– Δείτε τη στιγμή που έπεσε το “μαύρο” στο Mega λίγο μετά τις 02:00 τα ξημερώματα της Κυριακής –
Αυλαία μετά από 29 χρόνια για το πρώτο ιδιωτικό κανάλι με… Απαράδεκτους –
Ήταν 20 Νοεμβρίου όπως εξέπεμψε για πρώτη φορά, 28 Οκτωβρίου όταν χάθηκε από τους τηλεοπτικούς δέκτες – Η ιστορία του καναλιού που έγραψε ξεχωριστή ιστορία στην ελληνική τηλεόραση
Η ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης θα «γράψει» πως στις 28 Οκτωβρίου 2018, ήταν η μέρα που έπεσε το «μαύρο» στο Mega. Η μέρα που έπεσε οριστικά η αυλαία για ένα ιστορικό κανάλι, το πρώτο ιδιωτικό κανάλι που λειτούργησε στην Ελλάδα.
Ήταν 02:08 και 35 δευτερόλεπτα, ξημερώματα Κυριακής, 28 Οκτωβρίου όταν το επεισόδιο των Απαράδεκτων δεν τελείωσε. Το πρόλαβε το «μαύρο». Το Mega σταμάτησε να εκπέμπει στην πλατφόρμα της Digea τα ξημερώματα της Κυριακής, όπως είχε ανακοινωθεί σχεδόν 48 ώρες νωρίτερα.
Δείτε τη στιγμή που κόπηκε το σήμα
https://www.youtube.com/watch?v=YCaiM0RhY30
Ο συμβολισμός του μαύρου στο κάθε κανάλι συνιστά τον αντίστοιχο ”βαθμό μηδέν της γραφής” της επικοινωνίας. Μιας επικοινωνίας που το μόνο που ενδιαφερόνταν ήταν η ποιητική διάσταση, της δηλαδή το μέσον -εν προκειμένω το ίδιο το μεγάλο κανάλι- ήταν το επικοινωνιακό μήνυμα. Βοηθούντος και εδώ του χάους της αταξίας των δημοσίων συχνοτήτων που στηρίχτηκε η λεγόμενη ιδιωτική τηλεόραση ως δομή επικοινωνίας και δημοσιογραφικής εξουσίας. Εξ άλλου όλο αυτό το σύστημα ΜΜΕ – Τύπου και τηλεόρασης- αρέσκεται να αυτοαποκαλείται 4η εξουσία.
Ο κλάδος επικοινωνίας που συγκρότησε η τηλεόραση , αλλά εν προκειμένω η ιδιωτική τηλεόραση καινοτομικά ως νέο κλάδος και γνώσης για την επικοινωνία, δεν ήταν τίποτα άλλο και δεν είναι παρά μια αρχή ελέγχου της παραγωγής του επικοινωνιακού λόγου. Η στόχευση δεν ήταν παρά , μέσω του δήθεν γόνιμου επικοινωνιακού λόγου της ιδιωτικής τηλεόρασης, η παραγωγή αρχών επικοινωνιακού πιθαναγκασμού και καταναγκασμού των πολιτών, στο επικοινωνιακό κοινωνικό τοπίο της καθημερινότητας.
Κάτι σαν φατρία του επικοινωνιακού λόγου, που ως τελετουργία επικοινωνίας καθόριζε και την τάξη της έκφρασης του επικοινωνιακού λόγου ( προβάλλοντας την αναγκαιότητα της κατανόησης ), αλλά και τα κριτήρια που έπρεπε να πληρούν οι ομιλητές υποχρεούμενοι παίρνουν την θέση για την αναπαραγωγή μέσω αυτής της τελετουργίας, της ίδιας της φατρίας του λόγου.
Τελικά δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα κλειστό σύστημα επικοινωνιακής αυτοαναφοράς ( η ποιητική διάσταση της ίδιας της επικοινωνίας), που μοιραία και κατά ανάγκην αυτοβούλιαξε απ την εσωστρέφεια.
Σε φορά αυτό το κανάλι , για πρώτη εμφανίστηκε το φαινόμενο , να υποβάλλονται ειδήσεις και ερωτήματα πρός προσκαλεσμένους, στο μικρόφωνο που έχει στο αυτί ο δημοσιογράφος που παρουσιάζει ζωντανά τις ειδήσεις ή κάνει ζωντανά την εκπομπή με τους προσκεκλημένους στο στούντιο. Και μάλιστα η υποβληθείσα μειωτική ερώτηση στο μικρόφωνο στο αυτί του δημοσιογράφου, ( για απάντηση απ τον προσκαλεσμένο ) να αφορα απροκάλυπτα πολιτικό χρόνια εμφανή αντίπαλο του προσκαλεσμένου.
Μέχρι που το συμβάν αυτό να το αναπαραγάγουν ως συμβάν τα άλλα κανάλια, στο πλαίσιο αποφυγής αυτού του ίδιου της τηλεοπτικής λειτουργίας, και ίσως και από ανταγωνιστικούς λόγους.
Δεν έλειψαν κατά καιρούς από αρμόδιους κριτικούς και ειδικούς της τηλεοπτικής επικοινωνίας, και οι έγγραφες επισημάνσεις του τύπου : ” Μεγάλο Κανάλι .. Μεγάλο Λούκι”. Και όπως είπε και Τρικαλινός σχετιζόμενος με τον χώρο , ”Μεγάλα Κανάλια… Μεγάλα Κιούγκια ”.. μια και κιούγκια λένε στα Τρίκαλα και την Καρδίτσα τα κανάλια για την απορροή των νερών της βροχής απ τα κεραμίδια των σπιτιών.