Απάντηση της Σεβαστής Κωνσταντινίδη Ρεκατσίνα στην δημόσια επιστολή του Θεόδωρου Σολδάτου. Δείτε ΕΔΩ
Αγαπητέ κ. Θεόδωρε Σολδάτο.
Η θέση του συνδυασμού μας και εμένα προσωπικά σχετικά με τη διαχείριση των απορριμμάτων μας το μεσοδιάστημα μέχρι τη λειτουργία της ΜοΠΑΚ, μολονότι στερούμαστε επ΄ αμοιβή τη συνδρομή ειδικού επιστημονικού συνεργάτη, να σας ενημερώσω ότι, είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή που παραθέσατε στις 05/12/2018 με σχετικό δελτίο τύπου σας με τίτλο : Μεταβατική Λύση Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Απορριμμάτων.
Βάζοντας λίγο πιο βαθιά το χέρι στην … τσέπη σας εκτιμώ ότι ο επιστημονικός συνεργάτης σας, αφού πρώτα επισκεφθεί το χώρο απόρριψης των απορριμμάτων μας, δεν θα αρνηθεί να δώσει αντί για εσάς και τις απαντήσεις που “χρωστάτε” επί των σχετικών ερωτημάτων, όπως σας τέθηκαν εκ μέρους του επικεφαλής του δημοτικού μας συνδυασμού ΔΙΑΥΛΟΣ κ. Κωνσταντίνου Γληγόρη.
Πάντα είναι χρήσιμος ο διάλογος έστω και δι’ αντιπροσώπων.
Να σας θυμίσουμε τις ερωτήσεις:
Σχετικά με το 5Χ5, με αδικείτε δημοσιεύοντας τη σχετική φωτογραφία καθώς ποτέ δεν αρνήθηκα την παρουσία σας στα εγκαίνια. Το έργο εντούτοις, υλοποιήθηκε ύστερα από αποκλειστική συνεργασία μου με τον τότε Καρσάνο υφυπουργό κ. Γιώργο Βλάχο.
Στην απάντησή σας ισχυρίζεστε ότι παραιτηθήκατε από τη διεκδίκηση των αναδρομικών αποδοχών το 2011. Πως εξηγείτε λοιπόν το γεγονός ότι δημοσιεύματα της 23 Οκτωβρίου 2017 (ένα εξ’ αυτών παραθέτω παρακάτω) εξακολουθούν να περιλαμβάνουν το όνομά σας στη σχετική λίστα με τους προσφεύγοντες βουλευτές ; https://www.e-dimosio.gr/dimosio/123180/pii-ine-116-proin-vouleftes-pou-zitoun-anadromika/
Όσον αφορά τα Μνημόνια σας παραπέμπω στην πηγή που χρησιμοποίησα συντάσσοντας το άρθρο μου. Προβείτε σε σχετική διάψευση (προς το link) ή ενημερώστε τους για τους σοβαρούς λόγους που συνέτρεχαν και ψηφίσατε τους εφαρμοστικούς νόμους που όπως διατείνεστε είναι άλλο πράγμα … :
http://www.kolivas.de/archives/124324
Τέλος οφείλω να σας συγχαρώ γιατί αντιπαρερχόμενος το ύφος του δημοσιεύματός μου, επιδείξατε τον πολιτικό πολιτισμό (όπως προφανώς τον αντιλαμβάνεσθε) με εκφράσεις όπως άγνοια, αγραμματοσύνη, εμπάθεια.
Σεβαστή Κωνσταντινίδη – Ρεκατσίνα
πρώην Δήμαρχος Καρυάς
Έχει διαμορφωθεί ένα σύστημα πολιτικής και διοικητικής μέσα στην πολιτική αναφοράς, που πάει παράλληλα με την κοινωνία και τους ρυθμούς της και τις αναγκαιότητές της, και ολοέν αποκόπτεται απ το κοινωνικό αναγκαίο διαχειριστικό της καθημερινότητας, αλλά και της προοπτικής αυτής της καθημερινότητας.
