Με τα μελανότερα σημεία, περιέγραψε την κατάσταση των σχολείων στη Λευκάδα ο Πρόεδρος εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Άρης Ροντογιάννης.
Συγκεκριμένα ανέφερε:
“Όταν έγραφε την “Βάρδια” ο Νίκος Καββαδίας, κάπου λέει το εξής, ότι τα σχολεία των δυτικών, μοιάζουν με τα σπίτια των κοινών γυναικών. Παίρνοντας το αυτό και μεταφέροντας το στο νησί μας, σήμερα αυτό είναι η απόλυτη αλήθεια. Τα σχολεία των Λευκαδίων σήμερα μοιάζουν με τα σπίτια κοινών γυναικών. Αυτό το λέω με όλη τη συναίσθηση της ευθύνης αυτού που λέω.
Προφανώς οι ευθύνες βαραίνουν τόσο τις προηγούμενες αλλά και την νυν δημοτική αρχή, οι οποίες δυστυχώς για τα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, πολύ λίγο ενδιαφέρθηκαν και καθόλου δεν ασχολήθηκαν. Εκείνο που εγώ απορώ είναι πως κοιμούνται ήσυχοι., καθώς μεταξύ άλλων υπάρχει και η επικινδυνότητα.
Ακριβώς από δίπλα μας βρίσκεται το κουφάρι ενός σχολείου, το οποίο είναι κλειστό από το σεισμό του 2015. Δεν έχει ακουμπήσει καθόλου από τότε, παρόλο που ένα εξάμηνο μετά είχε ήδη εκταμιευτεί το ποσό, καθώς πρόκειται για έργο που εντάσσεται στην περιφέρεια. Μιας και εντάσσεται στα έργα της Περιφέρειας, ο δήμος δεν ενδιαφέρεται, παρόλο που είναι υπεύθυνος για τα σχολικά κτίρια.
Ακριβώς παραδίπλα, είναι ένα άλλο σχολικό κτίριο, που μακάρι να μην κάνει σεισμό και να είναι σε αυτή την κατάσταση. Οι επάνω τζαμαρίες, είναι τοποθετημένες σε μεταλλικούς σκελετούς, οι οποίες έχουν σαπίσει και με ένα καλό κούνημα του σεισμού έχουν φύγει. Η αίθουσα τελετών θυμίζει κτίριο της Βοσνίας την περίοδο του πολέμου και φαίνεται προς τα έξω ότι ο μεταλλικός σκελετός έχει διαβρωθεί.
Υπάρχει ένα άλλο σχολείο, στο οποίο τρία χρόνια μετά το σεισμό μπήκε εργολάβος, πιο συγκεκριμένα μπαινοβγαίνει, καθώς ενώ υπήρχε η περίοδος του καλοκαιριού για να επισκευαστεί και να είναι έτοιμο το κτίριο με το που ανοίγουν τα σχολεία, ουσιαστικά ο εργολάβος το καλοκαίρι έφυγε, χωρίς να τρέξει το έργο και έτσι βρισκόμαστε τώρα να κάνουν μάθημα μικρά παιδιά υπό τον ήχο των κομπρεσέρ και ανασαίνοντας την ψιλή σκόνη του τσιμέντου.
Με το που ανέλαβε η τωρινή δημοτική αρχή, ο σύλλογος μας είχε καταθέσει έναν ολοκληρωμένο φάκελο, με τα προβλήματα των σχολικών κτιρίων του νησιού.
Από τότε αγνοείται και ο φάκελος, αλλά και οι παρεμβάσεις του δήμου, καθώς η μία και μοναδική που έχει υπάρξει είναι στο δημοτικό της Βασιλικής και αυτή έγινε μετά από κίνηση του κόσμου και κάποιες κινηματικές διαδικασίες.
Δυστυχώς και η τωρινή δημοτική αρχή, συνεχίζει το θεάρεστο έργο των προηγούμενων δημοτικών αρχών αυτό της απόλυτης διάλυσης και αδιαφορίας.
