Η Περιφερειακή σύμβουλος Αλεξάνδρα Μπαλού μίλησε στον Prisma 91,6 με αφορμή την σημερινή συγκέντρωση με θέμα «Διαχείριση των απορριμμάτων προς όφελος του λαού. Η πρόταση του ΚΚΕ».
Όπως είπε αυτό που έχει σημασία είναι να δούμε αν οι οι αποσπασματικές λύσεις και μέτρα που παίρνονται κατά καιρούς, ουσιαστικά λύνουν το πρόβλημα και με φιλικούς όρους για την υγεία των κατοίκων, το περιβάλλον, αλλά κυρίως και την τσέπη τους, ή αν στα πλαίσια μιας απαράδεκτης κατάστασης που έχει δρομολογηθεί τα προηγούμενα χρόνια και έχει φτάσει τον κόσμο στο Αμήν, να δρομολογούνται λύσεις οι οποίες ανακουφίζουν σε πρώτη εμφάνιση τον κόσμο, ο οποίος έχει ανάγκη να πάρει μία ανάσα, στην πορεία όμως αυτές οι λύσεις πρέπει να δούμε τι κόστος έχουν, ποια είναι η πραγματική τους διάρκεια, η ουσιαστική τους λειτουργία από πλευράς ποιότητας διαχείρισης των απορριμμάτων και ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο.
Στο ερώτημα αν μπορεί να γίνει μία επανεκκίνηση του σχεδιασμού των στερεών αποβλήτων, με όλες τις παθογένειες του παρελθόντος, απάντησε ότι κατά τη γνώμη του ΚΚΕ, αυτές δεν είναι παθογένειες αλλά μία συνειδητή επιλογή όλων των προηγούμενων χρόνων, γιατί η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, δεν προήλθε από παρθενογένεση καθώς πριν τέσσερα χρόνια και παίρνουν τα ίδια.
Το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων έχει ξεκινήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια να οξύνεται και να οδηγείται σε αδιέξοδο, γιατί είναι ένα πεδίο, μία μπίζνα να το πω λαϊκά που διακυβεύονται πολύ μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Και η Νέα Δημοκρατία το προηγούμενο διάστημα αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, και το ΠΑΣΟΚ πρωτύτερα, φρόντισαν με τους νόμους τους σταδιακά, αρχικά να ιδιωτικοποιούν την αποκομιδή των απορριμμάτων, με χρηματοδοτήσεις προς τους δήμους, έλλειψη προσωπικού, αλλαγή εργασιακών σχέσεων και είχαμε αποτελέσματα αναφορικά και με τα εργατικά ατυχήματα.
Επίσης με τις ίδιες δυνάμεις προχώρησαν ουσιαστικά σε υπερκορεσμό όλων τον ΧΑΔΑ και στη συνέχεια αυτό που προέκριναν ήταν οι γνωστές ενδιάμεσες λύσεις με τους δεματοποιητές, πάντα μέσα από μία ιδιωτική εταιρεία και πάντα μέσα από την ιδιωτικοποιημένη ελάχιστη ανακύκλωση.
“Το πρόβλημα δεν είναι αν υπάρχει ΣΔΙΤ ή πρόγραμμα Δημοσίων επενδύσεων, δεν είναι το εργαλείο που κάνει την διαχείριση των απορριμμάτων σωστότερη, αλλά αυτό επιβεβαιώνει ότι όταν ο επιχειρηματίας χρηματοδοτείται αδρά από το κράτος, άρα από τα δικά μας τα χρήματα, διαχειρίζεται τα απορρίμματα με τον τρόπο που εκείνος βολεύεται, άρα και με την τεχνολογία πού συμφέρει εκείνον, ανεξάρτητα αν είναι η καλύτερη, σημαίνει ότι προωθούν μία λύση καθυστερημένη, μεθοδευμένη και στο ενδιάμεσο στάδιο υγεία και το περιβάλλον των κατοίκων υπονομεύεται.
Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε την ίδια λογική, να δώσουν την διαχείριση των απορριμμάτων σε ιδιωτικές εταιρείες και να μην προχωρήσουν με τεράστιο κόστος, όπως συμβαίνει τώρα και στην Κέρκυρα, με ένα τεράστιο κόστος μεταφοράς έστω και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, με κατάπτυστες συμφωνίες που λένε ότι οι δήμοι δεν θα ζητήσουν καμία επιπρόσθετη επιχορήγηση από το κράτος άρα αντικειμενικά θα τα πληρώσει ο πολίτης.”
