Κέρκυρα 09.10.2020
Η 7η Οκτωβρίου του 2020 καταγράφεται πλέον ως μια ιστορική ημερομηνία στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, ως ημέρα νίκης της δημοκρατίας και της ανθρώπινης ελευθερίας. Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης αποτελεί την πιο σημαντική στιγμή στην δημόσια κατακραυγή κάθε φασιστικής έκφρασης και αποκαθιστά την πολιτική στρέβλωση που επήλθε με την εκλογή του ναζιστικού μορφώματος.
Είναι όμως και στιγμή βαθιάς δικαίωσης στην μνήμη των ανθρώπων που υπήρξαν θύματα των στυγνών δολοφονιών από τους εκτελεστές της οργάνωσης. Η Χρυσή Αυγή για πολλά χρόνια παρέμενε στις συνειδήσεις των πολιτών ως μια κομματική καρικατούρα με εκφραστές της μια μικρή ομάδα γραφικών εθνικιστών που επέμεναν να λερώνουν με μαύρη μπογιά τους τοίχους των πολυκατοικιών, πάνω στους οποίους έγραφαν ανούσια συνθήματα.
Είναι όμως βέβαιο πώς κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει την ομάδα αυτή ως απλούς καιροσκόπους, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την πολιτική συγκυρία εξαιτίας της βαθιάς οικονομικής κρίσης που βίωσε η χώρα, μεθόδευσαν την είσοδο του κόμματος τους στη Βουλή. Το αντίθετο. Η κομματική ιδιότητα ήταν το πρόσχημα, ώστε με δόλια μέσα, αργά αλλά σταθερά να επεκταθούν στους κόλπους της κοινωνίας και να διασπείρουν ρητορική μίσους, ρατσισμού και ακραιφνούς φανατισμού και ακριβώς αυτή η τακτική είναι που επιβεβαιώνει, μεταξύ άλλων, την εγκληματική υπόσταση της οργάνωσης.
Ο πυρήνας της Χρυσής Αυγής έδρασε με ακρίβεια και μεθοδικότητα για την εξάπλωση του καρκινικού φορτίου του. Η θλιβερή αλήθεια είναι πώς κατάφερε να παρεισφρήσει με σχετική ευκολία, όταν η οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων και παράλληλα η απογύμνωση και απαξίωση του πολιτικού συστήματος της χώρας, άφησαν κοινωνικά κενά, δημιουργώντας πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη τέτοιων παρασιτικών φαινομένων. Όσοι ενεπλάκησαν με οποιοδήποτε ιδιότητα και ανέπτυξαν ενεργό συμμετοχή στις δράσεις της Χρυσής Αυγής, πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με βαριές ποινές μη ανασταλτικού χαρακτήρα, ώστε να μην βιώσουμε ξανά ως κοινωνία τέτοια φαινόμενα πολιτικής και κοινωνικής παθογένειας.
Όμως ο ισχύων Ποινικός Κώδικας, ο οποίος ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2019 και μάλιστα λίγο πριν την διάλυση της Βουλής και με την δίκη της Χρυσής Αυγής σε εξέλιξη, φαίνεται πως δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Σύμφωνα λοιπόν με τον νέο Ποινικό Κώδικα, η επιβολή της ποινής που αφορά στους καταδικασθέντες για σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, θα είναι μικρότερη, ενώ αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι δεν συνεπάγεται στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έλαβε υπόψη τις προειδοποιήσεις τότε, όλων των πολιτικών παρατάξεων, καθώς και τις παρεμβάσεις έμπειρων νομικών λειτουργών, με τον κίνδυνο να δούμε ανασύνθεση του φασιστικού κινήματος και επανεμφάνιση του σε μελλοντική εκλογική διαδικασία. Όμως τώρα κανένας δεν έχει το άλλοθι της άγνοιας ή της επιφανειακής προσέγγισης, ενώ η κοινωνική υπευθυνότητα και η πολιτική ωριμότητα των Ελλήνων αποκτούν σημασία πολλαπλάσιας βαρύτητας. Δεν χωρούν πλέον δικαιολογίες.
