6Η ΧΡΟΝΙΑ
ΠΕΜΠΤΗ 5 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015
Η Κινηματογραφική Λέσχη Πρέβεζας παρουσιάζει την ταινία:
”NYMPHOMANIAC-VOLUME IΙ”
Δανία, Δράμα, 2013, (ΕΓΧΡΩΜΟ.) ,124’
Σκηνοθεσία: Lars von Trier
Παίζουν: Σαρλότ Γκενσμπούρ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Γουίλιαμ Νταφόε, Σάια ΛαΜπέφ
με λιγα λογια
Γυρνώντας στο σπίτι του ένα βράδυ, ο μεσήλικας εργένης Σέλιγκμαν βρίσκει μια κοπέλα να κείτεται χτυπημένη στο πεζοδρόμιο. Αφού προσφέρεται να καλέσει το ασθενοφόρο ή την αστυνομία κι εκείνη αρνείται, την περιμαζεύει στο σπίτι του για λίγο τσάι και ξεκούραση. Στη διάρκεια της νύχτας, η Τζο θα του εξιστορήσει το πώς έφτασε μέχρι το σπίτι του, τα χρονικά δηλαδή μιας αυτοδιαγνωσμένης νυμφομανούς
σχόλια για το β’ μέρος
(από τον Π. Τιμογιαννάκη)
Και ξαφνικά, βρέθηκα ενώπιον άλλης ταινίας από εκείνη που είχα δει και στηλιτεύσει ως “πρώτο μέρος”
Το δεύτερο έργο είναι ένα άλλο έργο. Δεν τον εκτιμώ καθόλου τον Λαρς Φον Τρίερ αλλά ως εργοκεντρικός κι αριστοτελικός κριτικός, δεν μπορώ να μη βλέπω.
Σας λέω λοιπόν πως όσοι δεν είδατε το πρώτο μέρος είστε τυχεροί και πηγαίνετε απευθείας να απολαύσετε και να εκτιμήσετε το δεύτερο.
Όσοι την πάθατε με το πρώτο μέρος, που ήταν αποθέωση της χυδαιότητας του marketing και του εγωκεντρισμού ενός προκλητικού ανθρώπου, αν παρασυρθείτε από το αρνητικό συναίσθημα, θα έχετε χάσει στο δεύτερο μέρος κάτι αξιόλογο. Αν πάλι η σεβαστή αηδία σας είναι τόση, πήρατε λάθος λαχείο.
Στο δεύτερο μέρος καταλαβαίνεις από την αρχή, σχεδόν αμέσως, ότι παίζεται τώρα κάτι σοβαρό, από τα θέματα που συζητούν, από την επεξεργασία του ίδιου του διαλόγου. Εδώ όλα έχουν μπεί στη θέση τους, οι τολμηρές σκηνές υπάρχουν επειδή χρειάζονται, η ωμότητα στο διάλογο είναι κι αυτή επεξεργασμένη, κι η χρήση ορισμένων πιπεράτων, ανατομικών λέξων εντελώς απαραίτητη ώστε όποιος κάνει πως θίγεται , είναι δικό του το πρόβλημα και κανενός άλλου.
Επιτέλους εδώ, το ξεγύμνωμα της ηρωίδας είναι προέκταση ενός ξεγυμνώματος της ψυχής της αλλά και καθρέφτης ενός άρρωστου συνόλου που περιμένει τον “παράταιρο” να γίνει αυτός φορέας του προβλήματος, να το εκδηλώσει, και να το βγάλει προς τα έξω.
Και το πρόβλημα, που μας οδηγεί σιγά σιγά αλλά κι αποκαλυπτικά στον εντοπισμό του, είναι η “ενοχή” αλλά και το πως ξεμπερδεύεις με δαύτην.
Η ενοχή, όπως προέρχεται από την προτεσταντική ανατροφή , σε μιά κοινωνία σαν τη δανέζικη αλλά και σε πολλές άλλες παρόμοιες κι ανάλογες, και στον εντοπισμό θα οδηγηθούμε αφού έχουμε ακούσει πολλές δουλεμένες ατάκες, που όσο κι αν φαίνονται ωμές, δείχνουν ότι ο λόγος είναι με ένα δικό του τρόπο.. “ηδυσμένος”.
Και βέβαια, αυτό δεν περιορίζεται μόνο στην ηρωίδα αλλά και στον απέναντι της, τον εξομολογητή της και σωτήρα της, που βλέπουμε και τις δικές του αποκαλύψεις αλλά και σκοτεινές πλευρές και το δικό του ξεγύμνωμα,, εκεί που “νυχτώνει” κατά το τέλος.
θα ήθελα πάνω σε αυτή τη σχέση και στο φινάλε της να έγραφα μερικά περισσότερα αλλά θα ήταν αγένεια προς τον “εν δυνάμει” θεατή.
Τα κεφάλαια του β’ μέρους
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: Η Ανατολική και η Δυτική Εκκλησία (The Silent Duck)
Η Ανατολική Εκκλησία, συχνά αναφέρεται ως η Εκκλησία της χαράς, ενώ η Δυτική ως η Εκκλησία του πόνου. Αν κάναμε ένα νοερό ταξίδι από τη Ρώμη προς την ανατολή, ανακαλύπτουμε ότι απομακρυνόμαστε από τις ενοχές και τον πόνο,
και πλησιάζουμε το φως και τη χαρά.
Ωστόσο, η Τζο πιστεύει ότι ο πόνος και η ευχαρίστηση, είναι πιο κοντά απ’όσο νομίζουμε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: Ο καθρέφτης
Η εικόνα που βλέπεις στον καθρέφτη, με μια πρώτη ματιά είναι μια πανομοιότυπη ρέπλικα του αντικειμένου που κοιτάζεις. Ωστόσο, αυτό είναι λάθος, γιατί το αντικείμενο αντικατοπτρίζεται, και γι’αυτό θα είναι πάντα ελλατωματικό, μία μόνο εκδοχή του πρωτότυπου.
Η Τζο προσπαθεί να ξεφορτωθεί τη σεξουαλικότητα της.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8: Το Όπλο
Μερικές φορές κάποια πράγματα είναι κρυμμένα γιατί τα έχουμε συνηθίσει. Αν αλλάξεις την οπτική γωνία, μπορούν να ξαφνικά να αποκτήσουν τελείως διαφορετικό νόημα.
Η Τζο ξεκινά μια σκοτεινή επιχείρηση, και σύντομα ανακαλύπτει ότι η ζωή της χάρισε πολύτιμες δεξιότητες.
Επόμενες προβολές
Την Πέμπτη 12 Μαρτίου
Την Πέμπτη 19 Μαρτίου