Ανακοίνωση για τα 47 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου: Το Πολυτεχνείο ζει στην πάλη για την ανατροπή!
Ανακοινώσεις Ιστορία
47 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι στις κρίσιμες στιγμές, καθοριστικό ρόλο μπορεί να παίξει η παρέμβαση του λαού!
Τον Νοέμβρη του 1973 ο λαός βγήκε στο προσκήνιο και σήκωσε το αγωνιστικό του ανάστημα ενάντια στη Χούντα των συνταγματαρχών, στα ντόπια και τα ξένα στηρίγματά της, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
Είμαστε περήφανοι, γιατί το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σήκωσαν ψηλά τη σημαία της σύγκρουσης με τη στρατιωτική δικτατορία. Το ΚΚΕ στάθηκε αντάξιο της αγωνιστικής “κληρονομιάς” και ιστορίας του. Ανασυγκρότησε τις παράνομες Οργανώσεις του, το 1968 ίδρυσε την ΚΝΕ, έδωσε πνοή και κουράγιο στον λαό και την πάλη του. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ μπήκαν μπροστά στην οργάνωση των φοιτητών, των μαθητών, των νέων εργαζομένων. Η δράση τους έδωσε ανατρεπτικό περιεχόμενο στους αγώνες, έπαιξε καταλυτικό και αναντικατάστατο ρόλο στην ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης και στην κορύφωσή της, το 1973, με τις καταλήψεις στη Νομική τον Φλεβάρη και στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, η καταστολή της με δεκάδες νεκρούς ήταν η αρχή του τέλους της Χούντας. Κάτω από το βάρος της λαϊκής πάλης και μετά το έγκλημα της Κύπρου, το 1974, η Χούντα κατέρρευσε.
Στη δικτατορία του κεφαλαίου καμιά υποταγή!
Η Χούντα, η στρατιωτική δικτατορία που επιβλήθηκε στις 21 Απριλίου 1967, ήταν ένα άθλιο και διεφθαρμένο καθεστώς. Προετοιμάστηκε με ένταση του αντικομμουνισμού, γεγονός που αποδεικνύει ότι πάντα ο αντικομμουνισμός είναι προπομπός αρνητικών εξελίξεων σε βάρος του λαού. Με τη Χούντα, η εξουσία δεν άλλαξε χέρια. Άλλαξε μορφή υπηρετώντας τα ίδια συμφέροντα, των καπιταλιστών και των διεθνών τους συμμάχων, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Η Χούντα από τη μία διεύρυνε τα προνόμια και τη στήριξη στα κέρδη των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και από την άλλη χαντάκωσε το λαϊκό εισόδημα, έβαλε τους λαϊκούς αγώνες στον “γύψο”. Βασάνιζε, δολοφονούσε, φυλάκιζε, έστελνε εξορία τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές.
Κανένας εφησυχασμός απέναντι στους σύγχρονους υμνητές της Χούντας, όσους χύνουν το δηλητήριο του ρατσισμού και του φασισμού. Ο φασισμός δεν πεθαίνει μόνος, αν ο ίδιος ο λαός δεν τον τσακίσει με την πάλη του, αν δε στερέψει η πηγή που τον γεννά!
Αποδείχτηκε ότι η εναλλαγή της στρατιωτικής δικτατορίας και της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στον καπιταλισμό δεν αλλάζει τον χαρακτήρα αυτού του άδικου συστήματος, την εκμετάλλευση των πολλών για τα κέρδη των λίγων! Η δικτατορία του κεφαλαίου, όποια μορφή κι αν παίρνει, δε διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα ενάντια στον λαό.
Σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας, σήμερα, συνθλίβονται τα δικαιώματά μας σε υγεία, μόρφωση και δουλειά, βιώνουμε την ένταση της καταστολής, την ποινικοποίηση των αγώνων, την προσπάθεια παρεμπόδισης των διαδηλώσεων και απεργιών μέσα από νομοθετικά τερατουργήματα, τη μετατροπή των Πανεπιστημίων σε αστυνομικά φρούρια, την πολυήμερη κράτηση 14χρονων μαθητών, την ένταση του αντικομμουνισμού, με την ανιστόρητη «θεωρία των δυο άκρων».
Μάς θέλουν κολλημένους στον τοίχο! Να μπορούν ανενόχλητοι να εξασφαλίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, να διαιωνίζει την εξουσία του! Μας φοβούνται, γι’ αυτό και θέλουν να μας φιμώσουν!
ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ δεν “προστατεύουν” τους λαούς! Τούς δολοφονούν!
