Τους λόγους της παραίτησης του από το διοικητικό συμβούλιο του Επιμελητηρίου Λευκάδας ανέφερε στον Prisma 91,6 ο Δημήτρης Πετρόπουλος.
Όπως χαρακτηριστικά είπε, ” στο Επιμελητήριο Λευκάδας δεν παράγεται καθόλου έργο παρά μόνο φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες, για να είναι κάποιος στην επικαιρότητα.
Επίσης για να έχει ρόλο η αντιπολίτευση στο διοικητικό συμβούλιο δεν θα πρέπει μόνο να καλούμαστε για να αποφασίσουμε την επικύρωση των πρακτικών, ή αν θα αποφασίσουμε να παραχωρηθεί η έδρα του Επιμελητηρίου για να παίξουν κάποιοι άνθρωποι μπριτζ η χειροτεχνία και τα πιο σοβαρά θέματα να περνάνε μέσω διοικητικής επιτροπής και εμείς να κοιμόμαστε τα μαύρα μεσάνυχτα.
Ή θα πρέπει να τα συζητάμε όλα στο φως της ημέρας ή όχι μέσω διοικητικής επιτροπής κάτω από το τραπέζι.”
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Πετρόπουλο το θέμα που έχει προκύψει με την έκφραση του κυρίου Σκιαδαρέση είναι τεραστίων διαστάσεων.
“Μιλάμε για Άρτα, Πρέβεζα, Γιάννενα και Αιτωλοακαρνανία ένα πληθυσμό σχεδόν μισού εκατομμυρίου ανθρώπων που χαρακτηρίστηκαν με τα γραφόμενα του κυρίου προέδρου ως γύφτοι και γύφτικος προορισμός.
Εγώ προσωπικά ως Δημήτρης Πετρόπουλος αισθάνομαι πολύ καλά που έχω αυτούς σαν γείτονες γιατί είναι αξιοπρεπείς, περήφανοι και φιλόξενοι και ντροπή για αυτό το οποίο έγινε.
Επίσης στην Λευκάδα ζουν και εργάζονται δάσκαλοι, καθηγητές, πυροσβέστες, λιμενικοί, αστυνομικοί, υπάρχουν διάφορα σωματεία και ζούμε αρμονικά.
Αυτή η αναφορά είναι άκρως ρατσιστική και προσβλητική από την πλευρά του προέδρου του Επιμελητηρίου, προφανώς ο ίδιος έβγαλε το μένος του για αυτούς τους ανθρώπους, σε λάθος τόπο, λάθος στιγμή, από βλακεία του δεν μπορώ να γνωρίζω και δεν με απασχολεί.
Με απασχολεί όμως ότι λόγω επαγγέλματος μου έχω μιλήσει με πάρα πολλούς συναδέλφους αλλά και πρώην προέδρους νομαρχιακών και δεν μπορώ εγώ να απολογούμαι για το τι είπε ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου, ούτε να ζητάω συγνώμη από τον κόσμο αυτόν χωρίς εγώ να έχω πει τίποτα προσβλητικό.
Μάλιστα σήμερα ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι δεν εννοούσε την Πλαγιά, Άγιο Νικόλαο, Άρτα, Βόνιτσα και Πρέβεζα και εγώ τον ρώτησα τι εννοεί ποιοι είναι οι γείτονές μας και απάντηση δεν πήρα, ενώ τον ενόχλησαν κάποια προσωπικά σχόλια που έκανα εγώ στο facebook για αυτόν.
Εγώ του απάντησα ότι τα σχόλιά μου ήταν επί προσωπικού, ενώ εσύ από την άλλη προς έβαλες 500.000 κόσμο χωρίς λόγο.
Εμείς εδώ στη Λευκάδα δεν είμαστε Μονακό, τους χρειαζόμαστε όλους και προπαντός τους γείτονές μας.”
Σχολιάζοντας το κείμενο που έγραψε μετά την αναφορά ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου όπου ανακαλούσε την έκφρασή του, είπε ο ίδιος στην χθεσινή συνάντηση δεν αισθάνθηκε κάτι τέτοιο καθώς διέκρινε έναν άνθρωπο σκληρό, αμετανόητο, ζητώντας απλά μία συγνώμη.
