Επίθεση στο Επιμελητήριο Λευκάδας και συγκεκριμένα στον πρόεδρο Σωτήρη Σκιαδαρέση, έκανε ο πρόεδρος του Λιμενικού ταμείου Κώστας Βλάχος, με αφορμή την πρόσκληση του Επιμελητηρίου για συζήτηση για το ΤΕΙ Λευκάδας.
Επειδή όπως ανέφερε έχουν υπάρξει παρεξηγήσεις ο δημοτικός κώδικας είναι ξεκάθαρος και σναφέρει ότι το δημοτικό συμβούλιο, είναι το ανώτατο συλλογικό όργανο στο δήμο, έχει δικαίωμα από το νόμο να έχει άποψη, προτάσεις και πράξεις για όλες τις τοπικές υποθέσεις που αφορούν τον Δήμο. Τα επόμενα συλλογικά όργανα, οι λεγόμενοι φορείς, είναι στην ουσία συνδικαλιστικά όργανα, είτε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, εργατικό σωματείο, χωρίς ξενοδοχείο, η νομικά πρόσωπα όπως το Επιμελητήριο και ο ρόλος τους είναι να συμβουλεύουν το δημοτικό συμβούλιο να παίρνει τις κατάλληλες αποφάσεις, διαμορφώνοντας προτάσεις ώστε μέσα στα πλαίσια του δημοκρατικού προγραμματισμού να υπάρχει μία καλύτερη απόφαση για τα τοπικά θέματα του δήμου Λευκάδας.
Αυτό που ζητάει ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Λευκάδας, ξεφεύγει από κάθε λογική και αρμοδιότητα, εκτός και αν η πρόταση του υποκρύπτει σε αυτό που εγώ πιστεύω, μικροπολιτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες και θέλει να παίξει τον ρόλο ενός άλλου Δημάρχου στο δήμο.
Αυτά τα πράγματα είναι πρωτάκουστα, ανέφερε, μπορούσε είτε με το συμβούλιο του είτε ο ίδιος προσωπικά να παραστεί στο δημοτικό συμβούλιο, που συζήτησε διεξοδικά για το θέμα, να συμμετάσχει στη συζήτηση να καταθέσει προτάσεις και εμείς να κρίνουμε μ κοίτα το χαλίέσα στα πλαίσια της πλουραλιστικής δημοκρατίας να υιοθετήσουμε ή όχι κάποιες προτάσεις.
Είναι πρωτάκουστο ο δήμαρχος Λευκάδας να πάει στη συνάντηση του Επιμελητηρίου και να πει, για μία απόφαση που έχει παρθεί. Μπορούσαν όλοι αυτοί οι φορείς να ήταν στο δημοτικό συμβούλιο και να συμμετάσχουν στην απόφαση που πήραμε εκείνο το βράδυ. Δεν πρέπει να δημιουργούμε καταστάσεις που ξεφεύγουν και από τη νομιμότητα αλλά και την πολιτική πραγματικότητα.
Το φαινόμενο των καταλληλότερων και ικανότερων που μπορεί να εγκαλούν τους θεσμούς , δεν είναι σύμπτωμα είναι η αιτία και ώς τέτοια είναι βιωμένη ιδεολογία της προσπάθειας ταύτισης του φωνασκολυντα που εκάστοτε εγκαλεί τον κάθε θεσμό.
Και το θεσμικό είδος που κάθε φορά εγκαλείται ( σπ τον αυτοπροτεινόμενο ‘”ικανότερο”) δείχνει και εξηγεί το γιατί της στόχευσης.
Και σπσιτεί προσοχή το προσχηματικό αυτό σύμπτωμα και φαινόμενο εκάστοτε, γιατί πολλές φορές εκλαμβάνεται ως ενδιαφέρον κοινωνικής προσφοράς , που όπως κάθε προσφορά έχει στόχο και ατομοκεντρικά ικανοποιήσιμο χαρακτηριστικά ( έχει ατομοκεντρικό προσδιορισμό κατά την επιστήμη της ψυχολογίας,..μέρα της βιοηθικής που είναι σήμερα η 19 Οκτώβρη απ το 2015 και ένθεν).
Το δημοτικό συμβούλιο είναι και εκπροσωπεί την πολιτειακή οργάνωση των πολιτών ( δηλαδή της αυτοδιαχείρησης των κοινών των πολιτών) συγκροτώντας και εκπροσωπόντας έτσι ιστορικά την κοινωνική αυτονομία στην βάση της πανδημεί συμμετοχής για την διευθέτηση του αγαθού της κοινωνικής συμβίωσης.
Το συμβούλιο κάθε άλλης συλλογικότητας π.χ αθλητικών ομάδων, επαγγελματιών κλάδων της οικονομικής ζωής, κλπ συμβούλια συλλογικοτήτων ( συνδικαλισμός κλπ) δεν εκπροσωπούν τίποτα άλλο πέραν απ το συγκεκριμένο επαγγελματικό αγαθό.
Το κατά πόσον το κάθε επαγγελματικό ή κλαδικό αγαθό ( π.χ το ποδοσφαιρικό θέαμα ώς κέρδος των φιλάθλων ή το εμπορικό κέρδος ώς όφελος της επι μέρους λειτουργίας της εμπορίας ) μπορεί να ταυτιστεί με το αγαθό της κοινωνικής συμβίωσης είναι προδήλως ώς αδύνατο.