Ο Βαγγέλης ήταν ήδη νεκρός……
Ο Βαγγέλης ήταν ήδη νεκρός, ήταν νεκροζώντανος καιρό τώρα, μην βρίσκοντας το ψυχικό σθένος , να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό, τον φασισμό και τους φασίστες της σχολής, μέλη ενός «στρατού» που από πίσω τους, βρίσκονται πολιτικά πρόσωπα. Βέβαια αυτή την στιγμή η ελληνική κοινωνία σοκαρισμένη ή ψευτοσοκαρισμένη ή και τα δυο μαζί, σε μια διαλεκτική ενότητα, κλαίει, οδύρεται και απαιτεί αυστηρές τιμωρίες. Σε καμία βδομάδα θα το χει ξεχάσει, όπως ξεχάστηκε και ο Αλεξ, αναμένοντας το επόμενο θύμα, για να αναμετρηθεί με την δική της μιζέρια, για να μαλακώσει η δική της μιζέρια.
Και όμως ο φασισμός δεν ξεκινά μόνο από τα πάνω, ξεκινά κύρια από την δική μας πολιτική, βιοπολιτική, κοινωνική και πολιτιστική ανωριμότητα, που μεγιστοποιεί την μιζέρια μας να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και τα προβλήματα. Ο φασισμός περιμένει το κατάλληλο περιβάλλον για να εμφανιστεί, να εκφραστεί, να ηγεμονεύει, να πολιτικοποιηθεί, να μαζικοποιηθεί. Ο φασισμός ξεκινά από τον πάτο της κοινωνίας, ενώνεται με την πατριαρχία των φοβισμένων και διαλυμένων μικροαστών, με τον υποδόριο ή και ανοικτό ρατσισμό των πιο ταπεινών κινήτρων και ορμών , με την ηγεμονεύουσα αντεπαναστατική τάση της εποχής, για να μεταλλάξει το κοινωνικό dna.
Πρέπει να αναμετρηθούμε ως κοινωνία και ως άτομα με τις ευθύνες μας, έτσι ώστε να μην πάει χαμένη, μια ακόμη θυσία. Για το πότε και με πιο τρόπο θα αντιμετωπίσουμε τον ρατσισμό, τον σεξισμό, την πατριαρχία και τον φασισμό, που ακόμη και με λανθάνον τρόπο κουβαλάμε μέσα μας. Την δειλία, τον οχαδερφισμό και τον μικροαστισμό μας. Όχι δεν είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι, αλλά ούτε και απαισιόδοξοι, όλα θέλουν το χρόνο τους και το ρυθμό τους και η ιστορία ακολουθεί τους δικούς της ρυθμούς. Το ζητούμενο είναι να είμαστε συνειδητοποιημένοι, αγωνιστές, πλημυρισμένοι από ψυχικό σθένος γιατί με τους ταξικούς μας αγώνες μπορούμε να γράψουμε την ιστορία των αναγκών και των δικαιωμάτων μας.
Γιατί το ζητούμενο δεν είναι οι φασιστολελέδες της γαλακτοκομικής σχολής, που έμμεσα ή άμεσα, δολοφόνησαν τον Βαγγέλη να τιμωρηθούν. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι εχθρός μας δεν είναι ο διπλανός μας και οι «κοινωνικά μη αποδεκτές ιδιαιτερότητές του». Εχθρός μας είναι η κοινωνία της εκμετάλλευσης και αυτή αξίζει το κόπο να την ανατρέψουμε.