“Εγώ του είπα ότι τουλάχιστον για τα μάτια του κόσμου θα έπρεπε να διαθέσει την παραίτηση του στο Δ.Σ του Επιμελητηρίου και δεν έκανε ούτε αυτό. Από την άλλη επέλεξε να διώξει τη δημοσιογράφο Βιβιάνα Βαρδή.
Εγώ μάλιστα επέμεινα να μείνει λέγοντας χαριτολογόντας , ότι αν είναι να μοιράσουμε εκατομμύρια για να πάρω και εγώ τίποτα τότε να τη διώξουμε, καθώς δεν έχουμε τίποτα απόρρητο να συζητήσουμε, απλά ένα θέμα το οποίο καίει τη Λευκάδα και εμείς σαν επαγγελματίας βαλλόμεθα.
Πιστεύω ότι αυτό θα διαρκέσει σε βάθος κάποιων ετών και απεύχομαι για παράδειγμα να υπάρξουν συνέπειες στον αθλητισμό, καθώς πάντα έχουμε σε εισαγωγικά τις κόντρες μας, καθώς κάποιοι θερμοκέφαλοι είτε από εκεί είτε από εδώ περιμένουν την ευκαιρία να αναπαράγουν αυτή την αναφορά.
Εγώ για παράδειγμα δεν θέλω μαζί με τη γυναίκα μου να πάω στο Αγρίνιο να πω ότι είμαι από τη Λευκάδα και δεν μπορώ να απολογηθώ για την αναφορά ότι είμαστε γύφτοι πού ακούστηκε από κάποιους ανεγκέφαλους.”
Όπως είπε ο κύριος Πετρόπουλος, αν ο πρόεδρος του Επιμεληρίου Λευκάδας ομολογούσε ότι έσφαλε και διέθετε την παραίτηση του στη διάθεσή του Δ.Σ. πρώτος εγώ θα του έλεγα να παραμείνει, από τη στιγμή που διαπιστώνω ότι συγγνώμη του ήταν ειλικρινής.
Ωστόσο είδε έναν άνθρωπο σκληρό, αμετανόητο, με ύφος χιλίων Καρδιναλίων και αυτή είναι η άποψη μου.”
Σχολιάζοντας την απόφαση της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου να μην παρθεί απόφαση για τα όσα είπε ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου, είπε ότι θα έπρεπε να ζητήσει την παραίτησή του και το θέμα αυτού το πέρασαν ελαφρά την καρδία.
“Εκτιμώ το Δήμαρχο Λευκάδας, θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερα παιδιά που υπάρχουν, ωστόσο σε αυτή την περίπτωση έσφαλε.
Θεωρώ ότι σε ένα τόσο πολύ σοβαρό θέμα, όσον αφορά την εικόνα του νησιού, έπρεπε τουλάχιστον να πουν στον πρόεδρο του Επιμελητηρίου ότι οφείλει να παραιτηθεί.
Επίσης προς τιμήν του ο δήμαρχος Χαράλαμπος Καλός επικοινώνησε με τους δημάρχους των όμορων νομών, ωστόσο δεν είναι η δουλειά του αυτή και θα έπρεπε να πεις στον πρόεδρο του Επιμελητηρίου να βγει μπροστά και να καθαρίσει το παιχνίδι, καθώς ο ίδιος είναι ευγενείς και δεν προσέλαβε κανέναν.
Αναφορικά με την απόφαση του διοικητικού Συμβουλίου, είπε πως από τη μία πλευρά καταδικάζει την αναφορά Σκιαδαρέση, όμως παράλληλα τον χαϊδεύουν με λουλούδια.
“Εγώ σήμερα παραιτήθηκα, δεν με απασχολεί η αντίδρασή τους και εδώ τελειώνει το παραμύθι. Δεν μου αρέσει να εμπλέκομαι σε περίεργες ιστορίες, αλλά σε καθαρές δουλειές και συζητήσεις και όλα επάνω στο τραπέζι.
Εγώ δεν έχω τίποτα κάτω από το τραπέζι, ούτε έχω πάρει προγράμματα όπως έχουν πάρει κάποιοι από κει μέσα 200.000 και 300.000 ευρώ, ούτε ζήτησα ούτε θέλω ούτε πρόκειται να πάρω ποτέ και δεν είμαι ποτέ όμηρος και έρμαιο κανενός.
Εφ όσον κάποιος βγαίνει ιδιωτικά -σε προσωπική σελίδα- και αναφέρεται με την χρήση της δημόσιας ιδιοτητάς του , τότε έχει μπλέξει τα πράγματα.