Στο ερώτημα αν υπάρχουν ανέξοδες λύσεις στη διαχείριση των απορριμμάτων, απάντησε πως όχι, όμως όπως είπε ο κόσμος ήδη έχει πληρώσει για αυτές τις λύσεις, καθώς όταν υπάρχει μία τεράστια φοροληστεία στον λαό, σημαίνει ότι οι φόροι οι οποίοι καταβάλλει, πρέπει να επιστρέψουν μέσω των παροχών που το Κράτος πρέπει να κάνει, είτε μέσω της διαχείρισης των απορριμμάτων, του σχολείου, ή του νοσοκομείου ή πρόνοια.
Επίσης ενώ φορολογείται και από άλλες πηγές όπως είναι τα τέλη κυκλοφορίας, τα οποία πρέπει να πάνε στους δήμους, το ίδιο το κράτος με τις περικοπές από τους αυτοτελείς πόρους, υπό χρηματοδοτεί τους δήμους, οδηγούν λοιπόν μαθηματικά με συγκεκριμένο τρόπο, ώστε κάθε παροχή κάθε υποχρέωση του Κράτους να μεταφέρεται στην τσέπη μας.
Εδώ δεν μιλάμε για μία παθογένεια, η ανικανότητα αλλά είναι μία συνειδητή επιλογή που σπρώχνει μεγάλα κομμάτια δράσεις και υποχρεώσεις του Κράτους, τα κάνει με εργαλεία κερδοφορίας για τους επιχειρηματίες και τα φορτώνει από την άλλη πλευρά, μέσω συμβασιούχων που μένουν απλήρωτοι, με απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς, με το να υπάρχουν τα δέματα δίπλα τα σχολεία και αυτό είναι μία δρομολογημένη κατάσταση.
Ακόμα και στο κομμάτι της ουσίας του τρόπου διαχείρισης, εμείς ως κόμμα είχαμε πάντα μία συγκεκριμένη πρόταση για τον τρόπο διαχείρισης.
Να υπάρχει δηλαδή ανακύκλωση, διαλογή στην πηγή, διαχείριση όχι με τεράστια εργοστάσια όπως δημιουργούνται στην Ήπειρο, Κοζάνη ή όπου θέλουν σύμμεικτα απορρίμματα, για να βγάζουν τα απορρίμματα που θέλουν να πουλήσουν με βάση τις ανάγκες μεγάλων εταιρειών.
Και αυτό έχει ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα του τι είδος διαχείριση απορριμμάτων θέλουμε.
Πρίν οξυνθεί μορφοποιούμενο ώς μπίζνα για τους ιδιώτες ( αν είναι σωστό αυτό), δεν ήταν θέμα των ιδιωτών σωρευτικά χρόνια ??
Ή η Μαρξιστική μεθοδολογία της ποσότητας που σωρευόμενη γίνεται ποιότητα, πάει αλλά κάρτ και βολεύει εκάστοτε ?
Και ο δεξιός, ο σοσιαλιστής, ο κεντρώος, ο κομμουνιστής ο κάθε άνθρωπος, ώς καθένας, άφησε τα υπερβολικά σκουπίδια του να τα διαχειρίζονται άλλοι. Όλοι μαζί το ίδιο για τούτο δημιουργήθηηεβτο πρόβλημα. Δεν προγραμματίστηκε καμμία μπίζνα με ισολογισμούς και ισοζύγια.
Και καλά ολοι οι άλλοι , αλλά οι αυτοδηλούμενοι ώς κομμουνιστές διαφοροποιούνται ώς την ατομική παραγωγή και αυτοδιαχειρισο σκουπιδιών ?
Έγινε κάποια μέτρηση ? ή αν γινόνταν θα παραβιαζόνταν οι ελάχιστες αστικές ατομικές ελευθερίες αποδεκτές απ το κομμουνιστικό διεθνές κίνημα ? Και μήπως πρέπει να αναζητούσαμε τις σοσιαλιστικές ατομικές ελευθερίες της τρίτης διεθνούς ?? Και τότε γιατι την διάλυσε το 1943 ο κύριος των σημασιών??