Προφανώς η εκπαίδευση έχει πάει στις καλένδες και το βασικό που τους ενδιαφέρει είναι το πώς θα αναδειχθεί ο τουρισμός, όποιος από την άλλη μας γεμίζει καπιταλιστικά σκουπίδια, φορτώνει το νησί και το μόνο που μένει είναι τα σκουπίδια, ενώ ταυτόχρονα 7 σχόλια και το ΤΕΙ, γειτνιάζουν με τη χωματερή, καθώς ότι βγαίνει από τη χωματερή δεν είναι μόνο όταν βλέπουμε τη φλόγα, και αυτά τα σχολεία απαριθμούν δεκάδες μικρά και μεγάλα παιδιά, βρίσκονται μέσα στην δίνη των διοξινών και το πολύ ανησυχητικό είναι, ότι δεν ανησυχούν ούτε οι ίδιοι οι γονείς τους.
Είναι σαν ένα ποίημα που λέει, ότι ο γιος πήγε στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πατέρας έκανε business, η μητέρα έπλεκε, ο γιος σκοτώθηκε ο πατέρας συνέχισε να κάνει business, μετά η μητέρα συνέχισε να πηγαίνει στο νεκροταφείο και ο πατέρας συνέχισε και πάλι να κάνει business.
Όλα αυτά είναι μία πραγματικότητα, που δυστυχώς δεν γνωρίζω με ποιο τρόπο μπορεί να ανατραπεί, γιατί μπορεί ο τουρισμός να φέρνει ένα εισόδημα, όχι σε όλους αλλά σε ένα μεγάλο ποσοστό, αλλά πρέπει να ζήσουν και οι υπόλοιποι και τα παιδιά αυτών που ασχολούνται με τον τουρισμό δυστυχώς τους έχει απορροφήσει τόσο πολύ φαίνεται, που αγνοούν τα ίδια τους τα παιδιά και τις συνθήκες τις οποίες ζούνε.”
Ναι αλλά σε όλη την Λευκάδα υπάρχουν πολυτελή σπίτια, πολυτελή ξενοδοχεία και πολυτελή ενοικιαζόμενα δωμάτια, τυρκουάζ παραλίες μες τα βράχια, πολυτελής Μαρίνα σκαφών , παζάρι με ακριβές έγχρωμες ανακατασκευές σπιτιών, μέτωπο παραλίσς με υπερπολυτελή καφενεία και bar.
Που όλα αυτά εισφέρουν στα ταμειακά του κράτους πλεονάσματα.
Τι να τα κάνει ο κόσμος τα σχολεία πλέον , να βάζει μπελάδες στο κεφάλι του και να μην βοηθάει το κράτος να έχει ταμειακά πλεονάσματα !!? Δηλαδή τι θέλουν κάποιοι ? Να έχει το κράτος ταμειακά ελλείματα ξοδεύοντας χρήματα στο βρόντο για κτίρια σχολείων ή οι πολίτες να παρακάμψουν τις κερδοφόρες τουριστικές δραστηριότητες για να ασχοληθούν με τα σχολεία ?? Και μάλιστα σε εποχές που ο ανταγωνισμός για την τουριστική προσέλευση είναι αυξημένος και θέλει όλο και πολυτελέστερη οργάνωση των υποδομών?
Και οι Δημότες όμως δεν ειναι αμέτοχοι της εν λόγω κατάστασης ώς περιγραφή.
Διότι τους χώρους, που κατ εκτίμηση των Δημοτών,που προηγούνταν κοινωνικά ( εμπορικές τουριστικές οικιστικές χρήσεις) τους οργάνωσαν και τους προστατεύουν κσι τους συντηρούν.
Και τους χώρους στους οποίους δεν επένδυσαν καμμία δυνατότητα εκμετάλευσης και θετικής προσδοκίας τους εγκατέλειψαν λογικά και ορθά ( είναι και ο ρεαλιστικός ορθολογισμός σοβαρή παράμετρος !!!).