Αυτοκυρώνεται εφ εαυτού ότι με βάση την δημοσια ιδιοτητά του μπορεί οι προσωπικές απόψεις του να γίνονται δημόσιες απόψεις.
Άρα έτσι εκλαμβάνει το δημόσιο ρόλο του , πέρα απ την συλλογική λειτουργία που υπονοεί η δημόσια θέση.
Με τον συλλογισμό αυτόν πολιτεύεται -ότι το ιδιωτικό πρόσωπο προηγείται του συλλογικού συμμετοχικού-και για τούτο δεν μπορεί να παραιτηθεί ώς συλλογισμός.
Οι μετέχοντες στο συλλογικό όργανο σε αυτή την περίπτωση αποχωρούν , για να παραμείνουν ώς συμμετέχοντες στην βάση της συλλογικότητας.Και όσοι δεν αποχωρούν κάνουν εμφανές πλέον ότι εμφορούνται με την ίδια κουλτούρα της πρωτοκαθέδρας του ιδιωτικού έναντι του δημοσίου συλλογικού.
Αν μετά την αποχώρηση των , παραμένεινσε ισχύ θεσμικά το νομιο πρόσωοο στην βάση του καταστατικού του , τότε σημαίνει ότι η τρέχουσα συγκρότηση εξ αρχής του φορέα τούτου ήταν στην βάση της ιδιωτικότητας της συμμετοχής -πλήν αυτών που αποχώρησαν- και άρα ήταν επόμενο και προδιεγραμμένο μα συμβούν οσα συνέβησαν.
Οι ιδιωτικές απόψεις ψόγου των όμορων νομών και των ανθρώπων των, δεν ήταν παρά ο πλειοψικός πυρήνας συγκρότησης του εν λόγου επιμελητηρίου για αυτή την χρονική πειοδο θεσμικά.Πλειοψηφικά για τούτο και καταστατικά μετά την αποχώρηση των διαφωνούντων δεν προκύπτει πρόβλημα και ο φορέας αυτος συνεχίζει.
Στον εν λόγω φορέα εκπροσώπησης , τελικά δεν υπάρχει καταστατικό πρόβλημα παρά τις παραιτήσεις κάποιων μελών του , και για τούτο μπορεί και συνεχίζει για την επίτευξη των μεγάλων οραμάτων και την αντιμετώπιση των τεραστίων προκλήσεων της εποχής του στην βάση της ιδιωτικής εκτίμησης των συλλογικών αναγκαιοτήτων των όσων εκπροσωπεί.
Οι εκπροσωπούμενοι όμως θα πρέπει να έχουν κσι το ερώτημα -αν θέλουν να το έχουν- γιατί τότε οργανώθηκαν συλλογικά αφού επαρκούσε η ιδωτική του καθενός λειτουργία κοινωνικά.??
Στο επιμελητήριο αυτό εκπροσωπούνται επιστήμονες , ελευθεροι επαγγελματίες πτυχιούχοι, απόφοιτοι λυκείων, απόφοιτοι βασικής εκπαίδευσης, έμποροι που το μόνο απαραίτητο τους είναι η εμπορική και προσωπική αξιοπιστία, βιοτέχνες που μετασχηματίζουν πρώτες ύλες κλπ και ανέχονται αυτή την κατάσταση ?? Στο όνομα τίνος κομματικό ιδεολογικού δεδομένου??
Η αξιοπιστία είναι θέμα ανακλαστικό -με το αν θα την ψηφίσουν ώς τέτοια οι ομαδούλες -ομαδούλα εν προκειμένω – επαγγελματικών συμφερόντων του κάθε επιμελητηρίου?? Και πρίν την συλλογική ομαδοποίηση συμφεροντων δεν βλέπουν ή δεν νοιώθουν την προσωπική αξιοπιστία με βάση την οποία διακονούν την επαγγελματική ιδιότητα??
Ή μήπως τα επαγγελματικά συμφέροντα είναι προσωπικά και το επάγγελμα το προκάλυμα και ο κράχτης.
Αλλά το επάγγελμα ( der beruf) είναι η επίκληση του θεού στα ανθρώπινα, κατά τους κλασσικούς της κοινωνιολογίας.
Δεν μοορεί -πάλι κατά τους κλασσικούς- νάναι κράχτης ούτε προκάλυμα.