Ο Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ στέλνει μηνύματα μετά τη δικαστική του περιπέτεια στο Μονακό – Διαμηνύει ότι είναι απολύτως αποφασισμένος να υλοποιήσει τα πλάνα του στον Σκορπιό – «Το πρότζεκτ της ανάπλασης στο θρυλικό νησί συνεχίζεται κανονικά βάσει σχεδίου» – Στενοί συνεργάτες του Ρώσου ολιγάρχη τονίζουν πως ο Ριμπολόβλεφ δεν ανησυχεί για τίποτα
Η πρόσφατη δικαστική περιπέτεια του ιδιοκτήτη του Σκορπιού, Ντιμίτρι Ριμπολόβλεφ, δεν επηρεάζει σε κανένα βαθμό τη μεγαλεπήβολη επένδυσή του στο θρυλικό νησί. Αυτό αναφέρουν σε όλους τους τόνους οι συνεργάτες του Ρώσου μεγιστάνα, λίγες μέρες μετά την προσαγωγή του από τη δικαστική αστυνομία του Μονακό.
Το περιβάλλον του ολιγάρχη, σπεύδει να διαψεύσει κατηγορηματικά τα όσα ακούστηκαν για σύλληψή του, σημειώνοντας ότι επρόκειτο για ακόμη ένα επεισόδιο, στον ανηλεή πόλεμο μεταξύ του Ρώσου δισεκατομμυριούχου και του Ελβετού εμπόρου τέχνης, Ιβ Μπουβιέ.
«Η επένδυση στον Σκορπιό συνεχίζεται κανονικά»
«Η εταιρεία Μυκήναι Α.Ε. που έχει αναλάβει την επένδυση του Σκορπιού, συνεχίζει κανονικά βάσει σχεδίου και πλάνων το πρότζεκτ της ανάπλασης του θρυλικού νησιού» τονίζεται κατηγορηματικά. Σύμφωνα με την εφημερίδα Real News, έμπιστοι συνεργάτες του Ριμπολόβλεφ χαρακτηρίζουν αναμενόμενο το πρόσφατο κάλεσμα του ολιγάρχη από την εισαγγελέα εξαιτίας της τροπής που έχει πάρει η διαμάχη με τον Μπουβιέ.
«Ο Ριμπολόβλεφ δεν ανησυχεί για τίποτα»
«Όλο αυτό πηγάζει από τον Μπουβιέ. Από την διαμάχη που έχει ξεκινήσει και έχει κόστος. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία κατηγορία. Δεν είναι κατηγορούμενος αλλά ύποπτος. Ο Ντιμίτρι Ριμπολόβλεφ δεν ανησυχεί για τίποτα. Ήταν ακόμη μια ανάκριση από τις πολλές που έχει δώσει στο πλαίσιο της δικαστικής διαμάχης. Αυτό ήταν όλο. Ούτε προφυλάκιση ούτε σύλληψη» ανέφερε ένας εκ των στενότερων συνεργατών του.
«Βρίσκεται στη Μόσχα με εγγύηση»
Ο Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ, ιδιοκτήτης της AS Monaco, είχε τεθεί υπό κράτηση την Τρίτη (6.11.2018) στο Μονακό στο πλαίσιο της πολύκροτης υπόθεσης απάτης που τον φέρνει αντιμέτωπο με τον Ελβετό πρώην έμπορο έργων τέχνης Ιβ Μπουβιέ.
Στο πλαίσιο της υπόθεσης αυτής, που συγκλονίζει το Μονακό, απαγγέλθηκαν αυτή την εβδομάδα κατηγορίες σε βάρος συνολικά εννέα προσώπων – του Ριμπολόβλεφ και της δικηγόρου του, της Τετιάνα Μπερσεντά, του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης του Μονακό Φιλίπ Ναρμινό, της συζύγου και του γιου αυτού του τελευταίου, του πρώην υπουργού Εσωτερικών Πολ Μασρόν και τριών υψηλόβαθμων αξιωματικών της αστυνομίας.
Οι άνθρωποι του περιβάλλοντος Ριμπολόβλεφ αφήνουν να εννοηθεί ότι πίσω από τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα βρίσκεται ο Ελβετός έμπορος τέχνης, ο οποίος όπως έλεγαν, «ενώ κατηγορείται για μεγάλη απάτη, είχε και εξακολουθεί να έχει ευνοϊκή μεταχείριση από τα δικαστικά όργανα του Μονακό»¨.
Το χρονικό του «πολέμου»
«Ο πόλεμος μεταξύ Ριμπολόβλεφ και Μπουβιέ, ξεκίνησε στις αρχές του 2015, όταν ο Ρώσος επιχειρηματίας αντιλήφθηκε ότι ο άνθρωπος που θεωρούσε φίλο επί 10 ολόκληρα χρόνια, ο καλά δικτυωμένος έμπορος, χειραγωγούσε τις τιμές των έργων τέχνης κατά την πώλησή τους, με αποτέλεσμα να εξασφαλίζει υπέρογκα ποσά ως προμήθεια» τονίζουν συνεργάτες του Ριμπολόβλεφ.
Με άλλα λόγια τον κατηγορούν ότι εξαπατούσε τον επιχειρηματία συστηματικά κατά τη διαμεσολάβηση για την απόκτηση σημαντικών έργων τέχνης, Ντα Βίντσι Μοντιλιάνι, Πικάσο και Κλιμτ. Χρησιμοποιώντας πάντως τις υπηρεσίες του Ελβετού εμπόρου, ο Ριμπολόβλεφ κατάφερε να δημιουργήσει μια μοναδική συλλογή από 37 έργα γνωστών καλλιτεχνών, με το αντίτιμο να ξεπερνά το 1,5 δισ. ευρώ.
Η πλευρά Ριμπολόβλεφ υποστηρίζει ότι αυτό το ποσό ήταν σχεδόν διπλάσιο από εκείνο που είχε διαπραγματευτεί ο Μπουβιέ με τους προηγούμενους ιδιοκτήτες των έργων τέχνης.
Εφημερίδα Real News
Αν το πριγκηπάτο δεν φέρει τον κάθε κάτοικό του – όποιος πολίτης του κόσμου και νάναι – στα πριγκηπικά χούγια και θέσμια, τότε γίνεται μπέρδεμα. Τα θέσμια και χούγια αυτά είναι δομημένα στον χρόνο από την εποχή που στον βράχο του Μονακό υπήρχε μόνο το υπάρχων και σήμερα παλιό κτίριο θαλάσσιων ερευνών δίκην επιστημονικών υδρόβειων μελετών και ο πρόγονος των σημερινών πριγκήπων προσπαθούσε να αποκτήσει μια αίγλη. Ο βράχος του Μονακό συγκοινωνιακά ήταν αποκλεισμένος και μόνο μια εποχή μια στριφνή σιδηροδρομική γραμμή υπήρχε για σύνδεση μέχρι να γίνουν οι στενοί στριφτοί οδικοί δρόμοι σύνδεσης του με τον έξω κόσμο, όταν η εποχή των σιδηροδρόμων με τα ταξίδια και τους αργούς ρυθμούς τελείωνε την δεκαετία του 1950 και άρχιζε η εποχή της γρήγορης μετακίνησης. Δεν ήταν προσβάσιμο το Μονακό ( Μόντε Κάρλο ) ούτε ζητούμενο για διακοπές ούτε για αναψυχή από την αναδυόμενη αστική τάξη τέλους του 19ου αιώνα, ούτε από τις κομπανίες των Ευρωπαίων μοναρχών και πριγκήπων που κατέφευγαν για αναψυχή και διακοπές στην ευρύτερη περιοχή της Νίκαιας της Γαλλίας , της οποίας Νίκαιας ένας ανώνυμος ξερόβραχος ( ονόματι ο βράχος ) του χαμού ήταν το προοδευτικά μετοναμασθέν σε Μόντε Κάρλο- Μονακό.
Κάτι ψαρόβαρκες και κάτι τρύπια δίχτυα που τα άπλωναν στο σημείο που σήμερα είναι η στροφή Ρασκάς ήταν η απασχόληση των όσων αποκλεισμένων ζούσαν. Η σημερινή στροφή Ρασκάς ήταν ο δρόμος της παραλίας- πρίν αυτή μεγαλώσει αο την προβλήτα του λιμανιού και αποκτήσει βάθος. Και πάνω απ την στροφή αυτή ήταν ο βράχος. Λόγω του βραχώδους του τοπίου και επειδή δεν μπορούσαν να φκιάξουν δρόμους επέλεξαν τα πέτρινα γιοφύρια με καμάρες για να επικοινωνούν τα βράχια, γιοφύρια πέτρινα αμπασωτά με ψηλές αντιαισθητικές σε διάσταση καμάρες και πολλές κατ ανάγκη κολώνες, για να στηριχτούν οι διαβάσεις. Στην πορεία και με την εξέλιξη της τεχνικής και των δομικών υλικών όλες οι αγριοπλαγιές βαθιάς απότομης κλίσης σκάφτηκαν σε γωνία ορθή και χώθηκαν μέσα κάθε λογής άσχημα ακαλαίσθητα ψηλά κτίρια που από μπροστά μπορεί να έχουν και μεγαλύτερη πρόσοψη καθ ύψος από ότι στο πίσω μέρος που είναι χωμένα. Και πάνω σε όποιο πλάτωμα υπήρχε στην κορυφή των πέριξ βράχων φκιάξανε κάτι νεοψευτομπαρόκ κτίρια τύπου καζίνο και όπου μπορέσανε χώσανε δρόμους – που η οδός Ξούθου δίπλα απ την πλατεία Ομονοίας των Αθηνών, είναι πλατύτερη. Στην πορεία επεκτείνανε τα βράχια προς την θάλασσα δημιουργήσανε πλάτωμα και έτσι έγινε ο παραλιακός δρόμος με πρόσβαση από ένα μικρό παλιό πετρινο τούνελ που στην πορεία μεγάλωσε και από πάνω έγινε ξενοδοχειο , και ο παραλιακός δρόμος έφτασε μέσω της καμπής Ταμπακαρία ( σήμερα στροφή Ταμπάκ ) στην άκρη που ήταν το σημείο- στροφή Ρασκάς και κλέίνει ο κύκλος.
Στο όλο σκηνικό στην παραλία και πρίν το σημείο Ρασκάς τοποθετήσανε και μια πισίνα ( οι γωνίες της οποίες πετάνε μέσα στον παραλιακό δρόμο ) και το όλο σκηνικό δεξιά του βράχου κυτάζωντας απ την θάλασσα έγινε το λιμάνι για τις θαλαμηγούς . Αριστερά του βράχου κυτάζωντας απ την θάλασσα υπάρχει ένα μικρό λιμανάκι για κάτι μικροιταχύπλοα.
Η ονοματοθεσλια κάθε σημείου, εφευρέθηκε στον χρόνο, στην προσπάθεια δημιουργίας της αίσθησης βουλευάρτων ( δρόμων στις πόλεις χωρίς αρίθμηση επώνυμων κτιρίων )δήθεν πάνω στο πέτρινο τοπίο , δηλαδή μια κατάσταση βουλευάρτα μούφα και μαιμού.
Η ονοματοθεσία σε όλο αυτό το σκηνικό έπρεπε για να στηριχτεί η αίσθηση για το βουλευάρτο , σε όλο το φάσμα του βραχώδους τοπίου συνολικά που σήμερα φωτογραφίζεται , φτάσανε σε σημείο να καταργήσουν και την έννοια του βουλευάρτου στον αστικό χώρο, με στόχο να οριοθετήσουν όλο αυτό το βραχώδες τοπίο ως βουλευάρτο.!!!! Το σημείο στήριξης της ονοματοθεσίας δεν ξέρει κανένας από που αρχίζει και που τελειώνει ως αρχή και τέλος (όλα τα βουλευάρτα έχουν αρχή και τέλος ), και έτσι συμβολικά αρχίζουν από το σημείο που αποτελεί την γραμμή εκκίνησης- τερματισμού των αγώνων αυτοκινήτου και εξαπλούται μέχρι να επανέλθει στην ίδια γραμμή τερματισμού εκκίνησης.!!! Εδώ το λογικό χάος , σύμφωνα με το οποίο η αρχή αποτελεί και το τέλος του βουλευάρτου, είναι πρωτοφανές και σηματοδοτεί και την χωρίς όρια διάθεση των φορέων τους για να επιβάλλουν τις απόψεις των καταργώντας και την ίδια την λογική συνέχεια.
Γραμμή εκκίνησης τερματισμού- Μπό Ριβάζ- Στε Ντε Βότ- Μασσενέτ- Καζινό- Μιραμπώ- Λέοντας- Ντού Πόρτ- Τούνελ- Σικέιν και Παραλία- Ταμπάκ- Λουίς Χιρόν- Πισίνα- Ρασκάς… γραμμη τερματισμού εκκίνησης.
Είπαμε οριοθέτησαν την αρχή ως τέλος και το τέλος ως αρχή .
Αυτά και όσα απ αυτά απορρέουν – τα περίφημα θέσμια και γκλαμουριαστικά καλά είναι να μην λανθάνουν την προσοχή των όσων εμπλεκομένων ή ακόμη και απλών επισκεπτών – όλα είναι πανάκριβα- με τον βράχο και το πέριξ αγριπέτρινο αποκλεισμένο απ τον κόσμο τοπίο που λέγεται και Μόντε Κάρλο και Μονακό και Πριγκηπάτο…. και είναι … ”άλλος κόσμος” .