Με αφορμή την σημερινή του παρουσία και επίσκεψη τόσο στη Λευκάδα όσο και στο Μεγανήσι, ανταποκρινόμενος στην πρόταση του βουλευτή Λευκάδας Θανάση Kαββαδά, για να ακούσει τις προτάσεις τόσο των θεσμικών αλλά και των κατοίκων σχετικά με τους δασικούς χάρτες, o υφυπουργός περιβάλλοντος Γιώργος Αμυράς μίλησε στον Prisma 91,6 και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Κουνιάκη.
Όπως ανέφερε, “επειδή κατανοώ πλήρως τις αγωνίες των ανθρώπων σε σχέση με τα προβλήματα που έχουν ανακύψει, αναφορικά με την ανάρτηση των δασικών χαρτών, για αυτό βρίσκομαι στη Λευκάδα ανταποκρινόμενος τις προσκλήσεις του βουλευτή Λευκάδας Θανάση Καββαδά.
Ο Θανάσης καββαδάς είναι ένας πολύ δραστήριος άνθρωπος και όταν με κάλεσε αποδέχτηκα αμέσως την πρόσκληση και είχα την δυνατότητα να απολαύσω τη φιλοξενία της περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων κυρίας Κράτσα.
Πρέπει να σας πω κύριε Κουνιάκη ότι οι δασικοί χάρτες είναι μία μεταρρύθμιση που θα έπρεπε να έχει κάνει το ελληνικό κράτος εδώ και 70 χρόνια και δεν λέω υπερβολές. Η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα στην Ευρώπη που δεν διαθέτει δασικούς χάρτες, δασολόγιο και κτηματολόγιο και αυτό σημαίνει ότι δεν γνωρίζουμε που πραγματικά βρίσκεται το δάσος ώστε να το προστατεύσουμε, έτσι όπως το σύνταγμα και η ίδια η συνείδησή μας επιτάσσει, από την άλλη δεν γνωρίζουμε ποιες είναι οι μη δασικές εκτάσεις των ιδιωτών, οι οποίοι σε ένα βαθμό είναι όμηροι του αν είναι δασικό ή μη το κομμάτι γης που τους ανήκει.
Ωστόσο η ανάρτηση των δασικών χαρτών ήταν το χαλάκι που σηκώθηκε για να φανούν από κάτω τεράστια και άλυτα προβλήματα εδώ και δεκαετίες. Όσον αφορά στο Ιόνιο αυτό που μου μετέφεραν αλλά και γνώριζα και για αυτό ήρθα για να τους υπό δηλώσω ότι ενδιαφέρομαι για την επίλυση αυτών των προβλημάτων έχει να κάνει με δύο βασικά προβλήματα:
Το πρώτο έχει να κάνει με τους δασωμένους αγρούς, δηλαδή χωράφια, των παππούδων μας, που τα καλλιεργούσαν οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας για χρόνια και στη συνέχεια το εγκατέλειψαν, γιατί έφυγαν για μετανάστευση και για χίλιους δύο άλλους λόγους και αυτά γέμισαν θάμνους και βλάστηση και βγαίνουν δασικά.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι το ιδιοκτησιακό δεδομένου ότι στο Ιόνιο δεν ισχύει το τεκμήριο κυριότητας της γης υπέρ του δημοσίου, παρόλα αυτά ενώ δεν ισχύει αυτό και να το πω πιο απλά για να το καταλάβει ο κόσμος, εάν ένα χωράφι είναι διεκδικούμενο δεν σημαίνει ότι αυτομάτως εάν ο ιδιώτης δεν έχει τους τίτλους ιδιοκτησίας αμέσως πηγαίνει στο Δημόσιο, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα.
Ενώ από τη στιγμή που δεν χρειάζεται ο ιδιώτης να αποδείξει τους τίτλους ιδιοκτησίας η δημόσια διοίκηση δεν το λαμβάνει αυτό υπόψιν παρόλο που υπάρχουν πληθώρα δικαστικών αποφάσεων κυρίως του αρείου Πάγου που δικαιώνει ιδιώτες πού βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη με το ελληνικό κράτος για το πού ανήκει το κομμάτι γης.
Αυτά τα δύο βασικά ζητήματα είναι θεμελιακά και άλυτα εδώ και δεκαετίες και εμείς αποφασίσαμε να κοιτάξουμε κατάματα τα προβλήματα και να δώσουμε λύσεις.
Οι λύσεις έχουν να κάνουν με οριζόντιες νομοθετικές ρυθμίσεις, πάντοτε σε απόλυτη αρμονία με την ομολογία των δικαστηρίων του συμβουλίου της επικρατείας και του Αρείου Πάγου, επίσης αλλάζει το δόγμα, δεν θα τρέχει να αποδείξει ο πολίτης ότι δεν είναι ελέφαντας, αλλά η δημόσια διοίκηση θα καθίσει να διορθώσει όπου υπάρχουν σφάλματα στους δασικούς χάρτες, κουμπώνοντας σε αυτές αποφάσεις της διοίκησης, δικαστικές πράξεις που αποδεικνύουν εάν κάτι είναι δασικό.
Για αυτό δώσαμε έξι μήνες παράταση στην εξέλιξη του έργου των δασικών χαρτών και μειώσαμε κατά 50% τα τέλη αντιρρήσεων.
Όμως αλλάξαμε το δόγμα και πλέον δεν θα τρέχει ο πολίτης, αλλά η δημόσια διοίκηση.
