«Μη-αλληλέγγυα, μικρόψυχη και δειλή» χαρακτηρίζει το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» τη στάση της γερμανικής κυβέρνησης στο αίτημα για έκδοση ευρωομολόγων, προκειμένου να ξεπεραστούν οι οικονομικές συνέπειες της πανδημίας του κορονοϊού.
Στο κεντρικό άρθρο της σημερινής του έκδοσης, το περιοδικό υπενθυμίζει την δήλωση της Καγκελαρίου ‘Αγγελα Μέρκελ το 2012, κατά την διάρκεια της ευρω-κρίσης: «Όσο ζω, ευρωομόλογα δεν θα υπάρξουν» και επισημαίνει ότι κατά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. πολλοί από τους ηγέτες κρατών – μελών εισέπραξαν νέα απόρριψη της Καγκελαρίου στο αίτημά τους για έκδοση ευρωομολόγων. Ο δε υπουργός Οικονομίας Πέτερ Αλτμάιερ, είχε προηγουμένως κάνει λόγο για «συζήτηση – φάντασμα». «Είτε η ηγεσία της Γερμανίας δεν αντιλαμβάνεται αυτό που απορρίπτει τόσο επιπόλαια είτε επιλέγει να μην το αντιληφθεί, από φόβο ότι η λαϊκιστική δεξιά Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί για την δική της προπαγάνδα την βοήθεια προς τους ευρωπαίους γείτονες. Ήταν άλλωστε η αντιπαράθεση για την βοήθεια προς την Ελλάδα που οδήγησε στην ίδρυση της ΑfD το 2013», υπενθυμίζει το έγκυρο γερμανικό περιοδικό.
Η κυβέρνηση Μέρκελ, συνεχίζει ο αρθρογράφος, αντί να εξηγήσει με ειλικρίνεια ότι σε μια τέτοια κρίση δεν υπάρχει εναλλακτική από τα ευρωομόλογα, υπονοεί ότι υπάρχει κάτι «σάπιο» σε αυτά ομόλογα. Ότι στο τέλος θα κληθούν να τα πληρώσουν οι σκληρά εργαζόμενοι Γερμανοί, επειδή οι Ιταλοί υποτίθεται ότι δεν ήταν ποτέ καλοί στην διαχείριση χρήματος. «Η Καγκελάριος έχει καταφύγει σε αυτή τη ρητορική τόσες φορές που οποιαδήποτε παραχώρηση προς τους Ιταλούς και τους Ισπανούς θα έμοιαζε με ήττα. Δεν έπρεπε να το αφήσει να φτάσει τόσο μακριά – αν όχι για άλλο λόγο, έστω από συμπόνοια και αλληλεγγύη», γράφει το περιοδικό, αναφερόμενο στην ανθρωπιστική τραγωδία που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στην Ιταλία και στην Ισπανία. «Και για αυτό ευθύνονται και τα αυστηρά μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν από τις Βρυξέλλες και όχι το γεγονός ότι ζούσαν πάνω από τις δυνάμεις τους», τονίζει ο αρθρογράφος.
Ούτε όμως η ηγεσία της Ε.Ε. ξεφεύγει από την κριτική του Spiegel: «Η Ε.Ε. βρίσκεται τώρα σε υπαρξιακή κρίση. Το να ενεργεί σαν φύλακας της δημοσιονομικής αρετής σε μια τέτοια κατάσταση είναι μικροπρεπές και κακό. Ίσως θα έπρεπε για μια στιγμή να θυμηθούμε ποιος βοήθησε να εξοφληθεί η ανοικοδόμηση της Γερμανίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», γράφει χαρακτηριστικά και εξηγεί ότι τα ευρωομόλογα είναι κοινά ομόλογα που εκδίδονται από όλα τα μέλη της Ευρωζώνης «και δεν ισοδυναμούν με μια ένωση μεταφοράς χρέους, αλλά το πλεονέκτημά τους είναι ότι θεωρούνται ασφαλής επένδυση, καθώς συμμετέχουν σε αυτά και χώρες όπως η Γερμανία, με υψηλή φερεγγυότητα, οι οποίες αναλαμβάνουν και τις υποχρεώσεις των μικρότερων. Αυτό θα καταστήσει τον δανεισμό για την Γερμανία «λίγο πιο ακριβό», αλλά αισθητά φθηνότερο για την Ιταλία, αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Ο γερμανός αρθρογράφος προειδοποιεί ακόμη αν η Ιταλία, η Γαλλία και η Ισπανία πιεστούν να διαθέσουν πακέτα ενίσχυσης της οικονομίας τους, όπως αυτό που ανακοίνωσε ήδη η γερμανική κυβέρνηση, «τότε αντί για δισεκατομμύρια θα χρειαστούν τρισεκατομμύρια». «Και αν οι Ευρωπαίοι δεν δώσουν αμέσως το μήνυμα ότι συνεργάζονται για να αντιμετωπίσουν την κρίση, τότε θα κάνουν πάρτι οι λαϊκιστές, οι εχθροί της Ε.Ε. και τα funds στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη. Όπως όταν η Ελλάδα βρισκόταν στο χείλος της αβύσσου, πόνταραν στην κατάρρευση ολόκληρης της Ευρωζώνης. Και αυτή τη φορά θα κερδίσουν», εκτιμά ο αρθρογάφος και προσθέτει ότι η Ιταλία και η Ισπανία είναι πολύ μεγάλες για να διασωθούν από τα υπάρχοντα εργαλεία, όπως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας με τα 410 δισεκατομμύριά του. Η γερμανική κυβέρνηση, συνεχίζει, έχει δηλώσει ότι θέλει να χαλαρώσει τους κανόνες και δείχνει προς την ΕΚΤ, λέγοντας ότι θα μπορούσε να αγοράσει τα ομόλογα που δεν θα έχουν ζήτηση. «Οι πολιτικοί της Ευρωζώνης εκμεταλλεύτηκαν την ΕΚΤ ως την τελευταία γραμμή άμυνας πριν από οκτώ χρόνια, επειδή ήταν πολύ δειλοί για να λύσουν μόνοι τα προβλήματά τους.
