Πάνω από 100 άνθρωποι σήμερα στον Μύλο, αποκλείσαμε την πρόσβαση στις ξαπλώστρες, δηλώνοντας έμπρακτα ότι αυτό που ζητάμε είναι καμια παρέμβαση, καμια αλλοίωση, καμια εμπορευματοποίηση της παραλίας.
Συνεχίζουμε αύριο με μαζική παρέμβαση στην κτηματική υπηρεσία όπου θα διεκδικήσουμε την ανάκληση της μίσθωσης.
“Όλες οι γενιές που έζησαν, μεγάλωσαν και ταξίδεψαν στη Λευκάδα θαύμασαν τη μοναδικότητα της παραλίας Μύλος. Πρόκειται για ένα ανεκτίμητο οικοσύστημα φυσικού πλούτου με αμμοθίνες, σπάνια είδη φυτών όπως ο «Κρίνος της Θάλασσας», πεντακάθαρα νερά και μια παραλία χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση. Ο Μύλος δεν είναι, όμως, μόνον ένα παρθένο τοπίο. Είναι ένα σημείο αναφοράς για εμάς τους κατοίκους. Είναι τα βιώματα, οι εικόνες και οι μνήμες που συνιστούν την ταυτότητα της περιοχής μας.
Από τον Ιούλιο του 2018, για πρώτη φορά στην ιστορία του νησιού, ένας ντόπιος επιχειρηματίας τοποθέτησε εκατοντάδες ομπρέλες και ξαπλώστρες στην παραλία, αλλάζοντας εντελώς το τοπίο. Η άδεια δόθηκε από την Κτηματική Υπηρεσία και την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε.) στη Αθήνα, που σκοπός της είναι να ξεπουλάει τον δημόσιο πλούτο για να πληρώνει τους δανειστές και τις τράπεζες. Αυτό κατέστη δυνατό με τον μνημονιακό νόμο του 2017, όπου η δικαιοδοσία των παραλιών, κατά τη θερινή περίοδο, αφαιρέθηκε από τους Δήμους και πέρασε αποκλειστικά στην κτηματική υπηρεσία και την ΕΤΑΔ.
Ως αποτέλεσμα, οι κάτοικοι δεν έχουν πλέον κανένα λόγο πάνω στα μέρη στα οποία ζουν! Κανείς δεν μας ρώτησε αν συμφωνούμε να μετατραπεί η παραλία μας σε ένα συνονθύλευμα ξαπλωστρών και καντινών. Κανείς δεν ρώτησε τους κατοίκους αν συμφωνούν με μια τόσο ριζική αλλοίωση του περιβάλλοντος τους.
Δεν έχουμε αυταπάτες. Κατανοούμε ότι οι φετινές ξαπλώστρες είναι η αρχή του τέλους για τον Μύλο. Με μαθηματική ακρίβεια, θα ακολουθήσουν περισσότερες ξαπλώστρες, περισσότερες κατασκευές, καντίνες και σταδιακά ο Μύλος θα εξελιχθεί σε ένα νέο «Κάθισμα» (πυκνοδομημένη παραλία της Λευκάδας) .
Η θέση μας είναι απλή και ξεκάθαρη: Καμια παρέμβαση στον Μύλο, καμια αλλοίωση του χαρακτήρα του. Πέραν από την οικολογία του, για μας είναι πρώτιστα θέμα αισθητικής να παραμείνει ανέγγιχτος και φυσικός όπως ήταν. Υπάρχουν αρκετές παραλίες με ξαπλώστρες στο νησί, ήδη.
Το θέμα είναι ευρύτερα πολιτικό και υπερβαίνει τα όρια του νησιού μας. Η απαξίωση της γνώμης των κατοίκων εντάσσεται στην ευρύτερη λογική της υπακοής μας σε μια απομακρυσμένη εξουσία που μας θέλει αμέτοχους και παθητικούς δέκτες της καθημερινότητας. Η πολιτική να είναι μόνο για κάποιους ειδικούς, εμείς να μην έχουμε λόγο σε τίποτα, ενω κάποιοι γραφειοκράτες και επιχειρηματίες να κανονίζουν τη ζωή μας σε όλα τα επίπεδα. Τι μορφή θα πάρει η πόλη μας, τι μορφή θα πάρουν τα βουνά μας, οι παραλίες μας, οι μισθοί μας, οι συντάξεις μας κτλ.
Παράλληλα, κάνουμε την αυτοκριτική μας. Το φιλοκερδές νομοθετικό καθεστώς και ένας κατσαπλιάς επιχειρηματίας δεν ξεφύτρωσαν από το πουθενά. Η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα των δικών μας κοινωνικών μας σχέσεων κι επιλογών. Και αυτή δεν είναι μια διαπίστωση ενοχής με σκοπό την παράταση της αδράνειας. Όχι. Είναι μια ειλικρινής διαπίστωση με σκοπό την αυτενέργεια.
Για το λόγο αυτό, εμείς λέμε ότι η παραλία, όπως το νερό, ο αέρας και τα δάση, είναι δημόσιο αγαθό, ανήκει σε όλους και όλες μας και οφείλουμε να την υπερασπιστούμε με κάθε τίμημα. Ως κάτοικοι, δεν αναθέτουμε σε κανέναν πολιτικό ή κομματικό άρχοντα να μας λύσει τα προβλήματα. Κατανοούμε ότι εάν δεν κινητοποιηθούμε εμείς οι ίδιοι δεν θα αλλάξει τίποτα.
