ΑΦΙΕΡΩΜΑ: O Mάκης Μελάς διαβάζει ανέκδοτες επιστολές του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη με αφορμή την συμπλήρωση 200 χρόνων από την γέννηση του
Με αφορμή την συνπλήρωση 200 χρόνων από την γέννηση του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη ο Μάκης Μελάς έκανε μια αναδρομή στην πολιτική...
Και άλλος δρόμος,υπάρχει .
Η υπέργεια ζεύξη, αλλά αφού τεκμηριωθεί γιατί χρειάζεται ζεύξη.
Το γιατί ορέπει να ζευχθεί η Λευκάδα, είναι ατεκμηρίωτο πολυποίκιλα.
Το ακατάλυτο αρνητικό της ζεύξης είναι το ότξ θα γίνει επέκταση απόληξη και κατάληξη ξηράς, ενώ είναι νησί, ειδικής προσβασιμότητας, και αυτό του δίνει ιστορικό πολιτισμικό ενδιαφέρον κύρια, και ταυτόχρονα δεν εμποδίζει την ένταξη του Νησιού στον Εθνικό παραγωγικό καταμερισμό.
Ιδιαίτερα την εποχή και τα χρόνια πιυ έρχονται, της όλο και πιότερης αυτοδιοικητικής ενδυνάμωσης των λαμβανομένων αοοφάσεων και όλο και μεγαλύτεργς απεξάρτησης απ το κέντρο , τι επιδιώκεται με την οδική σύνδεση??
Η υπεραξία του κάθε τόπου δεν θα μεταφερθεί αλλά θα κατακτηθεί. Και πρός αυτή την κατάκτηση της υπεραξίας και η φυσική γεωγραφική ιδιαιτερότητα έχει βάθος κεφαλαιοποίησης.
Η κρατική πλέον διευκολυντική αναπτυξιακή ενοποίηση στις μέρες μας , δεν είναι υπόθεση συγκοινωνιακής σύνδεσης, εφ όσον οι κρατικές διοικητικότητες τηλε ηλεκτρονικοποιούνται.
Πλέον γιατί υπόγεια εν τέλει σύνδεση οδική, και όχι υπέργεια με στοιχεία αισθητικής.
Κοντόφθαλμες προτάσεις πολιτικές , η μάλλον μία πρόταση, την υπόγεια σύνδεση δηλαδή, και προσχηματικός αντιπολιτισμικός ανταγωνιστικός επικοινωνισμός , ώς υπόβαθρου ενός περιορισμένογ ορίζοντα κοινωνικού επερχόμενου παραγωγισμού.
Κοινώς η πολιτική διαμάχη ώς ο συμβολισμός ενός ατελέσφερου κοινωνικο οικονομικού μοντέλου για την Νήσο.
Ξηρασία και στέγνια προταγματικού λόγου εφαρμστικά ,που αναδικνύει έναν προτασιακό αναχρονισμό και αγκυλωμένο ιδεολογισμό.
Ιδεολογικοπολιτικές πλέον παρακαταθήκες, στοχασμοί, αναστοχασμοί, μανιέρες, προσκολήσεις κλπ είναι όλα μ τελειωμά ξωφλημένα και απαξιωμένα.
Η ιστορία προχωράει , χωρίς κεντρικότητες κίνησης, με επί μέρους ιστορίες μερικές, ειδικές , μέχρι και εξατομικευμένες, και το πολιτικό στοιχείο ριζοσπαστικοποιημένο απ την οποιαδήποτε χρεοία ιδεολογικής σημανσής του, τεκμαίρεται ώς κανονιστικό συνεχές ( στις επί ,έρουςμερικές ειδικές εξατομικευμένες ιστορίες). Και η κάθε μερική, εισική εξατομικεκευμένη ιστορικότητα δεν έχει ανάγκη , ούτε και αναγκαιεί να τέμνεται ή έστω να εφάπτεται με αντίστοιχες .