Τελικά όμως όλες αυτές οι προτάσεις ουσιαστικά αποτελούν μια τεράστια ανάληψη ευθύνης, ακόμη και αν δεν λέγονται ευρωομόλογα», επισημαίνει το περιοδικό και τονίζει ότι θα ήταν πιο έντιμο και αποτελεσματικό να συμφωνήσουν με την πρόσφατη γαλλική πρόταση, η οποία αρέσει ακόμη και σε επιφυλακτικούς προς τα ευρωομόλογα, τα «κορονο-ομόλογα», με περιορισμένη διάρκεια και διασύνδεση με τους σκοπούς υπέρβασης της πανδημίας. «Θα έστελναν έτσι ένα ισχυρό μήνυμα στις αγορές, καθώς και στους πολίτες της Ευρώπης, θα αποδείκνυαν ότι δεν έχουν εγκαταλείψει ο ένας τον άλλον σε μια στιγμή μεγάλης ανάγκης και ότι η Ευρώπη είναι κάτι περισσότερο από μια συμμαχία εγωμανών και κάτι περισσότερο από μια απλώς καλολαδωμένη αλλά ψυχρή ενιαία αγορά η οποία διαθέτει (ακόμη) ένα κοινό νόμισμα. Και επιπλέον, τα κορονο-ομόλογα θα αποτελούσαν και μια θωρακισμένη επένδυση η οποία τελικά θα έφερνε και πάλι επιτόκια – απλώς όχι για τα φαντς», καταλήγει το άρθρο, που έρχεται να προστεθεί σε μια έντονη αντιπαράθεση που εξελίσσεται πλέον και στο εσωτερικό της Γερμανίας.
Η Budereihsbank έχει μαζέψει τεράστια ταμειακά πλεονάσματα σε ευρώ από την νομισματική κυκλοφορία της Ευρώπης και σε Δολλάρια.Οι εμπορικές τράπεζες της Γερμανίας επίσης χρόνια δίνουν αρνητικά επιτόκια πουλώντας ασφάλεια καταθέσεων και μαζεύοντας τις καταθέσεις. Οι χρεώστες στους ισολογισμούς των Γερμανικών επιχειρήσεων είναι πιλύ μεγαλύτεροι ώς μέγεθος και πλήθος από τους πιστωτές.
Το Βερολίνο μπορεί να χρηματοδοτήσει την Γερμανική βιομηχανία και επιχειρηματικότητα με βάση τα λογιστικά τεράστια ολεονασματικά υπόλοιπα που διαθέτει. Διότι η νομισματική εγχρήματη κυκλοφορία στην Ευρώπη (χαρτονομισμα και κέρμα) είναι και ελειψοειδής για τις άλλες χώρες.