Σας περιμένουμε όλους στην επόμενη ανοιχτή συνέλευση , ώστε να συνδιαμορφώσουμε τις επόμενες δράσεις μας, την Δευτέρα 30/7 κι ώρα 19:00 στην εκκλησία του Αγίου Νικήτα.
ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΜΥΛΟΣ!
ΕΞΩ ΟΙ ΞΑΠΛΩΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΝΤΙΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ!
ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ!
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίου Νικήτα
https://www.facebook.com/groups/savemylos/
Από το Facebook του Ιάσωνα Αποστολόπουλου
Το κράτος κάνει δοκιμή και εφαρμογή ταυτόχρονα για τον προσδιορισμό του όρου ”δημόσιος χώρος”. Τα κριτήρια προσδιορισμού δείχνουν και την πολιτική επιλογή ( sic) ώς ερμηνεία για τον προσδιορισμό. Το κράτος ( είναι σαφής ο όρος κτηματική εταιρεία του δημοσίου η οποία αναφέρεται για την παραλία αυτή ώς ιδιοκτήτης ) προσδίδει και εγγεγράφει την βούληση που θεωρεί το περιουσιακό του αυτό στοιχείο ώς δυνάμει εκμεταλεύσιμο, και ασφαλώς ώς ιδιοκτήτης πρέπει να λαμβάνεται υπ όψιν και να του αναγνωρίζεται αυτό το δικαίωμα. Το όλο θέμα παραπέρα ασφαλώς και παίρνει τν διοικητικό δρόμο του για τον καθορισμό των όρων εκμετάλευσης και την εφαρμογή και τήρηση αυτών. Ο Επένδυτής ασφαλώς και θα τηρήσει τους όρους και τις προυποθέσεις για την τάξιν υλοποίηση των διοικητικών αποφάσεων και το όλο σχέδιο θα τρέξει και προς όφελος του κράτους και της Εθνικής οικονομίας – όπως σύμφωνα με την ανάλυση κόστους ωφελειών υπελόγισε ώς -και προς όφελος του επενδυτή ( κανένας δεν επενδύει για να έχει ζημίες και δεν πρέπει να επενδύει για να κάνει ζημιογόνες χρήσεις) και προς όφελος συνολικά του κοινωνικού συνόλου .
Αυτή είναι μια τυπική λειτουργική για κάθε μορφής και κρατική και ιδιωτική εκμετάλευση. Που στις μέρες μας καλύπτεται με τον όρο ” Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη ” που είναι στην πρωτοπορεία της επιχειρηματικής διαχείρησης.
Στην βάση του όλου θέματος υπάρχει το αξιολογικό θέμα της ερμηνείας του Δημοσίου χώρου και με βάσει τα κριτηρία σύμφωνα με τα οποία αποκτά την ιδιότητα του Κρατικού χώρου και παραπέρα για τις αξιολογικές ερμηνείες των κριτηρίων που καθιστούν τον κρατικό χώρο ώς επιχειρηματικά εκμεταλεύσιμο.
Το ερώτημα είναι μεγάλο , δηλαδή πώς ένας δημόσιος χώρος- έκταση , γίνεται κρατική ιδιοκτησία , και πόσο εξυπηρετεί σε όρους κοινωνικών συνολικά ωφελειών η επιλεχθείσα μορφή εκμετάλευσης αυτής- της κάθε κρατικής ιδιοκτησίας.????
Και το κράτος ασφαλώς θα έχει τις μελέτες του, και ο επενδυτής ασφαλώς κάνει την προσπαθειά του, και οι πολίτες έχουν τις δικές του εκτιμήσεις. Και χρειάζεται όλοι να ενσκήψουν για να βρούν την βέλτιστη λύση στο όλο θέμα ( οι άριστες λύσεις δεν είναι προνόμοιο της καθημερινότητας των ανθρώπων ειμί μεταφυσικές δοξασίες ).
Το ερώτημα πως και με ποια ποια κριτήρια μια δημόσια έκταση γίνεται κρατική έκταση , υπάρχει ώς παραπέμπον ( είναι ο πυρήνας) του σημαίνοντος ”παραλία Μύλος”, και του σημαινόμενου ”εκμετάλευση -αξιοποίοηση της παραλίας Μύλος”.
Και το ερώτημα αυτό και με άλλη μορφή, θα απασχολήσει τα επόμενα χρόνια για τα καλά την Ελληνική κοινωνία , στην θέση του δημόσιου χώρου θα υπάρχει ο ιδιωτικός χώρος , και αυτό είναι προφανές μια και από το αποφασίστηκε να εφαρμοστεί το δόγμα α’ι’γκεντούμ Φερφπλίχτετ ( η ιδιοκτησία κοστίζει ) αρχικά σε έκτακτη ετήσια μορφή ώς τέλος ακινήτων και έκτακτο ενφια και από το 2016 νομοθετικά κατωχυρωμένο ώς μόνιμος φόρος μέχρι το 2031.