδυάζονται μπερδευτικά και αλλοπρόσαλα για να δώσουν γεύσεις ίσως-αν ποτέ φαγωθεί τελικά αυτό το παρασκεύασμα -εφάμιλες ή και ανώτερες ίσως απ τον σπαρτιάτικο μέλανα ζωμό.
Γενικά τα σύγχρονα show ( πανηγύρια) μεγειρικής είναι για να προτείνουν να παρασκευαστούν φαγητά για να μην τρώγονται.Δηλαδή είναι μια αισθητικοποίηση μόνο σε επίπεδο φαίνεσθαι της παρασκευής της μεγειρικής. Με στόχο να προβάλουν τους ή τις αυτοπροτεινόμενους/μενες για μαγείρους/μαγείρισες μέσα σε ένα ρεκλαμαρίστικο ( διαφημίζουν τις μάρκες των κουζινικών και των ηλεκτρικών φούρνων και πάγκων) αντικουζινικό περιβάλλον για μαγειρική για το φκικάξιμο φαγητού.
Και λογικό είναι προοδευτικά η διατροφή- η βασική προυπόθεση οργανικής ευεξίας και ανθρώπινης υγείας- και δη η κάθε ντόπια διατροφική οργάνωση και συνήθεια ( στην οποία ιναι προσαρμοσμένος ο ανθρώπινος οργαννισμός) να εκπέσει σε κάθε λογής πιάτα με στόχο και μόνο να μήν τρώγονται.Για να αρχίσειβνα κυροαρχεί το έτοιμο παραγγελθέν delivery φαγητό .Με κύρια πλέον Ελληνική τροφή το gyrous γύρο πίττα.
Λανθάνει η όποια μαγείρισα γοητεύεται απ την μαγειρική όταν νοιώθει άβολα ότι δεν συμμετέχει στα show( πανηγύρια) μαγειρικής και γαστρονομίας.Διότι αυτά ώς show γίνονται για να μην φκιαχτούν φαγητά και να προωθήσουν τημ ιδέα του έτοιμου φαγητού που κουβαλιέται μέσα σε κουτιά delivery πάνω σε μηχανάκια .Των οποίων οι οδηγοί ντελίβεράδες εκάστοτε πέφτουν θύμστα τροχαίων.
Τώρα τι φαγητό μπιρούν να προτείνουν τα σύγχρονα show μαγειρικής με τατουαζιάρηδες και αλογοουριάρηδες κάφρους και ζουλού ώς μαγείρους , είναι θέμα για παραπέρα στοχασμό.