Ουσιαστικά η Γερμανία θέλει με λογιστικά- εικονικά σε όρους χρήματος- υπόλοιπα να χρηματοδοτήσει την εκιχειρηματική εγχώρια ζωή αφαιρώντας νκμισματική κυκλοφορία πρόσθετη από τις άλλες χώρες και δή τις ελλειματικές και στον προυπολογισμό και στα εμπορικά ισοζύγια, αφήνοντας ακέραια την νομισματική της και σποταμιευτική της ποσότητα. Δηλαδή να επιβάλει ουσιαστικά τον φαύλο κύκλο σύνδεσης νομισματικού φαινομένου και οικονομικής καθίζησης και μείωσης των άλλων χωρών της ευρωζώνης .Και την δικαιολογία την ψάχνει μέσω των ζημιών οικονομιών άλλων χωρών δια του κορονοιού. Απ την κρίση του κορονοιού η Γερμανία θα βγεί κερδισμένη στον βαθμό που θα ζημιώνονται οι άλλες χώρες -πλήν των εξαρτημένων άμεσα δορυφόρων της Ολλάνδια -Τσεχία-Σλοβακία-Σλοβενία-Ουγγαρία και εν μέρει Πολωνία). Πιέζοντας την Ισπανία λόγω αυτοκινητοβιομηχανίας κκαι την Ελλάδα λόγω μνημονίων , υποσχόμενη στην Αλβανία και Σκόπια ένταξη στην Ευρώπαική Ένωση. Η για πρώτη φορά δικτατορίαωπου επεβλήθει σε χώρα της ευρωπαικής ένωσης ( Ουγγαρία στις μέρες μας ) χωρίς την έγκριση του Βερολίνου δεν γινόνταν. Και αυτό ειναι ένα δείγμα για το μέχρι που είναι διατεθιμένη η Γερμανική πολιτική να φτάσει προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφεροντά της.Για την Γερμανία πρέπει πάση θυσία να μην κοπεί κορονοομόλογο , ουσιαστικά να μην γίνη αμοιβαιοποίηση της κρίσης, διότι τότε χάνεται το πλεονέκτημα της Γερμανικής κυβερνητικής στόχευσης για μείωση και καθήλωση των οικονομιών των άλλων χωρών μέσω της καταφυγής στον μηχανισμό του δανεισμού με μνημονειακές ρήτρες. Που ουσιαστικά επαναφέρουν το πρόβλημα στην αρχή ώς φαύλο κύκλο έξω απ τον οποίο βισκεται η Γερμανία.
Η Ελληνική κυβέρνηση ξέρει ότι είναι δέσμια των μνημονιών και της καταφυγής ήδη στον δανεισμό χρόνια απ τον οποίο προέκυψε το μαξιλάρι των 37βδις κατ άλλους , 26 δίς κατ άλλους , και για τούτο δεν μπορεί να παρακολουθήσει τυχόν βέτο στην άσκηση της νομισματικής και πιστωτικής πολιτικής του ευρωμορφώματος που ασκείται κύρια απ την Γερμανία.
Το φαινομενο των ημερών για το Ευρωπαικό γραφειοκρατικό σύστημα είναι άκρως ενδιαφέρων , έχει προοπτική και πολιτικών εξελίξεων ( το δικτατορικό σύμπτωμα της Ουγγαρίας δεν είναι τυχαίο) , η Ελλάδα μέσω του διαθεσίμου δανειακού μαξιλαριού σε λειτουργικούς όρους μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση και ανάλογα του βάθους αυτής της κρίσης βέβαια και της διάρκειας της πανδημίας.Αλλά για το μέλλον αποδυναμώνεται και η θέση της Ελλάδος μια λόγω του ότι η Ελλάδα περισδότερο από άλλες χώρες είχε και έχει ανάγκη να μην προκύψει κανένας λειτουργικός εργαλειακός θόρυβος και δισλειτουργία στην όποια κανονικότητα είχε επιτευχθεί. Πρόσθετα διότι είναι απ τις χώρες που τα έσοδα απ τον τουρισμό για το 2020 θα λείψουν άμεσα μέσα στον ετήσιο οικονομικό κύκλο του 2020. Με αποτέλεσμα ωα γίνεται ποιό ευάλωτη κσι ευαίσθητη οικονομικά ώς χώρα με βάση τις διεθνέστερες εξελίξεις και αναταράξεις. Και αυτό δεν ειναι καλό για το προπτικό μέλλον μισθών, συντάξεων, ασφάλισης, παραγωγής, παραγωγικότητας και εξαγωγικότητας.
Η καταφυγή των χωρών στον ESM αυτλο που επιδιώκει η Γερμανία, δεν είναι παρά ο μηχανισμός με τον οποίο η απώλεια πλούτου μιας χώρας της Ευρωζώνης μεταφέρεται ισόποσα ώς αύξηση πλούτου της Γερμανίας. Και αυτό μέσω του αποθεματικού νομίσματος ευρώ όπως αυτό το νόμισμα δημιουργήθηκε.
Η δικτατορία που επεβλήθει στην Ουγγαρία , ομοούσια και εκπορευόμενη της Γερμανικής ιστορικής εμπειρίας της δισκυβέρνησης με διατάγματα και βάσει προνομίου εξουσιοδοτήσεων , παραπέμπει και στον επιδιωκόμενο Γερμανικό στόχο της οικονομικής κατσστολής για τον παραπέρα Γερμανικό μεγαλο’ι’δεατισμό.