Το πλήθος κόσμου βέβαια που συγκεντρώθηκε έξω από το Εφετείο, αλλά και σε κάθε πόλη της χώρας, δημιουργεί αίσθημα ελπίδας, καθώς υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που δεν έχει διαβρωθεί. Υπάρχει ακόμα μεγάλο απόθεμα ψυχής και μια παρακαταθήκη κουλτούρας, αξιών και ελεύθερου πνεύματος, που επιδρά στην κοινωνική μας συμπεριφορά και εμφανίζουμε συμπτώματα αλλεργικής αντίδρασης απέναντι σε κάθε μορφής φασιστική μεθόδευση. Η συμπαράσταση των ανθρώπων στους συγγενείς των θυμάτων της Χρυσής Αυγής ήταν μεγαλειώδης και συγκινητική. Το ίδιο σπουδαία ήταν και η σύμπλευση εκπροσώπων από παρατάξεις διαφορετικού πολιτικού προσανατολισμού. Άλλωστε η καταδίκη του φασισμού είναι ζήτημα οικουμενικό και δεν χωρά σε κανενός είδους πολιτικά καλούπια.
Οι Έλληνες γνώρισαν το απάνθρωπο πρόσωπο του ναζισμού, με μαζικές δολοφονίες και πρωτοφανείς θηριωδίες. Στην χώρα μας δεν έχουν θέση φερέφωνα και αποκυήματα του μίσους και του φόβου. Έχουμε δώσει πολλούς αγώνες για την ελευθερία και την δημοκρατία και δεν θα επιτρέψουμε σε μία ομάδα υστερόβουλων και ανόητων διακινητών φανατισμού και σφετεριστών των εθνικών συμβόλων, να υπονομεύουν τις αξίες μας. Η δικαιοσύνη έδειξε τον χώρο που αρμόζει στον φασισμό. Την απομόνωση και την φυλακή. Οι κυβερνώντες έχουν την ευθύνη για την κοινωνική και πολιτική εξαΰλωση του.
Το φαινόμενο αυτό το εξέθρεψε και το μεθόδευσε και το προγραμμάτισε για την Ελλάδα η Ευρωπαική πολιτική της τιμωρίας της Ελλάδας, από το 2009 και μετά, που ασκήθηκε από την Γερμανική επιτροπεία και τους γραφειοκρατικούς θεσμούς των Βρυξελών.
Γνωρίζουν όλοι – και εδώ η αναφορά είναι με γνώση πρωτογενή- ότι η χρεωκοπική διάσταση της Ελλάδος εκπονήθηκε ώς τέτοια ώς πολιτική παράμετρο από το σύστημα πολιτικών διαχειριστών της Ευρωπαικής ένωσης και αστικών οντοτήτων κύρια που είναι και εξαρτημένοι από την αγοραία συγκέτρωση κεφαλαίων ( αγορές ) για την χρηματοδότηση την αναχρηματοδότηση ( κρίσιμο σημείο αυτό ) την εξαγορά και διανομή εξαγοράς των χρεών των χωρών κύρια και την άσκηση της συγκεκριμένης πολιτικης ιδεολογίας και διαχειριστκής τιμωρητικής πολιτικής σε κάθε εξαρτημένη χώρα.
Στις εκλογές των ετών των Βαλκανικών χωρών από το 2010 ( χρεωκοπία της Ελλάδος ) και ώς τώρα, παντού σε κάθε χώρα ακούγεται το προεκλογικό σύνθημα του τιμωρητισμού της Ελλάδος για χρόνια αν δεν ευθυγραμιστεί με τις νόρμες πολιτικά που απαιτούν οι αγορές. Και μονο τώρα τελευταία με τον κορονο’ι’ό κάπως άλλαξε το μοτίβο.
Η πολιτική της αρπαχτής από τις Ευρωπαικές αγορές και τους πολιτικούς διαχειριστές που είναι εξαρτημένοι απ αυτούς, είναι που μεθόδευσε το φαινόμενο της ακραίας δεξιάς στην Ελλάδα, φτωχοποιώντας μέχρι και το 60% του πληθυσμού σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία και σκόπιμα διογκώνοντας την ανεργία στην Ελλάδα από το 2010 μέχρι και το 40% του πληθυσμού και το 70% ανεργία των νέων, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.
Γνωρίζουν οι ευρωπαίοι των Βρυξελών και μύστες των αγορών, ότι ήταν Ευρωπαική επιλογή και επιβολή στην Ελλάδα η απουσία θέρμανσης των νοικοκυριών τον χειμώνα, την ίδια στγμή που οι ίδιοι οι ευρωπαίοι δήθεν κόβονται και ενδιαφέρονται για την αιθαλομίχλη απ τα τζάκια και τους ρύπους του λιγνίτη , για την ΔΕΗ.