Η ιστορική πείρα της περιόδου της δικτατορίας 1967-1974 μάς διδάσκει ότι καμία ιμπεριαλιστική συμμαχία δεν μπορεί να προστατέψει τις ζωές μας!
- Προστάτεψαν το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η τότε ΕΟΚ τον ελληνικό λαό, το 1967, όταν επιβλήθηκε η Χούντα;Ίσα-ίσα έβαλαν τη σφραγίδα τους στην επιβολή της!
- Προστάτεψαν οι δήθεν “σύμμαχοι” την Κύπρο, όταν η Τουρκία εισέβαλε και κατέλαβε το 37% των εδαφών της;Ίσα-ίσα, το έγκλημα αυτό σε βάρος του κυπριακού λαού πραγματοποιήθηκε με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
- Προστατεύουν σήμερα οι ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ τον ελληνικό λαό; Ίσα-ίσα, “ταΐζουν” την τουρκική προκλητικότητα, στηρίζουν την τουρκική επέμβαση σε Συρία και Λιβύη, δεν αναγνωρίζουν σύνορα στο Αιγαίο, παζαρεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, για να αποσπάσουν τη ΝΑΤΟϊκή Τουρκία από την επιρροή της Ρωσίας.
“Ο λύκος δεν μπορεί να φυλάξει τα πρόβατα”! ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ρωσία, Κίνα έχουν ζωτικά συμφέροντα στην περιοχή. Γι’ αυτό και η εναλλαγή στη διακυβέρνηση των ΗΠΑ, με την εκλογή του “δημοκρατικού” Μπάιντεν, δεν πρόκειται να λειτουργήσει θετικά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η προσήλωση και του νέου Προέδρου των ΗΠΑ στη ΝΑΤΟϊκή συνοχή μόνο κινδύνους εγκυμονεί για τους λαούς. Άλλωστε, είναι γνωστά “τα έργα και οι ημέρες” “δημοκρατικών” Προέδρων των ΗΠΑ, οι οποίοι εξαπέλυσαν πολέμους και επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία, τη Μέση Ανατολή κ.α., διέλυσαν κράτη, αιματοκύλησαν λαούς, επιτέθηκαν στα δικαιώματα των εργαζομένων στις ΗΠΑ, κατέφυγαν στον αυταρχισμό και την καταστολή.
Η ιστορία γράφεται με τον λαό πρωταγωνιστή!
Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου “Έξω οι ΗΠΑ”, “Έξω το ΝΑΤΟ”, “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία” παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ! Τα διδάγματα της περιόδου μας συντροφεύουν στους αγώνες του σήμερα! Μπορεί η Χούντα να ανατράπηκε, όμως το σύστημα που γεννά εκμετάλλευση, κρίσεις, πολέμους, φασισμό, είναι εδώ!
Οι στιγμές που διανύουμε είναι κρίσιμες! Η κυβέρνηση διαλέγει ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, το δημόσιο σύστημα υγείας καταρρέει, χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης, οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές είναι τεράστιες και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η κυβέρνηση βρίσκει ευκαιρία, εν μέσω πανδημίας, να ψηφίσει τις “εργασιακές ανατροπές του αιώνα”. Οι έκτακτες συνθήκες, όμως, απαιτούν και έκτακτα μέτρα! Ο λαός και η νεολαία να γίνουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων διεκδικώντας τα αυτονόητα δικαιώματά τους στη ζωή, την υγεία, τη δουλειά!
Οι μαθητικές κινητοποιήσεις της τελευταίας περιόδου δείχνουν ότι μπορεί να φουντώσει το κύμα της οργής, της αγανάκτησης, της διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών! Το όργιο της καταστολής από τη μεριά της κυβέρνησης και του αστικού κράτους, με τη στήριξη των υπόλοιπων κομμάτων του συστήματος, αναδεικνύει ότι ο λαός έχει τη δύναμη, εάν το αποφασίσει, να φέρει τα πάνω-κάτω, να αμφισβητήσει την εξουσία του κεφαλαίου!
Απέναντι στη δικτατορία του κεφαλαίου, υψώνουμε την γροθιά μας και διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει! Γινόμαστε πρωταγωνιστές στην πάλη για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας!
Δεν χωράει άλλη αναμονή! Οργανώσου στην ΚΝΕ για να δυναμώσουμε τον δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής! Από γενιά χωρίς δικαιώματα να γίνουμε η γενιά της πάλης για την ανατροπή!
Την Τρίτη 17 Νοέμβρη θα είμαστε πάλι παρόντες στους δρόμους του αγώνα -παίρνοντας υπόψη τις ειδικές συνθήκες πανδημίας και τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας-, βαδίζοντας στα χνάρια των αγωνιστών του Πολυτεχνείου.