Δεν ισχύει τίποτα πλέον στην χώρα ως συνέχεια εξέλιξη και συνθετική μετεξέλιξη, όλα θα έρθουν με μιας απ τον ουρανό, από καλές προθέσεις που θα επαληθευθούν, από ορθολογικές προσδοκίες που το μένει που μένει είναι ερμηνευτικά υποκειμενικά απ τον καθένα ( που πιστεύει σε αυτές ) να πιστοποιούνται.
Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι συγκροτήσεις των υποκειμενικοτήτων αξιολόγησης καθενός – σημασία έχουν τα δημοσιότερα πρόσωπα- για την πραγματικότητα και την λειτουργική του υποκειμενισμού ως προς αυτή την πραγματικότητα. Το ατομικό και μερικό γενικεύεται ως συνολικό συλλογικό κοινωνικό και αν αυτό το κοινωνικό στοιχείο ως παραστατικότητα είναι διαφορετικό από τις υποκειμενικές καθενός εκτιμήσεις, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα, αυτή των πολιτών.
Η χώρα και οι πολίτες μαζικά – οι μερικότητες ας κρατήσουν τις εκτιμήσεις τους ως ειδική των ανάλυση- βρίσκονται 10 χρονια καθηλωμένοι μέσα σε ένα φάσμα κύκλου φαύλου καθημερινής βιωτικής ανασφάλειας, χωρίς προοπτική ορίζοντα υπέρβασης αυτής της ανασφάλειας, και μάλιστα το αντίθετο με σιγουριά- ως λογική προβολή- έντασης της ανασφάλειας και ενός προγραμματικού ντορού που με τον έναν ή άλλον τρόπο – άλλος λίγο άλλος πολύ- σχεδίαζε και σχεδιάζει την ζωή του.
Το πολιτικό – ως μεγαλύτερο στοιχείο για την συνολική σύνθεση που υπερβαίνει τους πολίτες- ουδόλως ενδιαφέρεται για την κάθοδό του στην καθημερινότητα και την εξαγωγή και αφουγκρασμό των αναγκαιοτήτων για την προώθηση ως επιλυσιμότητα αυτών. Ο επιμκοινωνισμός ιλλουστρασιόν κάθε φορά΄ώς σύμπτωμα, η πληροφοριακή ίντριγκα, η αποδοχή της νομιμότητας των ασυνεχειών ως για την επιτυχή δρομολόγηση των λύσεων, η αποσπασματικότητα των επιλογών ως διακυβεύματα ή διακύβευμα ( η λέξη έχει ταλαιπωρηθεί τελευταία απ την πολιτική ), και κάθε λογής ημέτερα του καθενός εμπλεκόμενου με την πολιτική διαχείρηση , αποτελούν το μόνιμο στοιχείο τροχιάς αυτής της διαδρομής της πολιτικής και των πολιτικών, που παράλληλα πάει με την κοινωνική εξελικτική για να μην συναντηθεί ποτέ , ή μάλλον συνεχώς να απομακρύνεται απ αυτήν.
Καθένας θέλει να εκλεγεί παντού στην βάση των δημοκρατικών εκλογικών ψήφων των πολιτών , για την κάθε λογής διαχείρηση από κυβέρνηση, βουλή,περιφέρειες , δήμους, κοινότητες, σωματεία, επιμελητήρια, επαγγελματικά σωματεία, επιστημονικές ομάδες, συντεχνίες, συνδικαλισμό, γιατί μόνο μπορεί συμμετοχικά να προσφέρει ως προυποθέσεις συλλογισμών- αυτών των συλλογισμών που πάνε παράλληλα με τις κοινωνικές αναγκαιότητες πέρα και έξω από τις συμμετοχικές ιεραρχήσεις.
