Δεκτή έκανε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας την παραίτηση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, ανακοινώνοντας ότι αναλαμβάνει ο ίδιος το υπουργείο Εξωτερικών.
Ο Αλέξης Τσίπρας αναμένεται να προχωρήσει σε δήλωση πριν από την αναχώρησή του για τις Βρυξέλλες.
Ακολουθεί η ανακοίνωση:
«Ο Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, έκανε δεκτή την παραίτηση του Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά.
Τον ευχαρίστησε θερμά για την προσφορά του στην κυβέρνηση και τη χώρα τα τελευταία 3,5 χρόνια.
Το Υπουργείο Εξωτερικών αναλαμβάνει ο Πρωθυπουργός προκειμένου να συνδράμει με όλες του τις δυνάμεις στην επιτυχή ολοκλήρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών».
Η υπόθεση Παπάγου Μαρκεζίνη που το 1954 αγριοτσακωθήκανε στο υπουργικό συμβούλιο και από κει πέρα φυλορρόησε η πανίσχυρη κοινοβουλευτικά κυβέρνηση του Παπάγου , επαναλαμβάνεται.
Ο Μαρκεζίνης ήταν ιδιαίτερα απαιτητικός άνθρωπος ( βασιλικός σύμβουλος ώς νομικός προπολεμικά, χειρίστηκε το διαζύγιο του Γεωργίου του Β του καψούρη με την Ρουμάνα συζυγό του πριγκίπια Ελλισάβετ).
Επιθετικός ο Μαρκεζίνης και δεν λογάριαζε άλλους υπουργούς , βασικός σύμβουλος που έσπρωξε τον Παπάγο στην Πολιτική αφού τον έβαλε να αθετήσει την άποψή του , ότι δεν θα πολιτευτεί στον άνακτα Παύλο και την Φρειδερίκη, ταυτόχρονα.
Οι αιτιάσεις της τότε ΕΔΑ και αριστεράς ότι πίσω απόβτην τσακωμάρα κρυβόνταν οικονομικές συμφωνίες με τους Γερμανούς δεν σποδείχτηκαν ποτέ ούτε και στέκουν ώς αιτία της ρήξης.Διότι ο Μαρκεζίνης -το γράφει ο ίδιος έκλεινε συμφωνίες με εντολή Παπάγου και αυτενεργών σπό το 1952.
Σρο ταξίδι τουβστην ΗΠΑ ώς υπουργός συντονισμού ο Μαρκεζίνης πήγε απαιτητικά χωρίς πολλές διαθέσεις διαπραγμάτευσης αυτών που ζητούσε.
Τον Αμερικανό σύμβουλο για τα οικονομικά ο Μαρκεζίνης είχε παραμερίσει λέγοντάς του μπροστά σε άλλους υπουργούς και στον Γεώργιο Ράλλη παρόντα αφηγητή : ” εσύ να κρατάς τις απόψεις σου για τον εαυτό σου “” σε κάποιο θέμα οικονομικής πολιτικής για την Ελλάδα.
Η σύζυγος του Μαρκεζίνη Ιέτα Μαρκεζίνη Χιώτισα υου Λονδίνου , ήτσν η μόνη της Αθηναικής κοινωνίας μαζλι με την Ελένη Βλάχου της Καθημερινής , που σνομπάριζαν ανοιχτά και αντιμετώπιζαν με απάθεια την Φρειδερίκη.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης υιός βουλευτού υου 19ου αιώνα ( πληρεξούσιοι λέγονταν τότε )των Κυκλάδων -Σαντορίνης- ήταν ένας νάρκισος , εμπειρότατος στην ίντριγκα που είχε μάθει στο παλάτι από νεαρός νομικός σύμβουλος και ώς μύστης της Αθηναικής του κέντρου ζωής ( αυτό είναι ένα ειδικό ιστορικό και κοινωνικό σύμπτωμα που και στις μέρες μας έχει τα ίδια χαρακτηριστικά και μπάζει και πολύ διαπροσωπικό κουτσομπολιό και αλλαξωκολίες και κολεγγιές ).
Ο Μαρκεζίνης μετά την επιτυχία της υποτίμησης του 1953 και το κόψιμο των μηδενικών στο νόμισμα ένα χρόνο μετά το 1954 που τα θεωρούσε δικά του έργα) ήθελε να γίνει υπουργός εξωτερικών και ο Πσπάγος στις πολιτικές ισορροπίες δεν είχε ανταποκριθεί .Μπορεί να ήταν και άποψηβπου επικαλέστηκε ο Μαρκεζίνης ότι διαφωνυσε ο ίδιος με την προσφυγή του Κυπριακού δτον ΟΗΕ -ώς ακατάληλος χρόνος-και που ο Παπάγος και η Κύπρος έφαγαν τα μούτρα τους απ τος Αμερικανούς.
Στο υπουργικό συμβούλιοβτης τσακωμάρας ο Μαρκεζίνης καρφωμένος για εξουσία και με υπεροψία και μέθη χτλυπησε το χέρι του στο τραπέζι εκνευρίζοντας τον παριστάμεο Παπάγο. Εκεί τσακωθήκανε και ο Μαρκεζίνης φεύγοντας είπε , να μου κοπούνντα πόδια αν ξαναπατησω εδώ μέσα.Ο Παπάγος διέκοψε το υπουργικό συμβούλιο έφυγενθολωμένος πήγε στο σπίτι του στην Κηφισιά μπήκε μέσα και είπε : “τσακώθηκα με τον Μαρκεζίνη “, αφήγηση του υιού του Λεωνίδα.
Ο σιωπηλός ώς τότε ηγεμονικός Παπάγος μετά, αφού έχασε τον μπροστάρη του άρχισε να βγαίνει κάθε μέρα στις εφημερίδες για να δείξει την εξουσία του.( Πράγμα που απέφευγε να κάνει χρόνια ο Κ.Καραμανλής που είχε μπροστά
Τον Ράλλη, τον Παπαληγούρα, τον Αβέρωφ, τον Πσπακωνσταντίνου για να ηγεμονεύει ώς εξουσία και να μην φθειρεται συγχρωτιζόμενος.
Η Πανίσχυρη ώς τότε κυβέρνηση Παπάγου σρχισε να ξεφτίζει , ήρθε και ασθένεια του Παπάγου ( είχε ομολογήσειβτην ασθενειά του στον Τσακαλώτοβτο 1948 τον Φλεβάρη και για τούτο λόγω ασθένειας δεν έδρεψε δάφνες της νίκης του ώς αρχιστράτηγος με τον Άνακτα Παύλο και τον Βαν Φλήτ και άλλους στρατιωτικούς στον Γράμμο το 1949.