Οι μεταπολιτευτικές γεννιές και προδικτατορικές γεννιές αυτές του δημοκρατικού διεκδικητισμού, της κεντρικής όσο το δυνατόν ιδεολογικής κινήσεως και στοχαστικότητας, μαζί και οι συλλογικότητες που έβρισκαν έδραση στην κεντρικότερη κίνηση του ιδεολογικού στοιχείου, είναι καθι ομοιάζουν πλέον με σχηματοποιοήσεις πάνω σε άμμο, που τελείωσαν.
Και όλοι οι ιδεολόγοι , προσκολημμένοι σε σχήματα ιδεατά ιδεαλιστικά μαζί ξοφλήσανε τελειώσανε και χάνονται προοδευτικά στην αχλύ και το μπούζι του ακίνδυνου, ανενεργού , μέχρι απαξιωμένου παρελθόντος.
Ο τρόπος που προσεγγίζεται η Λευκάς ( Νομός Νήσος) απ τα κάθε λογής πλέον πολιτικοιδελογικοποιημένα σχήματα είναι αδρανεικά επικαλεστικός για το δέον, – φανερή η παρουσία δημιουργικής αμηχανίοας , και παρελθοντικού αναμασημού σχημάτων διαχείρξσης του κοινωνικού και οικονομικού πλαισίου.
Οικονομικές παρελθοντικές πρακτικές , που ώς κανόνρες και συνταγές μέχρι και ηθικοποιήσεις της ανάπτυξης, προσπαθούν να δικαιωθούν μέσα από μια ομφαλοσκοπούσα κάθε φορά κατεύθυνση ( ώς θεωρία) για την ευημερία τα αγαθά και την παραγωγή ( για την Λευκάδα τον τουριστικό μονήρη παραγωγισμό ).
Αυτού του ομφαλοσκοπούντα παραγωγισμού ( για την νήσο ) ώς βούληση αλήθειας που κυρώνεται – γίνεται αποδεκτή- ώς παραγωγική κατεύθυνηση για την ευημερία μέσω τουρισμού , διαφεύγει η αίσθηση της αποδεκτής αυτής αλήθειας να λειτουργεί ώς μηχανοστάσιο αποκλεισμού άλλων κατευθύνσεων και του ίδιου του παραγωγισμού ώς μέσον μέθοδος και εργαλείο της αναπτυξιακής ευημερίας και κωδικοποίησης των αναγκαλιων παραμετρων ευημερίας του τόπου Λευκάδα.
Για τούτο οι παράμετροι της τακτότητας δόμησης , της τακτότητας δικτύων, της κυκλοφοριακής μεταβιβαστικής ( συγκοινωνιακής συγκρότησης ),είναι έξω ουσιαστικά απ την πράξη ( άρα σωρρεύουν με τον χρόνο προβληματικές ποσότητες της παρουσίας τους) του εκάστοτε προτάγματος ( ώς ανάπτυξη).. αλλά κωδικοποιούνται στην λειτουργία του εκφερόμενου λόγου- αυτόν για αυτή την ανάπτυξη- ώς σημαίνοντα , πίσω από κάθε λογής ιδεολογήματα εδραζόμενα πάνω σε πολιτικόκομματικές υπαρκτότητες.
Παρωχημένα ιδεολογικόπολιτικά σχήματα και ταγοί των , προσαρμοσμένα στις εκάστοτε τοπικισμούς, ασύνδετα με κριτήρια αξιολόγησης της καθημερινότητας ,στην βάση ενός πλατύτερου δημοκρατικού διεθνικότερου στοιχείου , αδρανειακά και αντιλειτουργικά αγκυρωμένα , μέσα στις ρίζες καθε λογής τοπικιστικού ναρκισσισμού και αναβιβασμού… ανακυκλώνονται αναπαραγάγονται και συνεχούν.