Στην Ελλάδα χρόνια πλέον και μετά την έναρξη της οικονομικής χρεωκοπίας , η οποία έπρεπε να αφαιρέσει και κάθε ψήγμα επικοινωνισμών και ίντριγκας απ την πολιτική, περιφερειακή, δημοτική και συλλογική διαχείρηση ( αλλά αυτό δεν έγινε), στην Ελλάδα πλέον το κοινωικό στοιχείο και η καθημερινότητα των πολιτών βρίσκεται όμηρος του στοιχείου κάθε φορά των κάθε λογής εκλογών και αρχιεραισιών , απ τις οποίες θα προκύψουν- ως αυτοπροτείνονται οι κάθε φορά σωτήρες της ΄διαχείρησης, που θα διαχειριστούν καλύτερα και υπερ των κοινωνικών αναγκαιοτήτων τα προβλήματα, αυτά που οι ίδιοι ως συνέχεια χρόνια άφησαν να δημιουργηθούν. Μια και στην Ελλάδα υπάρχει η εκάστοτε παρθενογέννεση των προβλημάτων που τα δημιούργησαν οι κάθε άλλοι και με εκλογική παρθενογέννεση θα έρθουν να τα λύσουν οι κάθε άλλοι σαν και ο όρος εμείς ( ημείς παλαιότερα) διεγράφη απ το Ελληνικό λεξιλόγιο και εννοιλόγιο. Ούτε ακόμα αυτή τούτη η σκληρή μακροχρονια πλέον χρεωκοπία της χώρας ( πλησιάζει αν δεν έχει ήδη υπερβεί τα βασικά χαρακτηριστικά της χρεωκοπίας του 1898 και της σκληρής ως το 1978 επιτροπείας της χώρας ), δεν αρκεί μνα πάψουν οι κάθε λογής επικοινωνισμοί, και επικοινωνιακές ασυνεχείς μόνιμα παμφόλυγες.
Η κοινωνική αναφορά στην βάση των σωρρευμένων όλων – και των πολιτών- ευθυνών παρακάμπεται υπερ ενός κύκλου δημοκρατικού εκλογισμού , που και αυτός τα τελευταία χρόνια από το 2007 και μετά έχει αρχίσει πλέον να τροφοδοτεί αρνητικά την κοινωνική οργάνωση με τις εκλογικές απανωτές διαδικασίες κάθε λογής και τις κάθε φορά προτεινόμενες και υποσχόμενες λύσεις- που ποτέ δεν επαληθεύονται ούτε και στο ελάχιστο-, οδηγώντας στην κυκλική αυτοτροφοδότηση αυτού του ιντριγκαδόρικου επικοινωνισμού, που πλέον λειτουργεί ως το μήνυμα της ίδιας της πολιτικής περιφερειακής δημοτικής συλλογικής διαχειριστικής οργάνωσης της χώρας. Μια και η χρήση της ίδιας της πολιτικής διαδικασίας κατάληξε νάναι το μέσον – σε όρους σημειωτικής- για την εξυπηρέτηση του μηνύματος.
Και ενώ την πολιτική διαχείρηση οι πολίτες την εκλαμβάνουν ως μέσον για να λυθούν και να αντιμετωπιστούν οι καθημερινές αναγκαιότητες, ωρίσκονται μπροστά στην καθημερινότητα αυτή η ύπαρξη της πολιτικής διαχείρησης να υπηρετεί την διόγκωση των κοινωνικών καθημερινών και ατομικών προβλημάτων και την επιδείνωση της βιωτικής και προοπτικής γεννεαλογικής ανασφάλειας των πολιτών.
Και έτσι θα συνεχίσει… γιατί πρέπει να καταδειχτεί ακόμα και στον πιότερο εύπιστο ακόμα και το τέλος της όποιας ελπίδας ( γιατί και οι ελπίδες έχουν τέλος και χάνονται – έχουν χαθεί πλέον απ την Ελλάδα- έστω και αν ακόμα κάποιοι θέλουν να πιστεύουν σε αυτές). Απλά βαυκαλίζονται.