Την Παρασκευή 16/11 στις 12 ”στο ίδιο έργο θεατές” και στο prisma radio 91.6 καλεσμένοι τηλεφωνικά του Χρήστου Τσούτση σε μια εκπομπή ”αφιέρωμα ” στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν ο Δημήτρης Παπαχρήστος και ο Σπύρος Χαλβατζής.
Ο Σπύρος Χαλβατζής είναι πρώην βουλευτής του ΚΚΕ και εκδότης καθώς και πρώην μέλος της Κ.Ε και του Π.Γ του κόμματος. Δραστηριοποιήθηκε έντονα, ενάντια στη χούντα των Συνταγματαρχών, συμμετέχοντας στον αντιδιδακτορικό αγώνα . Για την δράση συνελήφθη και βασανίστηκε. Σήμερα είναι αντιπρόεδρος του ΣΦΕΑ (Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 – 1974). Συζητάμε μαζί του για εκείνες τις τραγικές μέρες και ώρες αλλά και την ελπίδα που γεννήθηκε με τις τις μάχες και τις ηρωικές πράξεις του λαού και της νεολαίας. Επίσης ακούμε τις σημερινές δράσεις του ΣΦΕΑ.
Ο Δημήτρης Παπαχρήστος είναι δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας. Ήταν ”η φωνή” και το βασικό μέλος του ραδιοφωνικού σταθμού της Συντονιστικής Κατάληψης των φοιτητών στο Πολυτεχνείο το Νοέμβριο του 73.
Συζητήσαμε μαζί τους για εκείνη τη περίοδο. Με τον κ. Παπαχρήστο μιλήσαμε για τα μηνύματα που εκπέμπει η συγκεκριμένη ημέρα, τις ώρες της δράσης των φοιτητών/τριών , την εποχή της χούντας αλλά και για τα όνειρα εκείνων των ανθρώπων που μέσα σε ένα βάρβαρο καθεστώς πάλεψαν για ελευθερία και δημοκρατία.
Επίσης μάθαμε άγνωστες πτυχές για την λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού μέσα από το Πολυτεχνείο.
Η κουβέντα με τον δεύτερο καλεσμένο τον κ. Χαλβατζή εστιάστηκε για εκείνες τις τραγικές μέρες και ώρες αλλά και την ελπίδα που γεννήθηκε με τις τις μάχες και τις ηρωικές πράξεις του λαού και της νεολαίας.
Επίσης ακούμε τις σημερινές δράσεις του ΣΦΕΑ.
Το γιατί οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα καο ιδιαίτερα η αριστερή -ιδιαίτερα η τωρινή που ο Κύρκος ώς κκε εσωτερικού χούσε στην Καλλιδρομίου-δεν θέλουν να υσπυν το θέμα των σθλιοτήτων του ζόφου
των κστσστροφών δτη περιοχή Εξάρχειο Πολυτεχνιο κλπ ,είναι περισσότερο σαφές από το 2015. Είναι η κοινωνική καταστολή που επιδιώκπυν οι κυβερνήσεις και που ασκεί η τωρινή ιδιαίτερα μέσω του εξοντωτικού φορολογικού και οικονομικά ηλεκτρονικού κράτους σε συνέχεια των προηγούμενων απ το 2010.
Στόχων όλων αυτών των κυβερνητικών από το 2010 μορφωμάτων είναι οι εκλογές κκάθέ φόρά και πρός τούτο σλιεύουν όλοι στην καταστολή ώστε να φοβούνται οι πολίτες και έτσι να συντηριτικοποιούνται περισσότερο ανεχόμενοι και πρόσθετη καταστολή.
Οι ήρεμοι τότε αγανακτισμένοι έπρεπε να χτυπηθούν απ το κράτος συμβολικά για να δείξει ότι δεν επιθυμούσαν οι κομματικές ηγεσίες ούτε οι κυβερνήσεις την ριζοσπαστικοποόηση των πολιτών απ τους κομματικούς σχηματισμούς ( μια και οι αγανακτισμένοι ήταν ακομμάτιστοι).
Στόχος των κυβερνήσεων και των κομμάτων από το 2010 και μετά ήταν η κοινωνική σκληρή καταστολή σε αυτό συμφωνούσαν όλοι με στόχο των επανεγκλωβισμό των πολιτών από όποια ροπή απαγκίστρωσης και ριζοσπαστικοποίησης απ τις κομματικές δήθεν ιδεολογίες -πρός αυτό εφευρέθηκε και το θέμα του κουρέματος τυ χρέους , της παραμονής στο ουσιαστικά υπερπληθωρισμένο ευρώ , και του δημοψηφίσματος που το όχι έγινε, και η δήθεν ορθολογική οθκονομική κοινωνική τάξη ( την οποία δεν θέλουν να επιβάλλουν ενώ μπορούν στο Εξάρχειο/πολυτεχνείο). Όλοισυμφωνούσαν και συμφώνησαν για την σκληρή κοινωνική καταστολή από το 2010 καο μετά. Εκεί πουδεν είχαν αποφασίσει ήταν η διάρκεια αυτής της καταστολής.
Τα επεισόδια σηματοδοτούν και το ασύμφωνο της διάρκειας της καταστολής ,για την οποία συμφώνησε όλο το κομματικό πιλιτικό σύστημα.