Η οικονομική κρίση του 2009, για όλους τους πολιτικούς αναλυτές, εγχώριους και ξένους, σήμανε το τέλος της μεταπολιτευτικής Ελλάδος, έτσι όπως την γνωρίσαμε μέσα απ’το δίπολο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δίπολο το οποίο δημιούργησε την οικονομική κρίση, βασιζόμενο σε ένα πελατειακό κράτος με τεράστιες παθογένειες, με τεχνητή όξυνση και πόλωση, παρά το γεγονός ότι και οι δύο αυτοί μονομάχοι του παρελθόντος δεν διέφεραν στα βασικά πολιτικά χαρακτηριστικά, παρά μόνο στο ποιός θα διαχειρίζονταν την εξουσία, μιά εξουσία που τόσα τους προσπόρισε και προσωπικά και κομματικά.
Οι εκλογές που μεσολάβησαν το 2012 και η ανάδειξη και άλλων πολιτικών παικτών στην ελληνική πολιτική ζωή, έδωσε, αρχικά, την εντύπωση πώς, ο Ελληνικός Λαός, προέκρινε τις συμμαχικές κυβερνήσεις, σαν μιά νέα πολιτική πλατφόρμα και κουλτούρα, κυνερνήσεις οι οποίες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν καλύτερα απ’τις μονοκομματικές του παρελθόντος. Αυτή η ελπίδα φαίνεται πως υλοποιήθηκε με την συμμαχική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και ΔΗΜΑΡ αρχικά, ως προς το σκέλος και μόνο των συνεργασιών, διότι το άλλο κομμάτι, οι πολιτικές τους επιλογές, δυστυχώς απλά ήταν μιά συνάθροιση της τεχνογνωσίας και των δύο μαζί, μιας τεχνογνωσίας και νοοτροπίας που μας οδήγησε σε νέα χρεωκοπία. Διότι αυτό που συνεχίζει να βιώνει ο ελληνικός λαός, με τις χιλιάδες των νεόπτωχων, είναι απλά μιά ισορροποία τρόμου, ουδέν άλλο.
Ξαφνικά και εν όψει των εκλογών του 2015, ό Ελληνικός Λαός βλέπει και πάλι το φάσμα ενός νέου δίπολου, αυτό της ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να αναβιώνει, μέσα από μιά άνευ προηγουμένου τεχνητή πόλωση, που επιβάλλουν στο προεκλογικό σκηνικό οι δυο νεόκοποι μονομάχοι, μιά πόλωση, που όπως δείχνουν τα δημοσκοπικά ευρήματα, θα μας οδηγήσει, πιθανόν, σε επικίνδυνες αυτοδυναμίες, αφού, φαίνεται, πως και οι δύο μαζί ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ θα ξεπεράσουν αθροιστικά το 70% των ψήφων. Αυτό σημαίνει, αυτόματα πως, πέραν μιας νέας καταστροφικής αυτοδυναμίας, ιστορικά κόμματα, έστω με τις τεράστιες πολιτικές τους ευθύνες, μάλλον μένουν εκτός Βουλής. Οι δημοσκοπήσεις, τουλάχιστον μέχρι τώρα, δείχνουν να έχουν σίγουρη είσοδο στην Βουλή ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή και Ποτάμι, με ποσοστά το καθένα πέριξ του 5%, με το ΠΑΣΟΚ, το νεόκοπο κόμμα του Γιώργου, την ΔΗΜΑΡ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τους Οικολόγους, τον ΛΑΟΣ, όλοι αυτοί,να δίνουν μάχη κατά πόσον θα υπερβούν το όριο του 3%, για να εισέλθουν στην Βουλή.
Μιά τέτοια πιθανή εξέλιξη, ποιά αποτελέσματα μπορεί να φέρει στην χώρα, ανεξάρτητα αν στην αυτοδυναμία υπερισχύσει ο ΣΥΡΙΖΑ, πιθανότητα που παίζει σαν κυρίαρχη σε εωτερικό και εξωτερικό, ή αν θα υπερισχύσει η ΝΔ; Τι μπορεί να προσδοκά ο κόσμος, αφού το τεράστιο χρέος της χώρας θα εξακολουθήσει να παραμένει, είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ΝΔ; Διότι ακούγονται ευχάριστα μέν και χαϊδεύουν αυτιά τα όσα ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως πολύ δύσκολα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τα ευρωπαϊκά φόρα, τα οποία, δυστυχώς, έχουν ένα κακό για μας, δεν μας αντιμετωπίζουν σαν ΣΥΡΙΖΑ ή σαν ΝΔ, αλλά σαν Ελλάδα. Μα το σπουδαιότερο είναι πως δέν διακατέχονται από κανένα συναισθηματισμό, παρά από σκληρό και ανελέητο πολιτικό ρεαλισμό. Ας θυμηθούμε όλοι το τί επεφύλαξαν στην Κύπρο και μάλιστα την στιγμή που όλοι απευθύναμε ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ στον Κυπριακό Λαό , που μπόρεσε, τότε, και είπε ένα περήφανο ΟΧΙ! Σεμιά εβδομάδα ακριβώς τους κατέστρεψαν το τραπεζικό σύστημα και τουςοδήγησαν και αυτούς σε μνημόνια.
Αρκετοί σ’ αυτή την χώρα, που σκέπτονται όχι κομματικά και παρορμητικά, βλέπουν πως και αυτές οι εκλογές, με οποιοδήποτε αποτέλεσμα, πέραν από μιά κορυφαία πολιτική διεργασία, δεν έχουν να συνεισφέρουν και πολλά πράγματα, σε ότι αφορά, το μείζον θέμα, της διαχείρησης του ελληνικού χρέους. Αρκετοί νουνεχείς και ρεαλιστές, σ’ αυτή την χώρα, πιστεύουν και ευελπιστούν να υπάρξει κάποια στιγμή μιά εθνική συνενόηση στα μίνιμα θέματα, που είναι η διαχείρηση του χρέους και η επιβίωση του πληθυσμού. Διότι, με μαθηματική ακρίβεια, εκεί θα συρθούν με οποιοδήποτε αποτέλεσμα στις εκλογές. Αρκεί να μην είναι πολύ αργά...