Διανύουμε μέρες γιορτινές και είμαστε σε ρυθμούς χαλαρούς. Η οικογένεια συγκεντρώνεται στο σπίτι, απολαμβάνει το σπιτικό μαγειρεμένο φαγητό, χαλαρώνει και προσπαθεί να βάλει μια άνω τελεία σε όλα όσα μας απασχολούν στην καθημερινότητα μας.
Οι μέρες μετράνε για το νέο έτος και ήδη στο πίσω μέρος του μυαλού μας έχουμε αρχίσει να κάνουμε τον πρώτο απολογισμό στόχων, να θέτουμε καινούριους και να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες.
Δεν νομίζω να υπήρχε Χριστουγεννιάτικο τραπέζι που οι καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις δεν μονοπώλησαν το ενδιαφέρον και φυσικά για άλλη μια φορά οι συζητήσεις, επικεντρώθηκαν στα διλήμματα με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι τόσο από τα πολιτικά κόμματα, καθώς και μέσα από τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών καναλιών.
Αυτά συμπυκνώνονται στις φωνές που λένε πως αν αλλάξει η κυβέρνηση και έρθει κάτι καινούριο, θα καταστραφούμε, θα πεινάσουμε, δεν θα έχουμε μισθούς και συντάξεις και τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα αφού διαπραγματευόμαστε την έξοδο μας από το Μνημόνιο.
Από την άλλη είναι η πλευρά εκείνη που θεωρεί ότι μπορεί να επιβάλλει μια εναλλακτική πολιτική, κοινώς να σκίσει να Μνημόνια και να απλώσει ένα μεγαλύτερο πέπλο κοινωνικής πολιτικής. Βέβαια πάντα πλανάται και το ερώτημα αν δεν τα καταφέρει τι θα συμβεί, αλλά αυτό το κρατάμε για το πίσω μέρος του μυαλού μας.
Τις μέρες αυτές μίλησα και με αρκετούς φίλους που ζουν στο εξωτερικό και βλέπουν όλα όσα συμβαίνουν στην χώρα με μια απόσταση και να μηνύματα που μας στέλνουν είναι αποθαρρυντικά.
Γιατί για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε ότι ο πολιτικός κόσμος είναι κατώτερος των περιστάσεων. Δεν υπάρχει φερεγγυότητα στον πολιτικό λόγο, και οι πολιτικοί τις περισσότερες φορές φροντίζουν μόνο την εξυπηρέτηση πολιτικών-κομματικών συμφερόντων.
Το 2014 ξεκίνησε με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα δούμε φως στο τούνελ, στα μέσα της χρονιάς μας είπαν ότι βγαίνουμε από το Μνημόνιο, αρχίσαμε δειλά να ελπίζουμε, να αλλάζει το κλίμα και στην αγορά, να μπορούμε δειλά να σκεφτούμε την επόμενη μέρα και προς το τέλος της βρεθήκαμε εκεί που ήμασταν πριν δυο χρόνια.
Εύλογα αναρωτιέται ο μέσος πολίτης που πήγαν όλοι οι κόποι και οι θυσίες τόσον χρόνων και γιατί πάλι είμαστε στο σημείο μηδέν. Στα δύσκολα οι πολιτικοί πετάνε πάλι το μπαλάκι στην κοινωνία, αφού όπως όλα δείχνουν οι εκλογές είναι αναπόφευκτες και όλα τα σενάρια ανοικτά.
Έχουμε όλη την καλή διάθεση να ελπίζουμε καλύτερες μέρες για το 2015, αλλά από την άλλη έχουμε και κάθε λόγο να μην ελπίζουμε σε πολλά.
Ωστόσο κάποια στιγμή, πρέπει να φύγει η εθνική κατάθλιψη που μας έχουν φυτέψει στα σωθικά μας, να δοθεί η ελπίδα και πάλι, να δούμε το γαλάζιο στον ουρανό, να βρούμε και πάλι τις αξίες και τα ιδανικά μας, να απομονώσουμε όλα αυτά τα τοξικά χαρακτηριστικά ενός πολιτικού συστήματος που έχει κάνει σημαία την αναξιοκρατία, τις πελατειακές σχέσεις και την κομματική επετηρίδα.
Ακόμα και στις πιο δύσκολες περιόδους, καλή ώρα, σαν και αυτή το πολιτικό σκηνικό δεν έχει την διάθεση να συνεννοηθεί στο ελάχιστο, με τα τελευταία τέσσερα χρόνια να ζούμε σε ένα απόλυτα πολωμένο σκηνικό.
Πολύ φοβάμαι ότι η όποια νέα κυβέρνηση και αν προκύψει θα χρειαστεί την Εθνική συνεννόηση, καθώς οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε θα την επιβάλλουν. Επίσης θεωρώ ότι η σωτηρία μιας χώρας δεν μπορεί να έρθει με προγράμματα εξυγίανσης από τους ξένους, παρά από εμάς, αν πραγματικά θελήσουμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά.
Ο νέος χρόνος έρχεται σε λίγες μέρες και η ευχή όλων μας, είναι να μπορέσουμε να ανασάνουμε, να συνεννοηθούμε, να μην αφήσουμε την χώρα να είναι ακυβέρνητη σαν καρυδότσουφλο στην θάλασσα.
Χρόνια Πολλά σε όλους..