Συνεχίζουμε στο δρόμο του Νοέμβρη…
Eεε… και οι αστυνομικοί να μην υπερβάλουν σε πρόστιμα …..
Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μην τραβάει τόσο τό δρόμο της επίπλαστης νομιμάτητας, – τον βολεύει στο Χαρβαρντιανό σχέδιο ηλεκτρονοικοποίησης για την ανάπτυξη που είναι θιασίωτης και επάνδρωσε και το επιτελείο του- αλλά είναι και το ευρύτερο τοπίο και πεδίο 10 χρεωκοπκά χρόνια μαζί με την απότομη έκπτωση ( πολύ απότομη και βιαστική χωρίς στέρεο υπόβαθρο κοινωνικό ) της πολιτικής διαχείρησης υπερ του εισαγόμενου στατιστικού ορθολογισμού, που όλα αυτά θα έπρεπε να αφήνουν χώρο και για την πολιτικότερη κάπως διαχείρηση των ημερών του πολυτεχνείου.
Δεν είναι εκτός πολιτικότερης κάπως εκδοχής η όσο περισσότερο γίνεται συμμετοχική θέση οργανωμένα του κκε στην επέτειο του πολυτεχνείου , και δείχνει και ένα βαθμό διάθεσης συμμετοχικότητας ( ώς περιεχόμενο της πολιτικής ) του κκε. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη της συμμετοχής οργανωμένα και δια της ηγεσίας του.
Τα όρια στατιστικού ορθολογισμού , υπεύθυνης συμμετοχής , μέχρι ορθολογιής υπεύθυνης αποστασιοποίησης, είναι δυσδιάκριτα. Αυτό έπρεπε να κάνει λιγότερο κάθετη την κυβερνητική άποψη και τις εντολές πρός τα κρατικά όργανα για την χρήση των προστίμων. Γιατί το σίγουρο είναι – ιστορικά είναι μόνιμο και διαρκές- ότι ο στατιστικός ορθολογισμός δεν είναι ούτε καν ορθολογισμός ζωής πόσω μάλλον ορθολογισμός κοινωνικός και πολιτικός ορθολογισμός. Και θέλει προσοχή αυτό το φαινόμενο , γιατί με βάσει αυτές τις διαφοροποιήσεις ( στατιστικού- διαβιωτικού- κοινωνικού-πολιτικού ορθολογισμού ) που τις κατανούν οι πολίτες, δημιουργούνται οι κοινωνικές εντάσεις και ρηγματώσεις κράτους και πολιτών , οργάνων του κράτους και πολιτών , και αυτό το τελευταίο μπορεί να αφήνει και την αίσθηση στους πολίτες της χωροφυλακίστικης κατασταλτικής λειτουργικής του κράτους, πράγμα που έχει βιώσει όχι θετικά ώς αποτέλεσμα η Ελλάδα χρόνια.
Το κράτος πρέπει να επιδιώκει να αφήνει χώρο , καλλιέργειας της αυτουπευθυνότητας των πολιτών, και των συλλογικοτήτων , άρα και των πολιτικών κομμάτων , και πρός τούτο δεν πρέπει να μην αξιολογηθεί η κοινή σύμπλευση κομμάτων ώς διαμαρτυρία για το νόμιμο ή όχι της απαγόρευσης των συγκεντρώσεων που χρειάστηκε απόφαση του Συμβουλίου της επικρατείας, και ενώ οι η Ένωση δικαστικών δεν είδε τόσο θετικιστικά νόμιμη την απαγόρευση , και υπήρξαν και συνταγματικές ερμηνείες και απόψεις για την αδυνατότητα νόμιμης απαγόρευσης των συναθροίσεων. Και το όριο ακόμη του αναγκαίου και νόμιμου είναι δυσδιάκριτο πολλαπλώς και μόνιμα. Γιατί αναγκαιότητα οικονομική επικαλείται αυτός που φοροαποφεύγει , αλλά και νομιμότητα αναγκαστική επικαλείται αυτός που πληρώνει φόρους.
