Ο ιστορικός και εκπαιδευτικός Λευτέρης Παπακώστας σχολίασε την τρέχουσα επικαιρότητα στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6 και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Κουνιάκη.
Σχετικά με την λειτουργία των σχολείων κάτω από τα νέα δεδομένα της πανδημίας, απάντησε ότι το “να υπάρχουν 28 μαθητές σε μία αίθουσα με τις συνθήκες που επικρατούν θα δημιουργήσει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, δεν το καταλαβαίνουν ακόμη ωστόσο εκτιμώ ότι το ψάχνω πάρα πολύ.
Σπάνια έχουν δοθεί μέτρα τα οποία είναι ανεφάρμοστα εκτιμώ θα βρεθεί η λύση, καθώς υποθέτω ότι προβληματίζονται.
Η εμπειρία από την πρώτη φάση αυτή της επιδημίας έδειξε ότι στόχος είναι να δημιουργήσουν όσο το δυνατόν μικρότερο πρόβλημα και δεν αναφέρομαι στην κυβέρνηση από συμπάθεια, αλλά αναφέρομαι περισσότερο στην πολιτεία ως υπεύθυνο οργανισμό για την παιδεία των νέων και για τις καλύτερες συνθήκες που μπορούν να επικρατήσουν στο χώρο των σχολείων.
Πιστεύω λοιπόν ότι παρά τις εξαγγελίες η και να τα οποία υπάρχουν στις δημοσιεύσεις, στο τέλος θα πρυτανεύσει η λογική, τα παιδιά θα είναι όσα χρειάζονται και όσα μπορούν οι αίθουσες να χωρέσουν.
Πρέπει ωστόσο να σας δηλώσω ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και ανεξάρτητα από το τι θέλουμε να πούμε οι αίθουσες και τα σχολεία στην Ελλάδα είναι δεδομένα, καθώς και η χωρητικότητα τους.
Επειδή ο καθένας διαμαρτύρεται για το πότε το παιδί του θα πάει σχολείο και σε ποιες ώρες θα βγαίνει διάλειμμα είναι σίγουρο ότι θα πρέπει η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή να τετραγωνίσει τον κύκλο, ωστόσο είναι γεγονός ότι πάντα θα υπάρχουν άτομα τα οποία θα διαφωνούν είτε για καλό είτε για κακό.”
Σχολιάζοντας τις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά και την ρητορική της Τουρκίας που είναι σε υψηλούς τόνους, απάντησε ότι για τον ίδιον η εξέλιξη των πραγμάτων ήταν πολύ καιρό αναμενόμενη.
“Πάντοτε πίστευα ότι η Τουρκία θα διεκδικήσει έναν διαφορετικό ρόλο και κυρίως όταν αισθάνονταν ότι σε πολλά θέματα ήταν ισχυρή και θα μπορούσε να το πετύχει.
Μην δίνετε σημασία στα δημοσιεύματα που αναρωτιούνται για το πού πηγαίνει η Τουρκική λίρα και η ισοτιμία της, καθώς η Τουρκία έχει την δυνατότητα να επιβιώσει επί μακρόν ακόμα και αν χρειαστεί να κόψει στο μισό τους μισθούς των υπαλλήλων και του Κράτους.
Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι θεωρούμε ότι ο Ερντογάν επιδιώκει να αναθεωρήσει τη συνθήκη της Λωζάνης η οποία αφορά τα ελληνοτουρκικά.
Πρέπει να σας τονίσω ότι η συνθήκη αυτή δεν είναι μία συνθήκη που υπογράφτηκε ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις νικήτριες του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και την τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Στα 480 άρθρα που περιλαμβάνει η συνθήκη οι αναφορές στα Ελληνικά θέματα είναι σε ορισμένα εδάφια κάποιων άρθρων άρα η συγκεκριμένη συνθήκη δεν υπογράφτηκε για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα της Ελλάδος, αλλά για να ρυθμίσει τις σχέσεις ανάμεσα στις δυνάμεις και την Τουρκία η οποία στην προκειμένη περίπτωση βρισκόταν στο πλευρό της Γερμανίας κατά την διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και η ήταν ηττημένη.
Αυτό είναι ένα πράγμα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε γιατί αν τα πράγματα ήταν έτσι θα μπορούσε να απορρίψει κάνεις πως η Τουρκία νικήτρια στην μεταξύ μας διαμάχη, δέχθηκε να υπογράψει τέτοια συνθήκη με τέτοιους όρους, οι οποία έδινε ανεξαιρέτως όλα τα νησιά στην Ελλάδα μηδέν εξαιρουμένου του Καστελόριζου το οποίο έχει μία σεβαστή απόσταση από το κέντρο του Ελληνισμού την Αθήνα.
Όλο αυτό θα πρέπει να το εξετάσουμε σε σχέση με τις συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή αυτή, γιατί το πρώτο και βασικό θέμα το οποίο κρίθηκε τότε ήταν ότι έπρεπε να αναθεωρηθεί η διαίρεση του Οθωμανικού Κράτους που είχε επιδιωχθεί με την συνθήκη των Σεβρών. Δηλαδή η Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία και Ελλάδα αποτελούν τα μέρη τα οποία θα κληρονομούσαν κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος τα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Μην ξεχνάτε ότι η Αγγλία είχε καταλάβει τότε την περιοχή της Σαμψούντας- Τραπεζούντας, η Γαλλία την Κιλικία, και η Ιταλία την περιοχή της Αλικαρνασσού ενώ στην Ελλάδα είχαν δώσει την περιοχή της Μικράς Ασίας με την Σμύρνη και αυτό για να επιβληθεί η θέληση των δυνάμεών.
Η συνθήκη της Λωζάνης του 1923, αναθεωρεί την προηγούμενη συνθήκη, αλλά δεν δίνει τη δυνατότητα στην Τουρκία να διαπραγματευτεί επί ίσοις όροις. Ουσιαστικά της επέβαλαν την συνθήκη αυτή και εκείνη αναγκαστικά την δέχτηκε.
Ήταν απόλυτα φυσιολογικό από τη συνθήκη αυτή και πέρα η οποία αναθεωρήθηκε δύο φορές μετέπειτα, να επικρατούσαν άλλες όψεις και άλλες συνθήκες των προβλημάτων. Αυτό το πράγμα δεν έγινε καθώς από εκείνη την εποχή ήταν πάρα πολλοί όσοι κατηγόρησαν τον Κεμάλ Ατατούρκ γιατί δέχθηκε να υπογράψει τη συνθήκη αυτή, δεν υπήρχε όμως δυνατότητα για την Τουρκία εκείνης της εποχής, η οποία αντικαθιστά το Οθωμανικό κράτος να ενεργήσει διαφορετικά σκεπτόμενοι ότι πρέπει να έχει επόμενη μέρα και δεν θα μπορούσε να είναι χωρίς την βοήθεια των Δυνάμεων.
Ακούστε την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορική ανάλυση του κυρίου Παπακώστα.