Ήξεραν οι πρώτοι επισκέπτες του ΔΝΤ – λιγότερο εμπλεκόμενο έως καθόλου είναι το ΔΝΤ στην χρεωκοπία της Ελλάδος μια και τον κύριο ρόλο τον ανέλαβαν οι Βρυξέλες με την Γερμανία και το Γερμανικό τόξο χωρών- ‘ηξεραν και το είπαν οι του ΔΝΤ απ τη πρώτη μέρα που πάτησαν στην Ελλάδα, ότι υπήρχε κίνδυνος της εκτροπής του πολιτικοιδεολογικού στοιχείου στην Ελλάδα σε αντιδραστικά ακροδεξιά σχήματα, και άφησαν στους Ευρωπαίους πολιτικούς και τις Ευρωπαικές αγορές ( τονίζεται αυτό) να επιλέξουν και να επιβάλλουν. Και οι Ευρωοπαίοι πολιτικοί και οι αγορές οι Ευρωπαικές δηλαδή οι πολιτικοί που διακονούν τα κράτη τα Ευρωπαικά, επέλεξαν την πρακτική που εφάρμοσαν στην Ελλάδα και οδήγησε στα ακροαντιδραστικά πολιτικά σχήματα και εμφανίσεις.
Και για τούτο δήθεν βιάστηκαν τα Ευρωπαικά κράτη να αναλάβουν ώς δημόσιο το χρέος της Ελλάδος που ήταν ιδιωτικό, ενώ ταυτόχρονα κούρεψαν το αντίστοιχο εσωτερικό ιδιωτικό χρέος της Ελλάδος. Επιβάλλοντας ουσιαστικά την δολία χρεωκοπία, γιατί και διότι ήταν μεθοδευμένη πολιτική για την Ελλάδα η ανάπτυξη των ακροδεξιών φαντασμάτων, με στόχο την συνολική κατασταλτικότητα των Ελλήνων.
Οι πολιτικοί διαχειριστές στην Ελλάδα, από το 2008 κα μετά δεν είπαν στους πολίτες τα όσα έπρεπε να πούν, και τα όσα έβλεπαν να μεθοδεύονται σε βάρος της Ελλάδος υπό τον όρο χρεωκοπία. Και το περίεργο ήταν ότι , η Ελλάδα με το 2,5% του Ευρωπαικού ΑΕΠ παρουσιαζόνταν ότι απειλούσε την πανίσχυρη οικονομικά Ενωμένη Ευρώπη με το υπόλοιπο 97,5% του Ευρωπαικού ΑΕΠ.!!! Η κοροίδία και η μεθόδευση για την λειτουργία του κατασταλτικού υποδείγματος κοινωνικά σε μια χώρα που θα οδηγούσε στην ακροδεξιά επανάκαμψη, ήταν το μοντέλο που επιδιώχτηκε για την Ελλάδα από το 2009. Πρώτος στόχος ήταν η απενεργοποίηση μεθοδεικά σωρρευτικά στον χρόνο προοδευτικά του πολιτικού στοιχείου και της αντίδρασης των πολιτών.
Σε αυτή την σκληρή μεθόδευση σε βάρος της Ελλάδος , ευτυχώς βρέθηκε ακόμη εναργές και αντιστάθηκε το πυργωμένο ένθεσμο δικα’ι’κό σύστημα της χώρας.
Γιατί στόχος των οικονομικών επιβουλών τελικά σε βάρος της Ελλάδος, ήταν η εξάρθρωση κάθε λογής ενθέσμου δημοκρατικής πυργώσεως που κατέκτησε η χώρα μεταπολιτευτικά.
Και μπορεί εύκολα να γίνει κατανοητό το φαινόμενο της προσπάθειας κατάργησης κάθε θεσμικόπτητας στην χώρα, που επιχειρήθηκε με το νυχτερινό κούρεμα των ομολόγων των πολιτών και ιδιαίτερα των ασφαλιστικών ταμείων, που σε μια νύχτα υπεχρέωσαν τα ασφαλιστικά ταμεία να μετατρέψουν τα διαθεσιμάτων σε ομόλογα για να τα κουρέψουν.
Κάποιοι πολιτικοί της Ελλάδος ξέχασαν να πουν στους πολίτες, και στην έννοια του παρεξηγημέμνου λαού, για το συνέβαινε το 2010-2011 στην Ευρώπη, και πώς οι Ευρωπαίοι πολιτικοί διαχειριστές των αγορών, παρακαλούσαν τους έλληνες πολιτικούς να μην ξεσηκώσουν κοινωνικές διαμαρυρίες. Γιατί θα συμπαρέσυραν όλο το Ευρωπαικό των αγορών πολιτικό κατασκεύασμα.