Σύμφωνα με τον κύριο Αμυρά, οι καταπατητές και οι εμπρηστές των δασών δεν έχουν καμία τύχη με εμάς και για αυτό άλλωστε γίνονται και οι δασικοί χάρτες για να δούμε που υπήρχε δάσος, πού εκχερσώθηκε παράνομα και που με νόμιμες πράξεις διοίκησης, καθώς από τη δεκαετία του 20 και μετά και σχεδόν για κάθε δεκαετία το ελληνικό κράτος για ενίσχυση πρόσφυγες, κοινωνικές ομάδες, πληθυσμό που ήρθε μετά την μικρασιατική καταστροφή, άπορους ανθρώπους έκανε τους λεγόμενους αναδασμούς και παρείχε τη δυνατότητα στον πολίτη να καλλιεργήσει ένα κομμάτι γης το οποίο παλιότερα ήταν δάσος, ωστόσο του έδινε προσωρινό τίτλο.
Αυτά εμείς τα αναγνωρίζουμε, δεν μπορεί το κράτος από τη μία να σου λέει πήγαινε πάρε ένα κομμάτι γης και το καλλιεργείς με την οικογένειά σου για 80 με 100 χρόνια και στη συνέχεια να σου λέει ότι είναι δασικό και μου ανήκει, ήρθε η ώρα να βάλουμε και τον πολίτη στο επίκεντρο.
Οι αεροφωτογραφίες που ισχύουν έχουν δύο χρονικά ορόσημα του 1945 και μεταγενέστερα, ενώ οι αεροφωτογραφίες του 75 έχουν να κάνουν με τα λεγόμενά χερσωμένα αλλά το κύριο ορόσημο είναι του 1945.
Στο ερώτημα αν διασφαλίζεται ότι κάποιος δεν θα χάσει την περιουσία του, απάντησε ότι κανείς δεν πρόκειται να χάσει την περιουσία του, εμείς θέλουμε να επιστρέψουν στην αρχική τους χρήση με τη Βούλα του Κράτους, με νόμιμα χαρτιά του Κράτους που ήταν για αγροτική χρήση, αυτό θέλουμε να κάνουμε να επαναφέρουμε μέσω της Νομικής ρύθμισης σε αρμονία με το συμβούλιο της επικρατείας την αρχική χρήση.
Οι δασικοί χάρτες δεν έρχονται να απειλήσουν την περιουσία κανενός, το αντίθετο να κατοχυρώσουν την περιουσία όλων των ανθρώπων, δεδομένου ότι όλα αυτά τα προβλήματα που συζητάμε είναι άλυτα εδώ και 70 με 80 χρόνια με τους πολίτες να είναι μόνιμα όμηροι.
Πλέον αυτό πρέπει να σταματήσει και να γνωρίζουμε που πραγματικά είναι το δάσος, που πραγματικά δεν υπάρχει ώστε να δώσουμε τη δυνατότητα στους πολίτες να αξιοποιήσουν τη γη τους, πόσο μάλλον σήμερα το 2021 που έχουμε περάσει πολλά δύσκολα χρόνια κρίσης και κορωνοϊού και σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να αποκόψουμε τον κόσμο από τη γη του, απεναντίας προτρέπουμε τον κόσμο να επιστρέψει στην πατρίδα του στα χωράφια του να βάλει καινοτόμες καλλιέργειες και παραγωγές και θα τον βοηθήσουμε να επιστρέψει όχι να το πάρουμε την περιουσία του.
Απαντώντας στο ερώτημα αν οι δασωμένοι αγροί που μέχρι σήμερα δεν ήταν δασικοί αν μετά από 10 χρόνια θα παραμείνουν ως έχει ή θα γίνουν δασικοί, απάντησε ότι με τη ρύθμιση που θα γίνει θα έχει κριτήρια για όλους ανεξαρτήτως αν θα λογκόσουν μετά από κάποια χρόνια.
“Πάμε να λύσουμε ένα γόρδιο δεσμό, να σας πω μόνο πως εξαιτίας των δασικών χαρτών, ευτυχώς που τους αναρτήσαμε και έτσι μπορούμε να καταλάβουμε πού υπάρχουν προβλήματα και πού όχι.
Στη σύσκεψη που κάναμε στα γραφεία της περιφέρειας με εκπροσώπους όλων των φορέων, μας ανέφεραν ζητήματα γης που είναι κατοχυρωμένα για τη Λευκάδα από το 1685 και ως σήμερα παραμένουν αιωρούμενα.
Θέλω επίσης να σας πω πως στο αυτί μου έχω την “αλογόμυγα” που ονομάζεται Θανάσης Καββαδάς, ο βουλευτής Λευκάδας που και να ήθελα να αγνοήσω τα προβλήματα δεν με αφήνει, είπε χαριτολογώντας ο κύριος Αμυράς.
Από την πρώτη μέρα που ασχολήθηκα με αυτό το χαρτοφυλάκιο επειδή είναι πολύ ενημερωμένος για αυτά τα ζητήματα ήρθα στο υπουργείο πάνω από έξι φορές, καθίσαμε και σχεδιάσαμε τις λύσεις και θα προχωράμε.
Επομένως θέλω να πω ότι βλέπουμε συνολικά τα προβλήματα, γνωρίζουμε και τις λύσεις και για αυτό έχουμε φτιάξει μία εξαιρετική ομάδα νομικών, δασολόγων και μελετητών στο υπουργείο, η οποία βάζει κάτω όλες τις απαντήσεις νομοθετικά, σε απόλυτη αρμονία με την νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Αρείου Πάγου και θα δώσουμε λύσεις και η συμβολή του κυρίου Καββαδά είναι τεράστια.