Η στατιστική αποτιμητικότητα ώς αντικειμενική παραστατικότητα για πολιτική χρήση και ορθολογική αναφορά, δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε να υποστηρίξει την οποιαδήποτε αναγκαία ανεργία πληθυσμιακά και δή διογκωμένης των νέων στο όνομα μιας ορθολογικής δήθεν προοπτικής αναπτυξιακά , διότι η ύπαρξη της ανεργίας αυτής αποτελεί και το κριτήριο κατάλυσης της εργασιακής ελπίδας ( της ελπίδας στην εργασία ). Η επίκληση από τους θεωρητικούς, της κυβερνητικής τούτης διαχείρησιμότητας και διαχειρησιμότητας , που τον τελευταίο καιρό κυκλοφορεί ώς και πανεπιστημιακές ανώτερες απόψεις, ότι: οι νεανικές εξεγέρσεις και εντάσεις της δεκαετίας του 1970
ήταν μέρος των αποπολιτοκοποιημένων νεανικών εξάψεων είναι πρώτα σκόπιμη ( εκκίνησε από στοχευμένες διδακτορικές αντιδραστικές διατριβές συνήθως επιδοτούμενες για να παρουσιάσουν τα εκ των προτέρων μεθοδευμένα συμπεράσματα ), και κατόπιν επικίνδυνη – με άμεση στόχευση και στην εξέγερση του πολυτεχνείου το 1973. Αλλά και με παραπέρα στόχο την ακύρωση εκ των υστέρων αποτιμητικά της πολιτικοποίησης μεταπολιτευτικά που πίεσε πρός τον εκδημοκρατισμό ομαλά γενικώς, και την εμπέδωση του κοινοβουλευτισμού. Για την ιστορία και προκαταλαμβάνοντας τις πονηρές απόψεις που θα κυκλοφορήσουν ευρύτερα τούτα τα χρόνια, όχι με κυβερνητική εν μέρει παρούσα άγνοια, ήδη είναι έτοιμα να διαχυθούν τα προκατασκευασμένα συμπεράσματα δικτατορικής πανεπιστημιακής μελέτης, με την αναφορά στην απουσία πολιτικής στόχευσης στο κοινωνικό στοιχείο την δεκαετία του 1970 ,για να αφήσουν υπόρρητα πολιτικά έκθετη την αντιστασιακή εξέγερση του πολυτεχνείου του 1973, αλλά και την μετέπειτα πολιτικοποιημένη κοινωνική πίεση για την κοινοβουλευτική μετάβαση. Και όλοι αυτοί κι αυτές επιδοτούμενοι και επιδοτούμενες επιστήμονες και επιστημόνισες , καλά είναι να μην ξεχνούν ( αν το ξέρουν ή αν θέλουν να το γνωρίζουν ) ότι : Και ο ίδιος ο Κων/νος Καραμανλής ως πρόεδρος της δημοκρατίας και το 1981 και το 1982 , επέμενε στις διασταλτικές κοινωνικές πολιτικές , διότι όπως έλεγε : ακόμη δεν έχει εμπεδωθεί ο κοινοβουλευτισμός στέρεα, και η εξήγηση ( γιατί θεωρούσε ότι δεν είχε εμπεδωθεί στέρεα ο κοινοβουλευτισμός ) ήταν ότι : ” για τούτο τα πολιτικά κόμματα και δή το κκε διατηρούσε ισχυρές κομματικές οργανώσεις , απ τον φόβο του 1967 που βρήκε τα πολιτικά τότε κόμματα χωρίς κομματικές οργανώσεις ικανές να αντιδράσουν και να κινητοποιήσουν τους πολίτες απέναντι στο στρατιωτικό πραξικόπημα”.
Και αυτό το διαζώσης θέμα της συμμετοχικότητας στην κοινωνική πολιτική οικονομική εκπαιδευτική παραγωγική καθημερινότητα, είναι ένα άλλο θέμα που καλά είναι να μην αφήνεται στην τύχη των στατιστικοποιήσεων της ηλεκτρονικής προόδου και ανέλιξης της χώρας και και ορθολογικής ηλεκτρονικής αποτύπωσης ώς επικοινωνιακά κοινωνικό συμβάν και παράμετρο για την άσκηση της πολιτικής και διαχείρησης της χώρας και αυτοδιαχείρησης των απ τους ίδιους τους πολίτες.
Το ψήγμα το ότι η κυβέρνηση δεν αφήνει αυτοδιαχειριστικο χώρο στους πολίτες ώς κριτήριο συμμετοχικότητα στο πολιτικό τοπίο της σημερινής Ελλάδος , είναι σαφές και δεν μπορεί να μην τονίζεται – (όχι ώς αντιπαλότητα της ιδιωτικότητας έναντι της κοινωνικής αναγκαιότητας )-αλλά σαν ενεργές δεδομένο της προσπάθειας ιδεολογικά της αλλοίωσης της ουσιαστικής πολιτικής συσσωμάτωσης, η οποία εμφαίνει στον υπεύθυνο συμπεριφορικό ατομικό και συλλογικό αυτοδιαχειρισμό.
Η επίκληση της κοινωνικής αναγκαιότητας είναι το στοιχείο του πονηρού για την μη αναγνώριση της υπάρχουσας συλλογικής και ατομικής υπευθυνότητας.
θ.α