Δεμ είναι τυχαίο ότι σε όλη την Ελλάδα ανακαλύπτονται και μετασκευάζονται χώροι για εμπορική εκμετάλευση και σε κάθε λογής περιορισμένο και ημιαπόκρυφο σημείο του αστικού των πόλεων ιστού , σοκάκια καντούνια πεζοδρομιακές εσοχές και υπάρχει και πλήρης εκμετάλευση των κυρίων πεζοδρομιών , χώροι πλατειών ανώγεια σπιτιών , ρετιρέ και ταράτσες πολυκατοικιών ή κτιρίων . Και κατ ανάγκη αυτοί οι χώροι ευπρεπίζονται και συντηρούνται.Ενώ τα δημόσια κτίσματα αποτελούννσε μαγαλύτερο βαθμό χώρους και κτίρια υπό εγκατάληψη.
Και αν στο δημόσιο κτίσμα υπάρχει εισπρακτιή μηχανιστική του δημοσίου τότε κάτι μπορεί να δυντηρηθεί.Αν για το δημόσιο κτίσμα το ίδιο το δημόσιο έχει μόνο έξοδα και δαπάνες όπως τα σχολεία και δη βραχυχρόνια τότε εγκαταλείπεται.Και σε αυτή την αρχή ασφαλώς συνηγορούν προοδευτικά και οι πολίτες στον βαθμό που και αυτοί οργανώνονται στην βκάδή τόύ ρέαλιστικού ορθολογικού ρεαλισμού.
Και βέβαια η πρόοδος για πολλά χρόνια στην Ελλάδα εκτιμούνταν με βάση και την ιδιωτική δόμηση κατοικίας και εκμετάλευσης εμπορικής , με βάση τα αυξημένα τετραγωνικά μέτρα δόμησης και πρός τούτο η ιδιωτική δόμηση επεκτάθηκε και έξω απ υους αστικούς ιστούς ακόμη και σε λαγκάδια και βουνοκορφές και πλαγιές , για τούτο τα κατώγια και τα ισόγεια γίνανε μπιστρό και κρασομπάρ και για τούτο προοδευτικά η δημόσια λειτουργία κτιριακά εξωθήθηκε και στριμώχθηκε σε άλλες περιπτώσεις σε χώρους ” μη ορθολογικού ενδιαφέροντος “”.
Το κάθε κτίριο του σχολείου δυνιστά αρχικό κόστος κατασκευής του παγίου , σύρει δαπάνη υλικής επανδρώσεως ώς χρήζει, χρήζει δαπάν υλικής χρήσης , χρήζει δαπάνη διηνεκούς υλικής συντήρησης στον χρόνο, επί προσθέτως την δαπάνη μισθοδοσίας και ασφάλισης απασχόλησης των εκπαιδευτικών , χωρίς να φέρει βραχυχρόνια και δή ενιαύσια έσοδα στην “αναγκαία ορθολογική”διαστασή του .Που αυτή η διάσταση ” η αναγκαία ορθολογική” ελιναι πλέον κοινή αναφορά και της πολιτειακής και της κρατικής και της κοινωνικής και της πολιτικής οργάνωσης της χώρας. Αποτελεί το κοινωνικό αναφορικό φετίχ και απωθημένο μαζί.
Λογικό είναι το σχολείο -κτίρια και λειτουργία -να αποτελούν στοιχείοβεκτός του ” αναγκαίου ορθολογικού φάσματος ” των κοινωνικών δομών χρόνια. Πλέον την παραπκέρά άλλοίωση που επιφέρει η μακροχρόνια πλέον οικονομική κρίση η οποία ασφαλώς εντείνει την αναγκαιότητα του ορθολογισμού και έτσι υπάρχει προφανής η εξήγηση για την εύστοχη ποιητική αναφορά ( απ την Βάρδια του Καββαδία ή Κόλλια) ώς χαρακτηρισμός και περιγραφή για τα κτίρια και τις υλικές υποδομές των σχολείων. Και που από μόνη της η ποιητική τολμηρή αναφορά ώς προσομείωση λειτουργεί και ερμηνεύει αισιόδοξα έστω και ώς ψήγμα, ότι υπάρχουν ακόμα οι δυνάμεις -ώς λειτουργοί της εκπαίδευσης- ( το αντίστοιχο software της ηλεκτρονικής εποχής)- για τις οποίες η ορθολογική αναγκαιότητα αποτελεί τμήμα της ολότητος της κοινωνικής αναγκαιότητας.