Οι γαλλικές εκλογές αφήνουν μια γεύση πικρή, έτσι κι αλλιώς. Οι Γάλλοι αποφάσισαν να διαλέξουν ανάμεσα σε μια ακροδεξιά, ρατσιστική πρόταση(Λεπέν) και τον εκπρόσωπο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου(Μακρόν). Δικαίωμά τους. Όμως, το μέλλον που έρχεται μας ανησυχεί. Ένα μέλλον προίκα στον νεοφιλελευθερισμό. Στην αγοραία αντίληψη για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα. Στους πολιτικούς μπάμπουσκες που είναι δημιουργήματα των αφανών χρηματοπιστωτικών μηχανισμών.
Σ’ αυτή την ομιχλώδη κατάσταση οι ειδήσεις από όσους δεν συμβιβάζονται μαλακώνουν την πίκρα. Μια τέτοια είδηση είναι η αλληλεγγύη στην υπόθεση της υποδοχής των προσφυγόπουλων στις σχολικές μονάδες. Στην επικαιρότητα προβλήθηκαν οι ακραίες αντιδράσεις «ανησυχούντων» και ανενημέρωτων πολιτών αλλά και ο ακτιβισμός ακροδεξιών κύκλων που πρόβαλαν την εθνική και πολιτισμική καθαρότητα ως ασπίδα, για ν’ αποκρούσουν τους «μιαρούς» ξένους.
Όμως, η ελπίδα είναι αυτοί που έδρασαν ανοίγοντας την αγκαλιά τους. Οι εκπαιδευτικοί έχουν γίνει, κατά καιρούς, στόχος απαξιωτικών σχολίων και στερεοτυπικών ταξινομήσεων. Άδικη και ισοπεδωτική η γενίκευση. Είναι οι εκπαιδευτικοί, ωστόσο, αυτοί που έδωσαν νόημα στην αλληλεγγύη. Στον ανθρωπισμό.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι εκπαιδευτικοί του 5ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου. Έδωσαν τη μάχη με όλες τις εκπαιδευτικές δομές της περιοχής(πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης), διανοούμενους και εκπροσώπους της Μητρόπολης, ώστε να ανταποκριθούν στο βασικό τους έργο. Να είναι δάσκαλοι για όσους το ζητήσουν. Αυτός είναι ο ρόλος τους.
Η πόλη του Βόλου είχε ανάγκη από μια προωθητική δύναμη. Για ν’ απαλλαγεί από τις πολιτικές ρυτίδες που απέκτησε τα τελευταία χρόνια. Για να επανασυναντηθεί με το παρελθόν της. Να μπει στα όνειρα του Σαράτση και του Δελμούζου, που εναντιώθηκαν στους ανέμους του καιρού τους.
Οι εκπαιδευτικοί του 5ου Δημοτικού Σχολείου απέδειξαν πως τρέφονται από την εκπαιδευτική τους κληρονομιά. Άνοιξαν την εκπαιδευτική τους αγκαλιά συντονίζοντας τις καρδιές τους με τις αγωνίες των μαθητών τους. Άνοιξαν κύκλους, όπου βρήκαν ασφάλεια. Είναι αυτός ο μαγικός κύκλος προστασίας που δημιουργήθηκε από τη βούληση εκπαιδευτικών και φορέων της περιοχής. Από τη συνείδηση του κοινωνικού και εκπαιδευτικού ρόλου. Είναι η κόκκινη κλωστή που απέτρεψε όσους καλλιεργούσαν την καχυποψία και τον φόβο.
Οι εκπαιδευτικοί του Βόλου υπενθύμισαν τις δημοκρατικές παραδόσεις του τόπου τους. Οι επίγονοι του Σαράτση και του Δελμούζου αξιοποίησαν την εκπαιδευτική τους κληρονομιά κι άνοιξαν κύκλους γνωριμίας για όλους τους μαθητές –προσφυγόπουλα. Δημιούργησαν κύκλους αλληλεγγύης και κοινωνικής συνύπαρξης. Το σχολείο μπορεί να ανοίγει δρόμους.
Ευάγγελος Αυδίκος
Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας