Με αφορμή την σημερινή απεργία των εκπαιδευτικών, με αίτημα την απόσυρση του νομοσχεδίου για το σύστημα διορισμών και προσλήψεων μονίμων και αναπληρωτών ο πρόεδρος της ELME Πρέβεζας Παναγιώτης Λελοβίτης, μίλησε στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6.
Όπως ανέφερε η παιδεία είναι ένα προνομιακό θέμα συζήτησης, καθώς δεν υπάρχει οικογένεια που να μην εμπλέκεται καθόλου με το θέμα αυτό, είτε από θέση παιδιού μαθητή, είτε από θέση γονιού, η πλειοψηφία εμπλέκεται με αυτό το ζήτημα.
Το θετικό νέο αυτό τον καιρό είναι ότι η πολιτική εξουσία αναγνωρίζει την αναγκαιότητα το να υπάρξουν διορισμοί και μάλιστα κάνει λόγο για 5.000 ανά έτος.
Μάλιστα εξαγγέλλει άμεσα τους πρώτους 5.000 και έχει ξεκινήσει μία συζήτηση τον προηγούμενο καιρό και τώρα πάμε στην ψήφιση μιας τροπολογίας, σχετικά με τα κριτήρια για την πρόσληψη των ανθρώπων.
Η αναγκαιότητα προσλήψεων, προκύπτει μετά από 11 χρόνια από την τελευταία φορά που έγιναν προσλήψεις στον χώρο της παιδείας και αυτό σημαίνει πολλά τόσο παιδαγωγικά όσο και επιστημονικά.
Ο μέσος όρος των καθηγητών πια προσεγγίζει την ηλικία των 50 ετών και μπορεί να καταλάβει κάποιος, τι προσωπική αλλά και εκπαιδευτική σχέση μπορεί να αναπτύξει κάποιος σε αυτή την ηλικία και αυτό χειροτερεύει ακόμα περισσότερο όταν μιλάμε για δασκάλους και νηπιαγωγούς, γιατί το σχολείο δεν είναι απλά γνώση, είναι κοινωνικοποίηση, συναισθηματική εξέλιξη, βιολογική ωρίμανση και άλλες πολλές στοχεύσεις.
Ως νομοσχέδιο πολιτικά, δίνεται πολύ μεγάλη μοριοδότηση και στην επετηρίδα, υπερβολικά μεγάλη μοριοδότηση για τα δικά μας τα μέτρα και απόψεις στα διδακτορικά και τους λεγόμενους ακαδημαϊκούς τίτλους, προσμετρώνται και κάποια κοινωνικά κριτήρια που έχουν να κάνουν με αναπηρία, ανήλικα παιδιά, αλλά και ο βαθμός πτυχίου.
Αυτή είναι η σύνθεση των κριτηρίων, για την επιλογή στην πρόσληψη των εκπαιδευτικών. Οι δικές μας οι στάσεις εδράζονται κυρίως σε μία ταξική σκοπιά που βλέπουμε τα πράγματα.
Όταν το άριστα της προϋπηρεσίας είναι 120 μόρια, που σημαίνει ότι κάποιος για 15 περίπου χρόνια δουλεύει στο Δημόσιο σχολείο, ένα διδακτορικό μοριοδοτείται με 40 μόρια, το πρώτο μεταπτυχιακό με 20, το 2 με 8 κτλ.
Όλα αυτά τα ακαδημαϊκά πτυχία δεν κάνουμε καμία προσπάθεια να τα παραγράψουμε, είναι πολύ σημαντικά, είναι συνθήκες της γνώσης και είναι πολύ αναγκαία στο κομμάτι της έρευνας και στην επιστήμη μας. Ωστόσο όλος ο κόσμος και ειδικά τα τελευταία χρόνια, την δυνατότητα κάποιοι να κάνουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά.
Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο δεν δίνει πολλά δωρεάν μεταπτυχιακά και αυτό είναι ένα δυσβάσταχτο βάρος για τα παιδιά αυτά και επειδή πια δεν δίνεται αυτή η δυνατότητα σε πάρα πολύ κόσμο, δεν θα έπρεπε να μετράει ως κριτήριο στις προσλήψεις με τόσο υψηλή μοριοδότηση.
Με αυτό τον τρόπο γίνεται μία έμμεση απαξίωση του πτυχίου που προκύπτει από τα πανεπιστήμια και δίνεται μία έμφαση στο μεταπτυχιακό.
Στην ουσία το πτυχίο καθίσταται ως ένα πιστοποιητικό για κορνίζα στο σαλόνι του σπιτιού μας για να χαίρεται η μαμά και ο μπαμπάς και πρακτικά δεν του ανοίγει δρόμους για εργασιακή αποκατάσταση, ενώ θα έπρεπε καθώς αυτό συμβαίνει σε άλλους κλάδους.
Στην ουσία για πρόσληψη έπειτα από 11 χρόνια αδιοριστίας, είναι πολύ σημαντικό μοριοδοτικα κάποιος να έχει διδακτορικό και μεταπτυχιακό, καθώς πιστεύουμε ότι είναι λάθος Στα μηνύματα που δίνουμε στην κοινωνία.
Και ποιός είπεοτι στο υπουργείο παιδείσς θέλουν ανθρώπους να δουλέψουν?
Το διδακτορικό ( περνάω τομ καιρό μου μελετώντσς ο ορισμός του ) σπρώχνει τα χρόνια της εμπέδωσης και στον εθισμό της μη εργασίας.Φτάνει 40 χρονών σπουδάζοντας ( δηλαδή περνώντας τον καιρό του επί διδακτορία) και 10 με 25 χρόνια μετά δήθεν δουλειάς θέλει εθελουσία συνταξιοδότηση κσι πλήρη σύνταξη και μόνιμη ασφάλιση.
Κσι καλά κάνει το κάθε υπουργείο και το παιδείας και το θέλει έτσι το μοντέλο , γιατί ξέρουνοτι δεν θα τους ενοχλήσουν οι διδάκτορες εκπαιδευτικοί . Θα τους βάλουν και επικεφαλής οργανισμών και επιτροπών ( βάσει διδακτορικού ) και όλα είναι πολιτικά καλά.
Να προσέξουν στο υπουργείο παιδείας μην παραμορφώσουν τους εκπαιδευόμενους μαθητές και φοιτητές σπ την μεγάλη παροχή γνώσης των διδακτόρων εκπαιδευτικών.
Μετράει σε μόρια για τον εξής λόγο που αποτελεί πολιτική σριστερή προοδευτική πράξη.
Διδακτορία σημαίνει περνάω τον καιρο μου μελετώντας. Και έτσι ο διδάκτορας εθίζεται κσι μαθαίνει στην λογική να περνάει τον καιρό του πρώτα ( 4-6 υποχρεωτικά χρόνια) και κατόπιν έρχεται η έννοια της εργασίας θεσμισμένης λειτουργικής και συνήθειας για τον εργαζόμενο.
Δεδομένου ότι του στον κάτοχο διδακτορικού αναγνωρίζεται 20 ή 25% αύξηση μισθού επιδοματικά παίνει και σε εργασία σε μεγάλη ηλικία , για τούτο δημιουργεί κομματικές ανέξοδες αριστερές φωλεές και πυρήνες προπαγανδισμού.
Και μέσα σε αυτή την ανεργία ή την ημιαπασσχόληση που κυκλοφορεί στην χώρα, με μισθολυς τα 350 και 500 ευρώ όταν κάποιος διοριστεί ώς διδάκτορας και παίρνει 1200 ή 1300 ευρώ τον μήνα και είναι και ασφαλισμένος , με σταθερή δουλειά και δουλεύει και λίγο ώς συνήθεια, τότε παραγάγει για τα επόμενα χρόνια κοινωνική κατηγορία και προπαγανδίζει για χρόνια υπερ του ευεργέτη του. Ταυτόχρονα ώς διδάκτωρ θα έχει ραγδαία εξέλιξη βάσει και τυπικών προσόντων που θα τα επικαλείται πάντα , και έτσι θα γίνει διευθυντής σρα 10-12 χρόνια υπηρεσίας.
Και η αριστερή πολιτική για την παιδεία ( εκπορευθείσα απ την Ροβέρτειο σχολή ώς κουλτούρα και διαδικασία ) θα έχει ωριμάσει μαζί με την προπαγάνδα μέσα στην εκπαίδευση.
Και αντικείμενο και μέθοδος θα διδάσκεται. Δηλαδή οι μαθητέςωθα μαθαίνουν ότι πρέπει να μην δουλεύουν αλλά να αμοίβονται με υψηλούς μισθούς.
Ότι τους δίξει ώς έργο εκπαίδευση ο διδάκτορας κσθηγητής.
Από εμπειρία , οι άλλοι εκπαιδευτικοί να ξέρουν ότι τον διδάκτορα θα τον καλέσουν στα υπηρεσιακά συμβούλια του υπουργείου παιδείας, θα τον αποσπάσουν με πλήρη μισθό σε επιτροπές πολιτικών και βουλευτών ώς εμπειρογνώμονα !! θα του βγάλουν πρόσθετες αμοιβές, θα έχει οργανική θέση σε ένα σχολείο αλλά την δουλειά του θα την αναπληρώνουν τα κορόιδα οι άλλοι εκπαιδευτικοί του σχολείου.
Πρώτα βρίσκουν πώς θα τον εξελίξουν στο κράτος τον διδάκτορα εκπαιδευτικό ( σίγουρα όχι δε σχολεία) και μετά διορίζουν τον κάθε συγκεκριμένο διδάκτορα εκπαιδευτικό.
Επιλέγουν δηλαδή πρώτα το πρόσωπο
του συγκεκριμένου διδάκτορα, φκιάχνουν την κρατική θέση, και κατόπιν υον διορίζουν το συγκεκριμένο διδάκτορα ώς εκπαιδευτικό και τον τραβάνε σε αυτή την θέση που φκιάξανε για αυτόν.
Η επιλογή του προσώπου έγινε πρίν ακόμα πάρει το διδακτορικό με οικογενειακό κοινωνικά επιγαμικά κριτήρια.
Πρώτα ορίζεται ο άνθρωπος και μετά φκιάχνεται η θέση. Στην πορεία κατά κύριο λόγο θα εξελιχτεί και σε γενικό γραμματέα του υπουργείου παιδείας ή άλλου υπουργείου ή επικεφαλής ινστιτούτων ή θα γίνει και κσθηγητής στο πανεπιστήμιο πάντα με υπουργικές αποφάσεις.
Αν η εξέλιξη του οφείλεται σε επιγαμική σχέση , μόλις νοιώσει σίγουρος ώς μέλος της κρατικής εξουσίας, θα διαζευχθεί την ευεργετήσαντα αυτόν συζυγό του και το σό’ι’ της και θα ερωτευτεί μια μικρούλα ίσα με 15-20 χρόνια διαφορά ηλικίας ,μπορεί και απ το Ανατολικό μπλόκ.
Και τότε θα αρχίσει να βάφειβτα μαλιά ( βαψομαλιάς λη μαλιοβαψάς) και να τζοβενίζει ώς οικολόγερος υπερ της φύσης και των αδέσποτων σκυλιών.