Τις πολιτικές εξελίξεις σχολίασε στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6 o υποψήφιος διδάκτωρ νεότερης και σύγχρονης Eλληνικής Iστορίας, ΕΚΠΑ Νίκος Γκιώνης.
Με αφορμή το άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών με τίτλο “ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση”, ο κύριος Γκιώνης έκανε λόγο για δύο βήματα τα οποία έρχονται στο φως όσο βαδίζουμε προς την ολοκλήρωση ενός προγράμματος προσαρμογής και προς την πρώτη εκλογική αναμέτρηση μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η πρόοδος και συντήρηση είναι το ένα δίλημμα που θέτει η μία πλευρά, η άλλη πλευρά η οποία περνάει οριζόντια από κάποια κόμματα, κάνει λόγο για ένα δίλημμα ανάμεσα σε ένα μέτωπο της λογικής και σε ένα μέτωπο λαϊκισμού. Αυτό φέρνει στην επιφάνεια έναν διαχωρισμό που ζήσαμε και στην περίοδο μνημονίου αντιμνημονίου.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει και ένας προβληματισμός ως αναφορά και τη διάκριση ανάμεσα στην πρόοδο και στη συντήρηση. Η συντήρηση εκφράζεται μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες και αυτοπροσδιορίζονται και ανήκουν βάση της πολιτικής πρακτικής τους στο δεξιό τόξο του πολιτικού συστήματος.
Από την άλλη πλευρά αν θεωρήσουμε ως προοδευτικές δυνάμεις τον ΣΥΡΙΖΑ και το Κίνημα αλλαγής, Δημοκρατική συμπαράταξης, κτλ, βρίσκονται σε ένα αδιέξοδο γιατί έχουν αναγκαστεί να συγκυβερνήσουν με συντηρητικές δυνάμεις, απλά και μόνο για την ικανοποίηση μιας οικονομικής ατζέντας που βρίσκεται εκτός προοδευτικού χώρου.
Ο κύριος Γκιώνης σχολίασε και την τάση νέου εθνολαϊκισμού που επικρατεί στη χώρα μας, λέγοντας ότι στην κρίση είναι εύκολο να αφορίσεις πολλά πράγματα, να αμφισβητήσεις όλο σου το είναι, ειδικά όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τη βία της ανεργίας και της περιστολής του ορίζοντα προσδοκιών σου και δυστυχώς είναι αναμενόμενο να προσπαθείς να πιαστείς από κάποια πράγματα για να νιώσεις περήφανος.
Έτσι κάποιοι άνθρωποι εντάσσονται σε κάποιες ομάδες για να νιώσουν υπερήφανοι, καθώς δεν βρίσκουν άλλο τρόπο να εκφράσουν την περηφάνια τους, μέσα από την εργασιακή και μορφωτική προσπάθεια. Έτσι βγάζουμε έξω το πατριδόμετρο, το πόσο πιο πατριώτης είμαστε από τον άλλον, ποιος είναι πιο παραδοσιακός από τον άλλον και διαφυλάττει τα ιερά και όσια του έθνους. Ποια είναι η στάση ζωής που εμείς ακολουθούμε σήμερα για να δώσουμε σε επόμενες γενιές; Στα παιδιά μας ή θα πούμε αύριο ότι φυλάξαμε τα ιερά και τα όσια; ωστόσο τι είναι αυτό που δημιουργήσαμε για να τους δώσουμε;
Ακούστε την πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση: